Morgunblaðið - 30.06.1993, Page 38

38
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 1993
íiei/iáfifi
ég viL etÁU. ■fianOL ai neinu.
ékuLum fyrst Sbptústá. (jcSmyrxsUjrrL
Með
morgunkaffinu
Hvernig hefur nýja skordýra-
eitrið virkað?
TM Reg. U.S Pat Off.—all rights reserved
® 1993 Los Angetes Times Syndicate
Ást er..
ánægð áhöfn
Ekki hefur hann nú stækkað
mikið síðan þú veiddir hann
í fyrra.
HÖGNl HRI KKVISI
/'

,/lLPREI AÐ LATA KÖTTHAFA EINKAPyFZ."
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Bangsi Bolvíkinga
Frú Þorbirni Magnússyni:
Mig langar að biðja Morgunblað-
ið að birta eftirfarandi, sem ég
kalla smásögu:
Bamsleg ánægjan leyndi sér ekki
þegar skipstjórinn sá bangsann sinn
hífðan slappan og slyttislegan í
fiskiker á bryggjunni í Bolungarvík.
Nú var skammt stórra högga á
milli, hver skemmtunin rak aðra, í
kvöld átti að sýna leikritið „Hafið“
og það voru frægir leikarar á
bryggjunni sem hvöttu fólk til að
koma, sannkölluð sirkusstemmn-
ing. En það var hann sem átti þessa
senu, hann var hetja dagsins, sá
sem sjónvarpið vildi tala við. „Haf-
ið“? Hlaut það ekki að fjalla um
baráttu mannsins við grimma nátt-
úruna? Hann ætlaði sko að mæta
og láta taka eftir sér, skyldi hann
mega hafa bangsann sinn með?
Þessi túr var sá skemmtilegasti
sem hann hafði lent í, þeir geta
verið svo tilbreytingarlausir. ís-
bjöminn hafði verið að sniglast
kringum skipið, hann virtist þrekað-
ur eftir sundið en það var samt
heilmikið fútt eftir í honum, erfítt
að koma snömnni um hálsinn á
honum í sjónum, krafðist góðrar
sjómennsku. Það var ógleymanleg
sjón þegar þeir hífðu hann upp með
skipshliðinni. Bjöminn lét öllum ill-
um látum, var ekkert á því að láta
hengja sig er óhætt að segja. Bátur-
inn lék á reiðiskjálfi undan bylm-
ingshöggunum á meðan hann var
að kyrkjast. Lífsseigt kvikindi þessi
hvítabjöm, augun í honum tútnuðu
út, tungan lafði út úr kjaftinum og
strákarnir flissuðu eins og kelling-
ar. Hver gat líka varist brosi við
að sjá þetta óargadýr svona bjarg-
arlaust? Á leiðinni í land fór ein-
hver að tala um náttúmvinasamtök-
in eða hvað þau nú heita öll þessi
samtök sem skilja ekki hverskonar
hetjuskap þarf til að berjast við
hafíð. Og hefði ekki björninn drep-
ist fyrr eða síðar hvort sem hann
á að heita friðaður eða ekki? Hefði
það til dæmis haft eitthvað upp á
sig að henda í hann nokkrum fisk-
um og láta hann svo eiga sig engum
til gagns?
Það segir ekki múkk þetta nátt-
úrulið þótt menn séu hengdir út um
allan heim, eins og ég er nú mikið
á móti því, en ætlar svo að kæra
mann fyrir það eitt að bjarga verð-
mætum úr sjó. Og það er heilmikill
Frá Þórhalli Jósepssyni:
„Það sem við ætlum að sýna
ykkur núna er svo ógeðslegt,
hrottalegt og grimmilegt að þið
ættuð ekki að horfa á það, en við
ætlum samt að sýna ykkur það.“
Einhvern veginn á þessa lund
ætti formálinn að hljóða í fréttatím-
um sjónvarpsstöðvanna, þegar
fréttamennimir „vara við“ myndum
sem boðaðar eru á skjáinn og verða
hálf vandræðalegir um leið — skilj-
anlega. Efnislega er það í rauninni
þetta sem verið er að segja, með
öðrum orðum.
Síðan kom á skjáinn myndir —
stundum með tilheyrandi skelfing-
ar- og sársaukahljóðum — af lim-
lestu og deyjandi fólki, barsmíðum,
skothríð, ofbeldi af grófari tagi en
sést í nokkurri leikinni bíómynd sem
sjónvörpin treysta sér til að sýna.
Þá upphefst vandræðagangurinn
á heimilinum. Foreldrarnir reyna
að ná til sjónvarpsins til þess að
slökkva eða skipta um stöð áður
en viðbjóðurinn birtist augum og
eyrum bamanna.
Ég hef það á tilfinningunni að
þessi ósköp hafi ágerst í seinni tíð
og satt best að segja finnst mér
það orðið óþolandi að geta ekki
peningur í svona ísbjarnarfeldi
skaltu vita, þetta var flottur björn,
margir búnir að bjóða í hann, menn
em ekki svo blankir hér þrátt fýrir
allt bankavælið að þeir eigi ekki
hálfa milljón fyrir sjaldgæfum feldi
af friðuðum hvítabirni. Auðvitað
væri samt skemmtilegast að eiga
skinnið sjálfur til minningar um
afrekið, stórir strákar þurfa stóra
bangsa, ekki satt! — maður fær
ekki oft svona auðvelt tækifæri til
að sanna karlmennsku sína.
ÞORBJÖRN MAGNÚSSON
horft á fréttimar lengur án þéss
að eiga þennan ófögnuð yfirvofandi.
Ég hef þau rök, að einungis sé
verið „að segja fréttir" og það rétt-
læti hvað sem er á skjánum. Hins
vegar fæ ég ekki séð að gróft of-
beldi sé á nokkum hátt réttlætan-
legra undir yfirskini frétta heldur
en í leiknum bíómyndum. Sé á ann-
að borð skaðlegt að sýna það —
eins og rannsóknir gefa til kynna
— getur varla skipt máli hvort of-
beldið er sýnt í fréttum eða undir
öðrum formerkjum.
Ég hlýt að skora á forsvarsmenn
sjónvarpsstöðvanna að þeir sjái til
þess, að fréttir í aðalfréttatímunum
séu sýningarhæft efni. Ég verð
þess var — þó ekki án undantekn-
inga — að sjónvarpsstöðvamar
reyna að sýna hið grófara efni seint
á kvöldin þegar um er að ræða
kvikmyndir a.m.k. Ef nauðsynlegt
er talið að varpa yfir landslýð
fréttamyndum, sem þið „varið við“
að fólk horfi á vegna viðbjóðs í
myndunum, blessaðir sendið þetta
þá út eftir miðnætti. Þeir sem hafa
áhuga á að njóta efnisins munu
örugglega vaka eftir því
ÞÓRHALLUR JÓSEPSSON,
fv. kennari og blaðamaður, starfar
nú í Stjórnarráði íslands.
stýrimaður, Mjóstræti 2,
Reykjavík
„...varavið ...“
Víkverji skrifar
Fjölskyldugarðurinn í Laugardal
í Reykjavík var opnaður al-
menningi nú síðastliðinn laugardag
og þegar á fyrsta opnunardegi kom
á daginn hversu brýn þörf hefur
verið á að höfuðborgin byði upp á
útivistar- og tómstundastað fýrir
alla fjölskylduna, því að sögn for-
ráðamanna garðsins komu á milli
10 og 12 þúsund manns í garðinn
þennan fyrsta opnunardag. Víkverji
var ásamt bömum sínum meðal
gesta Fjölskyldugarðsins þennan
dag og kom á daginn að allir ijöl-
skyldumeðlimir, hvort sem vom
þeir yngri eða eldri, vom afar
ánægðir með hvernig til hefur tek-
ist. Garðurinn er fallega hannaður,
leiktækin sem boðið er upp á höfða
til breiðs aldurshóps og kalla raun-
ar sum hver fram barnið í þeim sem
eldri eru og tenging garðsins við
Húsdýragarðinn fjölgar þeim val-
kostum sem gestir Laugardalsins
hafa til dægrastyttingar. Þá telur
Víkveiji til fyrirmyndar að borgin
skuli standa fyrir því að útbúa þá
grillaðstöðu sem fyrir hendi er, á
jafnmyndarlegan hátt og gert hefur
verið. Heilu fjölskyldurnar geta á
góðum dögum sótt Fjölskyldugarð-
inn heim, komið með nesti með
sér, útigrillað í góðvirðinu og notið
þess að fara í raunverulega lautar-
ferð. Þeir sem ekki era svo forsjál-
ir að taka með sér nesti geta þá
einfaldlega keypt á grillið í söluskál-
anum sem er í garðinum, en óneit-
anlega verður útgerðin umtalsvert
dýrari ef sá kostur er valinn. Vík-
veiji er ekki í nokkrum vafa um
að Fjölskyldugarðurinn á eftir að
stuðla að því að æ fleiri Reykvíking-
ar og gestir þeirra sæki Laugardal-
inn heim í ríkara mæli en hingað til.
xxx
ó er alltaf ákveðinn hópur
manna, sem vill sem minnst
sækja í það sem tilbúið er af mann-
anna höndum, eins og öll aðstaðan
í Laugardal óneitanlega er, hvort
sem um er að ræða Húsdýragarð-
inn, Grasagarðinn, Fjölskyldugarð-
inn, skautasvellið, sundlaugina eða
íþróttaaðstöðuna. Þeir sem þannig
eru þenkjandi þurfa þó engan veg-
inn að örvænta, því náttúruperlur
til útivistar em ekki svo langt und-
an, jafnvel ekki fyrir höfuðborg-
arbúa. Nægir í þeim efnum að nefna
Elliðaárdalinn, sem er afar vinsæll
útivistarstaður, hvort sem er meðal
göngumanna, hjólreiðarmanna eða
skokkara. Sömuleiðis tekur ekki
nema örfáar mínútur að renna upp
í Heiðmörk, þar sem gönguleiðir
eru mjög skemmtilegar og útsýni
til fjalla hreint dásamlegt, þegar
vel viðrar. Þar er einnig hægt að
eyða heilu dögunum í lautarferð
með fjölskyldunni, grilla úti, liggja
í leti, eða leggja nokkra kílómetra
að baki í heilsubótargöngu.
xxx
Yfirleitt hefur Víkverji ferðast
með innanlandsflugi Flug-
leiða, þegar hann hefur þurft að
bregða sér landshluta á milli, og
líkað hreint ágætlega, einkum eftir
að Flugleiðir fengu nýju vélamar í
innanlandsflugið. í síðustu viku fór
Víkveiji til Vestfjarða og þá með
íslandsflugi. Skemmst er frá því
að segja að Víkvetja líkaði hreint
afbragðsvel við íslandsflug, flug-
kostinn, Dornier 228, og þá ekki
síst við lipurlega þjónustuna sem
flugfélagið virðist ástunda. Það er
notalegt að koma í litlu afgreiðsluna
hjá íslandsflugi á Reykjavíkurflug-
velli og mæta brosandi og elskulegu
afgreiðslufólki, sem býður manni
upp á kaffisopa, á meðan beðið er
eftir því að komast að. Slíkt boð
virðist koma frá hjartanu og það
kostar ekkert að þiggja kaffisop-
ann, sem var meira að segja hreint
afbragðsgóður.