Morgunblaðið - 21.01.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1995 31
_____PRÓFKJÖR_
Að vera
Kópavogsbúi
Kópavogur
KÓPAVOG má sjálfsagt eins og
önnur bæjarfélög skilgreina með
margvíslegum hætti. í litríkum bækl-
ingi nokkrum segin „Bæjarland
Kópavogs er allt í löndum fjögurra
jarða í Seltjamameshreppi hinum
foma. Þessar jarðir vom Kópavogur,
Digranes, Elliðavatn og Fífuhvamm-
ur ... “ Einnig má skýr-
greina Kópavog svo að
þar búi 17.431 íbúi
samkvæmt síðasta
manntali. Sumir hafa
skilgreint Kópavog sem
„svefnbæ" þar sem
flestir starfandi íbúa
hafi atvinnu í Reykjavík
eða þar í kring. Aðrir
og þá einkum gestkom-
andi hafa staðhæft að
Kópavogur sé mikið
„völundarhús“ og vísa
þá til þess að þeir hafi
villst í gatnakerfinu!
Fyrir mér er Kópavogur
eitthvað annað sem
ekki verður tilgreint
með vísan til landa-
merkja, íbúatals eða
annarra auðkenna. Samkvæmt minni
skýrgreiningu er Kópavogur mann-
legt samfélag sem dregur auðkenni
sín aðallega af íbúum sínum sem
stundum og þá einkum í gamla daga
voru kenndir við húsin eða bæina sem
þeir bjuggu eða störfuðu í. Þeir runnu
Rannveig ber af sam-
ráðherrum sínum flest-
um, segir Halldór E.
Sigurbjörnsson, í fag-
legri þekkingu og vönd-
uðum vinnubrögðum.
svo að segja saman við umhverfi sitt
- þeir og Kópavogur voru eða eru
eitt og hið sama.
Rannveig Guðmundsdóttir
Rannveig Guðmundsdóttir, félags-
málaráðherra, hefur náð lengst allra
Kópavogsbúa á sviði stjómmálanna
og gegnir nú stöðu félagsmálaráð-
herra af mikilli reisn. Er af henni
og störfum hennar mikill sómi og
heiður fyrir Kópavog að hún hafi
með höndum þetta mikilsverða emb-
ætti og einnig það að hún fer vel
og samviskusamlega með vald sitt.
Fer vel á því að hún gegni starfi
félagsmálaráðherra þar sem hún á
að baki langan feril í sveitastjómar-
málum í Kópavogi. Hún er í ráðherra-
starfinu komin „á hinn endann“ á
sveitastjómarmálum og leysir það
starf af hendi með reynslu þess sem
umgengist hefur „grasrótina". Hún
veit af eigin reynslu hvar vandamál-
in er að flnna og getur því leyst vel
og greiðlega úr þeim og komið með
tillögur að heildarlausnum á hinu háa
Alþingi. Hefur reynsla hennar af því
að búa í Kópavogi og þátttaka henn-
ar í stjómmálalífi bæjarins verið
gott veganesti í ráðherraembættið.
Það sem ekki er síður mikilsvert fyr-
ir Kópavogsbúa er skipun hennar
sem ráðherra. Má segja að með ráð-
herrabréfl hennar hafi Kópavogur
öðlast „pólitíska tilvist" þar sem
bærinn hefur, þrátt fyrir að vera
næststærsti bær landsins, borið
skarðan hlut frá borði stjómmál-
anna. Skiptir það því ekki litlu máli
fyrir Kópavog að Kópavogsbúinn
Rannveig Guðmundsdóttir hljóti
dyggan stuðning í kom-
andi prófkjöri og kosn-
ingabaráttu. Fyrir til-
stilli hennar hefur bær-
inn öðlast aukna reisn
- óravegu frá „svefn-
bæjarímyndinni“.
Samlyálp
Kópavogsbúa
Þegar ég var að alast
upp stóð Kópavogur
ennþá undir nafni sem
„landnemabær". Allar
blokkimar við Ásbraut-
ina voru lengi vel ómál-
aðar og í fyrstu voru
ekki venjulegar hurðir
á útidyrum og alls eng-
ar a innidyrum. Þetta
kom ekki að sök því að samkomulag-
ið var gott, hver hjálpaði öðrum.
Smiðurinn hjálpaði pípulagninga-
manninum, pípulagningamaðurinn
málaranum og svo koll af kolli. Þetta
„landnemaeinkenni“ má greina á fé-
lagslegri uppbyggingu og samhjálp
í Kópavogi. Þeir sem um sárt eiga
að binda eiga hér að jafnaði greiðari
leið að félagslegri aðstoð en íbúar
annarra bæja. Sama einkenni má
greina á félEigs- og íþróttalífi bæjar-
ins. Eiga félög bæjarins, einkum
íþróttafélögin, greiðan aðgang að
aðstoð opinberra aðila eða einkaaðila
við framgang starfa sinna. Er því
íþrótta- og félagsstarf hvergi með
meiri blóma hér á landi en í Kópa-
vogi. „Félagsmálabærinn" er nafn
sem Kópavogur ber með stolti. Það
er því engin tilviljun þó að gott orð
fari af störfum Rannveigar Guð-
mundsdóttur í félagsmálaráðuneyt-
inu. Hún sem Kópavogsbúi hefur
þann bakgrunn og reynslu til að
valda því starfi betur en nokkur ann-
ar. Reyndar má segja að hún beri
af samráðherrum sínum flestum í
faglegri þekkingu og vönduðum
vinnubrögðum. Rannveig sækir meg-
instyrk sinn til ráðherrastarfa í eigin
reynslu af búsetu sinni hér í Kópa-
vogi. Hún er Kópavogsbúi sem sómi
er að.
Kópavogsbúar, stöndum
saman - styðjum Rannveigu í
prófkjöri
Rannveig Guðmundsdóttir er
Kópavogsbúi. í komandi prófkjöri
þarf hún á hjálp okkar hinna hérna
í bænum að halda. Hún hefur náð
langt á sínu sviði og það sem betra
er, hún fer af kostgæfni með vald
sitt. Styðjum Rannveigu í komandi
baráttu. Stöndum saman og veitum
henni gott brautargengi. Styðjum
Kópavogsbúa!
Höfundur er þjóðréttarfræðingur
ogí stjórn Alþýðuflokksfélags
Kópavogs.
Halldór E.
Sigurbjörnsson
BRIPS
Umsjðn: Arnór G.
Rajjnarsson
Bridsfélag Akureyrar
íslandsbankamót í tvímenningi var
haldið laugardaginn 7. jan. með þátt-
töku 30 para.
Pétur Guðjónsson - Anton Haraldsson 748
GísliPálsson-ÁmiAmsteinsson 722
Skúli Skúlason - Sigurbjöm Haraldsson 721
Ólafur Ágústsson - Hródmar Sigurbjömsson 711
Gylfi Pálsson - Helgi Steinsson _ 704
Bridsfélagið þakkar íslandsbanka
veittan stuðning.
Sunnudagsspilamennskan hófst aft-
ur eftir jólafrí 8. janúar:
Skúli - Sigurbjöm
Reynir - Tryggvi
Kristján - Hólmfríður
Urslit 15. janúar:
Pétur - Una
Anton - Sigurbjörn
Akureyrarmót í sveitakeppni hófst 3.
jan. með þátttöku 12 sveita. Eftir þijár
umferðir af ellefu er staðan:
Sveit Páls Pálssonar 61
SveitOrmarsSnæbjörassonar 60
SveitGrettisFrímannsonar 58
SveitSigurbjömsHaraldssonar 58
SveitHermannsTómassonar 57
MIIMNINGAR
HOLMSTEINN
EGILSSON
+ Hólmsteinn Egilsson, fyrr-
um forstjóri Malar og sands
hf. á Akureyri, fæddist á Þor-
leifsstöðum í Blönduhlíð í
Skagafirði 30. apríl 1915. Hann
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 10. janúar síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Akureyrarkirkju 20.janúar.
HANN afi okkar er fallinn frá. Við
minnumst hans og allra þeirra
stunda sem við áttum með honum
með sárum söknuði. Hann afí var
einstakur maður, svo ráðagóður og
uppflnningasamur. Hann var alltaf
að og þau voru ófá áhugamálin hans,
allt frá smíðum, útskurði og bók-
bandi til hænsnaræktar, sjósóknar
og garðræktar. Með tíu barnaböm
var ekki að furða að gestkvæmt
væri á heimili afa og ömmu. Þangað
var haldið jafnt á tyllidögum sem
eftir skóla. Þá tefldum við við afa
og spiiuðum rommí. Við fengum að
fylgjast með afa vinna í bílskúmum
og bardúsuðum undir leiðsögn hans.
Við höfðum óskaplega gaman af
sögunum um þá hluti sem hann
hafði smíðað og kölluðum hann
gjaman „afa uppfinningamann“, og
er hrærivélin sem hann bjó til handa
ömmu úr borvél afar minnisstæð.
Afi var þó aldrei gefinn fyrir að tala
um þessa hluti, hann lét verkin tala.
Það var ógurlega spennandi þegar
við fengum að fara með honum á
sjóinn að fiska, en skemmtilegast
var þó að heyra afa og ömmu met-
ast um hvort hefði nú veitt þann
stærsta. Það var mikill hátíðarbrag-
ur á, þegar afi tók út „græningjann"
á vorin og við fengum að fara með
í sunnudagsbíltúra, til að skoða
gróðurinn og fuglana í Mývatns-
sveitinni. Við fómm í ófáan beijamó-
inn og tjaldútilegurnar, þar sem iðu-
lega var heilmikið fjör. Kartöfluupp-
skeran var árviss viðburður og stór-
fjölskyldan sameinaðist um upp-
skeruna. Afi var alltaf reiðubúinn
til að rétta hjálparhönd og hann tók
mikinn þátt í okkar áhugamálum og
fylgdist vel með okkur, hvort sem
það var í skóla, hestamennsku, vinnu
eða öðru.
Hann var okkur sem traustur vin-
ur sem við gátum alltaf leitað til.
Hann skilur eftir sig stórt skarð en
minningin um hann mun lifa í hjört-
um okkar. Guð gefi þér góða nótt,
elsku afi.
Sigríður Helga og Hafrún.
Nú er elsku langafi minn dáinn
og mér finnst það mjög sorglegt af
því að mér þótti svo vænt um hann.
En núna er hann uppi í himninum
hjá Guði, englunum og Jesúbarninu.
Hildur María systir mín saknar hans
líka, en hún er bara fimm mánaða
svo hún þekkti hann ekki eins mikið
og ég, af því að ég er orðinn þriggja
ára. En ég ætla að vera duglegur
að segja systur minni sögur um lang-
afa, sögur sem mamma og pabbi
hafa sagt mér.
Þegar ég var bara eins árs þá
fannst mér skemmtilegast að skoða
verkfærin í bílskúrnum hjá langafa.
Hann átti marga hamra, nagla og
spýtur og ég fékk að prófa og hann
hjálpaði mér. Mér fannst líka
skemmtilegt að fá að skoða stóra
svarta krumma inni í herbergi, en
ég var ekkert hræddur við hann og
langafi sagði að ég væri duglegur
BJARNI
ÓLAFUR
FRIÐ-
RIKSSON
+ Bjarni Ólafur Friðriksson
fæddist í Reykjavik 22.
september 1967. Hann lést í
Landspítalanum 5. janúar síð-
astliðinn og fór útför hans fram
frá Kópavogskirkju 13. janúar.
strákur. Nú langafi átti bát sem hét
Dofri og einu sinni fékk ég að fara
út í bátinn og stýra, og það var al-
veg rosalega gaman. Alltaf þegar
ég var að keyra í bílnum með
mömmu og pabba og við nálguð-
umst bryggjuna, þá vildi ég fara að
skoða Dofra og ég vil það enn, en
ég skil ekki afl hann langafi á ekki
Dofra lengur. Langafi var nú líka
góður að leyfa mér að skoða tafl-
mennina sína. Við hjálpuðumst að
við að raða þeim á borðið og hann
sagði mér hvað allir mennirnir hétu
og ég man það ennþá.
Ég skil ekki alveg að langafi skuli
ekki vera hjá okkur lengur. Þegar
mamma sagði mér að hann væri
dáinn og væri hjá Guði, þá spurði
ég hvort við gætum ekki bara hrintí
til hans Guðs og fengið að tala vio
afa. Hún sagði að það væri svolítið
erfitt, en við gætum alltaf beðið
bænirnar okkar og talað þannig við
hann langafa.
Mér finnst leiðinlegast að langafi
skuli ekki vera hjá langömmu leng-
ur. Mér finnst leiðinlegt að hún er
ein. Ég spurði mömmu hvort að
Svanur afi gæti ekki bara verið hjá
henni, því að hann er svona afi.
Elsku langafi, takk fyrir að vera
langafinn okkar. Við söknum þín
mikið.
Darri Rafn og Hildur María.
VIÐ viljum minnast ágæts drengs
úr okkar hópi, Bjarna Friðrikssonar,
sem stundaði nám í gítarleik við
Tónlistarskólann í Reykjavík.
Bjarni var á lokastigi í hljóðfæra-
námi sínu og stefndi að burtfarar-
prófi í framtíðinni auk þess sem
hann söng í kór skólans og stundaði
tónfræðigreinar. Þar sá Bjarni oft
aðra hlið á málunum því hann vildi
skilja hlutina til hlítar og hlífði ekki
kennurum við spurningum er vörð-
uðu námsefnið eða tilgang þess.
Gítardeild skólans er nú fátækari
þegar Bjarna nýtur ekki lengur við
en vonandi tekur á móti honum
blómlegt tónlistarlíf í hæstum
himnasal þar sem hann getur fengið
að leika E-dúr sónötu Bachs og önn-
ur verk sem voru honum hugleikin.
Fjölskyldu vottum við samúð okk-
ar.
Nemendafélag Tónlistar-
skólans í Reykjavík.
t
Faðir okkar,
GUÐMUNDUR ÞORLEIFSSON,
Þverlæk,
Holtum,
lést í Landspítalanum 18. janúar.
Þorleifur og Guðni Guðmundssynir.
t
Faðir minn,
AXEL SVANBERG ÞÓRÐARSON
kennari,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli föstudaginn 20. janúar.
Útför verður auglýst síðar.
Guðjón Axelsson.
t
Faðir minn,
HELGI K. HELGASON
frá ísafirði,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund aðfaranótt 20. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Njáll Helgason.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HELGA LAUFEY
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 128,
Reykjavík,
andaðist í Borgarspítalanum 16. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 23. janúar kl. 13.30.
Kristín Pálsdóttir, Tómas Hassing,
Fanney Pálsdóttir, Elís Hansson,
Reynir Pálsson, Margrét Bergsdóttir,
Aðalheiður Steingrímsdóttir, Emil Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
I
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LAUFEY ÞORVALDSDÓTTIR,
Eiríksgötu 21,
lést i Borgarspítalanum fimmtudaginn
19. janúar.
Guðbjörg Ásgeirsdóttir,
Þorvaldur Ásgeirsson,
Guðmundur I. Sigurðsson,
Örn Sigurðsson,
Sigurður Sigurðsson,
tengdabörn og barnabörn.