Morgunblaðið - 07.07.1993, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 1993
Unnur Finns-
dóttir — Minning
Fædd 6. apríl 1931
Dáin 30. júní 1993
Þar sem þjáningin er að baki
uppskerð þú ljósið
þar sem það lýsir skærast
þar ert þú.
Kærleikurinn einn þar rikir
og Jesús þig nærir
og Guð þig geymir
^ þar ert þú.
(S.K.)
Á vegamótum þar sem leiðir skilj-
ast. óskum við hvort öðru góðs geng-
is. Óhjákvæmilega fylgir söknuður-
inn kveðjustundinni og mörg orð
brenna á vörum okkar, en svörin
láta bíða eftir sér. Okkur sem eftir
erum hefur Unnur kennt og sýnt
að vonin og bjartsýnin leiða okkur
ávallt rétta leið.
Unnur g'erði ætíð lítið úr veikind-
um sínum og þjáningum, oft fundum
við vanmátt okkar gagnvart lífi
hennar. Hún stóð ávallt svo sterk
að maður dáðist að henni.
Við viljum þakka Unni þær stund-
ir sem við áttum saman og biðjum
í.lgóðan Guð að geyma hana og fjöl-
skyldu hennar sem henni þótti svo
vænt um.
Erna og dætur.
Þegar Unnur lagðist inn á spítala
til rannsóknar í janúar datt okkur
aldrei í hug að hún ætti ekki aftur-
kvæmt þaðan. En þegar Iíkami henn-
ar loks gafst upp eftir rúmlega fimm
mánaða þrotlausa baráttu við ill-
kynjaðan sjúkdóm varð okkur Ijóst
hve mikið við höfðum misst.
Elsku amma Unnur er horfín frá
okkur. Að sjálfsögðu erum við full
reiði í garð almættisins. Unnur átti
svo mikið að gefa. Hennar gleði
voru barnabörnin hennar. Af hveiju
fékk hún ekki að sjá þau vaxa upp?
Hvers vegna mátti hún ekki njóta
þess að geta loks unnið úti eftir
áratuga baráttu við nýmasjúkdóm?
Hvers vegna þurfti þetta að gerast?
Slíkar spurningar leita á hugann
og við vitum að enginn getur svarað
þeim. Hins vegar viljum við trúa því
að Unnur sé enn hjá okkur og nú
líði henni vel. Okkur langar að færa
henni hinstu þakkir fyrir allt sem
hún hefur gefið okkur.
Elsku Unnur, ég vil fullyrða að
betri tengdamóður hefur enginn átt,
þú tókst mér eins og væri ég dóttir
þín. Þegar ég sat í eldhússkotinu
þínu og maulaði heimabakað fransk-
brauð sem enginn annar en þú gast
búið til fann ég þann frið og ró sem
oftast býr hjá góum sálum. Og alltaf
varstu svo góð við Silju dóttur mína
og gerðir engan mun og henni og
hinum barnabörnunum þínum, enda
var hún strax farin að kalla þig
„ömmu Unni“ eins og hin barnabörn-
in þín gerðu. Og þegar Sunna Rut
litla fæddist, yngsta ömmubarnið
þitt, varstu svo glöð og vildir allt
fyrir hana gera. Mesta gleði sem ég
gat veitt þér á spítalanum var að
koma með hana í heimsókn. Og síð-
asta skiptið sem ég sá þig vakandi,
þá var ég með Sunnu Rut með mér.
Þú leist á hana og brostir þrátt fyrri
þjáningamar og sagðir: „Það er fjör
í henni.“
Við kveðjum hér elskulega móður
og tengdamóður, yndislega ömmu
og hlýlega og skemmtilega konu,
Unni Finnsdóttur, og minnumst
hennar sem veitt hefur okkur svo
mikinn yl og birtu.
Elsku Doddi, Hulda, Stebbi og
böm, guð gefi ykkur styrk og blessi
ykkur í þessari miklu sorg.
Garðar, Adda og dætur.
Okkur langar að minnast í fáum
orðum elsku frænku okkar sem nú
hefur kvatt þennan heim alltof fljótt.
Við vissum að hún væri mikið veik,
en vonuðumst til að henni myndi
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
JÓNA VILHJÁLMSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, mánudaginn 5. júlí.
Ásta Vigfúsdóttir, Adolf Óskarsson,
Lára Vigfúsdóttir, Jóhann F. Guðmundsson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINBJÖRN HAFSTEINN PÁLSSON
vélsmíðameistari,
lést mánudaginn 5. júlí á heimili sínu, Jökulgrunn 22, áður Lang-
holtsvegi 144, Reykjavík.
Guðrfður Guðmundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VIKTORÍA KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Björk,
Sandvfkurhreppi,
sem lést þann 26. júní, verður jarðsungin frá Selfosskirkju
fimmtudaginn 8. júlí kl. 13.30.
Jón Gfslason,
Guðrún Jónsdóttir,
Sigrfður Jónsdóttir,
Ólaffa Jónsdóttir,
Guðmundur Jónsson,
Gréta Jónsdóttir, Erlendur Danfelsson,
Ragnheiður Jónsdóttir, JóhannV. Helgason,
Sigurður Jónsson, Anna Kristín Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir mín og frænka,
GUNNÞÓRA GÍSLADÓTTIR,
Kleppsvegi 132,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 8. júlí kl. 13.30.
Hafliði Þór Olsen,
Hulda Sigurðardóttir.
batna. Það er sárt að hugsa til þess
að eiga ekki eftir að sjá hana aftur
í þessu lífþ en minningin um góða
frænku býr ætíð í hjarta okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Doddi, Hulda, Garðar og
fjölskyldur. Við sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Við kveðjum þig nú í hinsta sinn,
kæra frænka, en minningin um þig
lifir.
Hallfríður og Sigrún.
Fallin er í valin, langt fyrir aldur
fram, kær vinkona mín, búin að
heyja sitt dauðastríð sl. sex mánuði.
Við Unnur kynntumst á Landspít-
alanum í febrúar árið 1971. Þá lág-
um við báðar á deild 11A. Og með
okkur tókst góð vinátta, sem ég er
þakklát fyrir.
Mig langar að þakka henni fyrir
allar góðu samverustundirnar og
alla hennar tryggð og vináttu frá
fyrstu kynnum.
Eg sendi eiginmanni, börnum,
tengdabömum og barnabörnum og
öðrum ástvinum, einlægar samúð-
arkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fýrir allt og allt.
(V.Briem)
Vertu sæl, Unnur mín.
Þín vinkona, .
Henný.
í dag verður til moldar borin
tengdamóðir mín Unnur Finnsdóttir
frá Skriðuseli í Aðaldal. Hún var
fædd 6. apríl 1931, næst yngst af
níu systkinum, fimm bræðrum og
fjórum systrum. Þrír bræðra hennar
eru látnir. Foreldrar þeirra voru
Finnur Indriðason og Hallfríður Sig-
urbjörnsdóttir. Unnur var aðeins 12
ára þegar hún missti móður sína,
það var mikill missir. Sigrún sem
var elst þeirra systra sá um heimilið
eftir fráfall móður sinnar.
Unnur giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum Halldóri Garðarssyni
frá Rifkelsstöðum í Eyjafirði 13.
júní 1955. Þau fluttust suður til
Reykjavíkur sama ár og hafa búið
þar síðan. Þau eignuðust tvö börn,
Huldu, fædda 30. rióvember 1954
sem undirritaður er giftur og eiga
þau 4 börn: Unni, Arndísi, Halldór
Ása, Ósk, og Garðar fæddan 4. ág-
úst 1963, hann er í sambúð með
Öddu G. Siguijónsdóttur og eiga þau
eina dóttur, Sunnu Rut, en Adda á
fyrir dótturina Silju.
Unnur átti við mikil veikindi að
stríða í mörg ár. Annað nýrað var
tekið úr henni fyrir 30 árum. Árið
1982 var hitt nýrað orðið það lélegt
að hún varð að fara í nýrnavél tvisv-
ar til þrisvar í viku. Svo kom hin
stóra stund í lífi hennar 20. júní
Friðrik Hafsteinn Sig-
urðsson - Miiming
Ég horfi yfir hafíð
um haust af auðri stönd,
í skuggaskýjum grafíð
það skilur mikil lönd.
Sú ströndin stijála og auða,
er stari ég héðan af,
er ströndin striðs og nauða,
er ströndin hafsins dauða,
og hafíð dauðans haf.
En fýrir handan hafíð
þar hillir undir land,
í gullnum geislum vafíð
það girðir skýjaband.
Þar gróa í grænum hlíðum
með gullslit blómin smá,
í skógarbeltum blíðum
í blómsturlundum fríðum
má alls kyns aldin sjá.
Ég hljóður eftir hlusta,
ég heyri klukkna hljóm.
Hve guðleg guðsþjónusta
er Guðs í helgidóm!
Ég heyri unaðsóma
og engla skæra raust,
um Drottins dýrðarljóma,
um Drottins verk þeir róma
um eilífð endalaust.
(V. Briem)
Nú hefur Hafsteinn hennar Stellu
frænku yfirgefið ströndina stijálu,
sem bauð bara upp á sjúkdóma og
þjáningar. Loksins líður honum vel,
í landinu fagra handan við hafið -
landinu sem hann trúði að væri til
og sem ég trúi að hann hvílist nú í
eftir erfið ár hér á jörðu.
Fyrir um 20 árum dvaldist ég, 17
ára stelpugopi austan af landi, einn
vetur hjá Stellu og Hafsteini í Ból-
staðarhlíðinni. Þennan vetur kynntist
ég Hafsteini vel, kostum hans og
göllum. Hann var kærleiksríkur og
umhyggjusamur maður og naut ég
þess eigi síður en hans nánustu. Það
fór aldrei framhjá honum ef mér leið
illa, þá kom hann, tók utan um mig
og sagði: „Æ, dóttla mín, hvað er
að? Segðu mér það.“ Svo voru málin
rædd, líðanin batnaði og í kjölfarið
fylgdi svo oftar en ekki gullin lífs-
regla a la Hafsteinn Sigurðsson, og
vælukjóinn tók gleði sína á ný.
Á þessum tíma var ég mjög forvit-
in um andleg málefni og hjá Stellu
og Hafsteini var ekki komið að tóm-
um kofunum í þeim efnum. Við gát-
um setið tímunum saman og rætt
þessi mál fram og til baka, hvað var
rétt og hvað rangt, trúlegt og ótrú-
legt, er Guð til? Mér verður oft hugs-
að til þessara stunda með þakklæti,
því að þar lærði ég að taka ekki öllu
sem að mér er rétt gagnrýnislaust
og veitir ekki af í dag á svokölluðum
„nýaldartímum".
í gegnum árin stóð heimili Stellu
og Hafsteins mér og fjölskyldu minni
alltaf opið og gistum við oft hjá þeim
þegar við þurftum til Reykjavíkur,
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR J. BLÖNDAL,
Bauganesi 25,
Reykjavík,
lést 28. júní síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Guðrún Blöndal,
Þórunn Blöndal, Pálmar Ogmundsson,
Aðalsteinn Blöndal, Petrfna Pétursdóttir,
Kristján B. Blöndal, Halla Svavarsdóttir,
börn og barnabörn.
1987 er kall kom frá Danmörku um
að hún ætti að koma í nýrnaí-
græðslu. Gekk sú aðgerð vel, þrátt
fyrir öll veikindin var Unnur alltaf
tilbúin að hjálpa öðrum. Hún var lífs-
glöð og mikið fyrir barnabörnin sem
voru hennar líf og yndi og vildi hún
helst hafa þau sem oftast hjá sér.
Verður hennar sárt saknað í þeirra
hópi.
Mér er minnisstætt er við fórum
í júlí í fyrra til Akureyrar og ætluð-
um að eiga þar viku saman. Unnur
veiktist nokkrum dögum áður, en
hún ætlaði samt norður, það kom
ekki til greina að hætta við ferðina.
Þó að hún væri mikið veik lét hún
sig hafa það að fara á æskuslóðir
sínar heim í Skriðusel. Þetta sýnir
hve sterk og baráttuglöð manneskja
Unnur var. Hún var í Múlalundi
hluta úr degi og hafði mikla ánægju
af því, þar til hún lagðist inn á Land-
spítalann í byijun janúar sl. og átti
ekki afturkvæmt þaðan.
Ég vil þakka tengdamóður minni
fyrir samfylgdina. Hennar verður
sárt saknað af okkur, þó sérstaklega
af Huldu dóttur hennar, en þær voru
mjög samrýndar. Elsku Halldór,
missir þinn er mikill, ég bið guð að
styrkja þig í þinni sorg. Ég votta
Garðari, Öddu og börnum og öðrum
aðstandendum mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Unnar Finns-
dóttur. Hvíli hún í guðs friði.
Stefán Ásgrímsson.
Nú er hún elskulega amma mín
dáin og er erfitt að sætta sig við
það. Alltaf vildi ég fá að sofa hjá
ömmu og afa. Þar var mitt annað
heimili og alltaf var jafn gott að
koma og vera hjá þeim. Maður fór
aldrei svangur frá henni, hún sá allt-
af til þess að manni liði vel, en hugs-
aði minnst um sjálfa sig. Hún var
alltaf hress og kát þrátt fyrir henn-
ar miklu veikindi.
Ég á margar góðar minningar um
ömmu og vil þakka henni fyrir öll
góðu árin sem ég fékk að vera með
henni. Guð blessi minningu hennar.
Unnur Stefánsdóttir.
áttum við þá margar góðar stundir
saman, en eftir því sem árin liðu
fækkaði heimsóknunum og sam-
skiptin minnkuðu.
Hafsteinn var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans vár Jóna Þorfinnsdóttir,
þau slitu samvistir. Seinni kona hans
var Stella frænka (Kristín Ásta Frið-
riksdóttir). Þeim varð ekki barna
auðið, en með Jónu átti hann þijú
börn, Beggu, Fríðu og Sigga, bama-
bömin em níu og bamabarnabörnin
fimm. Hafsteini þótti mjög vænt um
barnahópinn sinn og talaði oft um
þau. Hann gladdist þegar þeim gekk
vel og leið að sama skapi illa ef eitt-
hvað bjátaði á. Það var honum óbæri-
leg raun þegar Árni Jón sonur Beggu
lést fyrr á þessu ári, en nú vil ég
trúa að Hafsteinn afí sé búinn að
taka elsku drenginn sinn í faðminn
og jieim líði vel saman.
Eg þakka Hafsteini fyrir allt sem
hann gerði fyrir mig og fjölskyldu
mína gegnum árin og sendi Stellu
frænku, bömum hans og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Guð blessi ykkur og styrki.
Ásta Magnea Sigmarsdóttir.
BLÓMIÐ
Blóm - Skrcytingar - Gjafavara
Kransar - Krossar - Kisluskreytingar
Úrval af servíettum
OPIÐFRÁ KL. 10-21
GRENSÁSVEGI 16-SÍMI 811330