Morgunblaðið - 05.01.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
andið. Þar hittist fjölskyldan og við
larnabörnin lékum okkur áhyggju-
aus á löngum sumardögum. Er
eiknum var lokið fórum við með
ifa að veiða í vatninu eða að huga
ið kartöfluuppskerunni. Hann afi
lafði sérstakt lag á okkur krökkun-
ím, hann var alltaf svo rólegur og
ífirvegaður að við krakkarnir
íændumst að honum og nutum
>ess að vera í kringum hann.
Sérlega kærar eru mér stundirn-
ir sem við afi áttum saman í Tösku-
)g hanskabúðinni. Fyrir lítinn gutta
/ar eftiivæntingin mikil að ljúka
íólaprófunum og fá að taka þátt í
íólaerlinum í búðinni. Það var alltaf
mikið að gera fyrir jólin og við afí
rorum á þönum að afgreiða, taka
Jpp nýjar sendingar, fara í bankann
eða hlaupa á bögglapósthúsið með
pakka, sem þurfti strax að komast
út á land. Afi kenndi mér ósérhlífni
3g vönduð vinnubrögð, sem ég hef
búið við síðan.
Hann afi var hógvær maður sem
ekki hugsaði né gerði nokkrum illt.
Hann sóttist ekki eftir frægð né
frama, aðeins að ljúka sínu dags-
verki með sóma fyrir. sig og sína.
Hann var traustur, hygginn og dug-
mikill, sem kom honum vel, hvort
sem hann var verkstjóri i síldinni á
Siglufirði eða í verslunarrekstri í
Reykjavík. Þó hann hafi ekki feng-
ið tækifæri til að ganga menntaveg-
inn sjálfur studdi hann mig og
hvatti mig til að sækja menntun á
erlenda grundu. Þau undanfarin ár
sem ég hef verið í Bandaríkjunum
og Finnlandi, hef ég haft færri
tækifæri til að hitta afa en ég hefði
kosið. Það var því eitt það fyrsta
sem ég gerði þegar ég kom í heim-
sókn til Islands að heimsækja ömmu
og afa á Óðinsgötuna. Við afi sett-
umst niður yfir kaffibolla og hann
spurði mig spjörunum úr hvað hefði
á daga mína drifið síðan við sáumst
síðast. Þessum notalegu fundum
okkar afa er nú lokið og eftir situr
kær minning um góðar stundir og
heillarík ráð, sem reynst hafa mér
vel. •
Elsku amma, nú er hann afi sofn-
aður eftir langan og farsælan dag.
Á jólunum opnaði Guð ríki sitt fyr-
ir honum og bauð hann velkominn.
Þar líður honum vel. Eftir sitjum
við fjölskyldan full söknuðar en
samt þakklát Guði fyrir að hafa
frelsað afa frá veikindum sínum.
Blessuð sé minningin um hann
afa minn.
Gísli Þór Reynisson
og fjölskylda,
Finnlandi.
Aðfaranótt þriðja dags jóla, hinn
27. desember síðastliðinn, andaðist
á Vífilsstaðaspítala, eftir þunga
legu, aldinn heiðursmaður, Þor-
grímur Brynjólfsson, kaupmaður,
nær áttatíu og sex ára að aldri.
Þorgrimur var manna hæglátast-
ur og prúðastur. Þar vitum við
genginn einhvern þann er sýndi
jafnan sannastan þegnskap, geð-
prýði, góðvild, jafnlyndi og æðru-
leysi. Slíkir menn eru á hveijum
tíma of fáir og að þeim er ávallt
eftirsjá.
Þorgrímur var fæddur hinn 15.
febrúar árið 1908, i Vatnahjáleigu
í Austur-Landeyjum í Rangárvalla-
sýslu. Þar bjuggu þá foreldrar hans,
Margrét Guðmundsdóttir og Bi-ynj-
ólfur Jónsson. Svo sem þá var títt
eignuðust þau heiðurshjón vænan
hóp barna, en systkinin urðu ellefu
talsins.
Eins og gefur að skilja varð það
ekki lítið veganesti að alast upp í
svo stórum systkinahóp, þar sem
hörð lífsbaráttan útheimti bæði at-
orku og samheldni, jafnt við dagleg
störf og leik.
Þorgrímur ólst upp í Landeyjum,
en fluttist snemma með fjölskyldu
sinni til Vestmannaeyja. I Vest-
mannaeyjum og suður með sjó
dvaldi Þorgrímur til þijátíu ára ald-
urs. Hann var einn þeirra íslend-
inga, sem kynntust harðri lífsbar-
áttu og lifði því tímana tvenna.
Á þessum árum urðu þáttaskil í
lífi hans, en þá kynntist hann eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Ingibjörgu
Jónsdóttur. Hún er fædd árið 1915.
Foreldrar hennar voru hjónin Pálína
Guðrún Pálsdóttir og Jón Björns-
son, trésmiður á Siglufirði.
Á árinu 1938 fluttust þau, Ingi-
björg og Þorgrímur, með frumburð
sinn, Reyni, til Siglufjarðar, þar sem
Þorgrímur fékkst við ýmis störf
tengd sjávarútvegi og síldveiðum.
Síðar gerðu þau hjónin verslunar-
störf og kaupmennsku að sameigin-
legu lífsstarfi. Á Siglufirði stofnuðu
þau sín fyrstu fyrirtæki, bæði fisk-
verslun og Verslunina Túngata 1.
Engin kona gat reynst manni
sínum tryggari og öruggari föru-
nautur en Ingibjörg. Segja má, að
vart verði annars þeirra minnst,
hvort heldur var við heimili eða
verslunarreksturinn, að ekki komi
mynd beggja í hugann. Og það sem
mest er um vert, þau hjónin voru
samhent í því sem öðru að láta
gott af sér leiða. Þess hafa margir
notið, jafnt í stórum hlutum sem
smáum.
Árið 1954 fluttu þau Þorgrímur
til Reykjavíkur. Gerðist hann þar
verslunarstjóri við Ritfangaverslun
ísafoldar í Bankastræti. Arið 1960
stofnuðu þau Ingibjörg Tösku- og
hanskabúðina við Skólavörðustíg 7
í Reykjavík. Um árabil höfðu þau
síðan með höndum umfangsmikinn
innflutning og verslunarrekstur,
Árið 1968 kom yngri sonur þeirra,
Víðir, til liðs við þau og tók 1971
við rekstrarstjóm fyrirtækisins.
Samvinna Þorgríms og Ingibjargar
svo og Víðis og eiginkonu hans,
Jóhönnu, var með eindæmum góð
og starfaði Þorgrímur við fyrirtæk-
ið á meðan heilsan leyfði. Til þess
er tekið hversu gott hefur verið að
skipta við verslun þeirra, að þar
mætti treysta því, að allt væri vand-
að og valið og einvala starfsfólk
við störf. Svo munu og viðskipti
Þorgríms við lífið hafa verið yfir-
leitt. Við samtíðarmenn sína hefur
hann verið hreinskiptinn og raun-
góður.
Miðbærinn í Reykjavík varð
þannig um rúma þijá áratugi starfs-
vettvagur hans og meginpólar þar
heimilið á Óðinsgötu 1 og verslunin
við Skólavörðustíg 7.
Þau Ingibjörg og Þorgrímur hafa
búið við barnalán. Tvo syni eignuð-
ust þau. Þeir eru Reynir, fram-
kvæmdastjóri, kvæntur Rósu Gísla-
dóttur, og Víðir Páll, framkvæmda-
stjóri, kvæntur Jóhönnu Haralds-
dóttur. Barnabörnin eru átta. Allt
er þetta mikið atgervis- og dugnað-
arfólk og hefur komist vel áfram.
Upp eru að renna nýjar kynslóðir
og efnilegar, sem lofa góðu um
framtíð ættarinnar. Barnabarna-
börnin eru orðin fjórtán.
Stórfjölskyldan með samábyrgð
sína og samstöðu er okkur hugleik-
in þegar horft er um öxl til Oðins-
götunnar og liðins tíma á Siglu-
firði. Athvarfs var ætíð að leita á
heimili Ingibjargar og Þorgrims, og
stafaði þaðan öryggi, góðvild og
umhyggju. Við endurminningar
þaðan hlýnar okkur um hjartaræt-
ur, og fyrir hveija samvistarstund
ber þeim þakklæti okkar.
Þorgrímur skilur eftir fallegar
minningar og ástúðlegar hugsanir.
Hann var prúðmenni í framgöngu.
í öllu viðmóti hans var hógværð og
ljúfmannlegur þokki. Samfara hinu
létta fasi var þó djúp alvara í hugs-
un, fastlyndi og samviskusemi.
Mannúð var ríkur þáttur í skoðun-
um Þorgríms og ádeilur á ójöfnuð
og ranglæti. Hann gat þá verið
kjamyrtur í tilsvörum og umsögn-
um. Jafnan var hann skemmtilegur
í viðræðum, einkum tveggja manna
tali. Aldrei féll honum óþreyjuorð
af vörum. Hann var maður öfundar-
laus með öllu.
Þorgrími auðnaðist að halda and-
legum hæfileikum sínum óskertum
til dauðadags. Hann kvaddi með
rósemi og þann frið í sál sinni, sem
er síðasta og dýrmætasta gjöfin,
sem góðum manni og æðrulausum
getur hlotnast hérna megin grafar.
Slíkra er gott að minnast, og í
trausti þess, að við séum bæn-
heyrð, biðjum við Þorgrími „afa“
náðar Guðs og blessunar og óskum
honum heilla að strönd síns framtíð-
arlands.
Alda, Árni og Helga.
FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 1995 31
MINNINGAR
SIGURÐUR
PÉTURSSON
+ Sigurður Pét-
ursson fæddist
í Vallanesi á Völl-
um 22. desember
1905. Hann lést 24.
des. sl. Foreldrar
hans voru Pétur
Pétursson og Una
Stefanía Stefáns-
dóttir. Systkini
hans voru Sigur-
björg, fædd 14.
febrúar 1902, Jón,
fæddur 25. júní
1903, látinn, Ragn-
heiður, fædd 9. ág-
úst 1904, Sigríður,
fædd 13. janúar 1907, látin,
Eva, fædd 22. október 1908,
Margrét, fædd 3. maí 1911,
Þorgerður, fædd 3. ágúst 1913,
Sveinbjörg, fædd 11. maí 1912,
Stefán, fæddur 13. nóvember
1915, látinn, Guðný, fædd 31.
júlí 1917, Ragna, fædd 1919,
látin 1919, María, fædd 8. nóv-
ember 1923. 7. mars 1930
kvæntist Sigurður Sigríði Ei-
rikku Markúsdóttur frá Reyð-
arfirði, f. 11. desember 1903,
d. 6. júlí 1982. Börn þeirra:
Þuríður Jónborg, f. 28. júní
1925, d. 4. september 1994, var
gift Högna Einarssyni, þau
áttu 4 börn; Katrín, f. 24. júní
| 1 | ' " j
Krossar
1926, d. 5. mars
1962, var gift Sig-
urði Dagnýssyni,
þau áttu 6 börn;
Guðný Sigríður, f.
29. maí 1931, d. 6.
júlí 1984, var gift
Jóni Hafdal, þau
áttu 7 börn; Jón
Karl, f. 10. mars
1937, d. 6. janúar
1975, var giftur
Ólöfu Ólafsdóttur,
þau áttu 4 börn;
Olöf Ingibjörg, f.
19. september
1939, er gift Hall-
dóri Péturssyni, þau eiga 5
börn; Una Stefanía, f. 29. jan-
úar 1941, er gift Þór Magnýs-
syni, þau eiga 4 börn; Friðný
Hafdís, f. 6. janúar 1946, er
gift Jóni Fr. Jónssyni, þau eiga
4 börn; Dóttir Sigurðar og Sig-
urbjargar Asgeirsdóttur,
Kristín, f. 7. júlí 1947, er gift
Guðna Þráni Þorvaldssyni, þau
eiga 4 börn; þau ólu einnig upp
dótturson sinn Stefán P. Jóns-
son, f. 3. maí 1951, er giftur
Ásdísi Sigurðardóttur, þau
eiga 4 börn. Afkomendur Sig-
urðar eru 130. Útför hans fer
fram frá Seyðisfjarðarkirkju í
dag.
í DAG er kvaddur hinstu kveðju
vinur minn Sigurður Pétursson eða
Siggi Pé eins og hann var ávallt
kallaður. Hann fékk að fara úr
þessari jarðvist fljótt og hljótt eins
og hann hafði óskað sér.
Siggi fæddist í Vallanesi á VöII-
um, en viku gömlum var honum
komið í fóstur í Víkingsstaði í
sömu sveit og ólst hann þar upp
hjá Herborgu Eyjólfsdóttur og
Jóni ívarssyni. Minntist hann upp-
vaxtarára sinna þar alltaf með
hlýhug, einkum þá fóstru sinnar
sem honum þótti mjög vænt um.
Árið 1924 var Siggi í vinnu-
mennsku á Reyðarfirði og kynntist
þar Sigríði Erikku Markúsdóttur,
sem varð hans lífsförunautur, mik-
il dugnaðarkona sem svo sannar-
lega lagði fram sinn skerf í lífsbar-
áttu þeirra hjóna meðan henni
entist heilsa til. Hún lést árið 1982.
Þau fluttu á Norðfjörð 1925 og
hófu þar sinn búskap. Á Norðfirði
vann Siggi alla þá vinnu sem hann
gat fengið, en hún var oft stopul
á þeim árum og lífsbaráttan oftast
erfið, enda fyrir mörgum börnum
að sjá.
Á Norðfirði veiktist Siggi af
lömunarveiki og var frá vinnu
vegna hennar í sjö mánuði. Maður
getur ímyndað sér hve erfitt hefur
verið fyrir fjölskylduna að komast
af þann tíma, því þá þekktust
hvorki sjúkradagpeningar, at-
vinnuleysisbætur, né aðrar trygg-
ingar, sem sjálfsagðar þykja í dag.
Merki þessara veikinda bar Siggi
til dauðadags.
Á Norðfírði var líka lagður
grunnur að því starfi sem segja
má að hafi verið hans ævistarf upp
frá því, sem var bifreiðaakstur og.
viðgerðir. Hann tók bílpróf með
fyrstu mönnum á Austurlandi og
var ökuskírteini hans það sextánda
í röðinni útgefið á Norðfirði.
Árið 1941 flutti fjölskyldan til
Seyðisfjarðar og bjuggu hjónin þar
upp frá því, að undanskildum sjö
árum, 1975 til 1982, sem þau hjón
bjuggu í Hafnarfirði. Á Seyðisfirði
fór Siggi fljótlega að vinna hjá
Þorbirni Arnoddssyni, sem frægur
var a.m.k. á Austurlandi fyrir störf
sín að samgöngumálum og flutn-
ingum yfir Fjarðarheiði. En Þor-
björn var ekki einn í því brautryðj-
endastarfi, því í 27 ár var Siggi
hans hægri hönd í því starfi, hvort
sem var bílstjóri eða viðgerðar-
maður og víst er að oft urðu dag-
arnir langir hjá þeim félögum á
þessum árum. Siggi var m.a. fyrst-
ur manna til að moka snjó af veg-
inum yfir Fjarðarheiði með vél-
skóflu.
Ég kynntist Sigga fyrst 1972
er ég hóf sambúð með dóttursyni
hans Stefáni Pétri. Eftir að Siggi
missti konu sína varð hann dagleg-
ur gestur á heimili okkar Stebba
og tengdumst við þá vináttubönd-
um, sem entust til dauðadags
hans. Hjálpsemi hans og áhugi
fyrir velferð fjölskyldu minnar
verður ekki þökkuð með orðum.
Alltaf var hann boðinn og búinn
að aðstoða ef eitthvað var og
stundum meira af vilja en mætti,
því ákafinn var mikill.
Siggi hafði stálminni og sagði
vel frá. Engan hef ég þekkt sem
kunni þvflík ógrynni af allskonar
vísum og kvæðum sem hann.
Skilningur hans á mannlegum til-
finningum var mikill og undraði
mig oft skilningur hans við ungl-
ingana mína, en þau gátu talað
við hann um öll sín mál sem jafn-
ingja. Aldrei heyrði ég hann bera
last á nokkurn mann.
Siggi hafði mikinn innri styrk,
sem best kom í ljós á hans erfiðu
stundum. Hann þurfti reyndar oft
á þeim styrk að halda, þegar
maðurinn með ljáinn hjó nærri
honum. Auk þess að missa konu
sína fylgdi hann fjórum börnum
sínum til grafar, sem öll dóu á
besta aldri. Einnig misstu þau
hjónin stúlkubam fáum dögum
eftir fæðingu.
Elsku Siggi. Stebbi, ég, Máni,
Harpa og Siggi þökkum þér sam-
fylgdina og víst er að við erum
betri af þeirri viðkynningu. Trú
okkar er að nú sértu hamingju-
samur í hópi horfinna ástvina.
Fjölskylda Sigga þakkar öllu
starfsfólki sjúkrahússins á Seyðis-
firði fyrir alúð þess og umhyggju
við hann síðustu ár.
Árdís.
t
Astkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KARL JAKOBSSON
húsasmíðameistari
frá Haga i Aðaldal,
Hæðargarði 33,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
föstudaginn 6. janúar kl. 13.30.
Þráinn Karlsson, Birna Magnúsdóttir,
Örlygur Karlsson, Steingerður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
GEORG STIEBORSKY
JÓSEFSSON,
Vesturbergi 77,
sem lést 31. desember, verður jarð-
sunginn frá Maríukirkju, Raufarseli 8,
föstudaginn 6. janúar kl. 15.00.
Steinlaug Sigurjónsdóttir,
Anna Marie Georgsdóttir, Steindór Steinþórsson,
Sigurjón Georgsson,
Reynir Georgsson, Eyrún Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
I viOarlirog molaoir
Mismunandi mynslur, vönduo vinna.
Slmi 91-35929 og 35T35
t
Astkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðjr, afi og langafi,
ÓLAFUR JÓHANNESSON,
Álfaskeiði 80,
Hafnarfirði,
sem lést f Landspítalanum 31. desem-
ber, verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni
í Hafnarfirði föstudaginn 6. desember
kl. 13.30.
Bergþóra Þorvaldsdóttir,
ÞórÓlafsson, Guðrún Johansen,
Jóhannes Ólafssson, Þuríður Sigurðardóttir,
Gunnar Ólafsson, Erla B. Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.