Morgunblaðið - 16.11.1993, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 1993
Minning
Theodór Theodórsson
Gæðavara,
mikið úrval,
hagstætt verð,
örugg þjónusta.
= HÉÐINN =
VERSLUN
SELJAVEGI 2 Sl'MI 91-624260
Fyrir nútíma eldhúsiö
Í/Olda-
^vélar
fyrir nútíma
eldhúsið
Þýskar úrvalsvélar
sem metnaöur er lagður í.
endingagóðar og þægilegar
í alla staði.
Eigum fyrirliggjandi vélar
50-60 sm. breiöar með eöa án
blástursofni
Verð frá kr.
£1.705,
*T I stgr.
Fæddur 14. júní 1991
Dáinn 9. nóvember 1993
Mig langar til að minnast lítils
vinar míns, hans Tedda litla. Þessi
litli sólskinsdrengur var ekki lengi á
meðal okkar, en á þessum stutta tíma
gaf hann okkur ótal minningar, sem
við geymum nú innst í hjarta okkar.
Með sínu einlæga brosi og glampa í
augum fékk hann okkurtil að gleyma
hinum veraldlegu vandamálum.
Þetta bros mun varðveitast í minn-
ingu okkar og þar mun það lifa.
Mig langar að heiðra minningu
Tedda litla með þessu erindi úr ljóði
Einars Benediktssonar:
Eitt bros - getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt
aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í bijðsti, sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Elsku Hanna og Teddi og allir á
Melási 3. Eg sendi ykkur mínar inni-
legustu samúðarkveðjur og megi Guð
styrkja ykkur öll í þessari miklu sorg.
Minning um yndislegan dreng mun
lifa.
Ásthildur.
Hinn 14. júní 1991 fæddist í þenn-
an heim lítill gullmoli. Af gyllta hár-
inu og broshýra andlitinu skein birta
sem yljaði um hjartarætumar.
Teddi var strákur sem ég þurfti
að knúsa í bak og fyrir þegar við
hittumsb. Það er ekki hægt að segja
annað en hann hafi fengið stóran
skammt af knúsi í húsinu á Melási
3. Þar býr fjölskylda með stórt hjarta
sem nú stendur saman og þar hug-
hreystir hver annan. Betri stað hefði
ég ekki getað hugsað mér fyrir Tedda
litla en einmitt þar. En nú er hann
fluttur á annan stað þar sem vel
verður tekið á móti honum.
Láttu hann dreyma líf og yl,
ljós og allt, sem gott er til,
ást og von og traust og trú.
Taktu hann strax í fangið nú.
Langa og fagra lífsins braut
leiddu hann gegnum sæld og þraut.
Verði hann bezta bamið þitt.
Bænheyrðu nú kvakið mitt,
svo ég megi sætt og rótt
sofa dauðans löngu nótt.
(Páll Ólafsson)
Elsku Hanna Kristín, Teddi og
fjölskyldur. Missir ykkar er mikill en
eftir lifir minning um fallegan og
yndislegan dreng.
Vertu sæll litli guðsonurinn minn.
Hrönn.
Til eru fræ, sem fengu þennan dóm:
að falla i jörð, en verða aldrei blóm.
Til eru ljóð, sem lifna og deyja í senn,
og lítil böm, sem aldrei verða menn.
Hann Teddi litli er dáinn. Yndis-
legur lítill drengur með fallegt bros
og ljúfan hlátur. Hann lifði ekki lengi
á meðal okkar og nú er hann örugg-
lega á sælustað, heilbrigður og glað-
ur. Hann Teddi litli átti góða fjöl-
skyldu og fá börn hafa verið elskuð
eins mikið og hann.
Þessi litli, hlýi saklausi drengur
veitti fjölskyldu sinni og öllum sem
þekktu hann bæði gleði og hamingju.
Ég veit að góður Guð tekur vel á
móti honum Tedda.
Inga Lind.
Elsku Teddi minn. Nú ertu farinn
frá mér og ég sé þig ekki oftar. Það
er svo skrítið að hugsa til þess að
þið mamma þín komið ekki oftar til
mín eldsnemma á iaugardagsmorgn-
um og vekið mig með þessum orðum:
R, ertu vöknuð? Aldrei fóruð þið út
fyrr en ég leit upp og sagði: Já, ég
er vöknuð. Þá komstu upp í til mín
og hvíldir þig með mér. Það var svo
gott að knúsa þig. Þú varst svo mjúk-
ur, alltaf í góðu skapi og áttir svo
gott með að koma öðrum í gott skap.
Þú gast alltaf gefið mér bros og það
var svo auðvelt að fá þig til að hlæja
með mér.
Nú syngjum við ekki meira saman
því að þú ert ekki lengur héma hjá
mér. Þó að þú hafir ekki dvalið hérna
hjá mér lengi þá var þessi dvöl þín
góð. Þú gafst mér svo mikið og
kenndir mér að það er ekkert sjálf-
sagt í þessum heimi. Þú varst ljós-
geisli í lífi mínu sem skein svo skært.
Ég sakna þín en minningin um
Minning
Guðný Jörgensdóttir
Heimilistæki hf
SÆTÚNI 8 SfMI 69 15 00 ■ FAX 69 15 55
im
Fædd 9. október 1926
Dáin 5. nóvember 1993
Okkur langar með örfáum orðum
að kveðja elskulega ömmu okkar,
sem andaðist á Landspítalanum hinn
5. nóvember eftir mikil veikindi.
Amma varð nýlega 67 ára gömul
og þess vegna tekin allt of snemma
frá okkur.
Minnisstæðast er okkur þegar við
vorum aðeins yngri í heimsókn á
Réttó hjá ömmu og afa. Þau sátu
og lögðu kapal, en er amma heyrði
lætin í okkur þegar við komum
hlaupandi inn, stóð hún upp og byrj-
aði að tína kökur og kex á borðið
handa okkur.
Amma og afi eignuðust sjö böm
og bamabörnin orðin 27 talsins og
barnabamabömin fimm.
Alla okkar afmælisdaga mundi
hún og alltaf átti hún pakka handa
öllum.
Á jólunum kom alltaf fullur poki
af jólagjöfum inn á hvert heimili
bamanna og allir fengu pakka, þó
að mörg okkar værum orðin alltof
gömul fyrir þá. Á aðfangadagskvöld
var venja að fara til ömmu og afa á
Réttó, eins og þau voru alltaf kölluð
áður en þau fluttst í Árbæinn, og
vomm við vart búnar að kyngja
matnum og rífa upp pakkana þegar
við byrjuðum að spyrja hvenær við
færum til ömmu og afa. Þar hittust
öll börnin og ræddu um innihald
pakkanna og stigu dans undir harm-
onikkuleik afa á meðan amma var í
óðaönn að sjá til þess að hver og
einn hefði nóg á sínum diski.
Jafn yndislegri og gáfaðri konu
var ekki hægt að kynnast, því að
f|lt „vissi amma. Enda útskrifaðist
hún úr Verslunarskóla íslands sem
var mjög sjaldgæft meðal kvenna á
þeim tíma, þegar hún var ung.
Það er erfitt að sætta sig við það
að sjá ömmu ekki aftur, en við vitum
að Guð mun hugsa vel um hana fyr-
ir okkur.
Elsku afi, við vottum þér innilega
samúð okkar.
Guðný, Jónína, Björk, Díana
og Jóhanna Rafnsdætur.
Löngu og erfíðu sjúkdómsstríði er
nú lokið hjá föðursystur okkar
Guðnýju Jörgensdóttur eða Lillu eins
og hún var alltaf kölluð í okkar ijöl-
skyldu.
Eigingimi okkar sem eftir lifum
er svo mikil að jafnvel undir lokin
gerðum við okkur vonir um krafta-
verkið stóra, að við fengjum að hafa
hana lengur hjá okkur og heyra glaða
hláturinn hennar enn um sinn.
En þessu verður ekki breytt, nú
eru vonandi allar kvalimar vegna
liðagigtarinnar slæmu horfnar og
fyrir það ættum við öll að vera þakk-
lát, þó kveðjan sé alltaf jafn sár og
erfið.
Þrettán ára missti hún móður sína
og kom þá ásamt föður sínum inn á
heimili foreldra okkar undirritaðra
og var þar þangað til hún stofnaði
sitt eigið heimili.
Hún gekk í Verslunarskóla íslands
og lauk þaðan verslunarprófi á til-
skildum tíma með góðum vitnisburði
eins og við var að búast, eins vel
gefin og samviskusöm og hún var.
Ung að árum giftist hún eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Pétri Hall-
grímssyni, sem hefur staðið sig eins
og hetja í löngum veikindum hennar
og borið hana á höndum sér, þó að
þig lifír í huga mínum allt til æviloka
og þá kem ég til þín.
Guð geymi þig.
Þín frænka, Ragna.
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glaður,
og þú munt sjá að aðeins það sem valdið
hefur hryggð þinni gerir þig glaðan. Þegar
þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn og þú munt sjá að þú grætur vegna
þess sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Þau urðu ekki mörg árin sem við
fengum að hafa hann Tedda litla á
meðal okkar, aðeins tvö. En þessi tvö
ár voru yndislegur tími. Þessi litli
strákur bræddi alla, sem sáu hann,
með sínu bjarta brosi og bliki í aug-
um. — Og hláturinn! Þegar hann hló
sínum dillandi hlátri, þá hlógu allir
með, það var bara ekki hægt að stilla
sig. Sumir eru gæddir þeim eiginleik-
um að eiga alltaf nóg til að gefa
öðrum og þannig var Teddi litli.
Elsku Hanna og Teddi, ykkar
missir er mikill og sár en minningin
um Ijúfan og fallegan dreng mun þó
ávallt vera ljós sem lýsir ykkur skært
í myrkviðum sorgarinnar. Elsku
pabbi, mamma, Ragna, Gunni, Erl-
ingur, Minna og Gummi. Ég veit að
þið eigið ekki síður um sárt að binda,
en þær myndir af Tedda litla sem
geymast í hjarta okkar munu von-
andi hjálpa til við að græða sár sorg-
arinnar.
Þórunn.
Elsku Teddi.
Með þessum orðum kveðjum við
þig og þökkum þér fyrir samveruna.
Þú ert ekki nema tveggja ára er
þú hverfur á brott og orð fá ekki
lýst öllu því sem um hugann fer við
fráfall þitt.
Blítt bros þitt og björt augun
munu lifa áfram í hugum okkar og
við þökkum þér aftur fyrir allar
ánægjustundimar sem við áttum
saman.
Nú legg ég aupn aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Starfsfólk Kisudeildar.
í dag kveðjum við elsku litla Tedda
sem lést á Landspítalanum 9. nóvem-
ber síðastliðinn. Það er hægt að segja
að það sé stutt á milli gleði og sorg-
ar, og það sannaðist fyrir okkur núna.
Hver hefði trúað því að fyrir um
það bil mánuði síðan, þegar við vorum
stödd á gleðistund í brúðkaupi Hönnu
Kristínar og Tedda, að við ættum
eftir að vera saman komin aðeins
mánuði síðar í sömu kirkju á sorgar-
stundu í jarðarför sonar þeirra?
Elsku Teddi, við munum alltaf
minnast bjarta brossins þíns og hve
þú varst alltaf glaður þótt á móti blési.
Elsku Hanna og Teddi, guð veiti
ykkur og flölskyldum ykkar styrk í
þessari miklu sorg. Minningin um
Tedda litla mun alltaf lifa í hjörtum
okkar.
Ykkar vinir,
Guðrún og Davíð, Bryndís og
Arnar, Guðrún og Ketill.
Nú er hann litli frændi minn, hann
Teddi, farinn. Það er erfítt að sjá á
eftir svona ungum dreng sem kveður
þennan heim, en nú veit ég að honum
líður vel.
Mig langar til að kveðja hann með
þessu sálmaversi, í þýðingu Ólafs
Indriðasonar.
Sæll ert þú, sem saklaus réðir
sofna snemma dauðans blund,
eins og lítið blóm í beði
bliknað fellur vors um stund.
Blessað héðan barn þú gekkst,
betri vist á himni fékkst,
fyrr en náðu vonska og villa
viti þínu og hjarta spilla.
Elsku Hanna og Teddi, megi Guð
hjálpa okkur öllum í þessari miklu
sorg.
Sandra Lóa.
sjálfur sé hann búinn að gangast
nndir hjartaaðgerð og sé ekki heill
heilsu.
Fjölskyldan stækkaði og börnin
urðu sjö talsins, þrír drengir og fjór-
ar stúlkur, sem öll eru einstaklega
mikið myndarfólk. Þau eru búin að
stofna eigin heimili og koma sér vel
fyrir í lífinu og hafa að öllu leyti
verið foreldrum sínum til sóma, enda
alin upp við mikla snyrtimennsku og
vinnusemi alla tíð. Það var alveg
ótrúlegt hvernig hún Lilla fór að því
að hafa allt í röð og reglu, í svona
litlum húsakynnum með sjö börn,
aldrei skór á miðjum gangvegi eða
óupphengd flík og allt sem hún vann
í höndunum, saumaði og pijónaði,
allur góði maturinn sem alltaf varð
svo mikill þó að fyrir kæmi að hráefn-
ið væri ekki alltaf ríkulegt.
Þegar við lítum til baka og rifjum
þetta allt upp þá kemur sú hugsun
upp í huga okkar hvernig hún Lilla
okkar gat annað þessu öllu. Svo
mikið er víst að ekki var það hávað-
inn eða fyrirferðin sem einkenndi
störf hennar. Þetta fór allt einhvern
veginn svo hljóðlega og rólega fram
eins og okkur fínnst allt hennar líf
hafa verið, enginn asi á neinu en
allt gert svo vel og vandlega.
Og þannig kvaddi hún líka þetta
jarðneska líf, svo hljótt og fallega.
Við kveðjum Lillu frænku okkar
með miklum trega og flytjum sér-
stakar kveðjur frá móður okkar, en
á milli þeirra ríkti ávallt gagnkvæm
væntumþykja og vinátta.
Við biðjum góðan guð að styrkja
Pétur vin okkar, svo og alla hans
stóru og góðu fjölskyldu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Jóhanna, Anna Jóna, Hjördís.
Okkur langar að minnast ömmu
okkar Guðnýjar Jörgensdóttur með
nokkrum orðum.
Hún náði aðeins 67 ára aldri og
lætur eftir sig eiginmann og sjö börn,
27 barnaböm og fimm bamabarna-
börn. Þótt við höfum verið mörg
mundi hún alltaf eftir okkur öllum á
afmælisdögum okkar.
Við munum eftir því að þegar við
vorum lítil og amma kom í heimsókn
biðum við alltaf eftir því að hún opn-
aði veskið sitt því þar leyndist ávallt
góðgæti.
Hvert einasta aðfangadagskvöld
kom öll fjölskyldan saman heima hjá
ömmu og afa.
Amma passaði alltaf að nóg góð-
gæti væri til á borðum. Og afí átti
það til að spila á harmonikku eða
hljómborð fyrir okkur börnin.
Amma var góð og vel gefín kona.
Við munum minnast hennar með
söknuði. Við drúpum höfði í sorg og
biðjum þess að Guð styrki þig, elsku
afí okkar, á þessari sorgarstundu.
Þín barnabörn,
Þórhildur, Berglind, Þór-
oddur og Sandra.