Morgunblaðið - 03.03.1995, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 3. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Karl Harrý
Sveinsson
fæddist í Hafnar-
firði 14. apríl 1945.
Hann lést á heimili
sínu I Hafnarfirði
27. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Súsanna
Bachmann Stefáns-
dóttir, f. 4.12.1920,
d. 28.10. 1993, og
Sveinn Kr. Mag’nús-
son, f. 27.2. 1919.
Systkini Karls eru
Jón Þórir Sveins-
son, f. 1942, og
Sveindís Sveinsdóttir, f. 1950.
Karl Harrý kvæntist Maríu
Jónsdóttur, skrífstofumanni,
1966 og átti með henni soninn
Stefán Bachmann, f. 1966. Þau
skildu eftir stutta sambúð.
Sambýliskona Stefáns er Conny
Höegh-Larsen ojg eiga þau tvær
dætur, Eydísi Onnu og Fann-
dísi Klöru. Þau eru búsett í
Guði sé þökk þú varðst á mínum vegi,
vafðir mig ástúð þinni’ að hinsta degi,
auðgaðir mig að yndi, von og gleði,
auðmjúkri sorg og trú á hann, sem réði.
Minningar hreinni’ en fónn á íjallatindum
færa mér yl frá horfnum gleðilindum,
fegurstu geisla dýrra drauma minna,
drengskap og vorhug - arf til barna þinna.
(Arnfríður Sigurgeirsdóttir.)
Elsku pabbi. Við kveðjum þig
með söknuði, en erum þó fullviss
um að þar sem þú ert núna líður
þér vel. Þökk fyrir allt.
Stefán og Fanney.
Deyr fé,
deyja frændr,
en orðstír deyr aldregi,
hveim er sér
góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Harrý frændi er dáinn, og það
svo ungur að manni finnst. Hefði
orðið 50 ára þann 14. apríl nk.
Hann talaði mikið um afmælisdag-
inn sem myndi koma og það að
verða 50 ára á sjálfan föstudaginn
langa. Honum fannst nú ekki að
það myndi vera viðeigandi að haldæ
veislu þann dag. En nú þarf hann
ekki lengur að hugsa um það,
eflaust hefur hann nú hitt ömmu
Sússu, ættingja og vini og gleðjast
þau þá saman á afmælisdegi hans.
Þó svo manni finnist lífið stund-
um óréttlátt og skrítið þá er það
nú svo að það sem einu sinni fæð-
ist deyr einhvem tímann, þannig
er það nú bara. Harrý hafði verið
veikur fyrir hjarta, búinn að fara
til London í aðgerð fyrir nokkrum
árum. Hann náði sér aldrei að fullu
og nú síðast í janúar fór hann í
Danmörku. Karl
Harrý kvæntist
Bergljótu Haralds-
dóttur, hjúkrunar-
fræðingi, og átti
með henni eina
dóttur, Fanney, f.
1976, menntaskóla-
nema. Þau Bergljót
skildu. Karl Harrý
bjó með Maríu
Bjarnadóttur,
skrifstofumanni í
Glerborg, um nokk-
urra ára skeið en
hún lést 1991. Síð-
ustu árin bjó hann
með Maríu Weiss, fiðluleikara.
Karl Harrý bjó alla tíð í Hafnar-
firði og starfaði lengst af við
bíla og véiar. Hann starfaði um
árabil í Alverinu í Straumsvík,
en síðasta áratuginn við bíla-
málun og hópferðaakstur.
Útför hans verður frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 15.
hjartaþræðingu svo það vissu nú
allir sem hann þekktu, að hann var
mikill sjúklingur. Engu að síður
kom þetta okkur í opna skjöldu því
okkur hefði ekki grunað að hann
ætti svo stutt eftir þar sem hann
var úti að keyra með afa Svenna í
tilefni þess að þetta var afmælis-
dagur afa, og svo var hún Fanney
dóttir hans líka með og þetta var
aðeins nokkrum klukkustundum
áður en hann lést. Það er jú stutt
á milli lífs og dauða.
En núna þegar við hugsum til
baka finnst okkur gaman að vita
það, að hann eyddi þó síðustu stund-
unum með fólkinu sínu, fólkinu sem
stóð honum næst. Heilan dag með
pabba sínum og dóttur og svo deyr
hann heima hjá sambýliskonu sinni.
Fyrir Harrý sem var búinn að vera
sjúklingur í nokkur ár þá hlýtur það
að vera gott að fá að kveðja þennan
heim án þjáninga.
Harrý var alltaf tilbúinn að hjálpa
ef eitthvað kom uppá, og ef eitt-
hvað bjátaði á í sambandi við bíla
þá gat hann iðulega bjargað málun-
um því í bílum var hans þekking
fólgin.
Okkur langar að kveðja hann
Harrý frænda með þessum fátæku
orðum og þakka honum fyrir allt,
samúðarkveðjur sendum við til
Stebba og Fanneyjar og eins til
allra hinna sem um sárt eiga að
binda.
Elfa Sif og Jón Arnar.
Harrý vinur okkar er dáinn. Bara
allt í einu finnst okkur, þrátt fyrir
að við vissum að Harrý hafði feng-
ið slag og gengist undir aðgerð
fyrir nokkrum árum. Hann bar sig
alltaf svo vel. Daginn sem hann dó
MINNINGAR
hitti hann nokkra okkar og það
hvarflaði ekki að okkur hvað verða
vildi. Hann var að horfa til framtíð-
arinnar, ætlað að kaupa sér nýjan
bíl til að nota við vinnu sína í sum-
ar. Harrý ók ferðamönnum um og
sýndi þeim landið sitt sem hann
þekkti svo vel. Það var vinna sem
átti vel við hann, hann þekkti inn
á ferðalög og hann þekkti inn á bíla.
Þannig þekktum við Harrý. Hann
hafði unnið á bílasölu með nokkrum
okkar og vissi allt um bíla og ástand
þeirra og var alltaf tilbúinn að miðla
þeirri þekkingu. Það var gott að
geta leitað til hans. En hann gerði
meira en að leiðbeina okkur, hann
var líka vinur okkar. Það sýndi sig
vel þegar við fengum hann til að
aka okkur um landið.
Við vorum galsafengnir strákar
og þurftum á traustum félaga að
halda til að koma okkur í gegnum
þá gleði sem oft fylgdi ferðalögum
okkar. Harrý var sá félagi. Hann
sá fyrir öllu. Hann hélt hópnum
saman, leiddi okkur úr vandræðum,
gætti þess að aldrei færi gleðin úr
böndum og hann kom okkur heilum
heim. Honum gátum við treyst.
Harrý var maðurinn sem fór síð-
astur að sofa á nóttunni og fyrstur
á fætur á morgnana á ferðalögum
okkar. Hann vakti yfir okkur þá
og hann á eftir að gera það fram-
vegis, þó á annan hátt verði. í dag
kveðjum við félagarnir Harrý vin
okkar og óskum honum velfarnaðar
á því ferðalagi sem hann hefur nú
sjálfur lagt í. Seinna hittumst við
svo allir og þá verður það eins og
áður, Harrý verður búinn að kynna
sér aðstæður og þá verður það hann
sem aftur leiðir hópinn þegar við
fórum í ferðalög.
Vinir og félagar í
Veiðifélaginu Gjánni.
Það voru sorglegar fréttir sem
við fengum á mánudagskvöldið, að
minn elskulegi tengdafaðir hefði
dáið skyndilega. Það er mjög erfitt
að skilja að hann er ekki meðal
okkar lengur. Þegar ég hugsa til
baka til þess tíma sem ég hef þekkt
Harrý, skjóta margar minningar
upp kollinum.
Ég kynntist Harrý um haustið
’88, ég kom hingað til íslands frá
Danmörku til þess að kynnast Is-
landi. Ég leigði herbergi hjá Harrý
og Maríu Bjamadóttur á Sævangin-
um. Þau tóku svo vel á móti mér,
jafnvel þó þau þekktu mig ekki
neitt. Harrý sýndi mér Hafnarfjörð,
þegar hann fór í bíltúr var mér
boðið að fara með, ef ég var í vand-
ræðum með málið gat ég verið viss
um að Harrý var tilbúinn til þess
að aðstoða mig.
Einu sinni hringdi hann í mig,
hann ætlaði að fá aðstoð við að
mála heima hjá sér á Sævanginum,
ég gleymi aldrei þeim degi. Hann
var að segja mér frá þeim tíma sem
hann var að vinna upp við Þóris-
vatn. Hann sagði svo lifandi frá
landslaginu að mér fannst bara ég
væri þarna, stuttu seinna fór ég
þangað og mér fannst að ég væri
búin að koma þangað áður. Harrý
elskaði landið sitt mjög mikið og
hann var alltaf tilbúinn að deila því
með öðrum sem langaði að kynnast
landinu.
Síðustu árin hefur Hariý keyrt
með ferðamenn um allt ísland á
jeppanum sínum, þessir ferðamenn
hafa alveg örugglega kynnst íslandi
vel.
Fyrir rúmlega þremur árum
kynntist hann Maríu Weiss og sam-
an eignuðust þau nýtt áhugamál,
hestamennskuna. Ef hann var ekki
í jeppaferð, var hann í hesthúsi.
Einnig hafði hann gaman af barna-
börnunum og naut þeirra fáu
stunda sem með þeim gafst og
fannst honum það erfiður viðskiln-
aður er við fluttum til Danmerkur
í haust.
Lífið var þér oft erfítt, Harrý
minn, en nú veit ég að þér líður
betur.
Við munum sakna þín sárt en
minningin um þig mun lifa alla tíð.
Conny Hoegh Larsen, Ey-
dís Anna Stefánsdóttir,
Fanndís Klara Stefáns-
dóttir.
Það var sorglegt að fregna lát
Harrýs. Við viljum fá að þakka
honum frábærar móttökur sumarið
1990 þegar við komum í heimsókn
til dóttur okkar og tengdasonar á
íslandi, en þá urðu okkar fyrstu
kynni. Harrý ók með okkur um
gjörvallt landið og miðlaði okkur
margvíslegum og skemmtilegum
fróðleik um land og þjóð. Við áttum
ógleymanlega daga á íslandi og það
var ekki síst Harrý að þakka. Bless-
uð sé minning hans.
Grethe og Jens Larsen og
fjölskylda, Danmörku.
Þegar æskuvinur deyr sækir að
manni flóð minninga. Árin á milli
fermingar og tvítugs vorum við
Harrý mikið saman í frístundum
og áttum margar ánægjustundir.
Þá bundumst við vináttuböndum,
sem aldrei hafa slitnað þótt alltof
langt væri á milli funda hin síðari
ár. Hann hafði ákaflega gaman af
ferðalögum og margar góðar ferð-
irnar fórum við félagarnir til fjalla
bæði sumar og vetur. Oftast vorum
við í nágrenni Hafnarfjarðar og í
Krísuvík. Nokkrar slíkar ferðir fór-
um við á reiðhjólum um miðjan
vetur.
Harrý var einhver ráðabesti
ferðafélagi sem ég hef kynnst,
hjálpsamur að eðlisfari og ósérhlíf-
inn. Mér er sérstaklega minnisstætt
þegar við tveir fórum á sprengidegi
hjólandi og gistum í hellisskúta í
Valabóli ofan við Hafnaríjörð.
Harrý varð fyrir því óhappi að
hvellsprakk á afturdekkinu á hlöðnu
reiðhjólinu þegar hann fór niður
bratta brekku við Kaldársel. Ein-
hvern veginn tókst honum að hafa
stjórn á hjólinu niður brekkuna. En
þegar niður kom dró hann málning-
arlímband úr vasa sínum og vafði
utanum dekk og gjörð á mörgum
stöðum. Með því móti gat hann
skrönglast áfram á hjólinu án þess
að skemma gjörðina. Hann átti
gott tjald og annan útbúnað, en
umfram allt mjög gott ferðaskap
og dugnað.
Á böllum og öðrum skemmtunum
hjá skátunum og bindindishreyfing-
unni á þessum árum var hann hrók-
ur alls fagnaðar.
Harrý var einn af þeim sem allt-
af hafði eitthvað fyrir stafni. Hann
var ákaflega laginn í höndunum og
smíðaði strax í barnaskóla prýðileg
húsgögn. Á unglingsárum fór hann
að gera upp bíla, oft skemmda eft-
ir árekstra. Við það vann hann á
sumrin og í frístundum á málning-
ar- og réttingaverkstæði Sveins
föður síns. Strax og hann fékk bíl-
próf fór hann að bjóða okkur félög-
unum í bíltúra, ýmist á fólksbíl,
pallbíl eða fjallatrukk. Þá höfðu
fæstir unglingar aðgang að bílum,
ólíkt því sem er í dag. Við söknuð-
um reiðhjólanna ekkert.
Harrý gekk í Flensborg og Gagn-
fræðaskóla verknáms í Reykjavík.
Síðan fór hann í Iðnskólann í Hafn-
arfirði og fór á samning í útvarps-
og sjónvarpsvirkjun. Hann lauk iðn-
skólanáminu en kláraði ekki verk-
lega hluta námsins. Mestan hluta
starfsævinnar vann hann í tengsl-
um við bfla, og þá aðallega við að
rétta þá, sprauta og gera upp. Hann
vann í álverinu í Straumsvík í nokk-
ur ár, en kunni vaktavinnunni held-
ur illa. Hann notaði þó vel frívakt-
irnar, því á þeim árum byggði hann
að verulegu leyti með eigin höndum
einbýlishús við Sævang í Hafnar-
fírði. Þar leyndi handlagni hans og
dugnaður sér ekki. Jafnframt dag-
legu amstri starfaði hann mikið í
Hjálparsveit skáta í Hafnarfirði og
var þá eins og vænta mátti oft í
bílanefndinni.
Harrý var óvenjulega bráðþroska
á unglingsárunum, en heilsan fór
jafnframt snemma að bila. Hann fór
í hjartauppskurð í London árið 1988.
Um margra ára skeið hefur hann
haft skert starfsþrek og verið undir
læknishendi. Hann dvaldi oft á
sjúkrhúsum og ég veit að hann veitti
samsjúklingum sínum oft mikinn
styrk með bjartsýni sinni og krafti.
Hvað sem á móti blés naut hann
þess að vera bjartsýnn að eðlisfari.
Hann fór nýlega í hjartaþræðingu,
en bar sig vel þótt útkoma rann-
sóknanna væri ekki góð. Síðasti
dagurinn sem hann lifði var afmæl-
isdagur pabba hans og þeim degi
vörðu þeir feðgar mestöllum saman
að vanda. Þann dag var Harrý hress
og glaður að vanda, en svo gaf hjart-
að sig endanlega um kvöldið.
Ég vil að endingu þakka Harrý
fyrir vináttuna og tryggðina öll þessi
ár. Þótt við hittumst ekki oft síðari
árin töluðumst við við í síma og
fylgdumst hvor með öðrum. Ég og
fjölskylda mín vottum Fanneyju,
Stefáni, Maríu, Sveini, Jóni, Svein-
dísi og öðrum aðstandendum inni-
lega samúð okkar. Megi minningin
um góðan dreng lifa.
Ingvar Birgir Friðleifsson.
KARL HARRÝ
SVEINSSON
R AÐ AUGL YSINGAR
Matreiðsiumaður
Svarfdælabúð á Dalvík óskar að ráða mat-
reiðslumann til starfa. Stafið felst í að sja
um kjötborð verslunarinnar ásamt því að sjá
um innkaup á kjöti.
Umsækjandi þarf helst að geta hafið störf
1. apríl nk.
Upplýsingar gefur Guðbjörn Gíslason í síma
61200 og ber að skila umsóknum til hans í
síðasta lagi 10. mars nk.
Kaupfélag Eyfirðinga,
útibúið á Dalvík.
Félagsmálastofnun Reykjavíkurborgar
Síðumúla 39-108 Reykjavík - Sími: 5888500 - Fax: 5686270
Forstöðumaður
Laus er staða forstöðumanns á vistheimili
barna.
Umsækjendur þurfa að hafa menntun á upp-
eldis- og félagssviði og áhersla er lögð á
reynslu af að vinna með börn og fjölskyldur.
Umsóknarfrestur er til 20. mars nk.
Umsóknir berist til Erlu Þórðardóttur, for-
stöðumanns vistheimilasviðs, Félagsmála-
stofnun Reykjavíkurborgar, Síðumúla 39,
sem jafnframt veitir nánari upplýsingar um
starfið í síma 888500.
Matráðsmaður
(matarfræðingur)
Staða forstöðumanns eldhúss Fjórðungs-
sjúkrahússins í Neskaupstað er laus til
umsóknar.
Umsóknum fylgi upplýsingar um menntun
og fyrri störf.
Laun eru samkvæmt kjarasamningi launa-
nefndar sveitarfélaga og Ríkissjóðs.
Staðan veitist frá 1. maí eða eftir nánara
samkomulagi.
Umsóknum skal skila á skrifstofu F.S.N.
í seinasta lagi 25. mars nk.
Framkvæmdastjóri.