Morgunblaðið - 14.08.1993, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. ÁGÚST 1993
27
Þuríður Jónsdóttir
frá Læknesstöðum á
Langanesi — Minning
Fædd 13. maí 1914
Dáin 6. ágTist 1993
Þann 6. ágúst síðastliðinn lést í
Sundabúðum í Vopnafirði Þuríður
Jónsdóttir frá Læknesstöðum á
Langanesi.
Þuríður var dóttir hjónanna Jóns
Ólafssonar og Matthildar Magnús-
dóttur sem bjuggu á Læknesstöðum
um fjörutíu ára skeið og var næst-
yngst ellefu barna þeirra hjóna. Þau
eru nú öll látin nema Tryggvi sem
býr á dvalarheimilinu Nausti á Þórs-
höfn.
Þuríður ólst upp í foreldrahúsum
á Læknesstöðum og varð snemma
að taka til hendi við öll þau fjöl-
þættu störf sem vinna þurfti á
mannmörgu heimili. Um annan
skóla en skóla lífsins var vart að
ræða enda lítt til siðs í þá daga að
stúlkur væru látnar ganga mennta-
veg. En auk hefðbundins farskóla-
náms aflaði Þuríður sér þekkingar
og einstakrar færni í saumaskap
auk organleiks. Hún varð annáluð
saumakona og stundaði þá iðju með
annasömu heimilishaldi um langt
skeið. Hún var þeirrar tegundar
saumakvenna sem með útsjónar-
semi, nýtni og listfengi gera skart-
klæði úr nánast engu. Ung eignað-
ist hún orgel og tileinkaði sér nótna-
lestur. Því miður urðu þær stundir
sem Þuríður gat varið til hljóðfæra-
leiks stopular því önn hversdagsins
var hörð en hún naut þeirra stunda
einkum í hópa fjölskyldu sinnar og
góðra gesta.
Meðal heimilisfólks á Læknes-
stöðum í æsku Þuríðar var Þor-
steinn Ólasson frá Heiðarhöfn á
Langanesi. Þorsteinn var fæddur
15. maí árið 1907, sonur hjónanna
Þórunnar Gunnarsdóttur og Óla
Jónssonar sem þá bjuggu í Heiðar-
höfn. Tókust ástir með þeim Þor-
steini og Þuríði og giftust þau og
hófu búskap á Læknesstöðum árið
1935. Lítil afnot munu þau hafa
haft af jörðinni og brugðu því á það
ráð að flýtja að Skálum árið 1938.
Á Skálúm bjuggu þau til ársins
1941 en þá fluttust þau til Þórs-
hafnar eftir að tundurduflaspreng-
ingar höfðu lagt heimili þeirra í
rúst. Frá þeim atburði og fleirum
segir Þuríður í grein sem húp ritaði
í Árbók Þingeyinga 1990. Á Þórs-
höfn byggðu þau Þors'teinn og Þur-
íður sér hús rétt innan við þorpið
og nefndu Ásgarð. Þar bjuggu þau
síðan allt til þess að Þorsteinn lést
5. nóvember 1960. Eftir lát Þor-
steins bjó Þuríður ein í Ásgarði fram
til ársins 1968. Þeim Þorsteini varð
fimm barna auðið. Þau eru: Skúli
Þór, fæddur á LæknesStöðum 3.
ágúst 1936. Kona hans er Hólmfríð-
ur Aðalsteinsdóttir frá Laugavöllum
í Reykjadal og eiga þau þrjú börn.
Þórunn Marín, fædd á Læknesstöð-
um 22. nóvember 1936. Maður
hennar er Ámi Helgason frá Þórs-
höfn og eiga þau fimm börn. Jóna
Matthildur fædd á Skálum 8. sept-
ember 1940. Maður hennar er Þor-
bergur Jóhannsson frá Eiði á
Langanesi og eiga þau fimm börn.
Óli Ægir, fæddur í Skoruvík 1.
desember 1941. Kona hans er Dýr-
leif Kristjánsdóttir frá Syðribrekk-
um á Langanesi og eiga þau fjögur
börn. Jóhanna Þuríður, fædd í As-
garði á Þórshöfn 13. maí 1945.
Maður hennar er Óttar Einarsson
frá Hermundarfelli í Þistilfirði og
eiga þau þijár dætur.
Árið 1968 fluttist Þuríður til
Vopnafjarðar og tók upp sambúð
með Þorsteini Stefánssyni á Jaðri
þar á stað. Þau gengu í hjónaband
16. desember 1972 og bjuggu á
Jaðri eða Hafnarbyggð 5 eins og
það heitir nú á meðan bæði lifðu.
Þorsteinn er fæddur á Rauðhólum
í Vopnafírði 26. desember 1904.
Hann hefur verið búsettur á Vopna-
firði alla sína ævi og unnið flest
þeirra starfa sem til hafa fallið en
einkum við smíðar og byggingar.
Með Þuríði Jónsdóttur er gengin
merk kona. Við leiðarlok er margs
að minnast frá liðnum samveru-
stundum. Á þær minningar ber
hvergi skugga. Það varð ekki hlut-
skipti hennar að eiga yfir að ráða
glæstum sölum en þar sem hún
stóð fyrir heimili var hún drottning
í ríki sínu. Sá heimilisbragur sem
hún skapaði var sérstakur og þar
sátu gestrisni og hjartahlýja í há-
sæti. Móðurfaðmur hennar var hlýr
og þar var ekki bara pláss fýrir
börnin hennar, heldur stóð hann
opinn fyrir okkur tengdabörnunm
og barnabörnum. Hún naut þess
að taka á móti okkur og við nutum
sannarlega höfðinglegra veitinga
en þó miklu fremur samvistanna
við hana. Hún var hafsjór af þjóð-
legum fróðleik og frásögn hennar
var jafnan krydduð þeirri sérstöku
kímni sem hún ein hafði yfir að
ráða því að henni var einkar lagið
að bregða upp spéspeglinum og
hlífði þá ekki sjálfri sér fremur en
öðrum. Allt var það gaman græsku-
laust. Við minnumst nú með þakk-
læti allra þeirra stunda sem við
Hafsteinn Krist-
insson - forstjóri
Fæddur 11. ágúst 1933
Dáinn 18. apríl 1993
Aldrei er svo bjart yfir öðlingsmanni,
að ekki geti syrt, jafn sviplega og nú.
Aldrei er svo svart yfir sorgarranni,
að ekki geti birt fyrir eilífa trú.
Þetta erindi úr einum erfiljóðum
séra Matthíasar Jochumssonar kom
upp í huga minn er ég fékk þá fregn
að Hafsteinn Kristinsson væri lát-
inn, „á snöggu augabragði", eins
og segir hjá séra Hallgrími Péturs-
syni.
Þar sem Hafsteinn Kristinsson
fór var bjart yfir öðlingsmanni.
Lýst hefur verið í mörgum minning-
argreinum yfirgripsmiklu ævistarfi
hans, meðal annars sem forstjóra í
eigin fyrirtæki, auk þess var hann
í ýmsum nefndum og öðrum störf-
um til uppbyggingar samfélagsins.
Aldrei sá ég asa á forstjóranum.
Ef hann leit inn til mín, mátti hann
alltaf vera að því að stansa og gaf
sér tíma til viðræðu, eins og ekkert
væri um að vera. Eru slíkir menn
sterkir að innviðum og hljóta að
vera röskir mjög í verki, fyrst að
hraðkrafa nútíðar nær ekki að taka
vald yfír tíma þeirra og soga þá
eins og ákvörðunarlaust inn í hring-
iðuna, heldur stýra þeir sterklega
fram hjá iðunni, hafa stjórn á öllu
og gleðja samferðamennina, unga
og gamla með góðu viðtali, færa
með sér geisla gleðinnar. Og jafn-
vel svo hjálpsamir að leggja sjálfir
hönd á plóginn öðrum til liðsinnis.
Þannig var Hafsteinn.
Svo fylgir oss eftir í minningunni
mannlífsgeislinn sem fýlgdi honum,
hvort heldur í kot eða háreist hús,
nú þegar sjálfur hann er horfinn
oss. Ég sá í eftirmælum tengdadótt-
ur hans, einmitt það sem mér kom
fljótt í hug við sorgarfregnina um
lát hans. Þau hafa öll misst umvefj-
andi umhyggju hans. Ég vissi að
hann var þannig, traustur heimilis-
og fjölskyldufaðir.
Ég hafði líka séð hjónin saman
að verki og yngstu stúlkuna þeirra
hjá þeim, þar var innileiki, gleði og
sameining augljós.
Hafsteinn Kristinsson var hár
maður vel á sig kominn að allri
samsvörun, norrænn, bjartur á hár
með björt augu yfír í blátt, svip-
sterkur og sviphreinn. Mér þótti
alltaf sem heiðríkja íslenska vorsins
væri yfir honum, í svip hans. Þau
hjónin glöddu fleiri en barnabörn
sín með gjöfum af vinsælli fram-
leiðslu. Þau voru glaðir gjafarar.
Létu margt gott af sinni velgengni
leiða. Það var mikilsvert að kynnast
Hafsteini og bræðrum hans og þá
eigi síður þeirra ágætu eiginkonum.
Börn og tengdabörn þeirra frú
Laufeyjar og Hafsteins eru traust-
vekjandi ungt fólk, þau sem ég
hefi kynnst.
Nú hefur sorgin slegið sínum
dimmu tjöldum yfir alla nánustu
ástvini Hafsteins. Þegar dauðinn
slítur ástríkt hjónaband og leggur
skugga sinn yfír heimili og börnin,
þá ríkir þar sviplegur tómleiki, þótt
þau öll haldist í hendur sem eftir
lifa. Menn geta horft á minning-
una, en inn í hennar heim getur
enginn gengið, ekki fremur en að
ganga þá brú, sem tunglsgeisli
leggur yfir vatn undir stjörnulýstum
vetrarhimni.
Jesús kom i heiminn til að hugga,
líkna og græða sár. Hann er rödd
Guðs í heiminum, máttug hönd
Guðs. Öll von um endurfundi ást-
vina í eilífu lífi er byggð á orðum
hans við sína lærisveina: „Ég lifi
og þér munuð lifa“. Hann sagði:
„Sælir eru syrgjendur, því að þeir
munu huggaðir verða,“ hér setur
hann á oddinn það sem hann sér
inn í eilífð. í sömu andrá segir hann:
„Grátið með grátendum." Hann
þekkir mennina og veit að enginn
er sæll á þeirri stundu, sem broddur
dauðans hefur snert hann með ást-
vina missi. Hann veit að syrgjendur
eru staddir í öðrum heimi en hvers-
dagsins eða gleðinnar og grátský
kunna að skyggja á huggunarorð
hans, eins og dimm ský hylja sólu.
Þess vegna segir hann: „Grátið með
grátendum."
Jesús talaði alltaf um eitt jarðlíf
og upprisu mannsins, sem einstakl-
ings, með þeim eiginleikum sem
honum voru gefnir. Eftir orðum
hans, verður bam, sem foreldrar
misstu við fæðingu eða síðar, gefið
þeim aftur, lifandi á landi eilífðar.
þar sem „grátur og vein og kvöl
er ekki framar til“. „Hið fyrra er
farið og Guð mun þerra hvert tár
af augum þeirra."
Á göngunni til Emmaus voru
þrír hryggir lærisveinar eftir kross-
festingu Jesú. Þeir báðu ókunnugan
mann sem slóst í för með þeim:
„Vertu hjá oss, því að degi hallar
og kvölda tekur." Og hann kom inn
til að vera hjá þeim. Þeir fundu yl
og huggun í návist hans. Þegar
hann gjörði þakkir og braut brauð-
ið, þekktu þeir hver hann var -
sjálfur Jesús.
Megi hann koma inn til að hugga
syrgjendur og vera hjá þeim, þegar
degi hallar og kvölda tekur.
Innileg samúðarkveðja frá húsi
mínu.
Rósa B. Blöndals.
áttum saman, áður í Ásgarði og
síðar á heimili hennar og Þorsteins
Stefánssonar á Vopnafirði síðastlið-
inn aldarfjórðung.
Að ytra útliti var Þuríður sérstak-
lega glæsileg kona. Það var yfir
henni óvenjuleg reisn sem hlaut að
vekja athygli hvar sem hún fór. Það
var eftirminnileg sjón að sjá hana
í íslenskum búningi - þar var hún
sannarlega verðugur fulltrúi þeirra
kynsystra sinna sem við hátíðleg
tækifæri varpa af sér fjötrum hvers-
dagsins og gerast álfkonur. Hún
var að eðlisfari skartkona og hafði
lag á því að vera alltaf fín og vel
tilhöfð. Ekki sló hún heldur hendi
móti heimsins lystisemdum - hafði
gaman af að lyfta glasi í góðra vina
hópi og grípa í spil þegar þannig
stóð á.
Seint á síðasta ári tók Þuríður
að kenna sjúkleika af því tagi sem
engin læknisráð eru við. Hún tók
örlögum sínum með æðruleysi og
hélt reisn sinni og virðingu fram
til síðasta dags. Utför hennar fer
fram í dag, laugardagir.n 14. ágúst
frá Sauðaneskirkju og hlýtur hún
leg í kirkjugarðinum þar að eigin
ósk. Farsælu, fórnfúsu og göfugu
ævistarfi er lokið. Fyrir hönd okkar
tengdabarna hennar færi ég henni
þökk fyrir allt og allt - sendi Þor-
steini, bömum hennar og öðrum
aðstandendum innilegar samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu Þuríð-
ar Jónsdóttur.
Óttar Einarsson.
Dimmt er yfir hér í heimi,
harmaskuggi daginn fól.
Samt ei dvínar guðs í geimi
geislaskin af lífsins sól.
Bak við dauðans dimma haf
degi nýjum ljómar af.
(Freysteinn Gunnarsson)
Það var eins og myrkur umlyki
allt þegar mér var sagt að nú vær-
ir. þú dáin. Ef til vill hafði ég átt
von á þessu en samt varð mér þá
ljóst að héðan af yrði ekkert eins
og áður. Nú fengi ég aldrei framar
að heimsækja þig og þiggja góðu
kökurnar sem þú bakaðir. Nú
myndirðu aldrei framar spila fyrir
mig á orgelið og hlusta á mig syngja
eins og við gerðum svo oft þegar
ég var lítil. Nú færum við aldrei
framar í fjöruferð og tíndum bobba
eða færum í beijamó. Nú fengi ég
aldrei framar sendan pakka frá þér
með öllum uppáhaldskökunum mín-
um. Nú fengi ég adrei framar
bijóstsykursmola úr svörtu hahdt-
öskunni þinni. Nú gætum við aldrei
framar hlegið saman. Nú fengi ég
aldrei framar að gráta við bijóst
þitt. Nú tilheyrðu allar þær stundir
minningunni. Minningunni um
elskulega ömmu sem gaf mér ást
sína og hlýju af svo miklu örlæti.
Elsku amma, þakka þér allar þessar
stundir sem við áttum saman. Minn-
ingin um þær er huggun harmi
gegn. Þá minningu geymi ég í
þakklátum huga. Guð blessi þig
amma mín.
Þuríður Ottarsdóttir.
Vikunámskeið um skáta-
starfið hjá Vogabúum
SKÁTAFÉLAGIÐ Vogabúar í Grafarvogi mun í næstu viku 16.-22.
ágúst standa fyrir ævintýranámskeiði fyrir alla krakka á aldrinum
12-15 ára. Námskeiðið verður frá kl. 9-16 alla daga og endar
með helgarútilegu. Áhersla verður lögð á útiveru, útilíf og skemmti-
legan félagsskap.
í fréttatilkynningu segir: „Mark- hjálp, siglingar, foringjaþjálfun,
mið námskeiðsins er að krakkarnir saga skátahreyfingarinnar og önn-
kynnist skátastarfi og geti starfað ur spennandi viðfangsefni. Stjóm-
sem foringjar innan skátahreyfíng- andi verður Gylfi Þór Gylfason.
arinnar. Meðal þess sem farið verð- Námskeiðið hefst á mánudag og
ur í er rötun, eldamennska, skyndi- verður í Hamraskóla Grafarvogi.“
t
Elskulegur faðir okkar, tengafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR GÍSLASON
frá Lambhaga,
Hjarðarholti 10,
Akranesi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn 12. ágúst.
Hrefna Sigurðardóttir,
Gísli Þór Sigurðsson, Petrína Bergvinsdóttir,
Ármann Sigurðsson,
Sigurjón Sigurðsson, Adda Mariusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JARÞRÚÐUR ÞÓRHALLSDÓTTIR MAACK,
lést miðvikudaginn 11. ágúst í Landspítalanum.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Aðalsteinn P. Maack,
Aðalheiður Maack, Óðinn Geirsson,
Pétur A. Maack, Kristjana Kristjánsdóttir,
Þórhailur Maack, Gyða Bárðardóttir,
Gfsli Maack, Kristbjörg Áslaugsdóttir,
Sigríður Maack, Már Másson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR MARKÚSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, aðfaranótt föstudagsins 13. ágúst sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Karl Guðjónsson,
Sjöfn Guðjónsdóttir,
Þórarinn Guðjónsson,
Rúnar Guðjónsson,
Eygló Guðjónsdóttir,
Hrefna Guðjónsdóttir,
Sigrfður Guðjónsdóttir,
Garðar Guðjónsson.