Morgunblaðið - 18.02.1995, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 18. FEBRÚAR 1995 35
HALLMANN AGUST
LÁRUSSON
+ Hallmann Ág-
úst Lárusson
fæddist í Kálfsham-
arsvík í Austur-
Húnavatnssýslu
hinn 16. ágúst 1930.
Hann lést á Garð-
vangi í Garði 12.
febrúar sl.
Foreldrar hans
voru Þórey Una
Frímannsdóttur og
Lárus Guðmunds-
son. Þau eru bæði
látin. Systkini Hall-
manns voru tíu tals-
ins, ein systir er lát-
in.
Hallmann eignaðist eina
dóttur, Petreu Láru, f. 5.1.
1951. Maki hennar er Egill
Þórólfsson. Börn þeirra eru:
Sigurður Hallmann, f. 4.7.1974,
og Þórólfur, f. 23.7. 1975.
Útför Hallmanns fer fram
frá Hvalsneskirkju 18. febrúar
og hefst athöfnin kl. 14.
Svo lengi sem ég
man eftir mér hefur
Haddi verið viðloðandi
heimili pabba og
mömmu, hér áður fyrr
með heimsóknum og
nú síðar ár sem sitt
heimili.
Nú er erfiðri göngu
lokið og Haddi minn
sofnaður.
Nú legg ég augun aftur,
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín 'veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka, •
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Haddi minn, við þökkum fyrir
allt og allt.
Innilegar samúðarkveðjur til
Petreu og fjölskyldu, systkina og
annarra aðstandenda.
Hafdís, Sigtryggur,
Dóra og Kolbrún Osk.
MEÐ FÁEINUM orðum langar mig
að minnast bróður míns sem lést
12. febrúar. Snemma þann morgun
var ég kvödd að dánarbeði hans.
Ég lagði af stað frá Reykjavík
meðan enn var næturkyrrð og þeg-
ar ljós borgarinnar voru að baki
sáust stjömurnar svo vel. Mér
fannst eins og þær væru sendar til
að lýsa mér leiðina á erfiðri stundu.
Þegar ég var lítil trúði ég því að
hver maður ætti sína stjörnu og
þegar stjömuhrap varð þá væri ein-
hver að deyja. Samkvæmt þessu
mundi nú hrapa stór stjarna.
Hann Haddi var einn af stóra
bræðranum mínum og var nú að
kveðja þessa jarðvist. Hann var
búin að ganga í gegn um mikil og
erfið veikindi sl. 2 ár og þjáningin
hafði rist sínar rúnir. Hvíldin er því
kærkomin þó aldrei sé maður tilbú-
in að sleppa ástvini og sætta sig
við vald dauðans.
Haddi var dulur og orðfár um
eigin hagi. Hann var hörkuduglegur
og ósérhlífínn og lét aldrei bilbug
á sér fínna. í mörg ár hefur hann
verið heimilisfastur hjá bróður okk-
ar og hans fjölskyldu í Sandgerði
og átt þar gott atlæti.
Haddi kvæntist aldrei en eignað-
ist eina dóttur, Petreu Lára, og
hefur dvalið mörgum stundum á
hennar heimili, en hún býr norður
í Eyjafirði. Þar átti hann tvo dóttur-
syni, sem voru honum mjög kærir.
í ágúst sl. fór hann þangað síðast
á seiglunni því varla var hann ferða-
fær. Hann hugsaði sér að fara aft-
ur um jólin en þá hafði heilsunni
enn hrakað.
Minningar frá æskuslóðunum
fyrir norðan yljuðu honum ætíð og
hann var mjög glaður þegar gömlu
félagamir þaðan heimsóttu hann í
veikindunum. Vorið 1994 vistaðist
Haddi á Garðvangi í Garði. Þar
fékk hann þá umönnun sem að-
standendur hans gleyma ekki, hlý-
hug og elskulegheit. Bestu þakkir
fá allir sem þar starfa.
Nú er komið að leiðarlokum.
Annað skarð höggvið í stóran systk-
inahóp. Haddi er annar sem kveður
af tíu systkinum. í desember sl.
misstum við systur okkar. Blessuð
sé minning þeirra beggja og þakka
þér bróðir minn fyrir samfylgdina.
Guð geymi þig.
Sólborg
Lárusdóttir.
Kær frændi hefur kvatt þetta
jarðlíf, langri sjúkdómsþraut er lok-
ið. Á hinstu kveðjustund lítum við
um farinn veg, skoðum gullið í safni
minninganna: Lítill drengur kemur
líkt og bjartur sólargeisli inn í þenn-
an heim. Leið hans liggur fyrst af
fæðingardeildinni, á heimili afa og
ömmu en þar dvelur þá -þessi kæri
frændi sem nú er kvaddur. Hann
er orðinn sjúkur og farsælum degi
á sjó og landi er lokið. En hlýja
hans og góðvild er heil og sönn sem
fyrr. Litli drengurinn, sólargeislinn
laðar frænda að sér, frændi á mörg
spor að vöggu hans og nýtur þeirra
samverastunda. Á hátíð ljóssins
berst drengnUm falleg gjöf frá
frænda, gjöf sem gleður barnshjart-
að. í hvert skipti sem drengurinn
kemur að sjúkrabeði frænda á
frændi alltaf eitthvað gott til að
leggja í lítinn lófa, hugurinn er allt-
af hinn sami, að gleðja. Nú að leið-
arlokum færam við hjartans þakkir
fyrir hugljúf kynni, þau era geymd,
björt og hlý í minningunni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hjördís og Sindri.
Með þessum fáu orðum ætla ég
að minnast bróður míns, Hallmanns
Lárussonar eða Hadda eins og hann
var oft kallaður.
Hann kvaddi þennan heim 12.
febrúar síðastliðinn eftir tveggja
ára heilsuleysi. Hann gekk undir
stóran uppskurð en náði sér aldrei
eftir það og fór helsu hans hrak-
andi dag frá degi upp frá því. Síð-
ustu mánuðina dvaldi hann á Garð-
vangi í Garði og fékk þar bestu
umönnun sem hægt var að hugsa
sér þó ekki dygði það til að hann
næði heilsu á ný.
Haddi var alltaf bjartsýnn á bata
þó síðustu vikurnar væra honum
erfiðar. Alltaf þegar ég kom til
hans spurði hann um aflabrögð hjá
bátunum, hvemig krakkarnir mínir
Formáli
minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar
um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hve-
nær dáinn, um foreldra hans, systkini, maka, og börn, skólagöngu
og störf og loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
MINNINGAR
hefðu það og hvað þessi eða hinn
væri að vinna við. Hann var mjög
bamgóður og hafði gaman af þegar
ég kom með bamabörnin mín til
hans, þá átti hann súkkulaði í skúff-
unni sem hann stakk í litla munna.
Þau þekktu hann sem Hadda
frænda og er sex ára dótturdóttir
mín vissi að hann var dáinn sagði
hún við mig ég ætla að teikna
mynd handa honum og setja á gröf-
ina hans.
Haddi var mikið náttúrabam og
var alltaf með hugann í sveitinni
þar sem við ólumst upp. Þangað fór
hann oft og hélt góðum kunnings-
skap við fólkið se.m þar býr enn og
var "vinir okkar og leikfélagar í
æsku. Einnig hélt hann kunnings-
skap við þá sem fluttir voru burtu
þaðan. Það rify'ast upp við þessi leið-
arlok minningar frá æsku okkar
sem of langt er að skrifa um. Haddi
giftist aldrei en átti eina dóttur og
tvo afastráka og bar annar þeirra
nafn hans. Dóttir hans býr norður
í Eyjafirði og dvaldi hann oft á
sumrin hjá þeim. Þá var hann í
sveitinni þar sem hugurinn ætíð var
og þar leið honum vel. Hann kom
þaðan alltaf kátur og hress.
Haddi stundaði sjó lengst af, en
vann þó víða í landi líka. Hann var
vinnusamur og gekk rösklega til
verks hvað sem hann tók sér fyrir
hendur.
Það er oft stutt stórra högga á
milli því aðeins eru tveir mánuðir
síðan ég fylgdi systur okkar Lilju
síðasta spölinn á lífsleiðinni. Nú
hittast þau aftur eftir stuttan að-
skilnað á björtum og betri stað.
Mörg síðustu árin var Haddi til
heimilis hjá bróður okkar Kristni
og konu hans í Sandgerði. Reynd-
ust þau og böm þeirra honum ein-
staklega vel og eiga þau miklar
þakkir skildar fyrir.
Ég vil að lokum færa öllu starfs-
fólki á Garðvangi kærar þakkir fyr-
ir allan þann hlýhug og frábæra
umönnun sem það veitti honum í
veikindum hans.
Elsku bróðir, þakka þér samver-
una hér á jörð, megi ljósið lýsa þér
alla leið yfir móðuna miklu.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökkva kveðjugjörð,
kveð ég líf þitt, móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð,
mig þú tak í arma þína.
(Sig. Jónsson frá Arnarvatni.)
Þín systir,
Guðbjörg.
ELISABET
KRISTINSDÓTTIR
_j_ Elísabet Stein-
þóra Kristins-
dóttir fæddist 22.
febrúar 1909 í
Syðri-Tungu á
Tjörnesi, S.-Þing.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands
10. febrúar sl. For-
eldrar hennar voru
Kristinn Guðmund-
ur Tómasson, f.
1859, d. 1958, og
Guðbjörg Indíana
Þorláksdóttir, f.
1872, d. 1954. El-
ísabet átti þrjú
systkini, Sigurð, Guðrúnu og
Ingunni, sem lifir systkini sín.
Elísabet giftist árið 1933 Jóni
Kristni Pálssyni frá Eyrar-
bakka, hann lést árið 1984.
Þau eignuðust sex börn sem
öll eru á lífi. Fyrir átti hún son
sem ólst upp hjá afa sinum og
ömrnu á Húsavík.
Útför Elísabetar fer fram
frá Eyrarbakkakirkju
laugardag, kl. 14.
í dag,
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæD er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fýrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er fri
(V. Briem)
Guð blessi minningu þína.
Elísabet Metta, Kristín,
Sonja og Sara.
ELSKU AMMA mín, nú er komið
að kveðjustund, og mér er tregt um
tungu, en mig langar að minnast
þín með nokkram fátæklegum
saknaðarorðum. Alltaf var jafn gott
að koma í heimsókn til þín og afa
að Skúmstöðum á Eyrarbakka, en
afi minn dó fyrir 11 áram og var
það auðvitað áfall fyrir þig, amma
mín, en alltaf ríkti sama gestrisnin
á þínu heimili. Reyndar var líka oft
BIRNA
BJÖRNSDÓTTIR
+ Birna Björns-
dóttir fæddist í
Ólafsfirði 14. febr-
úar 1910. Hún lést
á Hornbrekku,
heimili aldraðra í
Ólafsfirði, 12.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Björn
Þorkelsson og Ra-
kel Jónsdóttir.
Birna var elst
systkina sinna sem
voru í aldursröð:
Sigrún (látin), Þór-
unn Hanna (látin),
Jón (látinn), Sigríður og Jenný
(látin).
Eiginmaður Birnu var
Kristbjörn Gísla-
son sjómaður, d.
1993. Dætur Birnu
og Kristbjörns eru:
1) Borghildur, f.
1936, maki Magnús
Ólason. 2) Gígja
Kristín, f. 1940,
maki Arngrimur
Jónsson. 3) Rakel
Jónina, f. 1945,
maki Hreinn Bern-
harðsson. Barna-
börnin eru níu og
barnabarnabörn
sjö.
Birna verður
jarðsungin frá Ólafsfjarðar-
kirkju í dag.
ÞAKKA ÞÉR, frænka mín, fyrir
allt sem þið Bjössi gerðuð fyrir
mig og mína. Þið voruð öllum góð
og heimili ykkar griðastaður.
Þú starfaðir jafnan með umhyggju og ást,
elju og þreki, er sjaldan brást,
þér nýttist jafnvel nóttin.
Þú vannst fyrir besta vininn þinn.
Þú vinnur nú með honum annað sinn
með efldan og yngdan þróttinn.
mannmargt hjá ykkur
en heimsins bestu
marmarakökur bakað-
ir þú amma mín og
þeim gleymi ég aldrei.
Ekki gleymi ég heldur
þegar fyölskyldan fór í
sunnudagsbfltúr, þá
var auðvitað farið nið-
ur á Bakka og að sjálf-
sögðu til ömmu, annað
kom ekki til greina.
Elsku amma, ég er
fegin að þú þurfír ekki
að þjást lengur, en ég
_______veit að afi minn er
búinn að taka þig í sinn
faðm, þar sem engar þjáningar era,
eingöngu friður og ró. Með þessum
orðum langar mig að kveðja þig
elsku amma mín og óska þér guðs
blessunar í landi ljóss og friðar. 011
hittumst við einhvem tíma aftur í
ríki guðs.
Þú barst með þér sólskin og svalandi blæ
það sáu víst flestir er komu á þinn bæ.
Þó harmandi væru og hryggir í lund
þá hressti og nærði þín samverustund.
Með ástkærri þökk fyrir umiiðna tíð,
örugga vináttu og orðin þín blíð,
við kveðjum þig vina sem fórst okkur frá
og framar á jarðriki megum ei sjl
(Ágúst Jónsson)
Þín,
Sifya Arnarsdóttir.
Okkur langar í fáeinum orðum
að minnast elskulegrar móður,
tengdamóður og ömmu, Elísabetar
Kristinsdóttur, Skúmsstöðum,
Eyrarbakka. Þegar komið er að
kveðjustund koma minningamar
fram í hugann um ömmu sem allt-
af var til staðar. Hún var fastur
punktur f okkar daglega lífi. ekki
leið sá dagur að ekki væri komið
að Skúmsstöðum. Alltaf átti amma
eitthvað gott, allir í fjölskyldunni
muna eftir ómótstæðilegu marm-
arakökunni hennar ömmu. Amma
átti meira en góðar kökur, um-
hyggja hennar fyrir fyölskyldu
sinni bar alltaf hæst. Ávallt var
fyrsta spurning hennar þegar
komið var til hennar: „Er ekki allt
í lagi?“
Amma dvaldi síðustu 2 árin á
DvaJarheimilinu Sólvöllum á
Eyrarbakka. Þar leið henni vel og
var ánægð. Við viljum færa sfyóm,
starfsfólki og heimilismönnum
okkar bestu þakkir fyrir góða
umönnun.
Elsku mamma, tengdamamma
og amma. Við þökkum þér fyrir
samverana. Við vitum að þér líður
vel núna. Góði Guð, viltu geyma
hana og veita okkur öllum sem
eftir lifum styrk og huggun í sorg
okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans.dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Loftur, Erla og fjölskylda.
Af alhuga færum þér ástarþökk,
á auða sætið þitt horfum klökk.
Heilsaðu fóður og frændum.
Að sjá þig aftur í annað sinn,
enn að komast í faðminn þinn
við eigum eftir í vændum.
(G. Bjömsson)
Innilegar samúðarkveðjur til
dætra og fyölskyldna þeirra.
Brynja Guðmundsdóttir.
SÍTÍneðingar
í l)lóniuslvi'«‘y(iiiu.'iiin
ii«) öll (u'kifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaílastrætis,
sími 19090