Morgunblaðið - 05.06.1993, Page 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. JÚNÍ 1993
41
kynnast því trausti sem Hruna-
mannahreppur hafði í viðskiptum,
nafnið eitt opnaði allar dyr til lána-
viðskipta í fyrirtækjum vegna þess
að allt sem framkvæmdastjóri
þessa sveitarfélags hafði lofað stóð
eins og stafur á bók.
Þá var það mér ómetanlegt að
leita til Daníels við úrlausnir verk-
efna sem mér voru ókunn á þeim
árum enda minni og eftirtekt Daní-
els slík að engu var líkara en flett
væri alfræðiorðabók er til hans var
leitað varðandi sveitarstjórnarmál-
efni. Oft varð ég að leita ráða og
var Daníel alltaf jafn reiðubúinn
að aðstoða og miðla mér af reynslu
sinni. Færi ég honum alúðarþakkir
fyrir. Daníel var mjög virtur meðal
annarra sveitarstjórnarmanna,
þóttu hans ráð ætíð góð þegar
sveitarstjórnarmenn funduðu um
málefni er vörðuðu sveitarfélögin í
heild og samskipti þeirra við ríkis-
valdið.
Daníel var í forystu oddvita-
nefndar Laugaráslæknishéraðs og
í stjórn Sambands sunnlenskra
sveitarfélaga um árabil. Auk þeirra
starfa sem hér að framan er getið
um var Daníel umboðsmaður skatt-
stjóra Suðurlandsumdæmis í 27 ár
frá 1964 til 1991. í því starfi kom
samviskusemi og vinnusemi hans
ekki hvað síst í ljós. Ég hef það
eftir skattstjóra að í engu sveitarfé-
lagi í hans umdæmi hafi verið eins
góð skil á skattframtölum og með-
an Daníel var umboðsmaður. Skýr-
ingin er kannski einföld, hann gerði
allmiklu meira en skipunarbréf
hans gaf til kynna. Daníel tók til
sín mikið af skýrslum nánast ógerð-
um, kallaði eftir þeim upplýsingum
sem til þurfti, reiknaði út fyrn-
ingarskýrslur og gekk frá fram-
tölum. Fyrir alla þessa þjónustu við
framteljendur sem lauslega áætlað
var mánaðarvinna á vetri tók hann
aldrei krónu.
Þá hafði hann fyrir reglu að
heimsækja nokkra aldraða framt-
eljendur og aðstoða þá við skýrslu-
gerðina heima hjá þeim. Tel ég að
fátítt muni vera að umboðsmenn
leggi svo mikið á sig til að aðstoða
sveitunga sína og halda skilum til
síns yfirmanns í sem bestu lagi.
Eins og fram er komið voru störf
Daníels viðamikil og kröfðust mik-
illar fjarveru frá heimili, það var
því ómetanlegt að eiga dyggan lífs-
förunaut. Eftirlifandi kona Daníels,
Ástríður Guðmundsdóttir, ættuð
úr Súgandafirði, stóð ávallt sem
klettur við hlið manns síns og
studdi hann með atorku og um-
hyggju í erilsömu ævistarfi.
Daníel og Ásta eignuðust fjögur
börn; Helga, f. 1938, ógiftur, As-
dísi, f. 1940, gift Siguijóni Guðröð-
arsyni, og tvíburana Jóhönnu Sig-
ríði, f. 1948, ekkja eftir Jón H.
Kristófersson, og Ástríði Guðnýju,
f. 1948, gift Halldóri Elís Guðna-
syni. Helgi, Ásta Guðný og Halldór
eru nú ábúendur á Efra Seli en
Daníel og Ásta hafa búið í sínu
húsi, en ekki rekið búskap síðan
1967.
Fjölskyldan á Efra Seli hefur
verið ákaflega samhent og börnin
einstaklega natin við foreldra sína,
ekki síst eftir að aldur færðist yfir
og starfsorkan þvarr.
Við sem áttum því láni að fagna
að fá að starfa með Daníel að fé-
lagsmálum, í hreppsnefnd og öðr-
um stjórnum erum minnug þess
að störf sín vann hann af hógværð
og festu og metum hann mikils,
ýmis mál voru erfið og viðkvæm
og ekki öll auðleysanleg.
Við munum líka skemmtilegar
samverustundir með Daníel þegar
tóm gafst til að leggja frá sér vinnu
og slá á léttari strengi. Hann kunni
ógrynni af sögum og hafði einstakt
lag á að segja skemmtilega frá.
Við slík tækifæri var Daníel
hrókur alls fagnaðar. Færum við
honum bestu þakkir fyrir samstarf-
ið.
Ásta, börnin ykkar og fjölskyldur
þeirra. Við Hanna vottum ykkur
samúð okkar við fráfall Daníels,
en gott er að eiga Ijúfar minningar
um góðan fjölskylduföður og virtan
borgara.
Loftur Þorsteinsson,
Haukholtum,
Valgerður Elísabet
Hallgrímsdóttir frá
Húsavík — Minning
Fædd 8. október 1900
Dáin 24. mars 1993
Á skilnaðarstund leita margskonar
hugsanir og minningar fram, einnig
um tilgang og tilveru okkar hér í
heimi. Æviferill hvers og eins er
breytilegur eins og manneskjurnar
eru margar. Forsjónin spinnur sína
þræði, sem hveijum og einum er svo
ætlað að vinna úr, hvernig svo sem
aðstæður annars eru. Mér hefur
stundum fundist, að mannsævinni
mætti líkja við tré, sem á vormorgni
lífsins býr sig undir komu sumars-
ins, að springa út og standa með
allaufgaða krónuna um stund, uns
laufskrúðið byijar að fölna á haust-
kveldi ævinnar og að lokum falla til
jarðar í bylnum stóra seinast.
Nú hefur lífstré Valgerðar fellt
síðasta fölnaða laufið. Ævin er á
enda, langri og oft og tíðum strangri
lífsgöngu er lokið. Valgerður var
fædd aldamótaárið og var því 92 ára
þegar hún lést. Sú sem þetta ritar
minnist hennar frá heimaslóðum á
Húsavík og var að alast þar upp. í
mínum huga var Valgerður afskap-
lega mild og hlédræg kona, glaðleg
og fríð ásýndum. Þegar hún var ung
lærði hún til hjúkrunar, hjá Stein-
grími Matthíassyni, lækni á Akur-
eyri, um eins árs skeið og lagði
mörgum líkn með þraut í áratugi.
Það eru ófá heimilin sem hún veitti
styrk í veikindum og breytti sorg og
kvíða í von um betri tíma og bjart-
sýni og trú á að allt myndi fara vel.
Þar sem gott fólk fer, þar eru guðs
vegir.
Sjálf fór þó Valgerður ekki var-
hluta af heilsubilun. Frekar ung að
árum fékk hún berkla. í þá daga var
berklaveikin í flestum tilfellum hálf-
gerður dauðadómur, en sem betur
fer voru sumir sem náðu bærilegri
heilsu á ný, og það gerði Valgerður.
Nærri má geta að það hefur verið
erfítt fyrir ungu konuna að yfirgefa
heimilið og fara frá eiginmanni og
þremur ungum dætrum, óvissan um
bata hefur að vonum gert aðskilnað-
inn ennþá þungbærari. En þessi
reynsla hennar hefur trúlega gefið
henni gleggri innsýn í hagi þeirra
sem hún þurfti að hjúkra. Þegar
heim kom fór hún aftur að vinna við
hjúkrun, meðal annars á Sjúkrahúsi
Húsavíkur, þar sem hún vann um
árabil, eða þar til hún lét af störfum
vegna aldurs.
Hjá Valgerði og Steingrími manni
hennar var oft margt í heimili og
marga munna að metta. Má nærri
geta að það hefur oft verið þröngt
í búi, ekki síst á kreppuárunum, þeg-
ar litla eða jafnvel enga vinnu var
að fá tímunum saman. Einna best
man ég eftir Valgerði, eftir að hún
og Steingrímur fluttust í Gömlu
Húsavík. Þar leið henni vel og undi
hún hag sínum við að fegra um-
hverfi sitt, bæði úti og inni. Á þeim
árum var það ekki aðalatriðið í lifnað-
arháttum fólks að hafa allt marm-
ara- og mahonylagt, frá gólfi til lofts,
en Valgerður var mikil húsmóðir,
innanstokks var allt hreint og fágað
og alveg einstaklega vel hirt. Heimil-
ið var hlýlegt og notalegt að setjast
við borðið við gluggann og horfa
suður yfir bæinn þegar gott var veð-
ur og yfir spegilsléttan flóann til
Víkurfjalla. Á meðan setið var yfir
kaffibolla og steiktu brauði var dáðst
að útsýninu og kyrrðinni allt í kring.
Ég fór oft í gönguferð með börnin
mín lítil alla leið sunnan úr Hjarðar-
holti og upp í Húsavík á góðviðris-
degi. Það þótti í þá daga þó nokkur
spölur. Og þótt húsið væri fullt af
barnabörnum, þá var ekkert mál að
taka á móti fleiri. Það sannaðist þar
máltækið góða, að þar sem hjarta-
rúm er þar er líka húsrúm.
En nú er gamli Húsavíkurbærinn
horfmn og ég er ekki í vafa um, að
Valgerður hefði kosið, eins og marg-
ir aðrir, að gamli bærinn, heimilið
hennar, hefði fengið nærgætnari
meðferð en það að endingu fékk.
Seinna á ævinni fluttist Valgerður
í suðurbæinn og kom hún þá af og til
í Hjarðarholt. Það var lærdómsríkt
að hlusta á þær fullorðnu konurnar,
Valgerði og móður mína, þegar þær
voru að ræða málin. Þær áttu margt
sameiginlegt og var með þeim traust
og góð vinátta. Báðar höfðu þær átt
við vanheilsu að stríða í áraraðir og
þröngan fjárhag oft og tíðum og var
eftirtektarvert hvað þeim var lagið
að gera gott og, mikið úr litlum efniv-
ið og útsjónarsamar að láta endast
það litla sem þær höfðu á milli hand-
anna. Mættum við sem yngri erum
margt af því læra.
Alla sína búskapartíð hafði Val-
gerður yndi af handavinnu. Ef stund
var aflögu var gripið í pijóna eða
sauma og á seinni hluta ævinnar
þegar fór að hægjast um hjá henni
og brauðstritið ekki eins aðkallandi
og áður fyrr, gat hún farið að sinna
að nokkru ráði sínu áhugamáli, að
hekla og pijóna dúka. Valgerður var
einstaklega vönd að verki og hand-
bragð hennar sérstaklega fallegt.
Mann sinn missti Valgerður árið
1969. Síðustu árin hefur hún dvalist
á Sjúkrahúsi Húsavíkur. Þegar ég
kom að heimsækja hana þangað, var
hún ætíð sem áður fyrr jafn mild og
hógvær og glöð yfir því að ég kom
og heilsaði uppá hana. Við vorum
þá að jafnaði fljótar að bregða okkur
aftur í tímann og minnast góðra
stunda.
Góð kona og trúverðug er gengin.
Ég vil þakka henni samfylgdina og
þá ánægju og hjálp, sem hún veitti
mér og foreldrum mínum á löngum
æviferli.
Aðstandendum hennar öllum votta
ég innilega samúð.
Guðrún Jóhannsdóttir
frá Hjarðarholti.
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
MORGUNBLAÐIÐ tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins Kringlunni 1,
Reylqavík, og á skrifstofu
blaðsins í Hafnarstræti 85,
Akureyri.
Athygli skal á því vakin,
að greinar verða að berast
með góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði að berast
síðdegis á mánudegi og hlið-
stætt er með greinar aðra
daga.
fólk sem er 70 ára eða eldra.
Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók
um fólk sem er 50 ára eða
eldra.
Ákjósanlegast er að fá
greinarnar sendar á disklingi.
+ Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð + Bestu þakkir til allra þeirra, sem sýndu samúð við fráfall
og vinarhug við andlát eiginmanns míns,
ÁGÚSTU RAGNARS. JÓNS BECK BJARNASONAR. Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Ragnars, Guðríður Eiríksdóttir,
Karl Ragnars, Emilfa Jónsdóttir, Guðrún Ragnars, Jens B. Helgason. Guðrún Pétursdóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
BJÖRNS SIGVALDASONAR
áður bónda
íBjarghusum.
Jóhanna Björnsdóttir, Jón M. Ámundason,
Þorvaldur Björnsson, Kolbrún Steingrímsdóttir,
Hólmgeir Björnsson, Jónína Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kærar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vináttu við
andlát og jarðarför bróður okkar,
FLOSA BJÖRNSSONAR.
Systkinin á Kvískerjum.
+
Innilegar þakkir til al'lra þeirra, er sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐBJARGAR ANNÝJAR GUÐJÓNSDÓTTUR
Ijósmóður,
Vorsabæjarhjáleigu.
Guðbjörg Guðmundsdóttir, Ingimar Ottósson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Hilmar Fr. Guðjónsson,
Katrín Guðmundsdóttir,
Guðmundur Guðmundsson, Guðrún Þ. Jónsdóttir.
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og
útför frænda okkar og bróður,
SIGURÐAR
GUNNARSSONAR,
Bjargi,
Vík i'Mýrdal.
Systkinabörn
og bróðir hins látna.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
SIGURHANS SNÆBJÖRNS
SIGURHANSSONAR,
Smáratúni 48,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjarta-
deildar Borgarspítalans og hjarta- og
gjörgæsludeildar Landspítalans.
Guðný Guðmundsdóttir,
Hrafn Sigurhansson, Birna Elmres,
Magni Sigurhansson, Guðrún H. Kristinsdóttir,
Signý Sigurhansdóttir, Grétar Sigurðsson,
Anna Dóra Sigurhansdóttir, Paul Erik Didrichsen,
Guðný Sigurhansdóttir,
Sigríður B. Sigurhansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.