Morgunblaðið - 03.11.1993, Side 48

48
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. NÓVEMBER 1993
DÓRA TAKEFUSA DAGSKRÁRGERÐARKOIMA
Mikill
flakkari
Ég held að í raun og veru hafi ég aldrei
verið unglingur. Mamma mín hefur oft sagt
það við mig að ég hafi fæðst átján ára og
ég held að ég-fari ekkert ofar í þroska en
það. Mér finnst ég alltaf verða barnalegri
og bamalegri. Ég þurfti að vera mjög sjálf-
stæð og dugleg; passaði bróður minn mikið
og var nokkurskonar mamma allra. Þegar
ég loksins komst á unglingsaldur varð ég
kerling, ég gaf mér aldrei tíma til að vera
unglingur.
Ég er fædd og uppalin á Seyðisfirði og
þar eru allir eins og ein stór ijölskylda. Ég
er búin að þekkja krakkana sem voru með
mér í bekk þar síðan við vorum að bora í
nefið á okkur í leikskóla og mér þykir of-
boðslega vænt um þau. Ég byijaði að vinna
í fiski þegar ég var ellefu ára, ég var frek-
ar dugleg held ég og gerði allt sem
mér var sagt að gera. Ég held
að ég hafi verið algjör fyrirmyndar
unglingur þannig séð, ég vona alla-
vega að ég hafi ekki verið leiðinleg.
Það var í sjálfu sér ekki mikið að gera
á Seyðisfirði nema áð hittast í sjoppunni
og ég nennti því ekki svo ég lá bara
heima hjá mé_r og horfði á Skonrokk
sem Þorgeir Ástvaldsson stjórnaði.
Svo var ég mikið í íþróttum; ég
held að það sé ekki til sú
íþróttagrein sem ég hef ekki
æft. Ég flutti á eigin spýtur
til Reykjavíkur þegar ég
var fjórtán ára. Ég er í eðli
mínu stórborgarbarn, ég elska borgir eins
og New York og London og Seyðisíjörður
var einhvernveginn ekki fyrir mig.
Þegar ég kom suður fór ég í Réttarholts-
skóla og var að vinna þijár vinnur með.
Ég vann í fataverslun og á veitingahúsi og
svo var ég með þætti í sjónvarpinu sem
hétu Rokkaramir geta ekki þagnað. Jón
Gústafsson var með þessa þætti fyrst en
svo tók ég við. Ég hafði ósköp lítinn tíma
til að vera í skóla og tók Réttó því meira
og minna utanskóla án þess að nokkur vissi
af því, en ég ski\aði alltaf mínu þar. Ég
er alin upp við það að vera mjög sjálfstæð,
ég sagði þeim það bara í Réttarholtsskóla
að ég þyrfti að sjá um mig sjálf, borga
húsaleigu og aðra reikninga. Ekki það að
ég gæti ekki fengið
peninga hjá foreldrum
mínum, ég vildi það
bara ekki. Ég vildi
sanna mig og vera
sjálfstæð. Ég fór að
ferðast á þessum
árum og fór út um allt. Ef mig langaði
eitthvert þá vann ég eins og bijálæðingur
í tvo þijá mánuði og fór svo.
Ævintýramanneskja
Maður hefur auðvitað lent í fullt af
neyðarlegum atvikum þannig séð, en ég
kom mér alltaf út úr öjlu, það var nánast
sama hvað það var. Ég hef alltaf verið
ofsalega fljót að svara fyrir mig og redda
hlutunum og ef það kom eitthvað vandamál
upp þá gekk ég strax í að redda því. Ég
er mjög mikil ævintýramanneskja og geri
það sem ég vil. Þegar ég var barn ákvað
ég að það sem skipti mestu máli væri að
vera meðvitaður um sjálfa sig. Ég sagði
mömmu þetta þegar ég var átta ára og ég
er ekki viss um að hún hafí skilið mig alveg.
Nafnið mitt hefur líka stundum valdið
misskilningi, ég er hálf japönsk og
íslendingar eiga oft erfitt með að bera það
fram.
í fjölmiðla
Ég var á Seyðisfirði þegar verið var að
gera myndina Hvítir mávar. Þá kynntist
ég Kalla-Óskars kvikmyndagerðarmanni og
fleirum og seinna
hringdu þeir í mig og
báðu mig að leika í
Rickshaw myndbandi.
Hrafn Gunnlaugsson
sá mig í því
myndbandi og bauð
mér að vera með þátt og ég var til í að
prófa það. Ég var voða lítið á íslandi næstu
árin en svo var mér boðið að leika í
Veggfóðri og ég var líka til í það. Mér fannst
hugmyndin góð og þeir strákarnir
hugrakkir að gera þessa mynd fyrir engan
pening. í sumar vann ég sem útvarpskona
á Aðalstöðinni... en ég var ekki góð
útvarpskona. Svo í haust hringdi ég upp í
sjónvarp og spurði hvort þar væri eitthvað
að gera fyrir mig og þá stóð til að fara af
stað með þennan vinsældalista og ég sló til.
Að lokum
Ég vil benda öllum á að vera meðvitaðir
um sjálfa sig og vera þeir sjálfir. Og ekki
að vera að rembast við að vera eitthvað
annað en þeir eru. Mér finnst líka oft að
unglingar séu latir og ætlist til að fá allt
upp í hendumar og það þoli ég ekki.
STJÖRNUR QG
STÓRFISKAR
Bældir strumpar
í Danmörku
Þann 18. ágúst síðastliðinn
lögðu 25 hressir krakkar af stað
í tveggja vikna ferð til Danaveld-
is. Þremur tímum eftir að við sögð-
um bæ við Leif vorum við komin
til útlanda og sumir í fyrsta skipti.
Er við komum til Ikast í Jótlandi
beið okkar hin frækilega félags-
miðstöð Brikken þar sem við gist-
um í 10 daga. Ékki er hægt að
segja að Ikast sé líflegur bær, alla-
vega þótti okkur nóg um þegar
ró var komin á bæinn kl. 22.00 á
hveiju kvöldi. Við létum það þó
ekki á okkur fá og sýndum mikil
tilþrif í keiluhöllinni.
Meðan á dvöl okkar í Ikast stóð
gerðum við margt skemmtilegt.
Við fórum í Sommerland (vatns-
rennibrautir og skemmtigarður)
og Legoland, klifum Himmelbjerg-
et, heimsóttum svínasláturhús og
dýragarð og síðast en ekki síst
fórum við í útilegu sem skipulögð
var af Dönunum sem tóku á móti
okkur.
Einn fagran laugardagsmorgun
héldum við síðan með lest til Kaup-
mannahafnar, þar sem planað var
að dvelja síðustu fjóra dagana.
Fyrsta kvöldið í Köben fórum við
í Tívolí. Daginn eftir lékum við
túrista og fórum á safn, löbbuðum
upp Strikið, skoðuðum hafmeyj-
una og átum á MacDonalds. Mánu-
dagurinn var verslunardagurinn
mikli! Strikið ofhitnaði undan
verslunarglöðum Bældum strump-
um og pinklarnir flæddu upp úr
pokum þeirra.
Síðasta daginn fórum við til
Svíþjóðar með flugbáti, nánar til-
tekið til Malmö. Staðurinn var
skoðaður og sumir fóru í sund á
meðan aðrir notuðu tímann til að
versla enn meira.
Daginn eftir rann upp heimferð-
ardagurinn og með sárum söknuði
kvöddum við Danmörku með von
um að koma fljótt aftur.
Fyrir hönd Bældra strumpa,
Hildur og Bryndís Ýr.
BRÉFBARST
FRÁ FERÐA-
KLÚBBNUM
BÆLDIR
STRUMPAR
Strumpar í svínasláturhúsi.
SAMVISKUSPURNINGIN
Fylgist þú
með fréttum?
Marius 16ára
, Stundum