Morgunblaðið - 04.05.1995, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 4. MAÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Ferdinand
Smáfólk
Svolítið vandamál
hérna, Magga.
IVE BEEN WORKING ON
THIS 6REAT REPORT...
WRITIN6 PA6E AFTER
PA6E AFTER PAGE..
Ég hef verið að vinna að
þessari mikiu ritgerð,
skrifað blaðsíðu eftir
Skyndilega gerðist það.
Ég gleymdi um hvern
ég var að skrifa.
blaðsiðu.
fKwgunÞlattfe
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1103 Reykjavik • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Hinn mildi
maður
Frá Sigurði Gunnarssyni.
Á MEÐAN fulltrúinn afgreiddi
málefni okkar á sinn kvenlega hátt,
með því að benda á vegvillur okkar
í smáa letrinu og með því að ítreka
fyrir forsvara okkar hina sjálfsögðu
refsingu, þá sátum við vindhanarn-
ir frammi á gangi og hlustuðum á
vísindalegar nið-
urstöður mælinga
á heilastarfsemi
karla og kvenna.
Daman i hópnum
uppfræddi okkur
um það að karl-
menn nota aðeins
10% heilans með-
an konur nota 50
til 100%. - Ó, þú
yndislega kona, hví ertu svona
grimm? Ég þekki heilaskurðlækni,
hann hefur heila á við krækiber og
tilfinningalíf eftir því. Og þannig
er það með heilastarfsemina. Skyn-
semin tekur sáralítið. Starfsemi
heilans fer nær öll í tilfinningalífið,
tjáninguna. Eru það því ekki óheyri-
leg tíðindi að karlmaðurinn skuli
vera svo bældur að nákvæmustu
mælitæki skilningsins nema ekki
nema 10% virkni? Eru víðáttur karl-
mannsins svona bældar af hinu
sterka kyni tilfinninganna? Bera
rannsóknirnar vitni um kúgun?
Aðrir tímar
Hin íslenska kona er fögur og
hún er stolt. Hún er ungfrú alheim-
ur, sönggyðja, veislustjóri meðal
þjóðhöfðingja og nú forseti fram-
kvæmdavaldsins. Fegurð hennar er
hins vegar ekki bara náðargjöf
guðanna óháð aðstæðunum, heldur
þroskast hún og/eða hrörnar, allt
eftir tilvistinni. Þessi fagra og fijós-
ama kona verður til úr samskiptum
sínum við hinn íslenska mann, sig-
urvegarann, hina hlið tilvistarinnar,
þann sem kom að ónumdu landi.
Óvíða hefur sigurþorstanum ver-
ið ríkulegar svalað ep á íslandi síð-
ustu 100 árin. Við strákarnir sigld-
um á árabáti inn á heimsmarkaðinn
og höfðum sigur, við yfirtókum
landstjórnina og sköpuðum fram-
leiðslugetu allsnægtanna og við
rákum heimsveldin af veiðilendum
okkar. Við gerðum vinnuna að
stríðslist og við færðum konunni
afurðirnar. Við byggðum henni
hreiður og við fengum sigurlaunin
og börnin. Mildir frammi fyrir sköp-
unarverkinu.
Nú eru aðrir tímar, sigrar skyndi-
lega fátíðir en áföllin mörg og stór.
Starfsvettvangurinn er breyttur og
hermaður lögmála ávöxtunarinnar
er enginn riddari á hvítum hesti.
Hann gerir illt með öflun sinni en
er samt mælikvarði samfélagsins
um árangur. Og nú vilja konurnar
fá völdin okkar, í nafni réttlætisins.
Þá réttum við henni þau, það eina
sem við eigum eftir, hitt er komið
í pant. Við tekur hin hagsýna rétt-
láta móðir. Ástrík og ströng gætir
hún hreiðursins, borgarinnar eða
ríkisins. En fái hreiðurvistin ekki
tilgang sinn í draumórum karl-
mannsins þá er tilgangurinn týnd-
ur. Týndur er með y, það er tjón.
Og ef maðurinn er óþarfur þá er
hann ekkert. Það er hins vegar
ekki með y og því kannski einskis-
vert.
Maðurinn og konan
Hinn særði maður birtist í
ástandinu ekki sem einstök fyrir-
bæri sérstakra aðstæðna, heldur
sem víðtæk neyð. í ýtrustu tilvikum
brotnar persónuleikinn og maðurinn
breytist í tortímanda. Atakanleg-
asta dæmið eru barsmíðar og
nauðganir á fjölskyldunni. Hvílík
sjálfsfyrirlitning, hvílík skelfing.
Mér er lífsins ómögulegt að skilja
hvernig siðferði dómstólanna getur
liðið slíka ógn í samfélaginu, allra
síst innan heimilisins. Ég þekki
ekki einn einasta karlmann sem
gæti ímyndað sér að framkvæma
slíkan gjörning. Og ég veit að ef
slíkt tilvik kæmist upp, þá væri sá
gjörsamlega útskúfaður meðal vina
minna. í hinni opinberu umræðu
og í opinberu framferði konunnar
er hins vegar svo að skilja sem við
strákarnir séum allir sem einn
haldnir kvalalosta og að við missum
taumhaldið þegar ósköpin dynja
yfir. Hvílík fásinna, við höfum
dýpstu fyrirlitningu á fýrirbærinu
og við viljum fyrir alla muni að það
verði fjarlægt og þannig gert sam-
félaginu óskaðlegt.
En í deilunni um launamuninn
eru mikilvægir þættir ótilgreindir.
Þegar konan fer til vinnu þá fer
hún frá heimilinu. Því meira sem
hún fær fyrir útivinnuna því meira
getur hún veitt fjölskyldunni og því
skemmri tíma þarf hún að vera fjar-
verandi. Enda snýst kjarabarátta
kvennagreina mest um styttingu
vinnutímans. Vinnumarkaðurinn er
manninum allt annað og meira. Á
starfsvettvanginum vinnur hann
sína sigra, þaðan öðlast hann sína
sjálfsvirðingu. Heima gerir hann
bara það sem frúnni finnst eða fær
ávítur fyir að taka ekki þátt í fjöl-
skyldumálum. En hann er einnig
skart fjölskyldunnar, verndari
hennar og veiðimaður. Ástin er í
eðli sínu hans sigurlaun. Á veiði-
lendum viðbjóðsins firrist maðurinn
og án starfsvettvangs, undir oki
skuldanna, bugast hann. Hann er
þá í eigin augum ekkert, engrar
ástar verður. Sigurinn handan
hengiflugsins. Vandamál konunnar
eru vandamál mannsins og vanda-
mál mannsins eru einnig konunnar.
Konan er hins vegar ekki maður
og lausn hennar felst ekki í því að
yfirtaka stöðu karlmannsins. Full-
komnun aðstæðnanna er ekki fólgin
í hlutskipti karlmannsins heldur í
mismun kynjanna, tilvist þeirra og
tilgangi í gegnum hvort annað..
Ástin mín,
ég er bara einn tónn, saman erum við báð-
ir tónarnir,
öll verk veraldar og allt umfram það.
Einn er tór.ninn þögn, óp án viðmiðunar,
saman eru þeir öll tjáningin, handan vits-
munanna.
Eitt er ekkert en með hinu er það allt,
allir litimir, allir söngvarnir,
ástin og örvæntingin, fortiðin og framtíðin,
maðurinn og konan.
SIGURÐUR GUNNARSSON,
Kaplaskjólsvegi 33,
Rcykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og^Lesbók verður framvegis varðveitt í
Gagnasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan,
hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari þar að lútandi.