Morgunblaðið - 29.06.1994, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
MIÐVIKUDAGUR 29. JÚNÍ 1994 19
Að hrökkva
eða stökkva
FRÁ tónleikum Langholtskirkjukórsins í Barbican Centre.
Vel heppnuð tón-
leikaferð til Bretlands
AÐ SÖGN Sigrúnar Stefánsdóttur,
formanns kórsins, sungu kórfélag-
ar vítt og breitt um Suður-England
fyrstu tvær vikurnar í júní. Kórinn
hóf ferðina með því að halda minn-
ingarathöfn um Jón Karlsson,
hjúkrunarfræðing, sem var skotinn
til bana í Afganistan, en hann var
í kórnum. Minningarathöfnin var
haldin í kirkjunni sem Jón kvæntist
í á Bretlandi.
Settu markið hátt
Að sögn Jóns Stefánssonar,
stjórnanda, hefur það staðið til í
10 ár að fara í kórferðalag til Bret-
lands. Kórnum bauðst að syngja í
Barbican Centre, en forráðamenn
þar báðu um upptöku með kórnum
fyrir tveimur árum. Sigrún sagði
að forráðamenn Barbican Centre
hefðu ekki viljað renna blint í sjó-
inn. Þeir hefðu sín viðmið og viljað
hafa vaðið fyrir neðan sig. Kórinn
hefði sett markið hátt og stefnt að
því að syngja í virtum sölum í Bret-
landi.
Tvennir tónleikar kórsins voru í
tengslum við íslenska hátíðardag-
skrá, Norðurljós í 50 ár, sem boðið
er upp á í London vegna lýðveld-
isafmælisins. Sigrún sagði að allt
skipulag og frumkvæði hefði komið
frá kórnum. Það hefði verið tilviljun
að söngferðalagið væri á afmælis-
ári lýðveldisins. Það hefði þó verið
síst verra, þar sem kórinn hefði
notið góðs af athyglinni sem beind-
ist að íslenskri menningu í Bret-
landi.
Að sögn Jóns fékk Langholts-
kirkjukórinn æðislegar móttökur.
Kórinn var með ólíkar efnisskrár,
allt frá veraldlegu skemmtiefni til
hákirkjulegrar tónlistar. Sam-
kvæmt ráðleggingum frá breskum
umboðsmanni, sem kórinn réð til
að sjá um skipulag söngferðarinn-
ar, hafði kórinn söngleikjatónlist
og negrasálma á efnisskránni á
sumum tónleikum. Umboðsskrif-
stofan sem þessi umboðsmaður
Langholtskirkjukórinn
var á tónleikaferðalagi
í Bretlandi fyrstu tvær
vikur júní. Kórinn hélt
m.a. tónleika með
The English Chamber
Orchestra í Barbican
Centre og fékk mjög
jákvæða gagnrýni í
The Times.
starfar fyrir sérhæfir sig í hópum,
hljómsveitum og kórum. Skrifstof-
an hefur haft ýmis þekkt nöfn á
sínum snærum, t.d. Vínardrengja-
kórinn, sem er Islendingum að góðu
kunnur.
Jón sagði að það hefði verið ótrú-
leg reynsla að vinna með The Engl-
ish Chamber Orchestra, sem væri
ein af bestu kammersveitum heims.
í henni væri úrvalið af úrvalinu og
allir í sveitinni þekktir einleikarar.
Hann sagði að hann hefði ekki
sofið mikið fyrir fyrstu æfinguna
með kammersveitinni, en meðlimir
hennar hefðu síðan reynst hinir
mestu ljúflingar og unnið með
kórnum á jafnréttisgrundvelli. Sig-
rún skaut því inn að fyrir æfinguna
hefði kórfélögum liðið eins og
íþróttamönnum sem væru að fara
að spila við sterka andstæðinga og
bera of mikla virðingu fyrir þeim.
Jákvæð gagnrýni
Þrír gagnrýnendur hlustuðu á
tónleika kórsins í Barbican Centre.
Á þeim flutti kórinn H-moll messu
Bachs. Einsöngvarar voru Ólöf
Kolbrún Harðardóttir, Signý Sæ-
mundsdóttir, Michael Goldthorpe
og Michael George. Gagnrýnend-
urnir þrír voru frá The Times, The
Gurdian og menningartímaritinu
The Stage. Sigrún sagði að flott
hefði verið að fá þijá gagnrýnendur
og ljóst hefði verið að fólk var
spennt fyrir efni tónleikanna. Jón
bætti við að það hefði verið æðisleg
tilfinning þegar bravó dundu við
að tónleikunum loknum. Hópur af
íslendingum sem var með kórnum
hefði komið til hans eftir tónleik-
anna til að fullvissa hann um að
það hefði ekki verið hann sem stóð
fyrir fagnaðarlátunum.
Umfjöllun gagnrýnanda The
Times, Hilary Finch, hefur þegar
birst og er hún mjög jákvæð. Hún
var nýverið á íslandi og var við
frumflutning á Niflungahringnum
á Listahátið í Reykjavík. Finch seg-
ir m.a. að á tónleikunum í Barbican
Centre hefði verið „margt sem
mátti gleðjast yfir við fjölbreyttan
hljóm og lit raddanna undir styrkri
og óhagganlegri stjórn Jóns Stef-
ánssonar". Kvenraddirnar í kórnum
vöktu sérstaklega athygli Finch.
Jón útskýrði að þetta væri vegna
þess að í breskum kórum syngi
karlmenn altraddir en í íslenskum
kórum séu það konurnar sem syngi
alt- og sópranraddir.
Telja í buddunni
Aðspurður um tónleikahald á
næstunni sagði Jón að í haust tæki
kórinn þátt í flutningi á Eddu-órat-
oríu Jóns Leifs í Islensku óper-
unni. Annars væri næst á dagskrá
að telja í buddunni, af því að dýrt
væri að reka þá menningarstefnu
að flytja stór verk. Sú hefð hefur
skapast hjá Langholtskirkjukórn-
um að flytja ákveðin verk með
reglulegu millibili, um jól og páska,
og sagði Jón að kórfélagar hefðu
fundið mjög sterk viðbröðg síðustu
páska þegar tónleikum var sleppt
á föstudaginn langa vegna væntan-
legrar Bretlandsferðar. Fólk hefði
haft samband og verið vængbrotið
vegna þess að engir tónleikar væru.
KVIKMYNPIR
Bíóborgin
ANGIE ★ +Vi
Leikstjóri Martha Coolidge. Tónlist
Jerry Goldsmith. Aðalleikendur Ge-
ena Davis, Stephen Rea, John Gan-
dolfini, Phil Bosco. Bandarísk. Warn-
er Bros 1994.
ANGIE (Geena Davis) er ung
stórborgarkona sem hefur ekki átt
í teljandi erfiðleikum en skyndilega
fara þeir að hellast yfir hana. Tími
örlagaríkra ákvarðana framundan.
Hún kemst að raun um að hún er
barnshafandi af völdum kærastans
(Gandolfino), þvert á vilja allra slítur
hún trúlofuninni og hefur ástríðu-
fullt samband við írskan lögmann
(Stephen Rea). Það varir stutt,' eða
fram að fæðingunni, sem verður
Angie sannkallað reiðarslag af ýms-
um ástæðum. Hún hefur ætíð sakn-
að móður sinnar sem yfirgaf feðgin-
in á meðan Angie var enn á unga
aldri og hefur alist upp hjá ástríkum
föður sínum (Phil Bosco) og stjúpu.
En nú skal leita rótanna, annað-
hvort að hrökkva eða stökkva.
Það er engin spurning að Geena
Davis vinnur hér enn einn leiksigur
og tekst að skapa trúverðuga mann-
KVIKMYNPIR
B í ó h ö 11 i n
ÞRUMU-JACK
(THUNDER JACK) -kVi
Leikstjóri Simon Wincer. Aðalleik-
endur Paul Hogan, Cuba Gooding
Jr., Beverly D’Angelo, Pat Hingle,
L.Q. Jones. Ástralía 1993.
ÞAÐ ER ekki nóg að hafa gam-
anið sáraeinfalt, sauðmeinlaust og
gamaldags til að tryggja að útkoman
verði eitthvað í líkingu við Krókódíla-
Döndí. Það ætti Paul Hogan að vera
deginum ljósara eftir hörmungina
Almost an Angel og þessa nýjustu
afurð sína, sem þó er illskárri. Hog-
an hitti naglann á höfuðið með Döndí
karlinum en Þrumudjakk er sviplaus
og lítið spennandi þó leikarinn sé
geðslegasti náungi. Maður hefur á
tilfinningunni að myndin hafi verið
gerð í þeim tilgangi einum að full-
nægja þeirri hvöt stjörnunnar að sjá
sjálfan sig á hvíta tjaidinu í Döndí-
hlutverki í Viilta vestrinu — og látið
einfaldiega verða af því.
Þrumudjakk hefur verið útlagi og
meðreiðarsveinn Colebræðra og ann-
arra frægra manndrápsmanna og
raufara og kemst einn af úr bankar-
áni. Sér þá í blaðagrein, hvar hann
er talinn af, að farið er um.hann
eskju úr hinni ofurmæddu Angie og
koma stjórn á allt það yfirgengilega
tiifinningaflóð sem dembist yfir og
umhverfis persónuna. Úr öllum átt-
um, það hálfa væri nóg fyrir flestar
dauðlegar manneskjur. Leikstjórinn
Martha Coolidge, sem á að baki
a.m.k. eina, athyglisverða mynd,
Rambling Rose, hefði svo sannarlega
lent í vandræðum án hennar. Að
öllum líkindum staðið uppi með mi-
stök. Hlutverk Angie er óvenju krefj-
andi og blæbrigðaríkt, spannar allan
tilfinningaskalann og þess utan
umfangsmikið. En Davis er treyst-
andi og gerir myndina athyglisverða
þrátt fyrir hina fjölmörgu, drama-
tísku hápunkta. Aukahlutverkin eru
mörg og í góðum höndum, enginn
þó betri en gamli, góði Phil Bosco,
pabbinn verður í meðförum hans,
önnur eftirminnileg og hlý persóna
í myndinni.
Angie er sannkölluð kvennamynd
þar sem viðfangsefnið er konan í
samþjöppuðum erfiðleikum þeirra
tíma er hún verður að taka virkilega
á honum stóra sínum í fyrsta sinn
og þær Coolidge og einkum Davis
valda engum vonbrigðum. Það mætti
kannske ætla að ofanrituðu að
myndin sé einn táradalur, svo er
alls ekki því hún lúrir líka á góðum
húmor og bjartsýni, þrátt fyrir allt.
Sæbjörn Valdimarsson
heldur niðrandi orðum. Safnar því
kröftum, ákveðinn í að reka af sér
slyðruorðið. Sér til aðstoðar fær
hann einmana og munaðarlaust ung-
menni (Cuba Gooding Jr.) og saman
brugga þeir bankarán aldarinnar.
Sem fyrr segir er Hogan aðlað-
andi og á í engum erfiðleikum með
að bera uppi grínið. Það er hins
vegar handritshöfundurinn Hogan
sem er í kröggum með efnisþráð,
persónur og setningar, en hann hef-
ur skrifað öll sín hlutverk frá upp-
hafi. Sagan í Þrumu-Jack segir ekk-
ert nýtt, gömul lumma í grínökt-
ugum stíl um orðheppinn(?), byssu-
glaðann og kaldan karl og hans treg-
gáfaða fylgdarsvein í bland við
álappalega ástarsögu hetjunnar og
hórunnar með gullhjartað. Sem hér
er engin önnur en Beverly D’Ang-
elo, er ríður nú öllu haltara hrossi
en á sinni blómatíð í Miðgarði í
Hárinu. Þrumu-Jack á ekkert skylt
við eldingar né brennistein, þetta er
góðleg meinleysisvitleysa sem aldrei
nær flugi en má eiga það að maður
bregður upp brosi, svona stöku sinn-
um. Besti hlutinn jafnvel eftir sögu-
lok, þegar Johnny Cash kyijar gamla
slagarann hans Bobs Dylans,
Wanted Man, á sinn sérstæða hátt.
Þeir sem áttu Johnny Cash at San
Quentin eru örugglega á sama máli.
Sæbjörn Valdimarsson
Krókódílamissir
Afleiðingar ofbeldis
VÉLGENGT glóaldin A Clockwork
Orange eftir Anthony Burgess, í
þýðingu Veturliða Guðnasonar,
verður sýnt hjá Sumarleikhúsinu
við Hlemm í sumar. Vélgengt gló-
aldin hefur aldrei verið sýnt á ís-
landi en bæði bókin og kvikmyndin
vöktu umtal á sínum tíma.
Leikritið fjallar um Alex, sam-
viskulausan ungan sadista sem mis-
þyrmir fólki sér til skemmtunar.
Þegar hann gengur of langt, grípa
yfirvöld inn í og reyna að umbreyta
honum með efnafræðitilraunum i
nytsaman þjóðfélagsþegna. I leik-
ritinu eru neikvæðar hliðar ofbeldis
og afleiðingar þess fyrir einstakl-
inga og samfélagið í heild skoðaðar.
Sumarleikhúsið er starfrækt í
samvinnu við íþrótta og tómstunda-
ráð Reykjavíkur. Það er hugsað sem
atvinnu- og listskapandi sumar-
verkefni fyrir framhaldsskólafólk
sem annars væri án atvinnu. Nú
eru starfandi hjá Sumarleikhúsinu
um 30 manns, bæði leikarar og
tæknifólk. Leikstjóri sumarverkefn-
isins er Þór Túliníus. Stefnt er að
frumsýningu í lok júlí.
.. _ _ Alþjóðlegur styrktaraðlli
HRAÐLESTIN BeINT-I-BiLINN, SUÐURLANDSBRAUT 56. OPIÐ 10:00-23:00 HM1994USA