Morgunblaðið - 02.02.1994, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 02.02.1994, Blaðsíða 40
40 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. FEBRUAR 1994 „ þu vúst oi ÞaÚ írrtiAtsöU/skaiur her Á fyrstu hae&LnrtO £ Er ég ekki búin að segja þér nógu oft að ég er orðin hund- leið á að borða alltaf fisk? BEÉF TIL BLAÐSINS Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329 Hver er þessi kona? Frá Berg Thorberg: í dag er hátíð í bænum. Einn af nafntoguðum yngri listamönnum þjóðarinnar opnar sýningu á verk- um sínum. Staður: Musteri lista í miðri Reykjavík. Fréttin hefur borist út um byggðina í formi boðskorta og blaðatilkynninga. Útvaldir streyma að til að sýna sig og sjá aðra og vonandi einhverjir til að beija list- ina augum. Það er gott veður. Nánast logn, en fremur kalt. Ég tek eftir tveim- ur konum er koma gangandi yfir svellbunkann á lóðinni. Það er eitt- hvað í fari þessara kvenna er vekur athygli mína. Skrefin stutt, til að storka undirlaginu ekki um of. Klæðnaður beggja hæfir vel ís- lenskri veðráttu, þykkar kápur og höfuðbúnaður í stíl. Nú má greina andlitin. Greini- lega mæðgur. Sterkur svipurinn leynir sér ekki. Góðleg augu beggja verða sú mynd sem ég geymi með mér, er þær ganga hjá. Ég flýti mér inn úr kuldanum og er næstum dottinn um gerðar- lega snót með glasabakka. „Má ekki bjóða þér hressingu?" Jú takk, þetta ljósa. Er það sprite? Mér líst ekki á dekkri kostinn. Hann minnir of mikið á gamlárskvöld. Nú eru aðrir tímar og öðrum tímum fylgja aðrir drykkir. Ég olnboga mig áfram gegnum mannþröngina, kinka kolli tvisvar, en þekki fáa. Enn er ekki búið að opna sýningasalina. Listfræðingur- inn talar um list, umhverfi, menn og vitnar í listamanninn sjálfan. Pöbullinn skaldrar. Mikið assgoti hefur maður annars lítið vit á list. Nú jæja. Hver hefur sitt bíó að bera, eins og vinur minn sagði þeg- ar ljóð sem hann hafði dreymt um nótt hvarf burtu frá honum með morgunverkunum. Fólkið myndar smáhópa í saln- um. Samræður í fullum gangi. Til- tölulega frítt meðfram veggjunum þar sem verkin hanga. Níu talsins. Þeir kunna að koma á óvart þessir listamenn. Ólíkt öilu sem hann hef- ur gert áður, heyri ég sagt. Enginn naivismi, engar ljósmyndir í bland við málun. Afturhvarf til raunsæis. Hvar eru allir sterku litirnir? Þetta er eitthvað fyrir listamafíuna, segir grannholda karlmaður í alltof stór- um jakkafötum. Þetta kaupir Bera. Nú kem ég auga á þær aftur. Móðirin, sem er greinilega eldri en ég hélt í fyrstu, stendur teinrétt og skoðar. Ég renni augum mínum að aug- unum góðlegu og nú leikur dauft bros um varirnar. Ég skynja sam- stuhdis ró og frið. Eitthvað segir mér að þetta sé ekki í fyrsta skipti sem hún stendur í svipuðum spor- um. Forvitni mín rekur mig í fót- mál þessarar gömlu konu. Hún gengur að málverkunum og virðir þau fyrir sér vandlega. Vökul aug- un vandra yfir myndflötinn, frá einu horni til annars. Sé ég tár? Gleði? Söknuð yfir genginni tíð? Hóparnir verða æ háværari og tómu glösunum fjölgar. Listamað- urinn og kona hans standa við dyrnar og taka við hamingjuóskum fjöldans. Hver hef ég séð þessa konu áð- ur? Kannski í gömlu dagblaði sem er löngu hætt að koma út? Enginn virðist veita henni at- hygli. Og þó. Nú rýkur að henni myndarlegur roskinn maður með grásprengt hár og skegg í svörtum frakka. Hann faðmar hana að sér og kyssir á báða vanga. Þarna er kominn einn af sér- stæðustu listamönnum þessarar þjóðar. Listamaður sem kannski mun vinna sín mestu stórvirki á listasviðinu innan skamms. Stöðugt Frá Gunnari Ólafssyni: Til lesenda Morgunblaðsins. Hvað er að ykkur? Hafa ekki sést teikningar þar sem menn eru sýndir í konulíki og hafa ekki sést teikningar þar sem konur eru sýnd- ar í skessulíki? Hafa ekki sést teikningar þar sem konur eru sýndar í „manns“ líki? Hafa ekki sést teikningar þar áræðinn og miklir sigrar í nánd. Hann þekkir þessa gömlu konu. Þau spjalla saman dágóða stund. Vottar fyrir hreim hjá henni? Þung- ar hugsanir mínar hlaðast upp eins og mjölpokar á bretti. Ég er engu nær um hver þessi kona er. Þau kveðjast innilega. Gamla konan heldur áfram göngunni. Fleiri virða hana ekki viðlits. Hún er á einhvern hátt liðin tíð í augum þessarar samkundu. Kannski ald- ursforseti hennar líka. Dóttirin kemur aðvífandi. Hún hefur greinilega erft glæsileika móðurinnar, en er, eðli málsins samkvæmt, léttari á tánni. Hún grípur undir arm gömlu konunnar og leiðir hana út úr salnum. Mér fínnst á einhvern óskiljanlegan hátt að samkundan og salurinn allur standi snauðari eftir. Ég fer út sömuleiðis. Á gangin- um hitti ég gamlan kunningja og get ekki stillt mig um að spyija. Þekkir þú þessa gömlu konu? Þessa þarna? Þetta er ekkjan hans... Ég þurfti ekki að heyra meira. Ég vissi hver hún var. Skömmu síðar, er ég geng niður Flókagötuna, sé ég hana hverfa inn í hús með fallegum garði. Ég held áfram göngunni, þakk- látur almættinu fyrir að hafa gefið mér „eitt augnablik" að muna, og kannski líka örlitla innsýn í lista- sögu þessa funheita en jafnframt frostkalda lands. BERGUR THORBERG, myndlistamaður í Reykjavík. sem menn eru sýndir í dýralíki? Hafa ekki sést teikningar þar sem toppar þjóðarinnar eru sýndir „vel við skál“ svo vægt sé til orða tekið? Hvað er að þessari teikningu af Amal Rún, þar sem hún velgir Markúsi Erni undir uggum? Spyr sá sem ekki veit. GUNNAR ÓLAFSSON, Miklubraut 68, Reykjavík. Hvað er að ykkur? HÖGNI HREKKVÍSI ENÞU&NAR.! " Víkverji skrifar Góðkunningi Víkveija þurfti austur á firði í síðustu viku, sem er í sjálfu sér ekki í frásögur færandi. Það sem er þó forvitnilegt við för kunningjans er hverskonar meðferð hann þurfti að sæta af hálfu Flugleiða. Hann flaug á þriðjudegi til Egilsstaða og átti bókað far með Flugleiðum aftur til Reykjavíkur síðdegis á miðviku- degi, en þann dag reyndist ófært, þannig að hann var veðurtepptur á Egilsstöðum til fimmtudags. Þann dag reyndist flugfært austur um miðjan dag, en meðan gaf, hafði félagið enga flugvél til þess að senda til Egilsstaða. Kunninginn fékk þá vitneskju um að Islandsflug sendi vél austur og átti þess kost að fá far með véi félagsins til baka til Reykjavíkur. Hann hugðist nýta sér það og ætlaði að fá flugmiða sinn endurgreiddan, hvað ekki- fékkst. Hver var skýring Flugleiða? Jú, hún var sú, að einungis væri um endurgreiðslur að ræða, ef flug væri fellt niður, en þar sem reyna átti flug undir kvöld á fimmtudegin- um, yrði miðinn ekki endurgreidd- ur. Svo var vél send í loftið undir kvöld, en henni snúið aftur til Reykjavíkur, án þess að lent væri fyrir austan, þar sem orðið var ófært á nýjan leik. Kunninginn mátti því nauðugur dúsa til föstu- dags á Egilsstöðum. Er þetta boð- legt! xxx Kannski var það svo að hin róm- aða og lofaða kvennalista- kona, Ingibjörg Sólrún, sem í nafni sameinaðrar sundrungar sækist nú eftir því að verða borgarstjóri okkar Reykvíkinga hafi i hugsunarleysi sýnt sitt rétta andlit f útvarpsvið- tali í síðustu viku. Stjórnandi morg- unþáttar Bylgjunnar fékk borgar- stjóraframbjóðandann til þess að raða saman óskalista sínum um niðurstöðu prófkjörs Sjálfstæðis- flokksins. Þetta var í sjálfu sér ein- kenniieg bón útvarpsmannsins og enn einkennilegra að frambjóðand- inn skyldi láta sig hafa að svara spurningunni, en látum það nú vera. Hitt var öllu undarlegra og verra að mati Víkveija, að þegar frambjóðandinn var spurð þeirrar spurningar hvort hún ætlaði ekki að leyfa neinum ungum sjálfstæðis- manni að fá sæti á óskalistanum, er hún hafði skipað „sínum mönn- um“ í efstu sæti listans, valdi hún Gunnar Jóhann Birgisson, með þeirri athugasemd að hún ætlaði ekki að veita „Sveini Klandra" neitt brautargengi. Ekki verður betur séð en draugur úr fortíðinni, sem iðu- lega mátti sjá á síðum Þjóðviljans, þegar kalda stríðið var í algleym- ingi, dúkki hér upp í munni kvenna- listakonunnar. Uppnefni og níð voru meðal fastra liða í’ því stríði, og töldust sjálfsagt sjaldnast til tíð- inda. Þótt þingmanninum hafi orðið að ósk sinni, varðandi slakt gengi Sveins Andra Sveinssonar í próf- kjöri Sjálfstæðisflokksins nú um helgina, er Víkveiji þeirrar skoðun- ar að ummæli þingmannsins eigi eftir að hitta hana sjálfa fyrir, og að hún hafi með þeim tapað mörg- um vonaratkvæða með þessu eina orði.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.