Morgunblaðið - 03.03.1995, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 3. MARZ 1995 33
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
+ Sigríður Jóns-
dóttir var fædd
á Suðurgötu 8 hér
í Reykjavík 13. júní
1917 og skírð 12.
desember sama ár.
Hún lést í Landspít-
alanum 23. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Gróa Sigrún
Jónsdóttir frá Tröð
í Alftafirði vestra
og Jón Hjartarson
kaupmaður i
Reykjavík, Hjartar
Jónssonar og
Margrétar Sveinsdóttur á
Reynimel hér í borg. Systkinin
voru sex og var Sigríður þeirra
næstelst. Nú eru þau öll látin
néma Hallveig og Jón. Látin
eru Gunnar Andrés, Hjörtur og
Bergþóra. Útförin fer fram í
dag frá Dómkirkjunni og hefst
athöfnin kl. 15.00. Jarðsett
verður í Fossvogskirkjugarði.
í DAG verður til moldar borin hér
í Reykjavík frú Sigríður Jónsdóttir,
sem lengi var búsett í Bólstaðarhlíð
25 hér í borg, en í Espigerði 4 hin
síðari ár. Hún var barn þessarar
borgar, fædd hér og uppaiin, átti
hér sitt heimili alla tíð og hér gekk
hún til sinnar hinstu hvílu eftir skin
og skúrir langrar og viðburðaríkrar
ævi. í bemsku gekk hún í Miðbæjar-
skólann í Reykjavík og lauk síðan
gagnfræðaprófí _ í Gagnfræðaskóla
Reykvíkinga. Á unglingsárunum
vann hún m.a. við innheimtu hjá
fyrirtækinu Ásgarði hér í borg og
um 15 ára skeið í fyrirtæki föður
síns, en flestir eldri Reykvíkingar
muna verslun Jóns
Hjartarsonar í Hafnar-
strætinu.
Árið 1955 gekk hún
að eiga eftirljfandi
mann sinn, Ásgeir
Magnússon flugvirkja
og flugvélstjóra, ætt-
aðan frá Hólmavík.
Hann var einn af elstu
starfsmönnum Flugfé-
lags íslands og lét af
störfum hjá Flugleið-
um árið 1986 eftir 47
ára starf sem flugvirki,
flugvélstjóri og störf
við þjálfun flugvél-
stjóra á þotur félaganna. Þau áttu
40 ára brúðkaupsafmæli örfáum
dögum fyrir andlát Sigríðar. Brúð-
kaupið fór fram í Ráðhúsi Kaup-
mannahafnar og voru hjónin Anna
Snorradóttir og Birgir Þórhallsson
vígsluvottar, en Birgir var þá full-
trúi Flugfélags íslands í Kaup-
mannahöfn.
Tveim ámm síðar fæddist þeim
hjónum einkasonurinn Jón Magnús,
útskrifaður guðfræðingur frá Há-
skóla íslands og nú framkvæmda-
stjóri fornfræðistofnunar Clare-
mont-háskóla í Kalifomíufylki í
Bandaríkjunum. Jón Magnús er mik-
ill fræðimaður og sérfræðingur í
koptiskum fræðum. Eftir nám þar
vestra hefur hann starfað þar og
nýtur mikils trausts. Bústað sinn
nefnir hann Heiðlönd á Gimli, fag-
urt heimili á fögmm stað. Jón hefur
komið í heimsókn til foreldra sinna
og vina um hver jól og oftar ef tök
hafa verið á. Hafí nokkur drengur
verið „augasteinn" foreldra sinna,
þá held ég að ekki sé ofsagt að þar
hafí Jón alla tíð verið í fremstu röð.
MINNINGAR
Var ávallt mjög kært með honum
og móður hans, enda brást hinn
glaðlyndi og skemmtilegi dreng-
skaparmaður aldrei trausti. Það birti
alltaf mikið yfir heimilinu þegar Jón
kom heim og vinir þustu að úr öllum
áttum til þess að fagna honum,
ungir jafnt sem gamlir. Var þá oft
glatt á hjalla og naut stóri vinahóp-
urinn gleðinnar og þeirrar hlýju, sem
einkenndi alla tíð þeirra fallega
heimili, sem Sigríður hafði búið fjöl-
skyldu sinni af fáguðum smekk og
þjóðlegri reisn. Hinn hógværi og
skemmtilegi heimilisfaðir naut ekki
síður gleðistundanna í ríkum mæli,
en gestrisni hefur alla tíð verið ein-
stök þar á bæ.
Sigríður var mjög félagslynd
kona, naut sín vel í góðra vina hópi.
Hún helgaði langtímum saman
krafta sína margvíslegum iíknarmál-
um, starfaði um langt árabil með
Kvenfélaginu Hringnum og Odd-
fellow-reglunni í Reykjavík.
Hún átti um árabil við gigtarveik-
indi að stríða og var ein af stofnend-
um Gigtarfélags íslands. Hún naut
þess í ríkum mæli að undirbúa
bamahátíðir Hringsins og fleiri fé-
lagasamtaka. Hún undi vel í samfé-
lagi með þeim, sem unnu að velferð-
ar- og líknarmálum, ekki síst þegar
gleðja átti yngstu kynslóðina.
Sigríður var einstaklega skemmti-
legur ferðafélagi, hafði mikla
ánægju af ferðalögum með góðum
vinum. Minnumst við hjónin ótal
ferða og dvala á erlendri grund með
Siggu og Geira, eins og þau voru
jafnan kölluð í vinahópi, allt frá því
er farnar vom fyrstu sólarlandaferð-
irnar á vegum loftsins. Okkar fyrstu
kynni hófust í ferð til Tenerife sum-
arið 1957. Þá var Sigríður ung og
glæsileg kona, skemmtileg og hvers
manns hugljúfí. Síðan urðu ferðirnar
fjölmargar í sambandi við störf okk-
ar Ásgeirs, oftast til ýmissa staða í
Bandaríkjunum. Er mér sérstaklega
minnisstæð dvölin í Seattle, þegar
JOSEF MA GNUSSON
+ Jósef Magnús-
son frá Hvoli
Þverárhreppi, V-
Hún. fæddist 1.
nóvember 1920 í
Vatnsdalshólum,
A-Hún. Hann lést á
Sjúkrahúsi
Hvammstanga að
kvöldi 18. febrúar
síðastliðins. Hann
var sonur hjónanna
Magnúsar Vigfús-
sonar frá Vatns-
dalshólum og Guð-
rúnar Jóhannes-
dóttur. Hann var
fjórði í röðinni af sex systkin-
um. Þau eru: Sigurður, f. 12.1.
1913, búsettur á Siglufirði,
Hólmfríður, f. 23.11. 1915, bú-
sett á Hvammstanga, Jóhannes,
f. 9.1. 1919, búsettur á Ægisíðu
í Þverárhreppi, Vestur-Húna-
vatnssýslu, Vigfús, f. 25.9.1923,
d. 22.10. 1987, var búsettur á
Skinnastöðum í Austur-Húna-
vatnssýslu, og Þorgeir, f. 23.12.
1927, búsettur á Húsavík. Jósef
var kvæntur Maríu Hjaltadótt-
ur, f. 1. júlí 1924 í Reykjavík,
d. 18. júlí 1992. Bjuggu þau nær
allan sinn búskap á Hvoli í
Vesturhópi. En síðustu fimm-
sex árin bjuggu þau inni á
Hvammstanga, María meðan
hún lifði og hann einn eftir
það. Þau hjónin eignuðust tiu
börn og eru átta á lífi. Þau eru
1) Magnús, bifvélavirki, f. 6.
febrúar 1945, giftur Sigríði
Haraldsdóttur kennara og eru
þau búsett í Mosfellsbæ. Eiga
þau fjórar dætur og tvö barna-
börn. 2) Ásta, f. 21.
apríl 1947, búsett í
Reykjavík og á
fimm börn. 3)
Kristín, sjúkraliði
og húsmóðir, f. 27.
ágúst 1948, búsett
á Ásbjarnarstöðum
á Vatnsnesi, V-
Hún., gift Lofti
Guðjónssyni bónda
þar og eiga þau
fjögur börn. 4)
Hjalti, iðnverka-
maður, f. 23. des-
ember .1951, giftur
Halldóru Tryggva-
dóttur starfsstúlku á Sjúkra-
húsi Hvammstanga og búa þau
þar og eiga þrjú börn og eitt
barnabarn. 5) Oddný, starfs-
stúlka á Sjúkrahúsi Hvamms-
tanga, f. 17. júní 1953, gift
Þorbirni Ágústssyni bónda í
Sporði í Þorkelshólshrepp V-
Hún. og búa þau þar og eiga
fimm börn. 6) Gréta, læknarit-
ari, f. 21. febrúar 1955, gift
Gunnari Þorvaldssyni iðn-
verkamanni á Hvammstanga og
búa þau þar og eiga tvö börn.
7) Gunnar, vélamaður, f. 29. jan-
úar 1958, giftur Valgerði Stef-
ánsdóttur nuddara í Reykjavík
og búa þar og eiga tvo syni og
eitt barnabarn. 8) Jóhanna, iðn-
verkakona, f. 19. febrúar 1961,
gift Birni Þorgrímssyni verslun-
armanni á Hvammstanga og búa
þau þar og eiga tvö börn.
Útför Jósefs Magnússonar fer
fram frá Breiðabólstaðarkirkju
í Þverárhrepp V-Hún. í dag og
hefst athöfnin kl. 14.00.
JÓSEF hafði yndi af hestum og var
góður hestamaður og stundaði dá-
lítið tamningar á yngri árum. Hann
var einn af stofnendum Hesta-
mannafélagsins Þyts. Hann sat í
nokkur ár í hueppsnefnd Þver-
árhrepps. Jósef var frekar hlédræg-
ur maður en lék á alls oddi í kunn-
ingjahópi með glas í hönd, söngvinn
var hann þá og kvað af rausn. Jó-
sef var mjög handlaginn, smiður
góður, hvort heldur sem á járn eða
tré. Og ákaflega bóngóður og hjálp-
samur ef nágrannana vantaði hjálp.
Alltaf var gott að koma að Hvoli
til Jósefs og Maríu, þar var hjarta-
hlýjan í fyrirrúmi. í nóvember síð-
astliðnum var Jósef sendur suður í
rannsókn á Vífilsstaðaspítala og fór
ég þá til hans, fagnaði hann mér
ákaft og talaði um að sér þætti
vænt um að sjá mig, en sagði jafn-
framt ,ja, nú er maður orðinn bág-
ur, ekki til neins nýtur“. Spjölluðum
við um hitt og þetta, svo sagði ég
honum áð nafna hans gengi mjög
vel í skólanum og þótti honum ákaf-
lega vænt um að heyra það. Þetta
var í síðasta skiptið sem ég hitti
Jósef þó þetta hressan.
Með þessum fátæklegum orðum
hlýjum minningum og virðingu,
kveð ég að leiðarlokum tengdaföður
minn sem var sannkallaður höfð-
ingi. Eftirlifandi börnum hans,
tengdabörnum, barnabörnum og
barnabörnum votta ég samúð mína.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Valgerður Stefánsdóttir.
Hann afi minn er dáinn. Kominn
yfir móðuna miklu. Og þarf ekki
að þjást lengur í þessu lífí. Og hún
amma hefur örugglega tekið vel á
móti honum. Það er ekki nokkur
spurning. En eftir stöndum við sem
munum sakna hans sárt.
Elsku pabbi, Maggi, Ásta, Stína,
Hjalti, Odda, Gréta og Jóhanna, ég
votta ykkur samúð mína og guð
geymi ykkur.
Jósef Karl Gunnarsson.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
fyrsta íslenska þotan var sótt sum-
arið 1967. Notalegri og skemmti-
legri ferðafélagar eru ekki á hveiju
strái. Því er söknuður í huga á þess-
ari kveðjustund.
En það var líka bjart yfir bernsk-
unni og unglingsárunum meðan Sig-
ríður naut góðrar heilsu. Hún stund-
aði skíðaíþróttina af kappi og hlaut
viðurkenningu fyrir afrek í stórsvigi
kvenna. Hún var KR-ingur af lífí
og sál og átti í þeirra hópi marga
vini og félaga frá fyrri árum. Hún
var ein þeirra sem reisti skálann við
Skálafell og minntist oft ánægju-
legra stunda í faðmi fjallanna, þegar
marraði í nýföllnum snjó og mjöllin
rauk undan skíðum í kröppum beygj-
um.
Ég minnist sérstaklega þriggja
vinkvenna hennar frá fyrri árum,
en vinátta þeirra og tryggð varði til
æviloka. Frú Sigríður Zoéga, vin-
kona í meira en 70 ár, lést hér í
Reykjavík aðeins tveim vikum fyrr
en Sigríður. Þær háðu dauðastríðið
saman á Landspítalanum. Eina eft-
irlifandi þessara vinkenna er Sigríð-
ur Erlendsdóttir, sem lengi vann við
verslunarstörf og sem ráðskona hjá
Landsvirkjun. Látin er Elíri' Egils-
dóttir, Guttormssonar þekkts borg-
ara hér.
Sigríður gekk til móts við sjúk-
leika og dauða af einstöku æðru-
leysi og hugrekki, hún kvartaði
aldrei. Hún var gædd þeirri guðs-
gjafar náðargáfu og skarpri greind,
sem gerði henni kleift að umbera
mótlæti af mikilli hugarró og yfir-
vegun.
Hin síðari ár, eftir að alvarlegur
sjúkdómur hafði að lokum þvingað
hana í hjólastól, kvartaði hún ald-
rei. Hún tók ávallt brosandi á móti
vinum sínum og vandamönnum.
Það var þetta hlýja viðmót hennar
og hinn mikli andlegi styrkur,
hversu mjúk sem hún var, sem vakti
aðdáun allra sem til þekktu. Henni
var lítið um að rætt væri um eigin
sjúkleika, en frétti hún um veikindi
annarra, fylltist hugur hennar með-
aumkun og bað þess að viðkomandi
næði fljótt heilsu á nýjan leik. Mér
líður ágætlega, var hún vön að segja
hversu aðþrengd sem hún var.
Það var svo margt í fari þessarar
einstöku konu, sem ávann henni vin-
áttu og aðdáun. Ekki verður þessum
línum lokið nema minnst sé einstakr-
ar umönnunar, þolinmæði og trygg-
lyndis Ásgeirs, bæði meðan kona
hans lá fársjúk á heimili þeirra og
þann tíma sem hún dvaldi á sjúkra-
húsi. Ætli það sé ekki fágætt, senni-
lega einstakt. Einkasyninum Jóni
Magnúsi verður sennilega best lýst
með gamla málshættinum um eikina
og eplið, þeim öllum þrem til verð-
ugs §óma.
Við hjónin vottum ástvinum öllum
og ættingjum Sigríðar innilega sam-
úð og þökkum þær stundir sem við
áttum með þeim á vinafundum.
Við biðjum þess að hin látna
megi hvíla í Guðs friði.
Jóhannes R. Snorrason.
Glaður ég horfi nú, himins til,
Jesús minn Drottinn og Guð,
Og hugrakkur fylgja þér, ætíð ég vil,
Jesús, minn Drottinn og Guð.
(Óli Ágústsson.)
Nú er komið að því að við þurfum
að kveðja hana elsku Siggu okkar
sem nú hefur kvatt þennan heim
eftir mikil og löng veikindi. Alltaf
var þessi fallega og góða kona jafn
hress og kát, sama hvað kvalin hún
var. Okkur þótti öllum ósköp vænt
um hana. Hún er samofin bernsku-
minningum okkar allra sem hin
ljúfa og góða kona. Hún var elsta
og besta vinkona hennar móður
okkar. Þær voru vinir frá því þær
voru fimm ára eða í 72 ár og aldrei
bar skugga á þá vináttu.
Sigga ólst upp í Hafnarstræti og
móðir okkar í Austurstræti og sneru
bakgarðar þeirra saman. Þegar þær
stækkuðu þá léku þær sér saman
allan daginn í görðunum og svo á
kvöldin sátu þær hvor í sínum
glugga og kölluðust á. Þetta var
upphaf að mjög náinni samleið
þeirra í gegnum lífið.
Sigga hafði alltaf tíma fyrir okk-
ur systkinin. Hún fór með okkur á
skíði, á skauta, í þijúbíó og í Tív-
olí, allt sem foreldrar okkar máttu
ekki vera að. Hún talaði við okkur
eins og við værum jafnaldrar henn-
ar og hún hlustaði á það sem við
höfðum að segja. Alltaf gaf hún
okkur fallegustu afmælisgjafirnar
og jólagjafirnar.
Þessar línur eru til að þakka
Siggu allt sem hún gerði fyrir okk-
ur og var okkur. Við munum aldrei
gleyma þér, elsku Sigga okkar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt, bless-
uð sé minning þín.
Hér rikir himneskur friður.
Hljótt er á bænastund.
Krýp ég að krossinum niður,
kominn á Drottins fund.
(P. Sigurgeirsson.)
Zoega-systkinin.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓSKARÞÓRÐARSON
dr. med.
lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 2. mars.
Inger Þórðarson,
Högni Óskarsson, Ingunn Benediktsdóttir,
Ásgeir Óskarsson, Margrét Johnson
og barnabörn.
Eiginmaður minn t og faðir okkar,
BJÖRN GUÐMUNDSSON, Brunngötu 14, ísafirði,
verður jarðsunginn frá isafjarðarkapellu laugardaginn 4. mars kl. 14.00.
Kristjana Jónasdóttir, Birna Björnsdóttir, Jónas Björnsson.
t
Móðir okkar,
ÞÓRUNN ELFA MAGNÚSDÓTTIR
rithöfundur,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 3. mars,
kl. 15.00.
Anna Margrét Jónsdóttir,
Magnús Þór Jónsson,
Einar Már Jónsson.