Morgunblaðið - 29.06.1994, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 29. JÚNÍ 1994 31
GUÐLA UGUR JAKOBSSON
+ Guðlaugur Ja-
kobsson var
fæddur 24. septem-
ber 1916 að Sogni í
Kjós. Hann lést 20.
júní síðastliðinn.
Foreldrar Guð-
laugs voru hjónin
Jakob Guðlaugsson
bóndi í Sogni, f. 7.
júní 1885, d. 27. maí
1959, og kona hans
Þorbjörg Jónsdótt-
ir, bónda í Vindási
á Rángárvöllum, f.
25. ágúst 1884, d.
27. febrúar 1981.
Guðlaugur ólst upp hjá foreldr-
um sínum í Sogni ásamt þrem
alsystkinum og einum hálfbróð-
ur, syni Þorbjargar af fyrra
hjónabandi hennar. Systkini
Guðlaugs voru: Sigurjón, f. 27.
júlí 1914, d. 9. mars 1988; Krist-
ín, f. 17. febrúar 1918; og Ólaf-
ur Ragnar, f. 27. júlí 1922.
Hálfbróðir Guðlaugs var Guð-
mundur Arni Jónsson, f. 30.
september 1907 d. 19. mars
1989. Guðlaugur kvæntist 22.
júní 1945 Katrínu Krisljáns-
dóttur, f. 26. ágúst 1922. Katrín
er dóttir Kristjáns Guðmunds-
sonar, sem bjó á Hvítanesi og
í Blöndholti í Kjós, og konu
hans Lilju Jónasardóttur frá
Sandi í Kjós. Guðlaugur og
Katrín eignuðust fjögur böm.
Þau eru: 1) Guðmundur Jakob,
f. 5. ágúst 1946, kvæntur Mar-
gréti Möller og eiga þau fjórar
dætur. 2) Lijja, f. 8. desember
1951, gift Hirti Gunnarssyni og
eiga þau tvö börn. 3)Kris1ján,
f. 16. apríl 1961. Hann var
kvæntur Kristínu S. Ingimars-
dóttur, þau slitu samvistir,
barnlaus. 4) Þorbjörg, f. 24.
maí 1963, gift Grími E. Ólafs-
syni. Þau eiga tvær dætur og
dreng af fyrra hjónabandi
Gríms. Guðlaugur nam renni-
smíði í Vélsmiðjunni Jötni. Að
námi loknu hóf hann störf á
járnsmíðaverkstæði Rafmagns-
veitu Reykjavíkur. Þar vann
hann allan sinn starfsaldur,
lengst af sem verksljóri. Utför
hans verður gerð frá Fossvogs-
kirkju í dag 29. júní kl 13:30.
AÐ loknum ævidegi vinar leita
minningar á hugann. Minningar um
góðan dreng sem ávallt hélt sig í
hæfilegri fjarlægð frá sviðsljósinu.
Mann sem var viðkvæmur og ljúfur
en samt fastur fyrir og traustur. í
handtaki hans kom fram túlkun á
hans innra svo að um var talað.
Guðlaugur var greindur og hafði
marga góða hæfileika. Eftir að
hafa lokið námi frá Iðnskóla
Reykjavíkur og Vélsmiðjunni Jötni,
útskrifaðist hann sem sveinn í
rennismíði árið 1946.
Fljótlega að loknu námi gerðist
hann starfsmaður Rafmagnsveitu
Reykjavíkur og starfaði þar sem
verkstjóri nær allan sinn starfsald-
ur, eða þar til fyrir ári að hann lét
af störfum. Það lýsir Guðlaugi vel
sem yfirmanni, að ávallt var h'ann
reiðubúinn að taka þátt í erfiðustu
störfum verkstæðisins. Það kom
líka glögglega fram, hve húsbænd-
ur og vinnufélagar Guðlaugs mátu
hann mikils.
Guðlaugur var afar fær fagmað-
ur og bjó yfir mikilli þjálfun og
þekkingu. Bóngóður var hann með
afbrigðum og gott var til hans að
leita þegar mikið lá við. Mér er
ofarlega í minni allt það fórnar-
starf, sem hann vann fyrir sumar-
starf KFUK í Vindáshlíð á þess
byrjunar- og erfiðleikaárum.
Guðlaugur hafði góða söngrödd
og næmt tóneyra og tók þátt í kóra-
starfsemi. Sem ungur maður átti
hann harmonikku sem hann lífgaði
með uppá fábreytileikann í sveit
sinni, því ekki var mikið um að
vera í þá daga. A þeim árum var
hann virkur félagi í UMF Dreng í
Kjós og um skeið formaður þess
félags. Síðustu árin, þegar heilsan
tók að gefa sig og hann
varð að hægja á lífs-
ferð sinni, settist hann
oft við orgel sitt og
átti þar sínar góðu
stundir.
Bæði nutu hjónin
þess að skoða og kynn-
ast landi sínu, hvort
heldur farið var með
ströndum fram eða um
hálendið. Voru þá jafn-
an teknar ljósmyndir
og glaðst við þær eft-
irá. Hugur hans var þó
mest bundinn æsku-
stöðvunum, Kjósinni.
Þar byggðu hjónin sér sumarbústað
við Laxárvog. Síðustu árin eyddu
þau flestum sínum frístundum þar
og þar andaðist Guðlaugur.
Guðlaugur var einlægur trúmað-
ur. Hann var kirkjunnar maður.
Einnig var hann virkur félagi i þeim
armi kirkjunnar sem er KFUM. Þar
verður hans saknað sem eins hinna
trúföstu félaga.
Þann boðskap sem Jesús kenndi,
að enginn kæmist til föðurins nema
fyrir hann, skildi Guðlaugur vel og
tileinkaði sér. Þessum orðum lýk
ég með þakklæti til Guðs fyrir kynni
mín af Guðlaugi og bið Guð að
hugga og styrkja Katrínu konu
hans og ástvini.
Aðalsteinn Thorarensen.
Nú er hann elsku afi okar farinn.
Hjartkær minning okkar um afa
mun þó ávallt lifa í hjörtum okkar.
Nú þegar okkur langar til að
lýsa tilfinningum okkar og kærleik
til hans verður fátt um orð. Sorgin
herjar á okkur öll sem þekktum
afa, en tárin eru þó í raun gleðitár
minninganna um hann.
Við iriunum vel eftir því þegar
amma og afi í Hjálmó, eins og við
sögðum alltaf, komu í heimsókn.
Þá faðmaði afi okkur alltaf þétt og
innilega og hvíslaði einhveijum fal-
legum orðum í eyru okkar sem að-
eins við geymum í hjörtum okkar
með öllum hinum yndislegu minn-
ingunum um Lauga afa. Hann var
hrein gersemi, vildi öllum vel og
hjálpaði öllum þeim sem á þurftu
að halda ef hann mögulega gat.
Þegar við komum í heimsókn á
Harðbala, paradís afa og ömmu,
þá sáum við hve honum og ömmu
leið vel saman þarna við sjóinn með
fuglasöng í eyrum og fallega nátt-
úruna fyrir augum.
Elsku afí, við þökkum þér fyrir
allt það sem þú gafst okkur. Við
munum geyma dásamlegar minn-
ingar um þig í hjörtum okkar á
ókominni lífsleið okkar og minn-
umst þess sérstaklega hvernig þú
sýndi okkur ástúð þín í faðmlögum,
orðum og brosi.
Góður Guð, kærar þakkir fyrir
að leyfa okkur að eiga afa í öll
þessi ár. Viltu blessa hann og
vernda, og styrkja um leið elsku
ömmu og okkur öll í sorg okkar.
Hvíl þú í friði, elsku afi okkar.
Nú legg ég augun aftur,
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Ásta, Katrín, Lilja og Lea
Kveðja frá Vindáshlíð
Á björtum sumardegi dimmdi
yfir er andlátsfrétt Guðlaugs Jak-
obssonar barst. Andlát hans bar að
er hann var við störf fyrir utan
sumarbústaðinn sinn í Kjósinni.
Hann og eiginkona hans, Katrín
Kristjánsdóttir, voru þar að hlúa
að lífi og gróðri. Þau eru bæði fædd
og uppalin í Kjósinni og þrátt fyrir
búsetu í Reykjavík hefur sveitin átt
hug þeirra og hjarta alla tíð og
hefur það komið fram á margvísleg-
an hátt.
Guðlaugur Jakobsson tengdist
sumarstarfi KFUK í Vindáshlíð frá
upphafi. Eiginkona hans var í fyrstu
stjórn sumarstarfs KFUK og starf-
aði í henni í meira en tvo áratugi
og frá henni og móður hennar, Lilju
Jónasdóttur, kom hugmyndin að
leita eftir landi í Kjósinni fyrir sum-
arbúðastarf KFUK og fékkst land
keypt í Vindáshlíð. Framkvæmdir
hófust þar 1949 og lagði Guðlaugur
fram krafta sína, þekkingu og
verksvit frá fyrstu byijun, m.a. í
nánu samstarfi við nafna sinn,
Guðlaug Þorláksson, en báðir voru
þeir sérstakir ■ velunnarar Vindás-
hlíðar. Guðlaugur Jakobsson var
verklaginn og vinnusamur, útsjón-
arsamur og ósérhlífinn. Hann var
mjög bóngóður og þægilegur í sam-
starfí og því var oftar en ekki leitað
til hans og oft sá hann fyrr en aðr-
ir, hvað gera þurfti og vann verkin
þegjandi og hljóðalaust. Guðlaugur
var Vindáshlíð stoð og stytta og
liðveisla hans var ómetanlegt
öryggi fyrir starfið þar. Skammt
frá sumarbúðunum byggðu þau
hjónin sér sumarbústað, sem þau
dvöldu í nær hveija helgi í fjölda
mörg ár áður en þau færðu sig um
set í sveitinni. Þau voru góðir
grannar og það var vitað fyrir víst,
að alltaf myndi Guðlaugur koma
við áður en þau færu aftur í bæinn
til að sjá hvort allt væri í lagi.
Verkefni hans voru ótrúlega fjöl-
breytt, byggingarvinna, vatnsveita,
ljósavél, rafmagn, girðingarvinna,
kæli- og frystiklefasmíði, vatns-
tengingar vor og haust og þannig
má lengi telja. Ekki má gleyma
hlut hans í kirkjuflutningnum, þeg-
ar gamla kirkjan á Saurbæ á Hval-
fjarðarströnd var flutt í Vindáshlíð
árið 1957. Það er ekki auðvelt að
koma með tæmandi lista yfir verk
hans í Vindáshlíð enda hefði það
ekki verið honum að skapi. Vinna
hans, öll í sjálfboðavinnu, var unnin
í kærleika og af heilum hug eins
og Drottinn ætti i hlut (Kól 3.23).
Seinni árin, eftir að úr störfum
hans dró fyrir Vindáshlíð, kom
glögglega í ljós að hann fylgdist
með framkvæmdum og umbótum
sem unnið var að þar og gladdist
jrfir hveijum nýjum áfanga. I upp-
hafi sumarstarfsins 29. maí síðast-
liðinn var Guðlaugur ásamt konu
sinni mættur að vanda við guðs-
þjónustu og kaffisölu. Handtakið
var þétt og brosið hlýtt eins og
ævinlega. Sumarstarf KFUK í
Vindáshlíð þakkar af alhug fyrir
öll störf hans og trúmennsku og
sendir eiginkonu hans og ástvinum
innilegar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Guðlaugs
Jakobssonar.
Fyrir hönd sumarstarfs KFUK í
Vindáshlíð,
Betsy Halldórsson,
Guðrún Edda Gunnarsdóttir,
Kristín Sverrisdóttir.
Margar góðar minningar leita á
huga minn nú er ég frétti að Guð-
laugur Jakobsson hafi látist að
Harðbala síðastliðinn fimmtudag.
Ég hafði fyrst spurnir af Guðlaugi
hjá Helgu Magnúsdóttur. Þær voru
bræðradætur Katrín Kristjánsdótt-
ir, eiginkona Guðlaugs, og Helga.
Seinna áttum við Guðlaugur oft
eftir að takast þétt í hendur. Hand-
tak Guðlaugs var einstaklega hlýtt
og þétt og sagði mikið um dreng-
skap og heila vináttu.
Guðlaugur er mér sérstaklega
minnisstæður fyrir framúrskarandi
fórnfúst og gott starf í Vindáshlíð,
þar sem KFUK rekur sumarbúðir
á hveiju sumri. Það mæðir mikið á
húsum og húsbúnaði öllum á stað
eins og Vindáshlíð. Börn og ungl-
ingar ganga mishratt um en þótt
vel sé gengið um kemur það af
sjálfu sér að mikið mæðir á um
viðgerðir og viðhald þar sem mörg
hundruð ungmenni dvelja yfir sum-
artímann. Þarna kom Guðlaugur
um margra ára skeið til þess að
vinna í sjálfboðavinnu. Hann vann
einkum að viðgerðum á vatns- og
hreinlætislögnum, hann gat unnið
við hvað sem var á þessum stað.
Hann var líka verkstjórinn sem vissi
skil á því hvemig best var að vinna
verkið. Þegar notast var við raf-
magn frá díselrafstöð fyrir staðinn
var hann sífelt beðinn um að koma
og veita hjálp þegar eitthvað gekk
illa með rafstöðina. Það var ómetan-
leg hjálp sem hann veitti starfsfólk-
inu þegar eitthvað fór úrskeiðis.
Hann átti stóran hlut að því að
flytja gömlu kirkjuna frá Saurbæ
og koma henni fyrir í Vindáshlíð
og þegar keyptir voru litlir vinnu-
skálar til þess að auka við hús-
næðið í Hlíðinni, þá var hann þar
fremstur í flokki við að koma Fell-
unum á sinn stað.
Við getum spurt sem svo hvað
kom til að Guðlaugur lét sér svo
annt um starfið í Vindáshlíð? Ég
hygg að svarið sé: Trú og kærleik-
ur. Guðlaugur var trúaður og þráði
að hjálpa til á þessum stað þar sem
bömum og unglingum var sagt frá
Guði og Jesú Kristi. Þannig tók
hann þátt i kristilegu starfi bæði í
kirkjunni og í KFUM og K.
Þau vom samstiga í þessum
áhuga Guðlaugur og Katrín kona
hans. Katrín sat i stjórn Sumar-
starfs KFUK frá upphafi starfsins
í Vindáshlíð og um langt árabil. Þau
sungu einnig saman í kórum, Katr-
ín altrödd og Guðlaugur tenór.
Guðlaugur hafði góða söngrödd og
söng lengst af tenór í Blönduðum
kór KFUM og K. Hann söng einnig
í kirkjukórum.
Ef Guðlaugur lofaði einhveiju þá
stóð hann við það. Hann var fram-
úrskarandi samviskusamur, stund-
vís og orðheldinn. Hann mætti
ávallt með þeim fyrstu á söngæfing-
amar. Þannig var hann tryggur og
trúr, enginn hávaðamaður. Hann
gat brosað og haft gaman af þegar
honum fannst einhver láta mikinn
en sjálfum var honum það fjarri
skapi að fara með hávaða.
Það var gott að leita til Guð-
laugs, bæði um góð ráð og ef leitað
var eftir hjálp þá var hann fús að
hjálpa. Þannig minnist ég hans sem
góðs vinar sem ávallt var skemmti-
legt að hitta sökum glaðlyndis og
ljúfmennsku. Maður fann ávallt að
hann hafði gott vit á því sem hann
talaði um, enda átti hann góðar
gáfur.
Eins og fram kemur í þessum
línum þá rek ég helst þær tninning-
ar sem ég á um góðan félaga og vin
í KFUM og K.
Það er áreiðanlega ósk margra
að fá að hverfa frá lífinu hér án
þess að verða fyrst vesæll og ósjálf-
bjarga. Kallið kemur oft alveg að
óvörum. Við vitum ekki hvenær það
kemur en mikils er um vert að eiga
góða heimvon og öll höfum við
ástæðu til að þakka Guði fyrir frels-
ara okkar og fyrirheitin sem okkur
eru gefin fyrir hann.
Stórt er skarðið eftir elskulegan
og ljúfan heimilisföður. En góðar
minningar vekja þakklæti í huga
og gott er að vera ríkur af slíkum
minningum.
Kæra Katrín, ég og fjölskylda
mín sendum þér og ykkur öllum
einlægar samúðarkveðjur. Guð
blessi ykkur öll.
Bjarni Ólafsson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristín og Pétur.
Kveðja frá KFUM í Reykjavík.
Við andlát Guðlaugs Jakobssonar
kemur fyrst upp í hugann þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast ljúf-
um dreng og njóta samvista við
hann.
Sjálfur man ég hann ekki nema
tvo áratugi. I þeirri minningu er
hann traustur félagi með góðlegarí"»-
svip og hlýtt handtak, ósérhlífinn
og viljugur til aðkallandi verka.
í dymbilviku fyrir tæpum tuttugu
árum héldu félagar úr Kristilegum
skólasamtökum mót í Vindáshlíð. Á
þeim árum kostaði talsverða fyrir-
höfn að gera aðstöðuna boðlega til
dvalar að vetri til. Guðlaugur lagði
þar sitt af mörkum. Honum var
víst aldrei almennilega þakkað fyrir
það enda fjarri honum að ætlast til
hróss eða viðurkenningar.
Áratugum saman var hanij*-*
ómissandi þegar þýðar og þroskað-
ar karlraddir vantaði í kóra í félags-
starfinu. Síðasta vetur sá hann
einnig um undirleik á fundum AD
KFUM og taldi ekki eftir sér að
koma með eigið hljóðfæri þegar svo
bar undir.
Þannig var hann mikilvægur liðs-
maður í ýmsum starfsgreinum
tengdum KFUM. Aldrei tranaði
hann sér fram en mikið var alltaf
gott að vita af honum. Þótt heilsan
bilaði var áhuginn og viljinn samur
til síðasta dags.
Hann átti bjargfasta trú á Jesúm
Krist. Sú trú var haldreipi hans í
lífinu og von hans í dauðanum þeg-
ar frelsarinn mætti honum og sagði^.
„Gott, þú góði og trúi þjónn ...
Gakk inn í fögnuð herra þíns.“
(Matt. 25:21.)
Samúð votta ég eftirlifandi eigin-
konu, börnum og öðrum aðstand-
endum. Huggun okkar felst í orðum
Jesú: „Ég er upprisan og lífíð. Sá
sem trúir á mig mun lifa þótt hann
deyi.“ (Jóh. 11:25.)
Ólafur Jóhannsson.
RONALD MICHAEL
KRIS TJÁNSSON
+ Ronald Michael Kristjáns-
son var fæddur á Norðfirði
10. maí 1951. Hann lést á Borg-
arspítalanum 9. júní síðastlið-
inn og fór útför hans fram frá
Dómkirkjunni 20. júní.
FIMMTUDAGINN 9. júní fengum
við hjónin upphringingu frá Islandi.
Okkur voru tjáðar þær sorgarfréttir
að Ronni, okkar besti vinur og fé-
lagi, hefði látist um kvöldið.
Við kynntumst Ronna fyrir um
18 árum þegac-við unnum á Bif-
reiðastöð Steindórs. Við áttum
margar góðar stundir saman í ár-
anna rás og eignuðumst á því tíma-
bili okkar eigin fjölskyldur. Ronni
giftist eftirlifandi eiginkonu sinni,
Auðbjörgu Stellu, og áttu þau tvær
dætur saman, Jóhönnu Bellu og
Eddu Rós. Ronni átti einnig eina
dóttur, Ellen Mjöll, frá fyrra hjóna-
bandi. Við hjónin fluttum til Banda-
ríkjanna fyrir fimm árum. Þó að
við værum stödd i sitthvorri heims-
álfunni héldust tryggðaböndin óslit-
in.
Við hittum Ronna fyrir þremur
árum þegar við komum heim til að
eignast okkar þriðja barn. Og eins
og alltaf var okkur tekið opnum
örmum. Heimili Ronna og Stellu
stóð ávallt opið. Og við gátum leit-
að til þeirra hvenær sem var. Ekki
grunaði okkur að þetta yrði í hinsta
sinn sem við myndum sjá Ronna.
Elsku Stella mín, Ellen Mjöll, Jó-
hanna Bella, Edda Rós, Babs og
Helgi, við sendum okkar samúðar-
kveðjur. Megi Guð styrkja ykkur í
sorg ykkar.
Ykkar vinir, Anný,
Guðmundur og börn,
Bandaríkjunum.