Morgunblaðið - 06.03.1994, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. MARZ 1994
27
Árið 1942 seldi Anna hús sitt á
Ljósvallagötu 8 og keypti þá helming
Lithoprents (sem þá var til húsa á
Nönnugötu 16) á móti Einari bróður
sínum. Þar kynntist ég dugnaði og
fjölhæfum gáfum hennar fyrir al-
vöru. Þar var hún allt í öllu um 30
ára skeið og átti stærstan þátt í að
drífa fyrirtækið áfram og skapa því
traust og virðingu með hugviti sínu.
Hún átti t.d. stærsta þáttinn í að
ráðist var í Ijósprentun gamalla bóka
og ber Guðbrandsbiblíu þar hæst.
Hönnun bókarinnar, þ.e. útlit og
bókband, var fyrst og fremst hennar
verk, hún skilaði verkinu með glæsi-
brag.
Bókhald, fjármál og eftirlit með
starfsfólki hvíldi á hennar herðum.
Hún hélt uppi aga í fyrirtækinu, lagði
áherslu að lærlingarnir inntu störf
sín sem best af hendi og að starfs-
fólkið skiiaði vinnuseðlum daglega.
Fyrir kom að vinnuseðlar læriing-
anna voru dálítið spaugilegir, en
sjálfur var ég einn í þeim hópi. Ein
lýsing á vinnuseðli hljóðaði þannig:
Skar pabba (pappa), prentaði pabba,
braut pabba og pakkaði pabba inn.
Þarna fannst Ónnu illa farið með
góðan föður og kallaði því lærlinginn
til sín og spurði: „Hvernig var þetta
með föður þinn, lifði hann þessa
skelfilegu meðferð af?“ Þetta var ein
af þeim aðferðum sem hún notaði
til að fá okkur til að skrifa óbrenglað
íslenskt mál.
Nú að leiðarlokum, þegar hún
Anna föðursystir mín hefur lokað
fallegu brúnu augunum sínum í
hinsta sinn, vil ég þakka alla vináttu
hennar í minn garð. Hún var mikil
kona með hlýtt hjarta, henni mun
ég aldrei gleyma.
Þorgrímur Einarsson.
Menn upp stundum komast á óperusvið
og öðlast af þessu mikinn hróður;
en aðrir menn sækja útá mið
þar sem aflinn er stundum býsna góður,
og enn aðrir menn sitja auðssöfnun við
uns úr verður feikna digur sjóður;
en samt er það aðalatriðið
að eignast góða tengdamóður.
(Gömul afmælisvísa til Önnu.)
Jónas Árnason.
Hún var einstök hún Annamma
og hún var heldur engin venjuleg
amma, féll engan veginn inn í hina
dæmigerðu ömmu mynd, enda var
líf hennar allt langt frá því að vera
venjulegt eða dæmigert. Samt gerði
hún flest það sem venjulegar ömmur
gera, pijónaði sokka og vettlinga,
saumaði yndislega sauðskinnsskó og
hún sat og pijónaði trefla næstum
fram á síðasta dag. Svo kom hún
og bakaði handa okkur heimsins
bestu kleinur og við fylgdumst öll
vel með, þar sem hún stóð yfir pottin-
um með sígarettuna hangandi í öðru
munnvikinu og biðum spennt að sjá
hvort askan myndi ekki falla af of-
aní tólgarpottinn, en hún náði alltaf
að slá henni í vaskinn með elegans
á síðustu stundu. Nú svo passaði hún

Blömastofa
Suöurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
okkur eins og allar góðar ömmur
gera og fór með okkur í heimsóknir
til vina og ættingja upp í sveit. Það
var gleði og kátína í þeim ferðum
og hún benti okkur á ýmsar spaugi-
legar hliðar lífsins og ekki var það
nú nöldrið eða þrasið.
Þótt hún væri orðin 99 ára þá
varð hún aldrei gömul í okkar aug-
um, alltaf var stutt í hláturinn, grín-
ið og glensið. Húmorinn og æðruleys-
ið var hermar sjarmi alla ævi og
hélt henni síungri. Jafnvel yngstu
afkomendurnir kunnu að meta skop-
skyn hennar og nutu þess að heim-
sækja löngu. Hún fylgdist alltaf vel
með sínuin mörgu afkomendum, hvar
sem leið þeirra lá um heiminn, og
fátt gladdi hana meira en sögur af
þeim í ævintýraleit í útlöndum. Ver-
aldlegur auður skipti hana aldrei
máli enda var henni meira í mun að
vita af okkur afkomendunum ham-
ingjusömum, helst að fást við eitt-
hvað spennandi, en fá sögur af stór-
um einbýlishúsum og fínum bílum,
það var hégómi að hennar áliti.
Við sitjum nú eftir með söknuð í
hjarta en jafnframt óteljandi góðar
og skemmtilegar minningar um hana
ömmu okkar sem munu ylja okkur
og okkar fólki alla tíð.
Kær kveðja og þúsund
kossar frá krökkunum
hennar Gunnu.
Sunnudaginn 13. febrúar sl. sat
ég og var að blaða í gegnum helgar-
blöðin. í einu þeirra rakst ég á mynd
af fimm ættliðum. Ég skoðaði hana
en verð nú að segja að mér fannst
hún ekki ýkja merkileg. Hún lang-
amma mín átti hátt á annan tug af
bamabarnabarnabörnum — og mörg
þeirra í beinan kvenlegg. Ég var að
hugsa um að við yrðum nú að fara
að drífa í því að taka mynd af henni
með þessum afkomendum hennar í
fimmta lið. Á þeirri stundu vissi ég
ekki að elskuleg langamma mín var
þegar dáin.
Ein af fyrstu minningum mínum
um langömmu, eða ömmu löngu eins
og við frændsystkinin vorum vön að
kalla hana, var þegar haldið var upp
á 85 ára afmæli hennar. Ég og
frænka mín Jóhanna Andrea fengum
sérstakt leyfi frá skólastjóranum til
að fara fyrr heim úr skólanum svo
við gætum haldið upp á afmælið með
henni. Við vorum aðeins sex og sjö
ára skjátur en okkur fannst við voða-
lega merkilegar að eiga svona gamla
ömmu. Ég held að hvoruga okkar
hafí órað fyrir því að þessi merkilega
kona ætti eftir að ná nærri hundrað
ára aldri.
Langamma mín var einstök. Við
vorum vön að monta okkur af því
þegar við vorum yngri að við ættum
ömmu sem væri næstum því níutíu
ára og horfði alltaf á erisku knatt-
spymuna. Þannig var hún. Hún
fylgdist alltaf með því sem var að
gerast í kringum hana, fór í leikfími
þótt hún væri á tíunda áratugnum
og reglulega í hárlagningu. Og hún
mundi tímana tvenna. Þegar við
komum í heimsókn til hennar þar sem
hún bjó á Dalbrautinni, var hún vön
að draga fram eitthvert sælgæti ög
oft sagði hún okkur sögur frá því í
„gamla daga“. Um langafa, um
ömmu og systkini hennar þegar þau
voru lítil og jafnvel sögur síðan hún
var sjálf smástelpa. Við systkinin
hlustuðum af áhuga á meðan við
skoðuðum alla fallegu hlutina henn-
ar, þótt styttan hennar af tröllkallin-
um fengi alltaf mestu athyglina. 'Og
alltaf var hún pijónandi. Treflamir
hennar ém bestu og hiýjustu trefi-
arnir og hún sá um að við ættum
örugglega einn í hveijum lit.
Mér fínnst eftirfarandi saga lýsa
því mjög vel hvernig amma var. Einn
“Vetrardag þegar ég var sautján ára
kom ég í heimsókn til hennar á Drop-
laugarstaði. Þar voru fyrir amma
mín Jóhanna og mamma mín. Ég
var þá nýbúin að festa kaup á skær-
grænum, glitrandi, útvíðum buxum.
Ég dró þær upp úr pokanum heldur
betur ánægð með þessi kaup og hélt
þeim upp til sýnis. Ekki er hægt að
lýsa vanþóknunarsvipnum sem kom
á þær mömmu og ömmu en lang-
amma brosti og sagði: — Þetta fínnst
mér flottar buxur. Þetta er smart.
Hún var svo hreinskilin og einlæg.
Á sama hátt hefði hún sagt að þær
væru forljótar hefði henni fundist
það. Hún langamma lá ekki á skoð-
unum sínum.
Og nú er hún dáin. Elsku lang-
amma mín hefði orðið hundrað ára
5. desember nk., og henni hafði löngu
fyrr á ævi sinni þótt fjörutíu ár
hræðilega mikið. Þessi dagur verður
örugglega haldinn hátíðlegur í henn-
ar minningu hjá öllum afkomendum
hennar.
Það er huggun að vita að hún er
í Guðs örmum og að við eigum öll
eftir að hitta hana aftur seinna. Ég
bið Guð um að passa langömmu
mína vel og kveð hana með þessum
orðum:
En stundum kemur þögnin
og þylur gömul ljóð.
Þá þrái ég enn að þakka
hvað þú varst mild og góð.
(Tómas Guðmundsson.)
Lilja Guðlaug Bolladóttir.
Jóhannes Fr.Sig-
urðsson — Minnmg
Fæddur 7. janúar 1923
Dáinn 27. febrúar 1994
Nú er elskulegur afí minn á Fífó,
eins og ég kallaði hann alltaf, horf-
inn úr þessum heimi. Margar fagrar
minningar koma upp í hugann þeg-
ar ég hugsa til hans afa. Það var
alltaf til alls konar góðgæti í skápn-
um hans og vorum við krakkarnir
fljótir að komast á bragðið. Ég man
sérstaklega eftir Hubba-bubba-
tyggjóinu sem alltaf var til í mörg-
um litum og máttum við velja. Allt-
af var hann líka boðin og búinn að
skutla mér hingað og þangað um
bæirœ ef þess þurfti með og stjana
við mig og aðra sem mest hann
mátti.
Afí var hvíldarinnar þurfi því
hann var búinn að vera mikið veik-
ur síðastliðna mánuði.
Ég þakka fyrir allar þær yndis-
legu stundir sem ég naut með hon-
um Jóa afa. Mér þótti mjög vænt
um hann og sakna hans sárt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Góður Guð taki vel á móti honum
afa og veiti ættingjunum styrk í
sorg þeirra.
Jóhanna Friðrika, Vík.
Nú er hann afi minn kæri búinn
að fá hvíldina, eftir erfið veikindi
frá því í haust.
Afi var sérstök persóna, traustur
og góður í alla staði, og fengum
við barnabörnin ábyggilega einna
best að njóta þess. Aldrei stóð á
jákvæðu svari, ef hann var beðinn
að gæta okkar stund og stund, og
hafði hann sérstaklega gott lag á
ungbörnum, með þeirri ró sem hann
bjó yfir. Litli bróðir minn, sem er
11 mánaða, fékk að njóta arma
hans og hlýju, þó um stuttan tíma
væri að ræða.
Ekki stóð á hjálpinni og áhug-
anum, þegar ég komst að því, að
hann gæti hjálpað mér í stærðfræð-
inni, sem gat stundum verið býsna
flókin. Þá útskýrði hann í rólegheit-
um og reyndi að fínna einföldustu
leiðirnar. Byggði mig upp og sagði:
Þú ert bara nokkuð seig.
Við systkinin vorum svo lánsöm
að búa í næsta nágrenni við ömmu
og afa í mörg ár. Mun ég alltaf
muna sunnudagskvöldið 3. október,
daginn áður en afí fór á spítalann. '
Þá gaf hann mér hring, sem amma
var vön að bera á hátíðarstundum,
og þykir mér sérstaklega vænt um
hann.
Það er ábyggilegt að við systkin-
in munum sakna hans um ókomin
ár, en minningin um góðan afa lifir
áfram.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín Ragnheiður Kristins-
dóttir yngri.
+
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför
SIGÞRÚÐAR JÓNSDÓTTUR,
Unnarbraut 24.
Hörður Jónsson,
Nanna Ágústsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Þökkum innilega auðsýnda samúð, vin-
áttu og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns og föður okkar,
GYLFA HJÁLMARSSONAR,
Breiðvangi 3,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfs-
fólki gjörgæsludeildar og deildar 2B,
Landakotsspítala.
Vera Snæhólm,
Magnhild Gylfadóttir,
Vera Ósk Gylfadóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við
andlát og útför ástkærrar eiginkonu
minnar og dóttur,
SIGRÍÐAR BRYNJU
PÉTURSDÓTTUR,
Leifsgötu 25.
Kristgeir Hákonarson,
Álfdís Ragna Gunnarsdóttir
og aðrir aðstandendur.
+ Bróðir okkar, RICHARD PÁLSSON, Gyðufelli 14, lést á öldrunardeild Landspítalans, Hátúni, föstudaginn 4. mars. fsleifur A. Pálsson, Oddgeir Pálsson, Anna Regina Pálsdóttir, Bergljót Pálsdóttir.
r &
Hugheilar og innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug með nærveru sinni og vin- áttu við andlát og útför elsku dóttur HR JH okkar, systur og barnabarns, HEk ÖRNU ÝR ÁRNADÓTTUR, Vesturbergi 30, Reykjavík. Guð blessi ykkur öll. • Kristín Lilja Sigurðardóttir, Árni Gunnarsson, Þórdís Lilja Árnadóttir, Gunnar Sveinn Árnason, Haukur JensJakobsen, Þórdis Þorbjarnardóttir, Sveinbjörn Hjartarson, Jakob Sigurður Árnason.

Lokað Fiskbúðir Hafliða Baldvinssonar, Hverfisgötu 123 og Fiskislóð 98, Reykjavík, verða lokaðar þriðju- daginn 8. mars vegna útfarar JÓHÖNNU JÚLÍUSDÓTTUR. 2f