Morgunblaðið - 20.11.1993, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. NÓVEMBER 1993
Minning
Jónína Stefanía
Sigurbjömsdóttir
Fædd 29. apríl 1923
Dáin 16. nóvember 1993
Augun eru spegill sálarinnar.
Ég sá það í augum Jónínu að
hún þekkti mig og gladdist yfir
komu minni. Þótt hún gæti ekki
tjáð sig á annan hátt síðustu árin
á sjúkrahúsinu. Hún var með alzhei-
mer, þennan miskunnarlausa sjúk-
dóm.
Jónína frænka er mér minnis-
stæð fyrir margra hluta sakir. Hún
var listræn kona, hafði fínlegan
smekk og skrifaði einstaklega vel.
Ég man ég hlakkaði alltaf til að
koma og sjá jólatréð hennar; hún
valdi lítið og þétt, vellagað rauð-
greni og skreytti með smágerðri
allavega litaðri ljósaseríu ásamt vel
völdum fínlegum skrautmunum.
Það var gaman að heimsækja
Jónínu; hún hafði nægan tíma,
sýndi okkur myndir frá liðnum tím-
um, frímerki og mynt, sem hún
safnaði. Hún hafði líka gaman af
að spila og var eftirsótt í hópi
bridsáhugafólks.
Jónína hafði ákveðnar hugmynd-
ir um þjóðfélagsmál og sagði oft
við mig, hvort ég ætlaði nú ekki
að fara að hætta þessum eilífa lær-
dómi og fara að gera eitthvert gagn.
Þetta hefur verið mér umhugsunar-
efni og það er staðreynd, sem ekki
verður hnekkt, að próf og háskóla-
gráður duga skammt einar sér, ef
skortur er á getu til að nýta sér
menntunina sjálfum sér og þjóðinni
til hagsbóta.
Eitt af áhugamálum Jónínu var
I
í
fié
'M
%
&
f
t
Tengdamóðir mín, amma og langamma,
ANNA STEFÁNSDÓTTIR,
Ránargötu 3,
Akureyri,
andaðist 15. nóvember á dvalarheimilinu Hlíð.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 22. nóvember
kl. 13.30.
Vigfús Hjaltalín,
Jónberg Hjaltalín,
Vilberg Hjaltalín,
Anna Jóna Hjaltalín,
Regína Ósk Oðinsdóttir.
t
Bróðir okkar,
SIGURÐUR JÓNSSON,
Klifshaga,
Öxarfirði,
verður jarðsungínn frá Skinnastaðakirkju mánudaginn 22. nóvem-
ber kl. 14.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Þóra Jónsdóttir,
Grímur Jónsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för eiginmanns míns,
BENEDIKTS EINARSSONAR
bílstjóra,
Spóarima 5,
Selfossi.
Ingibjörg Halldórsdóttir og fjölskylda
og systkini hins látna.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við fráfall og útför
JÓNS Þ. EINARSSONAR,
Neðri-Dal,
Biskupstungum.
Aðalheiður Guðmundsdóttir,
Birgir Jónsson,
Guðmundur L. Jónsson,
Grímur Bj. Jónsson,
Kristján Bj. Jónsson,
Einar B. Jónsson,
Heiðar Bj. Jónsson,
Þráinn Bj. Jónsson,
Björn B. Jónsson,
Elín Sigurðardóttir,
Hólmfríður Halldórsdóttir,
Sólveig Róbertsdóttir,
Sigrún Jensey Sigurðardóttir,
Guðlaug Pálsdóttir,
Kolbrún Svavarsdóttir,
Anna Soffia Björnsdóttir,
Jóhanna Róbertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður minnar, tengdamóður og ömmu,
MARGRÉTAR SOFFÍU JÓNASDÓTTUR
frá Siéttu,
Kaldaseli 12,
Reykjavík.
Sórstakar þakkir til starfsfólks deildar 11-E, Landspítalanum.
Jónas Karlsson, Hrönn Þórðardóttir,
Magnús Jónasson, Ástriður Júliusdóttir,
Gunnhíldur Jónasdóttir, Sigurjón Pálsson,
ÞórðurGeir Jónasson, Kolbrún Kristjánsdóttir,
Karl Baldvin Jónasson.
að ferðast, en hún fór ekki yfir
lækinn til að sækja sér vatn - held-
ur skoðaði heimahagana þeim mun
betur; Austfirðina og dalina upp af
þeim. Hún fór þá gjarnan í dags-
túra eða helgarferðir á Trabantin-
um sínum og bauð einhveijum með
sér og gisti hjá vinum og kunningj-
um ef svo bar undir.
Jónína fæddist á Múlastekk í
Fædd 31. desember 1905
Dáin 17. október 1993
Suðursveit og Öræfí einkennast
af byggðakjörnum: nokkur býli þétt
saman en alllangur vegur milli
kjarnanna. Einn byggðakjarnanna
í Suðursveit er Borgarhöfn. Þegar
ég var að alast þar upp á 5. áratug
þessarar aldar stóðu þar fimm bæir
saman í hvammi undir fjöllum, en
tveir nokkru fjær, nær sjónum. í
Lækjarhúsum bjuggu þá sæmdar-
hjónin Guðný Jónsdóttir og Sigurð-
ur Magnússon. Guðný var frænka
mín, móðir hennar hálfsystir ömmu
minnar. Milli Lækjarhúsa og
Gamlagarðs, þar sem ég átti heima,
voru vart meira en 100 metrar. Það
var því margt sem olli því að sam-
gangur var mikill milli þessara
bæja: lítil fjarlægð, frændsemi og
vinátta mikil. A þessum árum hugs-
aði barnið ekki mjög um frænd-
semi, laðaðist miklu fremur að
þeirri hlýju sem einkenndi allt fas
húsfreyjunnar og raunar heima-
manna allra. Ávallt var mér vel
tekið í Lækjarhúsum og minnist ég
þess ekki að nokkru sinni hafi
styggðaryrði fallið í minn garð. Er
mér óhætt að fullyrða að aldrei
hafí orðið ágreiningsefni út af bú-
skaparháttum milli þessara heimila,
sem þó hefði ekki verið óeðlilegt í
slíku nábýli. Nágrannakrytur var
mér þá óþekkt hugtak.
Með breyttum þjóðfélagsháttum
hurfu þessar tvær fjölskyldur úr
Suðursveit með stuttu millibili: for-
eldrar mínir fluttust á Höfn 1948
en Guðný og Sigurður með börn
sín tvö, Rögnvald og Jóhönnu, til
Reykjavíkur árið 1951. Áður hafði
elsta dóttirin, Sigurborg, flust
þangað og gengið að eiga Jóhann
Kristmundsson, múrara.
Þótt nú væri vík milli vina hélst
þó ávallt gott samband milli þess-
ara tveggja fjölskyldna. Guðný og
Sigurður bjuggu í sex ár ásamt
bömunum tveimur á efri hæð húss
Þorsteins bróður Sigurðar að
Hjallavegi 40, en festu árið 1955
kaup á neðri hæð í húsinu við Skipa-
sund 34 þar sem þau áttu heima
siðan. Þar var gott að eiga innhlaup
þegar viðdvöl var höfð í Reykjavík,
hvort sem um lengri eða skemmri
tima var að ræða. Þarna var fastur
áfangastaður minn á ferðum milli
heimilis og skóla í a.m.k. 10 ár.
Og ég var ekki sá eini, því að vina-
hópur hjónanna var stór og húsið
opið öllum sem þurftu á mat og
húsaskjóli að halda meðan dvalist
var í höfuðborginni. Var oft þröngt
setinn bekkurinn, því að auk hjón-
anna og bamanna voru unnusta og
Skriðdal og ólst þar upp hjá foreldr-
um sínum, þéim Sigurbirni Árna-
björnssyni og Kristínu Ólín Einars-
dóttur. Hún var elst af systkinun-
um, hin eru Einar, Guðrún og Krist-
björg, auk Þórólfs sem er fóstur-
bróðir þeirra. Að heiman fór Jónína
fyrst í húsmæðraskólann á Hall-
ormsstað til náms og síðan vann
hún þar um tíma sem vefnaðar-
kennari. 1946 lá svo leiðin til
Reykjavíkur en þar var hún í vist
hjá Éysteini Jónssyni ráðherra og
Sólveigu Eyjólfsdóttur eiginkonu
hans í næstum áratug en þau hjón
og börn þeirra reyndust henni sem
besta fjölskylda. Seinni hluta tíma-
bilsins vann hún einnig í leðuriðju
við hanskagerð. Síðustu árin í
Reykjavík leigði hún eigið húsnæði
og þar fæddist einkadóttirin hennar
Sigrún, 1956, aðalféhirðir hjá Bún-
aðarbankanum á Egilsstöðum. Jón-
ína flyst svo til Egilsstaða 1959,
vann fyrst í nokkra mánuði í Kaup-
félaginu en síðan á pósthúsinu sam-
fellt til ársloka 1985, er hún lét af
störfum vegna heilsubrests. Síðustu
sjö árin hefur hún dvalist á Sjúkra-
húsinu á Egilsstöðum.
Auk Sigrúnar ól Jónína að mestu
upp dótturson sinn, Róbert Elvar
Sigurðsson, sem nú er bakari á
Egilsstöðum og á hann soninn Eið
síðar eiginkona Rögnvaldar, Kristín
Þórhallsdóttir, sem og Lúðvík, bróð-
ir Sigurðar, þar lengi vel heimilis-
föst. Húsið þykir ekki stórt á nútíma
mælikvarða, stofugólfíð ekki stærra
en svo að þegar búið var að reiða
þar upp þrjár flatsængur var vart
hægt að koma fleirum fyrir.
Svo voru það kvöldgestirnir. Á
þessum árum held ég ekkert kvöld
hafi liðið svo að ekki hafi a.m.k.
einn burtfluttur Suðursveitungur,
oftast margir, lagt leið sína í Skipa-
sund, einnig aðrir vinir og vensla-
menn. Þá var margt skrafað, hús-
bóndinn gekk um gólf með vasaúr-
ið sitt og húsfreyjan brást ekki með
kaffið. Eins var þéttsetið kaffiborð-
ið á sunnudögum. Þegar hugsað er
til baka virðist sem Skipasund 34
hafi verið félagsheimili brottfluttra
Suðursveitunga.
Sigurður dó úr krabbameini langt
um aldur fram árið 1959. Guðný
hélt þó ótrauð sínu striki og risna
hennar minnkaði ekki. Aldrei var
þreytumerki á henni að sjá, heldur
virtist hún því ánægðari sem hún
hafði fleiri að annast.
Hin síðari ár hrakaði heilsu.
Guðnýjar mjög. Tengdadóttur sína
og son missti hún með fárra ára
millibili. Það var undravert hve henni
tókst, þrátt fyrir þessi áföll, að halda
æðruleysi sínu og glaðværð til hinstu
stundar. Bilbug var ekki á henni að
fínna. Þótt hún væri oft illa haldin
af þjáningum var lund hennar síst
þyngri en þeirra sem heimsóttu
hana. Og með dyggri aðstoð og
umhyggju Jóhönnu dóttur sinnar,
sem átti heimili með henni alla tíð,
hélt hún áfram að veita gestum og
gangandi húsaskjól og beina, þótt
þörfin fyrir slíkt færi vissulega
minnkandi eftir því sem fleiri Suður-
sveitungar fluttust á mölina.
Fæddur 20. júní 1923
Dáinn 26. ágúst 1993
Þeir falla í valinn hver af öðrum,
gömlu félagamir. Við í Kirkjukór
Hveragerðis- og Kotstrandarsókna
kveðjum nú einn af bössunum okk-
ar, hann Áma Jónsson. Árni lést í
Danmörku 26. ágúst sl., en þar
höfðu þau hjón, Árni og Álla
Magga, búið sl. þrjú ár. Nú er Ámi
kominn heim og hlýtur hinstu hvílu
í Kotstrandarkirkjugarði.
Árni og Alla Magga tóku alla tíð
Örn. Sigrún er gift Eyjólfi Skúla-
syni mjólkuriðnaðarmanni og lista-
manni og eiga þau saman börnin
Kristínu Rut og Stefán Þór sem
bæði eru á grunnskólaaldri.
I minningunni er Jónína brosandi
og hlý, ég sendi Sílu, Eyjólfí og
börnum, ásamt Elvari og ijölskyldu
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Ingunn St. Svavarsdóttir.
Þriðjudaginn 16. nóvember fékk
ég þá fregn að Jónína vinkona mín
væri látin. Við hittumst þegar hún
hóf störf hjá Leðurgerðinni, þá ný-
komin til Reykjavíkur úr heima-
byggð sinni. Hún var alltaf vinaleg
og glaðleg, þessi fíngerða kona.
Við unnum saman í mörg ár, eða
þar til hún eignaðist dóttur með
bróður mínum Bjarna, hinn 18. maí
1956. Það var hennar sólargeisli i
lífínu, „litla sílið“, eins og hún kall-
aði hana stundum. Síðan varð það
Síla, eins og við öll köllum hana.
Jónína hafði verið sjúklingur í
mörg ár og því hefur hvíldin verið
kærkomin. Blessuð sé minning
hennar. Guð blessi þig, Síla mín,
og fjölskyldu þína og styrki ykkur
i sorginni.
Steinvör Bjamadóttir.
Meðan Guðný hélt sæmilegri
heilsu var hún sívinnandi. Hún tók
virkan þátt og með mikilli ánægju
í starfí aldraðra og hreif fólk til
starfa með áhuga sínum og atorku.
Púðar og myndir sem hún saumaði
skipta mörgum tugum og eru með
afar fallegu handbragði. Og varla
komum við hjónin svo í heimsókn
með börn okkar að hún leysti þau
ekki út með ávöxtum þessarar iðju
sinnar.
Guðný var mannblendin með af-
brigðum og lét sér ekkert mannlegt
óviðkomandi. Hún hafði afar gaman
af að segja frá og gerði það af
nákvæmni og innileika. Hún lét sér
annt um velferð annarra. Hún var
dáð af öllum sem þekktu hana.
Þeir sem enn búa í Borgarhöfn
sýndu aðdáun sýna í verki er þeir
fjölmenntu til útfarar hennar 25.
október og fylltu, ásamt vinum
hennar hér syðra, Áskirkju.
I lok þessara fátæklegu orða
sendum við Aldís og börnin Jó-
hönnu, Sigurborgu og öðrum að-
standendum Guðnýjar innilegar
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Guðnýjar Jónsdóttur.
Eysteinn Pétursson.
virkan þátt í félagslífínu í Hvera-
gerði. Auk kórsins má nefna leikfé-
lagið og skátafélagið. Einnig var
Árni félagi í harmónikkufélaginu,
sem stofnað var fyrir nokkrum
árum. Hann lék þó ekki á harmón-
ikku, en var frábær gítarleikari og
með það hljóðfæri í höndunum lagði
hann hópnum lið.
Við munum ekki framar heyra
Árna leika á gítarinn, en þá er ég
illa svikin ef hann tekur ekki lagið
fyrir handan.
Anna Jórunn.
Minning
Guðný Guðrún Jóns-
dóttirfrá Lækjarhúsum
Ámi Jónsson húsa-
smíðameistari - Minning
i