Morgunblaðið - 19.05.1995, Blaðsíða 28

28 FÖSTUDAGUR 19. MAÍ1995
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 19. MAÍ1995 29
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Haraldur Sveinsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
STEFNURÆÐA FOR-
SÆTISRÁÐHERRA
ISTEFNURÆÐU sinni á Alþingi í gærkvöldi gerði Davíð
Oddsson, forsætisráðherra, velferðarkerfið sérstaklega
að umtalsefni og sagði: „Um allan hinn vestræna heim ber
nú mjög á ótta um, að velferðarkerfið sé að komast í þrot.
Forystumenn í stjórnmálalífi, sem og leiðtogar launþega-
hreyfingar og forráðamenn atvinnulífs, hafa af þessu vax-
andi áhyggjur. Nú má halda því fram, að velferðarkerfið sem
slíkt njóti nánast óskoraðs stuðnings allra stjórnmálaafla í
landinu, rétt eins og raunin er í nálægum löndum. Það er
því ekki vegið að velferðarkerfinu utan frá, á pólitískum
forsendum, heldur er meinsemdin innvortis, liggur í kerfinu
sjálfu og stjórnlitlum vexti þess, langt umfram það, sem
hagvöxtur hefur gefið tilefni til á hveijum tíma. Velferðar-
kerfinu verður hvorki haldið við hér á landi né annars stað-
ar með auknum lántökum, hvort sem er erlendum eða inn-
lendum. Auðvitað er sá kostur til að ýta vandanum á undan
sér einhver misseri eða jafnvel ár með stórkostlegum halla
á ríkissjóði og söfnun skulda. Það verður ekki gert enda-
laust. Slík stefna mundi springa fyrr en síðar. Þá mundi
blasa við, að sársaukafullur og stórfelldur niðurskurður
væri óhjákvæmilegur. Núverandi ríkisstjórn vill ekki fara
þá leið. Hún vill stöðva sjálfvirkni í útgjöldum ríkissjóðs á
þessum sviðum sem öðrúm í tæka tíð án þess að raska vel-
ferðarkerfinu sjálfu. Hún vill með kerfisbreytingum nýta þá
fjármuni, sem varið er til stærstu útgjaldaráðuneyta og ein-
stakra framkvæmda með sem beztum hætti til þess að undir-
staða velferðar verði treyst og takast megi með ráðdeild og
skilvirkni að veita sambærilega þjónustu og sambærilegt
öryggi með svipuðum fjármunum og nú er gert.“
Þessi ummæli forsætisráðherra verða ekki skilin á annan
veg en þann, að hann telji það lykilþátt í því að draga úr
hallarekstri ríkissjóðs að koma böndum á útgjöld vegna vel-
ferðarkerfisins. Það er rétt. Stærsti hluti útgjalda ríkisins
gengur til heilbrigðis- og tryggingamála, menntamála og
landbúnaðarmála. Ríkisstjórnin mun engum árangri ná í því
að draga úr og stöðva hallarekstur ríkissjóðs nema útgjalda-
aukning til þessara málaflokka verði stöðvuð. Það á svo
eftir að koma í ljós hvað Davíð Oddsson á við með kerfis-
breytingum í velferðarmálum og hvaða áhrif sú stefnumörk-
un Björns Bjarnasonar, menntamálaráðherra, í umræðunum
{ gærkvöldi, að líta eigi á framlög til menntamála sem fjár-
festingu en ekki sem útgjöld, hefur á fjárframlög til mennta-
mála.
í stefnuræðu sinni fjallaði Davíð Oddsson einnig um sjávar-
útvegsmál og sagði: „í kosningaslagnum, sem nýlega er
afstaðinn, gáfust okkur þingmönnum fjölmörg tækifæri til
að eiga skoðanaskipti við fjölda kjósenda. Við tókum eftir
því, að nokkurs óróleika gætir um skipan sjávarútvegsmála
víða um land.“ Þrátt fyrir þessi ummæli er enga vísbendingu
að finna í stefnuræðu forsætisráðherra um að stjórnarflokk-
arnir hyggist koma til móts við aðal óánægjuefnið, sem er
að sjálfsögðu, að eigandi auðlindarinnar fái ekkert greitt
fyrir afnot útgerðarmanna af henni. Hins vegar lýstu tals-
menn Alþýðuflokks, Þjóðvaka og Kvennalista allir stuðningi
við gjaldtöku í einhverri mynd. Þar sem vitað er, að stuðn-
ing við gjaldtöku er einnig að finna í þingflokki Sjálfstæðis-
flokksins verður að ætla að fylgi við veiðileyfagjald fari
vaxandi innan þings ekki síður en utan.
Umræðurnar að lokinni stefnuræðu Davíðs Oddssonar ein-
kenndust fyrst og fremst af harðri gagnrýni núverandi stjórn-
arandstöðuflokka á Framsóknarflokkinn fyrir að ganga til
samstarfs við Sjálfstæðisflokkinn. Stjórnarandstaðan er aug-
ljóslega ekki búin að ná áttum eftir stjórnarmyndun Sjálf-
stæðisflokks og Framsóknarflokks að öðru leyti en því, að
búast má við harðri stjórnarandstöðu af hálfu Alþýðuflokks-
ins, ef marka má ræður forystumanna flokksins á Alþingi
í gærkvöldi.
Ræðu Jóns Baldvins Hannibalssonar, formanns Alþýðu-
flokksins, mátti skilja á þann veg, að hann hyggist beita
sér fyrir eins hvers konar samstarfi vinstri flokkanna á Al-
þingi, en það á eftir að koma í Ijós. Vinstri menn hafa ára-
tugum saman talað mikið um sameiningu vinstri rnanna eða
jafnaðarmanna í einum flokki, en sundrung þeirra hefur
sjaldan verið meiri en nú.
Ekki er lengur ágreiningur um, að efnahagsbatinn í ís-
lenzkum þjóðarbúskap er kominn vel á veg. Hagvöxtur er
sambærilegur við það, sem tíðkast í nálægum löndum. Dav-
íð Oddsson taldi í stefnuræðu sinni, að þorskafli mundi fara
„hægt en örugglega vaxandi og sæmilegar vonir eru um að
álver í Straumsvík verði stækkað". Þetta og margt annað
bendir vissulega til að betri tíð sé í vændum.
Hæstiréttur telur stöðu dómarafulltrúa ekki uppfylla grunnreglur
stjórnarskrár lýðveldisins og mannréttindasáttmála
ÞURFTIEKKIAÐ
HLÍTA ÞVÍ AÐ
FULLTRÚIDÆMDI
Hæstiréttur hefur komist að þeirri niðurstöðu
að staða dómarafulltrúa, eins og henni er nú
fyrir komið, uppfylli ekki grunnreglur stjórn-
arskrár um sjálfstæði dómsvaldsins, svo sem
þær verða skýrðar með hliðsjón af 1. mgr.
6. gr. Mannréttindasáttmála Evrópu um sjálf-
stæða og óvilhalla dómara.
Alain Juppé nýskipaður forsætisráðherra Frakklands
Afburðamaður af
alþýðufólki kominn
Reuter
ALAIN Juppé forsætisráðherra og Jacques Chirac forseti snæddu morgunverð saman
í Elysée-höllinni í gærmorgun.
HÆSTIRÉTTUR telur að
staða dómarafulltrúa,
eins og henni er nú fyrir
komið hér á landi, upp-
fylli ekki grunnreglur stjórnarskrár
lýðveldisins íslands um sjálfstæði
dómsvaldsins, svo sem þær verða
skýrðar með hliðsjón af ákvæðum
Mannréttindasáttmála Evrópu. Af
þeim sökum ómerkti Hæstiréttur í
gær dóm sem dómarafulltrúi við
Héraðsdóm Austurlands kvað upp í
minniháttar sakamáli. Hæstiréttur
telur að'ákærði í málinu hafi ekki
átt að þurfa að hlíta því
að dómarafulltrúi dæmdi
í máli hans.
Um var að ræða mál
þar sem vöruflutningabíl-
stjóri hafði verið dæmdur
í 9.000 kr. sekt fyrir að
aka með of þungt hlass á bíl sínum.
Fyrir Hæstarétti krafðist Sigurð-
ur G. Guðjónsson hrl. þess fyrir
hönd mannsins að málsmeðferðin
yrði ómerkt þar sem það að fela
fulltrúa meðferðina væri ósamrým-
anlegt ákvæði 2. greinar stjórnar-
skrár Islands svo og fimmta kafla
hennar og í andstöðu við ákvæði 1.
mgr. 6. greinar Mannréttindasátt-
mála Evrópu.
Dómarafulltrúinn hafði verið ráð-
inn til starfa við dómstólinn af hér-
aðsdómara Austurlands með ótíma-
bundnum ráðningarsamningi sem
dómsmálaráðuneyti og fjármála-
ráðuneyti höfðu staðfest. Dóms-
málaráðherra hafði síðan löggilt full-
trúann ótimabundið til að fram-
kvæma þær dómsathafnir, sem hér-
aðsdómari fæli honum, líkUog aðrir
þeir 12-13 dómarafulltrúar 'sem
starfandi eru við héraðsdómstóla
landsins, að Héraðsdómi Norður-
lands vestra undanskildum. Um það
bil helmingur fulltrúanna mun starf-
andi við Héraðsdóm Reykjavíkur.
í dómi Hæstaréttar er vitnað til
bréfs dómsmálaráðuneytisins þar
sem segir að starfssvið dómarafull-
trúa sé mjög fjölbreytt.' Þeir séu í
reynd mjög sjálfstæðir í dómstörfum
og riti sjálfir undir dóma sína og
aðrar afgreiðslur án þess að tilgreina
að þeir framkvæmi dómsathafnir í
umboði dómstjóra eða
annars héraðsdómara.
Þrígreining ríkisvalds
Þá segir að í stjórnar-
skrá lýðveldisins sé byggt
á þeirri meginreglu að
ríkisvaldið sé þríþætt, sérstakir dóm-
arar fari með dómsvaldið og séu
þeir jafnframt óháðir öðrum hand-
höfum ríkisvaldsins.
Samkvæmt lögum beri dómara-
fulltrúar ábyrgð á dómaraverkum
sínum þar sem aðrir dómarar og
forstöðumaður dómstóls geti aðeins
borið ábyrgð á dómstörfum fulltrúa
hafi hann sjálfur komið þar nálægt.
Dómsverk fulltrúa séu svo margs
háttar og umfangsmikl að forstöðu-
mönnum sé ekki ætlandi að komast
yfír það að leiðbeina um þau hvert
og eitt eða að hafa eftirlit með þeim.
Dómarafulltrúar hafi aldrei verið
taldir njóta þeirrar verndar sam-
kvæmt stjórnarskrá, sem allir dóm-
arar njóti eftir aðskilnað dómsvalds
og umboðsvalds, að þeim verði að-
eins vikið úr embætti með dómi.
Embættisdómarar séu skipaðir í
starf sitt ótímabundið og þeir undir-
riti drengskaparheit um að virða
stjórnarskrá lýðveldisins. Til að
hljóta skipun í starf þurfi þeir að
hafa nokkurra ára reynslu af
ákveðnum störfum.
Dómarafulltrúar hafi áður ýmist
verið ráðnir tímabundið eða skipaðir
ótímabundið í stöður sínar og jafn-
framt löggiltir til að framkvæma
dómaraverk. Á síðari árum hafi það
farið að tíðkast að ráða þá tímabund-
ið eða með ákveðnum uppsagnar-
fresti, og oftast hafi þeir hafið störf
strax að loknu laganámi.
Undirrita ekki drengskaparheit
Þeir undirriti ekki drengskapar-
heit um að virða stjórnarskrána,
þegar þeir taki til starfa, og fjöldi
þeirra ráðist af fjárveitingum Al-
þingis og samþykki dómsmála- og
fjármálaráðuneyta en sé ekki ákveð-
inn með lögum eins og fjöldi héraðs-
dómara.
Löggilding þeirra til dómsverka
hafí breyst 1. júlí 1992 og þá orðið
söm fyrir alla fulltrúana óháð því
hvað þeir höfðu starfað lengi, og
hætt hafi verið að orða það svo að
dómaraverk þeirra séu á
ábyrgð dómstjóra eða hér-
aðsdómara.
„Líta verður svo á lög-
gildinguna að með henni
mæli dómsmálaráðherra
fyrir um hluta af fyrir-
komulagi dómsýslunnar. Það er á
hans valdi að afturkalla stjórnvalds-
ákvörðun sína um löggildingu dóm-
arafulltrúa enda er staða þeirra sem
slíkra ekki tryggð í lögum. Ráðherra
getur þannig fyrirvaralaust svipt
fulltrúann heimild til dómstarfa.
Þótt ástæður ráðherrans séu ómál-
efnalegar á dómarafulltrúinn þess
engan kost að endurheimta heimild
til að fara með dómsvald," segir
Hæstiréttur.
Hafa stöðu annarra
ríkisstarfsmanna
Þá segir að tilgangur löggjafans
virðist hafa verið sá að dómarafull-
trúar hlytu þjálfun til dómstarfa
undir umsjón embættisdómara.
Reyndin hafí orðið önnur og fari
fulltrúar með umfangsmikinn hluta
dómaraverka í landinu í eigin nafni.
Ráðherra hafi formlega heimild til
að víkja fulltrúa úr starfi án þess
að bera það undir dómstóla þótt
efnisskilyrði brottvikningar séu hin
sömu og um embættisdómara. í
raun sé staða dómarafulltrúa ekki
önnur en annarra ríkisstarfsmanna
sem ráðnir séu með uppsagnar-
frest.i.
Vitnað er til ákvæðis 6. greinar
mannréttindasáttmálans um að
þegar kveða eigi á um réttindi eða
skyidur manns eða um sök eigi
hann rétt til réttlátrar og opinberrar
málsmeðferðar innan hæfilegs tíma
fyrir sjálfstæðum og óvilhöllum
dómstóli og sé skipan hans ákveðin
með lögum.
Talið hafi verið að samkvæmt
þessu verði dómstólar að vera óháð-
ir löggjafanum, framkvæmdavalds-
höfum og málsaðilum „Dórnstóll
verður ekki talinn sjálfstæður í
skilningi ákvæðisins nema dómarar
séu í störfum sínum óbundnir af
fyrirmælum frá öðrum og staða
þeirra að öðru leyti ekki ótrygg
meðan þeir eru í starfi,“ segir
Hæstiréttur.
í málinu hafi þó í raun ekki ver-
ið gerð tilraun til að sýna fram á
ákveðin atvik sem bendi til þess að
dómarafulltrúinn, sem kvað upp
héraðsdóminn, hafi verið vilhallur
en skera verði úr um hvort aðstæð-
ur fulltrúans hafi verið slíkar að
ákærði hafi haft réttmæta ástæðu
til að efast um að hann hafi verið
sjálfstæður og óvilhallur gagnvart
framkvæmdavaldshöfum.
Nauðsynlegt hafi verið talið að
viðhalda stöðu dómarafulltrúa til
að þjálfa lögfræðinga í dómaraverk-
um og ráðningarkjör fulltrúans ein
og sér skeri ekki úr um að hann
teljist svo háður framkvæmdavald-
inu að hann geti ekki farið með
dómsathafnir í umsjón, á ábyrgð
og í nafni embættisdómara.
Umfangsmikil
dómstörf
Eins og framkvæmd þessara
mála hafi hins vegar verið háttað
verði ekki á það fallist að umfangs-
mikil dómstörf fulltrúa geti verið á
ábyrgð héraðsdómara.
„í raun starfa þeir á sama hátt
og embættisdómarar og oft að eins
þýðingarmiklum dómstörfum. Þeir
hafa þó sjaldnast sambærilega
reynslu og hafa ekki þurft að gang-
ast við ábyrgð á dómstörfum sínum
í upphafi starfs með heiti um að
virða stjórnarskrá lýðveldisins.
Dómsmálaráðherra hefur formlega
heimild til að afturkalla löggildingu
þeirra og víkja þeim úr starfi án
þess að bera það undir dómstóla og
framkvæmdavaldið getur . með
áhrifum sínum og ráðstöfunum
bundið enda á ráðningu þeirra á
skömmum tíma.
Verður því að fallast á það að
staða dómarafulltrúa, eins og henni
er nú fyrir komið, uppfylli ekki
grunnreglur stjórnar-
skrár um sjálfstæði
dómsvaldsins, svo sem
þær verða skýrðar með
hliðsjón af 1. mgr. 6. gr.
Mannréttindasáttmála
Evrópu um sjálfstæða og
óvilhalla dómara, til þess að þeir
geti í eigin nafni og á eigin ábyrgð
farið með þau dómstörf sem lýst er
í bréfi dómsmálaráðuneytis hér að
framan," segir í dóminum.
„Af framansögðu leiðir að ákærði
þurfti ekki að hlíta því að dómara-
fulltrúi dæmdi í máli hans. Ber því
að fella hinn áfrýjaða dóm úr gildi
og alla meðferð málsins fyrir Hér-
aðsdómi Austurlands og vísa því
heim í hérað til nýrrar dómsmeð-
ferðar og dómsálagningar."
Dóminn kváðu upp Hrafn Braga-
son, forseti Hæstaréttar, og hæsta-
réttardómararnir Guðrún Erlends-
dóttir, Haraldur Henrysson, Pétur
Kr. Hafstein og Garðar Gíslason en
hann skilaði ítarlegu sératkvæði og
var ósammála niðurstöðu meirihlut-
ans.
Alain Juppé hefur verið
traustasti bandamaður
Jacques Chiracs Frakk-
landsforseta í mörg ár
og fær forsætisráð-
herraembættið að laun-
um, segir Steingrímur
Sigurgeirsson. Juppé
er jafnframt af flestum
talinn hæfasti maðurinn
í embættið og ekki van-
þörf á, því flókin við-
fangsefni bíða nýrrar
stjórnar.
ALAIN Juppé er afburða-
maður. Það er samdóma
álit allra þeirra, er ein-
hver kynni hafa haft af
honum. Frantjois Mitterrand, fyrr-
um Frakklandsforseti, lýsti því yfir
að hann væri hæfasti ráðherra rík-
isstjórnar Edouards Balladurs.
Jacques Chirac forseti sagði í ræðu
árið 1993 að hann væri „bestur
allra“ í flokki nýgaullista, RPR.
Þýskur stjórnarerindreki sagði
hann vera „vandræðalega framúr-
skarandi" við hlið þýska utanríkis-
ráðherrans Klaus Kinkels. Þegar
er farið að ræða það sem sjálfgefið
að hann verði í framtíðinni forseti
Frakklands. Miklar væntingar eru
því gerðar til Juppé, þegar hann
tekur nú við forsæti í ríkisstjórn,
en verkefnin framundan eru að
sama skapi erfíð.
Juppé er 49 ára gamall og ung-
legur þrátt fyrir skallann. Hann
fæddist í ágúst árið 1945 í Mont-de-
Marsan í héraðinu Landes i suðvest-
urhluta Frakklands og ólst upp í
bændafjölskyldu í lægri millistétt.
Hann bar snemma af í skóla og
vann landskeppni franskra gagn-
fræðaskóla í frönsku og
grísku. Hann lauk kenn-
araprófi í klassískum
fræðum árið 1967 og hóf
að því búnu nám við tvær
af virtustu menntastofn-
unum Frakklands. Fyrst Institut
d’Études Politiques og síðar École
National d’Administration, en sá
skóli menntar alla æðstu embættis-
menn landsins.
Samstarf í tvo áratugi
Að loknu námi hóf hann störf
sem skattaeftirlitsmaður og starf-
aði við Skattaeftirlitsstofnun
Frakklands þar til að hann hóf störf
sem ræðuritari í forsætisráðuneyt-
inu hjá Jacques Chirac árið 1976.
Hafa þeir Chirac og Juppé átt
náið samstarf á þeim tæpum tveim-
ur áratugum, sem síðan eru liðnir.
Hann hefur starfað í ráðhúsi París-
ar með Chirac, jafnt sem embættis-
maður og borgarfulltrúi, verið Evr-
ópuþingmaður (1984-1986), þing-
maður (frá 1986), aðstoðarráðherra
í fjármálaráðuneytinu (1986-1988)
og jafnframt talsmaður ríkisstjórn-
ar Chiracs á árunum 1986-1988. í
forsetakosningunum árið 1988
stjórnaði hann stuðningsmanna-
nefnd Chiracs og var jafnframt tals-
maður hans í kosningabaráttunni.
I júní 1988 hóf hann störf sem
framkvæmdastjóri flokksins RPR
og hefur verið starfandi formaður
hans frá því að Chirac lýsti því yfir
í nóvember í fyrra að hann gæfí
kost á sér sem forseti.
Stefnt er að því að Juppé verði
brátt kjörinn formaður RPR og
einnig stefnir hann að því að taka
við sem borgarstjóri Bordeaux, er
sveitarstjórnakosningar fara fram
í júní, af Jacques Chaban-Delmas,
sem gegnt hefur því embætti um
áratugaskeið.
Dýrmætur bandamaður
Oft hefur Juppé reynst Chirac
dýrmætur bandamaður auk þess
að hafa temprandi áhrif á hinn oft
og tíðum bráðláta Chirac. Hann
barði niður uppreisn yngri stjórn-
málamanna í RPR árið 1989 eftir
að Chirac tapaði forsetakosningun-
um og aftur 1990 er þeir Charles
Pasqua og Philippe Seguin lögðu
til atlögu við Chirac. Á síðasta ári
er hver hægrimaðurinn á
fætur öðrum ákvað að
styðja forsetaframboð
Balladurs eða neitaði að
gefa upp afstöðu sína
stóð Juppé sem klettur
við hlið vinar síns Chirac. Þegar
úrslitin lágu fyrir í forsetakosning-*’
unum og hann var spurður hvert
hefði verið erfiðasta augnablik
kosningabaráttunnar svaraði
Juppé: „Hinn napri einmanaleiki
nóvembermánaðar árið 1994“.
Þrátt fyrir þá hörku sem hann
hefur sýnt í innanflokksátökum er
mannlega hliðin aldrei langt undan.
í bók sem hann ritaði árið 1993
lýsti Juppé því yfir að hann hefði
stundum alvarlega velt því fyrir sér
að yfirgefa stjórnmálaslaginn og
gerast munkur í klaustrí í Feneyj-
um.
Það var þó ekki fyrr en hann tók
við embætti utanríkisráðherra árið
1993 af sósíalistanum Roland Dum-
as að hæfileikar hans fengu að njóta
sín til fulls.
Sem utanríkisráðherra varð hann
að takast á við fjölda aðkallandi
vandamála en jafnframt að stunda
viðkvæman línudans gagnvart hin-
um sósíalíska forseta, ,sem hafði
úrslitaáhrif varðandi mótun utan-
ríkisstefnunnar.
Að hans eigin mati var eldraun
hans sem stjórnmálamanns lokavið-
ræðurnar vegna hins nýja GATT-
samkomulags þar sem Frakkar
stóðu fastir á kröfum sínum í land-
búnaðarmálum og menningarmál-
um þrátt fyrir andstöðu Bandaríkj-
anna.
Hann gegndi einnig forystuhlut-
verki er Frakkar fóru með foryst-
una í ráðherraráði ESB í fyrra og
mörg spjót hafa beinst að honum
vegna átakanna í Bosníu, þangað
sem Frakkar hafa sent mikinn
fjölda friðargæsluliða. Þá má nefna
aðgerðir Frakka til að reyna að
koma í veg fyrir blóðbaðið í Rúanda
í júní á síðasta ári.
Starfsfólk í utanríkisráðuneyt-
inu, Quai d’Orsay, samráðherrar,
erlendir ráðherrar, blaðamenn og
stjórnarerindrekar eru sammála um
að Juppé eigi mikið hrós skilið fyr-
ir störf sín sem utanríkisráðherra.
Hann er sagður óþreytandi vinnu-
þjarkur, bráðgáfaður og með mikla
greiningarhæfileika. Þá
hikar hann ekki við að
taka óvinsælar og erfiðar
ákvarðanir.
Hann hefur einnig unn-
ið að endurskipulagningu
utanríkisráðuneytisins og nútíma-
væðingu. „Hann er gífurlega kröfu-
harður, ætlast til mikils af starfs-
fólki og þakkar mjög sjaldan fyrir.
Maður veit hins vegar þegar hann
er ánægður með vel unnið verk og
það er mjög gefandi að starfa fyrir
hann,“ sagði háttsettur embættis-
maður í ráðuneytinu. Síðari eigin-
kona hans, blaðamaðurinn Isabelle
Legrand-Bodin, hefur líka ekki síð-
ur hrist upp í hinu formlega og stífa
ráðuneyti. Daglega kom hún hjól-
andi til Quai d’Orsay til að heilsa
upp á bónda sinn.
Samskipti Juppés við Balladur
forsætisráðherra voru hins vegar
ávallt fremur stirð. Juppé hafði oft
lent í árekstrum við Balladur á ár-
unum 1986-1988 er hann var ljár-
lagaráðherra í fjármálaráðuneyti
Balladurs og hafði aldrei fyrirgefið
honuin hvernig hann kom fram við
hann þá. Það hafði heldur ekki góð
áhrif á samstarf þeirra er Juppé
ákvað að styðja Chirac í forseta-
slagnum.
Helsti andstæðingur hans innan
stjórnarinnar var aftur á móti
Charles Pasqua innanríkisráðherra.
Pasqua hefur aldrei farið troðnar
slóðir í stjórnmálum og virtist á
stundum reka sjálfstæða utanríkis-
stefnu í innanríkisráðuneytinu, m.a.
með því að taka á móti háttsettum
fulltrúum íraksstjórnar.
Pasqua er nú horfinn af sjónar-
sviði franskra stjórnmála, að
minnsta kosti í bili, þar sem hann
gerði þau mistök að styðja Ballad-
ur. Það má hins vegar búast við
að samskipti þeirra Juppés og Ségu-
ins þingforseta verði ekki með besta
móti. Er því jafnvel haldið fram að
hann þoli ekki Juppé.
Juppé telst til hægrimanna í RPR
en Séguin er leiðtogi vinstrivængs-
ins og á Chirac hina nýju „félags-
legu“ ímynd sína honum að þakka.
Juppé er mikill Evrópusinni en
Séguin helsti hugmyndafræðingur
Evrópuandstæðinga á hægri-
vængnum.
Chirac hefur hins vegar lofað að
bæta samskipti forseta
og stjórnar við þingið til
muna og því er hugs-
anlegt að lítið verði úr
átökum þeirra Juppés og
Séguins, þar sem sá síð-
arnefndi mun hafa nóg á sinni
könnu.
Fær mikið svigrúm
Ríkisstjórnar Juppés, sem skipuð
var í gær, bíða fjölmörg flókin við-
fangsefni jafnt í innanríkis- sem
utanríkismálum. Stjórnin verður að
móta efnahagsstefnu, sem miðar
að því að bæta kjör almennings og
draga úr atvinnuleysi, jafnframt því
sem halli á fjárlögum verður skor-
inn niður til muna til að Frakkland
standist kröfur Maastricht-sáttmál-
ans um ríkisfjármál. Juppé mun
væntanlega leggja mikla áherslu á
að viðhalda nánum tengslum við
Þjóðverja í Evrópusamstarfinu á
sama tíma og sambandið við Breta
verður bætt.
Forsætisráðherra Frakklands á
allt sitt undir forseta landsins.
Chirac hefur hins vegar lýst því yfír
að hann hyggist veita forsætisráð-
herranum mikið svigrúm. Það er
ekki síður Chirac sem treystir hinum
gamla bandamanni sínum fyrir því
að framkvæma þá stefnu, sem hann
boðaði í kosningabaráttunni.
Starfa í raun á
sama hátt og
dómarar
Fara með mik-
inn hluta dóm-
araverka
„Bestur allra"
í flokki ný-
gaullista
Hefur velt því
fyrir sér að
gerast munkur