Morgunblaðið - 26.02.1995, Blaðsíða 32

32 B SUNNUDAGUR 26. FEBRÚAR 1995
AFMÆLI
MORGUNBLAÐIÐ
BRAGIFREYMÓÐSSON
UNGI maðurinn sem fór vestur um
haf og gerði garðinn frægan.
> Þegar litið er um öxl fínnst mér
ekki svo ýkja langt síðan að Bragi
var 15 ára unglingur norður á Ak-
ureyri og á þessu sést best hversu
mikil blekkingarmeistari tíminn er,
enda grána hárin fyrr en varir, það
er bæði gömul saga og ný. Og nú
þegar hugsað er til þessara löngu
liðnu æskuára, þegar við vinirnir,
Kristján Eiríksson, Eggert Krist-
jánsson, Sigurbjöm Bjarnason,
Ólafur Hallgrímsson og við Bragi
hittumst á kvöldin inni á gamla
pósthúsinu við Hafnarstræti, sem
^ var alltaf opið fram eftir til að
menn gætu sótt póstinn í hólfin sín,
þá sér maður nú hversu tímarnir
eru breyttir já, gjör-
breyttir. Pósthúsið
gamla var okkur at-
hvarf, okkar annað
heimili, þar sem ríkti
bæði gleði og gáski,
enda voru kvöldvökur
þessar alveg með sér-
stökum blæ og ómiss-
andi þáttur í okkar
skemmtanalífi. Aurar-
áð okkar voru að vísu
takmörkuð og freist-
ingar því fáar, en mér
er spurn hvort hægt
væri að bjóða æsku-
fólki nú upp á slíkt á
þessari miklu sjónvarps- „pizzu-“,
skyndibita- og tölvuleikja-öld. Ja,
heimur versnandi fer,
það fer ekki á milli
mála.
Fjórtán ára gamall
þreytti Bragi próf, þ.e.
inntökupróf upp í
Menntaskólann á Ak-
ureyri og sat þar á
skólabekk í samfleytt
sex ár. Skólaganga
hans var í vissum
skilningi með þeim ein-
dæmum að hann boð-
aði aldrei veikindafor-
föll einn einasta
kennsludag á öllu
þessu sex ára tímabili
og afrek hans er í rauninni enn
furðulegra sökum þess að í þá daga
var kennsla aldrei felld niður vegna
veðurs og eftir á að hyggja rekur
mig ekki minni til þess að það hafi
gerst utan einu sinni og þá vegna
farsóttar sem geisaði í bænum í
nokkra daga en alls ekki vegna
veðurs. Fáir búa yfir jafnmikilli
skapfestu og viljastyrk og Bragi
Freymóðsson. Að mínu viti er hann
sá sjálfsagaðasti maður sem ég hef
kynnst á lífsleiðinni. Foreldrar hans
skildu meðan hann var enn á unga
aldri og þar má ef til vill finna skýr-
inguna á þessum ótrúlega sjálfsaga.
Það má því til sanns vegar færa
að hann hafi sumpart alið sig sjálf-
an upp eða gengið sér sjálfum í
föðurstað, ef svo má að orði kveða.
Með þessum orðum er engan veginn
verið að kasta rýrð á öðlingskonuna
Steinunni Jónsdóttur, móður hans.
Bragi þótti afburðanámsmaður á
Þær Rannveig, Helena og Hafdís fóru á
fitubrennslunámskeið fyrir einu ári. Samtals misstu
þær 38 kíló og hafa haldið þeim árangri.
Komdu og vertu með á þessu frábæra námskeiði.
Flestar ná að missa 5-10 aukakíló og læra aö
halda þeim árangri varanlega! j
,
Mefot 4. mwíó
Þjálfun 3-5x í víku
Fitumælingar og viktun’
Matardagbók
Uppskriftabæklingur að fitulitlu fæði
Mappa m. fróðleik og upplýsingum
Mjög mikið aðhald
Vinningar dregnir út í hverri viku
Frítt 3ja mán. kort fyrir þær 5
samviskusömustu!
AGUSTU OG HRAFNS
SKEIFAN 7 108 REYKJAVÍK S. 689868
8-vikna fitubrennslunámskeið
Framhaldshópur
- fyrir allar þær sem
hafa verið áður á
námskeiðurtum okkar.
Nýtt fræðsluefni.
Mikið aðhald.
Morgunhópur
Daghópur
Kvöldhópar
Barnagæsla
SkráningíSírna
-6 kg
-20 kg
áiáúœx
aðsett
menntaskólaárunum sínum og
reyndar líka að þeim loknum, enda
var hann brautskráður úr stærð-
fræðideild MA árið 1940 með næst-
hæstu einkunn, en Ragnar Thorar-
ensen, vinur hans og stofnandi fyr-
irtækisins Magnavox, síðar vinnu-
veitandi Braga og starfsbróðir, var
hins vegar dúxinn. Sennilega hefur
enginn lýst Braga betur én einmitt
skólamaðurinn mikli og mannþekkj-
arinn glöggi, Sigurður Guðmunds-
son, skólameistari, en hann kallaði
hann jafnan „Braga skarpa" og það
með ólíkt þyngri persónuþrungnari
áherslu á lýsingarorðið en eigin-
nafnið.
Á sumrin stundaði Bragi sjóinn
og var að minnsta kosti tvær vertíð-
ir á síldveiðum á skipi hjá föður-
bróður sínum, Agli Jóhannssyni,
skipstjóra. En svo kom blessað
stríðið og íslendingar fóru smám
saman að rétta úr kútnum, enda
nóg atvinna í boði hjá setuliðinu.
Þótt Bretar væru ef til vill ekki
jafnglöggir mannþekkjarar og Sig-
urður Guðmundsson, skólameistari,
voru þeir samt sem áður ekki lengi
að átta sig á því hvers konar mann,
þ.e. mannkostamann, Bragi Frey-
móðsson hafði að geyma. Hann var
því umsvifalaust ráðinn og sendur
til starfa norður til Siglufjarðar.
Sem túlkur breska setuliðsins þar
naut hann fádæma álits jafnt með-
al hárra sem lágra, enda var hann
ýmist í kaffiboðum eða matarveisl-
um hjá helstu broddborgurum stað-
arins og ég er ekki frá því að ungu
stúlkurnar hafi litið hann hýrara
auga en okkur hina þessa sauðs-
vörtu. í þann tíð vann undirritaður
í Síldarverksmiðjum ríkisins og það
verður að segjast eins og er að
hann gegndi þar ekki neinni sér-
stakri virðingarstöðu, enda var
vinnan fyrst í stað aðallega fólgin
í því að smyija koppa, þ.e.a.s. smur-
koppa. Mikil óþrif fylgdu þessu
starfi og var sá sem gegndi því
jafnan kallaður „drullubassi". Túlk-
urinn hafði það fyrir sið að heim-
sækja drullubassann í vinnuna svo
lítið bæri á og það einkum á kvöld-
in, þegar sá síðar nefndi var á vakt
til miðnættis. Erindi túlksins var
yfirleitt ekki annað en að tilkynna
mér vesalingnum í vinnunni að hann
væri að fara í bíó eða ball á hótel
Siglunesi. Mér fannst þetta í sann-
leika sagt ekkert vinabragð af hans
hálfu og hef ég í rauninni aldrei
fyrirgefið honum þessa strákslegu
stríðni, en nú í tilefni af 75 ára
afmæli Braga hef ég ákveðið af
hjartagæsku minni að erfa þetta
ekki lengur við hann.
Eins og þegar hefur verið greint
frá hefur Bragi Freymóðsson jafnan
verið í miklum metum jáfnt hjá
lærimeisturum sem skólafélögum,
vinum sem vandamönnum, vinnu-
veitendum sínum Bretunum á
Siglufírði sem blómarósum staðar-
ins, en hitt vissi ég ekki fyrr en
nú nýlega að hann hefði ennfremur
vakið mikla og varanlega athygli
og aðdáun fyrir það hversu vel og
listilega hann steig dansinn á kaffi-
kvöldunum góðu í MA í gamla daga.
Svo var mál með vexti að ég hitti
Sigurð Helgason, stærðfræðinginn
okkarsnjalla, 1. desember við vígslu
Landsbókasafns íslands og Há-
skólabókasafns í þjóðarbókhlöð-
unni. Við tókum þar tal saman og
fyrr en varði vorum við farnir að
rifja upp gamlar minningar úr
menntaskóla eins og gengur og
gerist. Sigurður sagðist meðal ann-
ars eiga 50 ára stúdentsafmæli í
vor og lét þess ennfremur getið að
sem busi hefði hann alltaf dáðst
að því hvað við Bragi hefðum verið
fótfimir og léttstígir á dansgólfinu
og sagði með þónokkrum áhérslu-
þunga: „Já, sem busi leit ég reglu-
lega upp til ykkar.“ „En hættur því
núna?“ spurði ég hann svo að
bragði, en Sigurður gaf ekkert út
á það.
Meðan aðrir taka eitt skref, tekur
Bragi tvö ef ekki þijú, svo léttur
er hann í spori. Hversu oft og lengi
sem ég hef reynt, hef ég ekki enn
komist með tærnar þar sem hann
hefur hælana og mun ég ekki vera
einn um það. Mér yrði nú líklega
best lýst sem langþreyttum spor-