Morgunblaðið - 30.04.1995, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 30. APRÍL 1995 33
Guðríður er horfin södd lífdaga.
Hún hélt upp á áttræðis afmælið
sitt fyrir skömmu á heimili dóttur
sinnar umvafin fjölskyldu og vin-
um. Hún var fín að vanda og glöð.
Það var gott að gleðjast með glöð-
um og gott að njóta glæsilegra
veislufanga. Gott að hitta gamla
vini frá árunum á Hjallaveginum.
Best af öllu var þó sú ástúð sem
afmælisbarnið naut hjá börnum sín-
um, mökum þeirra og barnábörn-
um. í veislunni voru þrjár kynslóðir
í beinan kvenlegg eins og þrjú til-
brigði við sama stef. Sama brosið,
sama einbeitnin í svipnum, sama
reisnin og sami hvassi og hárfíni
húmorinn. Hver tónn laut þó sínum
sérstöku lögmálum ólíkur hinum.
Tíminn mun bæta nýjum tilbrigðum
við þetta stef og Guðríður mun lifa
áfram í dugnaði og krafti þeirra
kynslóða sem á eftir henni koma.
Guðríður hefur verið hluti af lífi
mínu allt frá því að vinátta tókst
með okkur Þórunni dóttur hennar
í kring um 1970. Ég hitti hana
fyrst á Hjallaveginum eftir að Þór-
unn flutti heim með fjölskyldu sína
að loknu námi. Mér er Guðríður
minnisstæð þennan dag. Hún bauð
upp á kaffi í eldhúsinu. Klemenz
var í bókaherberginu að lesa að
vanda. Við ræddum ekki margt, en
ég sá að þarna fór fasmikil kona
sem vissi hvað hún vildi. Þetta var
um hásumar og garðurinn hennar
Guðríðar stóð í blóma. Á þeim tíma
var almennt borið minna í garða
við heimili manna en nú, en á
Hjallaveginum bjó kona sem kunni
að rækta garðinn sinn. Þar var
dágott safn af fjölærum jurtum,
sumum sjaldgæfum og hlúð að
hverri plöntu svo allt blómstraði
sem blómstrað gat. Næstu tuttugu
árin hittumst við oft og mér fór
að þykja afar vænt um þessa konu,
þótt ég efist um að ég hafi nokk-
urn tíma þekkt hana vel. Hún kom
oft á Bræðraborgarstíginn og gætti
barnabarnanna sem þá voru í
ómegð. Það var ekki alltaf létt verk,
því skammt var á milli fjögurra
barna Þrastar og Þórunnar og þau
fjörkálfar hinir mestu. Þá þurfti
Valtýr Björn elsti sonur Þórunnar
og fyrsta barnabarn ömmu sinnar
margs að spyija, sýna ömmu teikn-
ingarnar sínar og láta minna sig á
eitt og annað. Amma Gugga kom
stundum beint úr vinnu sinni á
Kleppsspítala til að gæta barnanna
fimm. Hún mataði einn, leiðbeindi
öðrum, stillti til friðar, gagnrýndi
það sem henni þótti fara aflaga og
lá ekki á skoðunum sínum við börn-
in, gesti og gangandi meðan þau
Þröstur og Þórunn voru í vinnunni.
Á þessum árum virtist mér hún
stundum óþarflega hijúf í fasi en
hugsaði ekki til þess að þreyta og
slit langrar ævi kynnu að hafa eitt-
hvað með það að gera. Þó var stutt
í brosið, í senn blítt, svolítið ögrandi
og órætt. Lítil saga lýsir Guðríði
vel á þessum árum. Hún var ófag-
lærður starfsmaður á þeirri deild
Kleppsspítala þar sem hvað veik-
asta fólki dvaldi. Sjúklingarnir
þurftu mikla umönnun og natni sem
Guðríður veitti þeim heils hugar
enda gerði hún aldrei mannamun.
Dag einn kvisaðist það út að sál-
fræðingarnir hygðust leggja próf
fyrir allt starfslið sjúkrahússins
nema læknana. Hver starfsmaður-
inn á fætur öðrum var kallaður
fyrir og látinn þreyta prófið. Voru
sumir lengi að. Loks kom röðin að
Guðríði. Hún varð ekki sérlega
uppveðruð yfir þessum leikaraskap,
enda fólk á deildinni sem sárlega
þurfti á henni að halda þá stund-
ina. Þó fór svo að Guðríður dreif
sig í prófið og lauk því í skyndi til
að komast aftur til sjúklinganna
sinna. Skömmu síðar tók að drífa
að lækna og allskyns fræðinga að
skoða Guðríði. Prófið reyndist hafa
verið greindarpróf og hafði Guð-
ríður lokið því á mettíma og gert
allt rétt. Þegar Guðríður var spurð
hvernig í ósköpunum hún hefði far-
ið að þessu, sagði hún að þetta
hefði ekki verið neitt mál, hún
væri vön að sauma og þetta hefði
verið líkt og að mynstra saman
efni, bara ekki eins flókið.
Eftir lát Klemenzar fór heilsan
smátt og smátt að gefa sig. Hún
MINNINGAR
flutti af Hjallaveginum í þjónustu-
íbúð, fótbrotnaði, fór í endurhæf-
ingu á Háaleitisbrautina og síðan
á Skjól.
Fundum okkur bar nú oft sam-
an. Henni þótti vistin á Skjóli held-
ur daufleg og var flestar helgar og
tyllidaga heima hjá Þórunni eða
Þórarni og fjölskyldum þeirra. Hún
reyndist syni mínum sem önnur
amma. Heilsutap hennar sjálfrar
gerði hana næma á fötlun hans og
hvað hún merkir fyrir líf hans og
örlög. Þeir eru ófáir pakkarnir sem
rötuðu frá Guðríði til drengsins
míns og ekkert fermingarbarn hef-
ur fengið fínni blómvönd á ferming-
arborðið en þann sem Guðríður
sendi honum í fyrra vor. Á efri
árum stafaði mikil hlýja frá Guðr-
íði í bland við skapstyrk hennar og
glettni.
Síðustu minningar mína af sam-
vistum við Guðríði tengjast ein-
lægri gleði hennar við það að vera
til á góðum stundum, borða góðan
mat, og fara í sumarhús Þrastar
og Þórunnar þar sem mikið var
hlegið og fjöli af pönnukökum
hurfu eins og dögg fyrir sólu.
Ánægjuleg gönguferð í nóvember
síðastliðnum meðfram Ægissíðunni
á köldum, björtum vetrardegi ljóm-
ar í minningunni. Guðríður sat í
hjólastólnum í bleikum kuldagalla
og pelsjakka með hatt á höfði sem
hún var ekki alveg viss um að gott
væri að hafa á höfðinu. Þórunn
ýtti stólnum og ég hálfdró son minn
áfram. Við hlógum dátt og fannst
við ótrúlega spengilegir íþrótta-
garpar. Síðast sátum við sonur
minn á Bræðraborgarstígnum og
borðuðum hangikjöt með Guðríði
og íjölsk'yldunni á föstudaginn
langa. Þar leiðrétti hún mig bros-
andi í síðasta sinn, fyrir það að
ávarpa son minn ekki nógu virðu-
lega.
Ég er þakklát fyrir að hafa verið
samferða Guðríði um sinn, og fyrir
þá innsýn sem hún veitti mér í líf-
ið. Fáir kunna þá list jafnvel og
hún að skilja hismið frá kjarnanum.
Blessuð sé minning hennar.
Dóra S. Bjarnason.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast tengdamóður minnar.
Guðríður Ámý Þórarinsdóttir, eða
Gugga eins og hún var oftast köll-
uð, var fædd í Borgarnesi. Hún ólst
þar upp hjá foreldrum sínum ásamt
tveimur yngri bræðrum, Tyrfingi,
sem lést fyrir réttum 10 ámm og
Sigurbimi, sem lést þann 9. mars
sl. Alla tíð var mjög kært með þeim
systkinum öllum og fjölskyldum
þeirra.
Guðríður fluttist til Reykjavíkur,
nam saumaskap og vann ýmis störf
bæði þar og annars staðar.
1943 giftist hún Klemensi Þór-
leifssyni kennara. Hann kenndi við
Laugarnesskólann í mörg ár. Allan
sinn búskap bjuggu þau að Hjalla-
vegi 1 í Kleppsholtinu í Reykjavík.
Gugga var orðin rúmlega fímm-
tug er ég kynntist henni. Hún var
ákaflega hress og dugleg kona, fé-
lagslynd, trygglynd og þar af leið-
andi vinmörg. Oft var gestkvæmt á
heimili hennar, en hún var líka dug-
leg að fara í gönguferðir og kom
þá oft við hjá ættingjum, vinkonum
eða nágrönnum.
Hún hafði auk húsmóðurstarf-
anna saumað fyrir fólk, en um miðj-
an sjöunda áratuginn, er börnin
voru orðin nær fullorðin, fór hún
út að vinna. í 17 ár var hún gæslu-
kona á deild 5 á Kleppsspítala og
naut sín vel í því starfi, þó oft hafi
það eflaust verið mjög erfitt.
Gugga var mikil ræktunarkona,
um það vitnaði heimilið hennar allt,
blómin í gluggunum, trén og fjölæru
plönturnar í garðinum, rabbarbar-
inn, rófurnar og kartöflurnar. Af
þessu ræktunarstússi sínu hafði hún
mikla ánægju. En hún var líka rækt-
unarkona í öðrum skilningi. Hún bjó
eiginmanni sínum og bömum gott
heimili og alltaf voru barnabörnin
velkomin til hennar í lengri eða
skemmri tíma. Hún hafði unun af
samvistum við þau, ræktaði hið
góða með þeim og vildi velferð
þeirra sem mesta. Einnig ræktaði
hún fjölskyldu- og vinatengslin vel,
eins og áður er vikið að.
Guðríður var heilsuhraust þar til
fyrir fimm árum að hún lærbrotnaði
og náði aldrei fullri heilsu aftur. Það
átti illa við hana að geta ekki kom-
ist allra sinna ferða hjálparlaust,
geta ekki heimsótt vini og ættingja
án þess að vera upp á aðra komin.
Síðustu árin dvaldist hún fyrst á
Grensásdeild Borgarspítalans og
síðan á Skjóli. Á báðum þessum
stöðum fékk hún góða umönnun,
sem hér með er innilega þökkuð.
Við eigum eftir að sakna þess að
nú kemur hún ekki oftar í heimsókn
til okkar í Bleikjukvíslina, þar sem
við áttum margar notalegar stundir
með henni við eldhúsborðið og feng-
um okkur oft jólaköku með mörgum
rúsínum.
Ég vil að lokum þakka tengda-
móður minni samfylgdina og alla
velvildina sem hún sýndi mér og
mínum alla tíð.
Blessuð sé minning hennar.
Ásdís Sigurgestsdóttir.
í dag kveðjum við ömmu Guggu,
Guðríði Þórarinsdóttur, hinstu
kveðju og langar okkur systurnar
að minnast hennar með nokkrum
orðum.
Ýmsar góðar minningar koma
upp í hugann þegar við hugsum til
baka. Það var gaman að koma í
heimsókn á Hjallaveginn til ömmu
og oft gistum við hjá henni um helg-
ar, bara af því að það var svo spenn-
andi. Þá tókum við okkur ýmislegt
fyrir hendur, en oftast var farið út
að „spássera“ um Kleppsholtið.
Stundum var farið í heimsókn til
Löllu mágkonu á Ásveginum eða
einhverrar annarrar vinkonu, þá var
farið að kaupa „flösku“ af kóki og
þegar heim var komið var ómiss-
andi að fara aðeins í fótabað. Oft
var spjallað lengi, því ýmislegt hafði
gerst síðan síðast. Stundum vorum
við líka fleiri frændsystkinin og þá
var vakað langt fram eftir nóttu.
Á sumrin fórum við með ömmu
í heimsókn á Mófellsstaði í Skorra-
dal, því þar átti hún góða vini sem
henni þótti vænt um. Á leiðinni var
stundum komið við í Borgarnesi, þar
sem hún átti rætur sínar að rekja.
Amma hafði gaman af blómum
og átti stóran garð sem við reyndum
stundum að hjálpa til við að rækta.
Sérstaklega þótti okkur nú gaman
að fá að vökva garðinn því amma
átti svo langa slöngu. Oft tókst
Crfisdrykkjur
B
Veftlngoliú/ið
cnn-mn
Simí 555-4477
t
Innílegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug vegna andláts elskulegs son-
ar okkar, unnusta míns, bróður okkar,
dóttursonar og frænda,
SNÆÞÓRS KRISTINS
frá Hvammi,
Fáskrúðsfirði.
Erla Oddsdóttir, Helgi Heiðar Georgsson,
Þórey Bjarnadóttir,
Bjarnheiður Stefania, Þórarinn Elí,
Bjarnheiður Stefania Þórarinsdóttir, Bjartur Oddsson.
okkur að bleyta aðeins í okkur sjálf-
um um leið og ekki þótti okkur það
neitt verra.
Amma var góð kona sem alltaf
var tilbúin til að taka á móti okkur
og gera allt sem hún gat fyrir okk-
ur. Hún hafði mikinn áhuga á því
sem við tókum okkur fyrir hendur
og þó svo að samverustundunum
fækkaði þegar við eltumst fylgdist
hún með okkur vaxa og þroskast.
Minningarnar eru margar og góð-
ar og þær geymum við og segjum
frá þeim þegar við erum sjálfar
orðnar ömmur. Þá verðum við von-
andi eins góðar ömmur og hún
amma Gugga sem nú er komin til
þeirra sem henni þótti vænt um og
sagði okkur svo oft frá.
Við biðjum Guð að vera með henni
ömmu og þökkum henni fyrir allt
það góða sem hún gaf okkur.
Vigdís og Árný.
.w
MBMHBERE
"l|
Glæsilegur salur, góð þjónusta
og veglegt kaffihlaðborð kr. 790-
MHS
DRYKKÍAN
Veislusalur Lágmúla 4, simi 588-6040
Til sýnis Bragagata 24
Sunnudag milli kl. 14-16
Nýtt einbýli í Þingholtunum
Þetta nýja glæsilega einbýli við Bragagötu er til sölu. Húsið
er u.þ.b. 180 fm, hæð og ris, ásamt hálfum kjallara. Einstak-
lega stór lóð. Húsið er nýbyggt frá grunni og mjög vandaður
frágangur jafnt að innan sem utan. 2 stofur og 3 rúmgóð
svefnherb. (möguleiki á 4). Tvö flísalögð böð. Gott rými í kjall-
ara. Parket og flísar á gólfum. Áhv. 6,6 millj. Verð 14,5 millj.
HUSAKAUPsuðurlandsbraut 52, Rvík, sími 68 28 00.
Sýning sunnudag frá kl. 12-18
Flétturimi 33 og 35
Tvær nýjar glæsilegar 4ra herb. 129 fm íbúðir (111 fm nettó)
eru til sölu á einstaklega hagstæðu verði og með hagstæðum
greiðsluskilmálum.
Báðar íbúðirnar eru tilbúnar til afhendingar. Gegnheilt parket
er á báðum íbúðunum. Næstkomandi sunnudag verður opið
hús frá kl. 12-18. Allar upplýsingar á staðnum.
Dæmi um greiðslutilhögun:
Flétturimi 33
Verð: .........8.500 þús.
Húsbréf........5.525 þús.
Við afhendingu... 1.000 þús.
Lán seljanda...1.975 þús.
Flétturimi 35 + bílskýli
Verð: ..........8.700 þús.
Húsbréf.........5.700 þús. (áhviiandii
Við aíhendingu ..1.000 þús.
Lán seljanda....2.000 þús.
Víðir Finnbogason hf., Grensásvegi 13,
Símar 588 0188, 813315 á skrifstofutíma eða
879548 eftir kl. 18 (Stefán).
HRAUHHAMAR
FASTEIGNA & SKIPASALA
BÆJARHRAUNI 22 HAFNARFIROI* SÍMI 65 45 11
OPIÐ HÚS í DAG
FRÁ KL. 13-16
Brattakinn 28 - Hf. Höfum í einkasölu sérlega fal-
legt og vel umgengið 130 fm pallabyggt einb. auk 31 fm bílsk.
Suðurgarður. Róleg staðsetning. Eign í góðu standi. Verð
10,9-11,2 millj. Verið velkomin.
Víkurás 4 - 2ja herb. Falleg ca 60 fm íb. á 3. hæð
í góðu fjölb. Hús nýl. klætt að utan. Áhv. 2,0 millj. byggsj.
Verð 4,8 millj. Laus strax. Skipti möguteg á bfl. Bjaila merkt
303. Verið velkomin.
- kjarni málsins!