Morgunblaðið - 09.07.1995, Blaðsíða 22

22 SUNNUDAGUR 9. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 9. JÚLÍ 1995 23
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
*
Asíðasta kjörtímabili náðist
töluverður árangur í
einkavæðingu, þó ekki eins mik-
ill og að var stefnt í upphafi.
Nú eru aðstæður aðrar og betri
og ekki eftir neinu að bíða að
hefja undirbúning að einkavæð-
ingu ríkisbankanna á þessu kjör-
tímabili. Það auðveldar verkið
mjög, að ljóst er, að stjórnendur
bæði Landsbanka og Búnaðar-
banka munu greiða fyrir því að
vel takist til.
Smátt og smátt hefur orðið
hugarfarsbreyting gagnvart
einkavæðingu. Samkeppnis-
stofnun hefur orðið ákveðinn
farvegur til að fylgja henni eft-
ir. Opinber fyrirtæki hafa tapað
hveiju málinu á fætur öðru hjá
Samkeppnisstofnun. Skýrt
dæmi um þetta eru samkeppnis-
skilyrði einkarekinna ljósvaka-
miðla gagnvart Ríkisútvarpinu,
sem Samkeppnisráð hefur ný-
lega gert athugasemdir við.
Verkefni næstu missera í
einkavæðingu og eflingu einka-
framtaks eru annars vegar að
unnið verði skipulega að því að
rétta hlut einkafyrirtækja, sem
standa í samkeppni við opinber
fyrirtæki og hins vegar að hraða
sölu opinberra fyrirtækja. Rík-
inu veitir ekki af að afla fjár til
að greiða niður skuldir sínar.
Ætla má, að nokkuð almenn
samstaða sé orðin um einkavæð-
ingu Búnaðarbanka og Lands-
Árvakur hf., Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
banka. Þá skiptir miklu að búa
svo um hnútana, að hlutabréf í
bönkunum safnist ekki á fárra
hendur á skömmum tíma.
Jafnframt er tímabært að
ræða í alvöru sölu fleiri ríkisfyr-
irtækja. Það eru t.d. engin rök
fyrir því lengur, að ríkið reki
sementsverksmiðju. Það fyrir-
tæki á að selja. Auk þess hljóta
menn að huga að stöðu þeirra
öflugu orkufyrirtækja, sem hér
hafa verið byggð upp á undan-
förnum áratugum og gildir þá
einu, hvort rætt er um Lands-
virkjun, Hitaveitu Reykjavíkur,
Rafmagnsveitu Reykjavíkur eða
önnur fyrirtæki i orkugeiranum.
Það er tímabært að efna til
umræðna um rökin með og á
móti því að einkavæða þessi fyr-
irtæki. Það liggur auðvitað í
augum uppi, að einokunarstaða
fyrirtækjanna veldur erfiðleik-
um. Hitaveita Reykjavíkur situr
ein að upphitun húsa í Reykja-
vík svo að dæmi sé nefnt. Nauð-
synlegt er að afla upplýsinga
um reynslu nágrannaþjóða okk-
ar af einkavæðingu fyrirtækja,
sem hafa slíka markaðsstöðu,
hvernig að henni er staðið og
hvernig komið er í veg fyrir, að
einkavædd fyrirtæki misnoti þá
aðstöðu.
Póstur og sími er eitt öflug-
asta fyrirtækið í opinberri eigu.
En eftir því, sem framfarir verða
meiri í fjarskiptum verður staða
Pósts og síma erfiðari. Það er
engin tilviljun, að lítil einkafyrir-
tæki, sem starfa á einhveiju
sviði fjarskipta hafa hvað eftir
annað kært Póst og síma til
Samkeppnisstofnunar. Það er
tímabært að efna til umræðna
um stöðu Pósts og síma.
Hugsanlegt er að byija á því
að fyrirtækið hætti alveg af-
skiptum af ákveðnum rekstrar-
þáttum, sem auðvelt er fyrir
einkafyrirtæki að annast. Það á
t.d. við um sölu á notendabún-
aði, sem Póstur og sími selur nú
í samkeppni við einkafyrirtæki
og viðgerðarþjónustu, sem fyrir-
tækið sinnir í því sambandi. Þá
er auðvitað sjálfsagt að heimila
rekstur á öðru GSM-símakerfi í
samkeppni við Póst og síma, sem
einkaaðilar hafa leitað eftir en
ekki fengið heimild ráðherra
fyrir.
Það getur líka vel komið til
greina að bijóta fyrirtækið upp
og skipta því í smærri einingar
og athuga kosti og galla þess
að selja einstakar einingar á al-
mennum markaði. Það er eftir-
tektarvert, að hér hafa verið
byggð upp sterk einkafyrirtæki
á sviði sérhæfðra póstflutninga,
sem Póstur og sími stundar hins
vegar samkeppni við. Hvers
vegna ætti opinbert fyrirtæki
að standa í samkeppni við einka-
fyrirtæki, sem annast vel þá
þjónustu? Hið sama á auðvitað
við um Rás 2 hjá Ríkisútvarp-
inu. Hvers vegna ætti opinbert
fyrirtæki að stunda samkeppni
við einkareknar útvarpsstöðvar
um útsendingar á léttu útvarps-
efni? Er það ekki íhugunarefni?
Það var á margan hátt erfitt
að koma einkavæðingu á skrið,
þegar verst gekk í efnahags- og
atvinnumálum. Nú hefur birt til
og þá eru líka betri möguleikar
á því fyrir ríki og sveitarfélög
að fá sanngjarnt verð fyrir eign-
ir sínar. Þess vegna er nú tíma-
bært að hefja einkavæðingu af
fullum krafti.
Einkafyrirtæki taka áhættu.
Velgengni þeirra fer eftir rekstr-
inum. Þau geta ekki sent tapið
til skattborgarans.
EFLUM
EINKAFRAMTAK
GETUR JARÐNESK
kona verið guðdómleg
ímynd? hefur.verið spurt á
öllum öldum. Tómas Guð-
mundsson veltir þessu jafn-
vel fyrir sér í ljóðinu um
guðsmóður og ímynd ástar
. sinnar - og er hann þó ekki kaþólskt skáld. Þetta ljóð
Tómasar heitir „í Klausturgarðinum", en þar segir
skáldið meðal annars:
En, heilaga móðir, hvort fæ ég þá framar ratað
í fávísi minni til þín, ó, svaraðu mér.
Hvort týndi ég þér, eða hefí ég henni glatað?
Er hún ekki lengur til, ef ég fylgi þér?
Einsog manni dettur í hug að Tómas fínni guðsmóð-
ur í ímynd veraidlegrar konu, þannig fer ekki hjá því
að Dante leiti að því sama í Beatrísu. Eða einsog Tóm-
as segir í niðurlagserindi fyrrnefnds ljóðs:
Ó, lát mig heyra, móðir, af þínum munni
eitt miskunnarorð, ó, vertu ást minni hlíf.
Þá trúi ég því, að þú sért hún sem ég unni,
og þá hafa mínar bænir gefið þér líf.
í XXX kviðu Hreinsunareldsins sér Dante Beatrísu
í fýrsta sinn á ferð hans. Hann er kominn í hina jarð-
nesku paradís og þá birtist honum kona, sem les-
andinn getur hæglega talið að sé guðsmóðir, svo dýrð-
lega sem henni er lýst — og með þessum hætti í ís-
lenzkri þýðingu Guðmundar Böðvarssonar:
Ó, þannig sá ég koma konu eina,
með krans um enni, í regni angan blóma,
sem englar stráðu milli grænna greina.
Hún huldi slæðu hvítri augans ljóma
og hennar kyrtill var sem logi brynni,
og skikkjan minnti á vorsins dýru dóma.
En það kemur í ljós að þama er komin æskuást
Dantes, sjálf Beatrísa:
En þó hún væri í tign og sælu sinni
of sólbjört mínum augum, fann mitt hjarta
við nýja snerting löngu liðin kynni:
Mín foma ást, hin æskuhreina og bjarta,
brann enn í minni sál og horfnar stundir
við návist hennar tóku að skína og skarta.
Dante minnist æsku sinnar með gleði, en getur ekki
tára bundizt þegar hann sér viðbrögð Beatrísu. Hann
ætlar að leita hjálpar Virgils, sem nú er honum ekki
lengur innan handar. Og þrátt fyrir dýrð hinnar jarð-
nesku paradísar, er Dante einsog umkomulaust barn.
Hann lítur upp og sér:
Þá leit ég enn hjá sigurekju sinni
þá sömu ljósu blómadrotting standa,
Mínervukransi krýnda í lundsins inni.
Hreinleikans hátign fann ég um mig anda,
augnaráð hennar, dulið þunnri slæðu,
þungt fann ég hvíla á mér í mínum vanda.
Beatrísa ásakar hann fyrir líferni hans eftir dauða
hennar. Hún spyr hvort hann hafí fundið tilgang í því
lífí sem hann lifði. Hér er samvizka skáldsins sjálfs
komin í gervi Beatrísu. Hún segir Dante hafa elt villu-
ljós og jafnvel tignað falsguði. Þannig hníga ásakanir
Beatrísu að líferni Dantes eftir dauða hennar og sýna
að skáldið hefur talið sig þá um nokkurt skeið hallan
undir veraldlegar freistingar og fremur leitað eftir jarð-
neskum lystisemdum en þeim dyggðum, sem kaþólskir
menn töldu vegvísa á Guðs vegi. Allt minnir þetta á
Játningar Ágústínusar.
í lok kviðunnar er minnt á, hvemig himnaríki verði
höndlað:
Handan við fljótsins hylji skal hann bíða,
unz goldið hefur hugarkvölum sárum
hrösun og synd, í iðrun, sorg og kvíða.
Leiðarlokum, eða XXXIII kviðu Paradísarljóðanna,
lýsir Guðmundur skáld Böðvarsson svo í fyrrnefndri
bók sinni: „Þegar hefst hin þrítugasta og þriðja kviða
Paradísarljóðanna, sem er lokaþáttur hins mikla verks
Dantes, er hann að endingu kominn að takmarki sínu,
gegnum margar þrengingar, og hefur nú að baki þá
göngu, sem æskuást hans og bjargvættur, Beatrísa,
göfgin í mannlegri mynd, ákvað honum til frelsunar.
En frá því segir þegar í annarri kviðu Vítisljóðanna,
að sjálf guðsmóðir, heilög María mey, hefur vakið at-
hygli Beatrísu á þeim vanda sem Dante er staddur í
á jörðu niðri og hvatt hana til hjálpar."
M
(meira næsta sunnudag)
HELGI
spjall
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 8. júlí
ANN 1. JÚLÍ 1975 voru
fyrstu sum-
artónleikarnir haldnir í
Skálholtskirkju og rétt-
um tuttugu árum síðar,
1. júlí um síðustu helgi
voru fyrstu sumartón-
leikarnir í ár haldnir.
Það er fyrir löngu orðinn árviss viðburður
að boðið er til tónlistarhátíðar yfir sumar-
tímann í Skálholti, fímm helgar í röð, frá
júlíbyijun fram í ágúst. Hér er um einstak-
an vettvang að ræða fyrir íslenskt tónlist-
arfólk, sem á þess kost að koma saman
við æfingar og flutning á fagurri tónlist,
á þessu forna menningarsetri. Ekki eru
þau síðri tækifærin sem íslensk tónskáld
njóta í tengslum við Sumartónleika í Skál-
holti því hvert sumar eru frumflutt sam-
tímatónverk eftir íslensk tónskáld, sérstak-
lega samin fýrir Sumartónleika í Skál-
holti. Tónlistarunnendur hafa sýnt þessu
metnaðarfulla framtaki mikinn áhuga í
gegnum árin, með því að skipa sér iðulega
þétt á bekki hljómfagurrar Skálholtskirkju
og njóta tónleikahaldsins.
Frumkvöðlar tónlistarhátíðarinnar í
Skálholti fyrir tuttugu árum voru tónlistar-
konurnar Helga Ingólfsdóttir semballeikari
og Manuela Wiesler flautuleikari. Þær áttu
sér þann draum að efna til reglubundins
tónleikahalds í Skálholtskirkju yfir hásum-
arið til að gæða hið foma menningarsetur
lífi og bjóða tónleikagestum að hlýða á
tónlist í húsi sem hefur fagran hljómburð.
Metnaðarfullt starf tónlistarmanna, tón-
skálda, stjórnenda og annarra aðstandenda
og skipuleggjenda Skálholtstónleika hefur
á þessu tímabili aukið mjög við tónlistar-
flóruna og auðgað hana. Draumur braut-
ryðjendanna Helgu Ingólfsdóttur og Manu-
elu Wiesler hefur ræst, því Skálholtstón-
leikahátíð hefur náð að skapa sér fastan
sess í tónlistarlífi landsmanna.
Sumartónleikarnir í Skálholti voru ein-
faldari í sniðum fyrstu árin, en þeir eru
nú. Starfið hefur eflst með ári hveiju,
þátttaka tónlistarmanna aukist og erlend-
um gestum fjölgað. Fyrir tíu árum síðan,
þegar Sumartónleikarnir héldu upp á tíu
ára starfsafmæli sitt, árið 1985 var tónlist-
arár haldið í Evrópu í tilefni þess að 300
ár voru liðin frá fæðingu meistaranna
Bachs, Hándels og Scarlattis. Þetta ár
markaði ákveðin tímamót hjá Sumartón-
leikum Skálholtskirkju.
Virtir flytjendur barrokktónlistar frá
Norðurlöndum sóttu Skálholt heim þetta
sumar, með tilstyrk Norræna menningar-
málasjóðsins og hefur sá háttur verið hafð-
ur á allar götur síðan.
Skemmtilegar. hefðir hafa myndast í
Skálholti yfir sumartímann, tengdar Sum-
artónleikum, þannig að segja má að Sum-
artónleikar í Skálholti búi yfir sjálfstæðum
stíl og eiginleikum sem skipi þeim sér-
stakan sess í íslensku tónlistarlífi.
Frá upphafi hefur tónleikahald verið
tengt sterkum böndum við helgihald Skál-
holtskirkju. Verkefnaval hefur einkum
tengst barrokktímanum, frá því fyrir
tveimur og hálfri öld, eða því sem næst,
þar sem tónlistin hefur verið flutt með
hljóðfærum þess tíma eða endurgerð
þeirra.
Eins var fljótlega tekin sú ákvörðun að
aðgangur að þessum tónlistarviðburðum
skyldi ætíð vera ókeypis. Tónlistarflytjend-
ur hafa dvalið í Skálholti vikuna fyrir tón-
leika, við æfingar í kirkjunni, sem jafnan
stendur ferðamönnum, íslenskum sem er-
lendum opin. Þannig hafa þúsundir ferða-
manna getað notið fagurrar tónlistar úr
æfíngasmiðju listamannanna, auk þeirra
þúsunda, sem sótt hafa hina skipulögðu
tónleika um helgar.
Auk barrokktónlistar hefur verkefnaval
tónlistarinnar ætíð verið tengt íslenskri
samtímatónlist. Hafa íslensk tónskáld tek-
ið að sér að semja verk sérstaklega til
flutnings á Sumartónleikum \ Skálholti og
nítján íslensk tónskáld eiga nú um fimm-
tíu tónverk sem frumflutt hafa verið á
Sumartónleikum í Skálholti. Á þessu af-
mælissumri bætast þijú ný íslensk tónverk
í það safn, eftir jafnmörg tónskáld.
Hljómeyki
og Bach-
sveitin
TVEIR TÓN-
LISTARhópar hafa
ávallt komið mikið
við sögu Sumartón-
leika í Skálholti,
sönghópurinn
Hljómeyki og Bachsveitin í Skálholti, sem
stofnuð var til að flytja barrokktónlist á
upprunaleg hljóðfæri. Um síðustu helgi
var frumflutt nýtt íslenskt tónverk eftir
Jón Nordal Requiem. Það var söngverk í
flutningi sönghópsins Hljómeyki, undir
stjórn Bernharðs Wilkinsonar, auk þess
sem annað kórverk Jóns Nordal, Aldar-
söngur var flutt af sama sönghóp.
í lofsamlegri umsögn tónlistargagnrýn-
anda Morgunblaðsins um Requiem, flytj-
endur og stjórnendur undir fyrirsögninni
„Meistaraverk" segir m.a.: „Sönghópurinn
Hljómeyki - að þessu sinni skipaður 19
mönnum - hefur að vísu oft skilað frá-
bæru dagsverki. En flutningur þessa
fremsta kammerkórs landsmanna nú var
án efa í sérflokki. A.m.k. man undirritaður
ekki eftir annarri eins frammistöðu í bráð,
og hlýtur dijúgur partur af heiðrinum að
falla í skaut stjómandans, Bemharðs Wilk-
inssonar, sem kallaði fram bestu hliðar
tónverkanna og söngvaranna í hreinrækt-
uðum fímm stjörnu flutningi...
Heildarsvipurinn var ljóðrænn og kyrr-
látur, þrátt fyrir dramatískar andstæður,
eða öllu heldur vegna þeirra, því þær
mynduðu þann mannlega þátt angistar og
sársauka, án hvers hið eteríska „seren-
issimo“ á öðrum stöðum, t.a.m. í formi
tærrar sólósópranraddar Hallveigar Rún-
arsdóttur, hefði ekki notið sín í sama
mæli.“
Um þessa helgi er svo frumflutt annað
íslenskt verk, óratorían Psychomachia eft-
ir Þorstein Hauksson. Oratorian er fyrir
sópran, kór og strengjakvintett. Fmm-
flutningur á verki eftir þriðja íslenska tón-
skáldið, Atla Heimi Sveinsson, verður svo
í Skálholti um næstu helgi. Þar verður
frumflutt verk eftir tónskáldið fyrir tvo
sembala og tvö orgel, auk þess sem önnur
trúarleg tónverk eftir Atla Heimi verða
flutt.
Ýmis kammerverk eftir breska tónskáld-
ið Henry Purcell skipa veglegan sess á
dagskrá tveggja síðustu tónleikahelganna
í sumar. í ár er 300 ára ártíðar tónskálds-
ins minnst. Arngeir Heiðar Hauksson,
framkvæmdastjóri Sumartónleika Skál-
holtskirkju ritaði nýlega grein um tónleik-
ana og sögu þeirra hér í Morgunblaðið.
Þar sagði Amgeir m.a.: „Fyrir 300 árum
voru Þórður Þorláksson biskup og Hjalti
Þorsteinsson að „reparera og stemma“
hljóðfærin í Skálholtskirkju eins og fram
kemur í grein Helgu Ingólfsdóttur í nýút-
komnu hátíðarriti Sumartónleika í Skál-
holtskirkju. Þá voru Hándel og Bach rétt.
um 10 ára gamlir og Purcell átti á besta
aídri fáa mánuði eftir ólifaða. í sumar
halda Sumartónleikar í Skálholtskirkju
hátíð með því að flétta saman tónlistar-
og mannkynssögunni í 300 ár - eða 20 -
eða hinni ókomnu með nýjum tónverkum
sem eiga eftir að líta dagsins ljós. Sagan
streymir fram sem vatn, tónlistin „sem
niður margra vatna“.“ Vegleg, vönduð og
metnaðarfull dagskrá Sumartónleika í
Skálholti á 20 ára afmæli hátíðarinnar á
ugglaust eftir að laða að margan gestinn.
SÍÐASTLIÐINN
fimmtudag birtist
frétt hér í Morgun-
Kína blaðinu um breska
heimildamynd um
hroðaleg grimmdarverk og kvennakúgun
í Kína, þar sem m.a. kom fram að mey-
börn væru svelt til bana í afkimum barna-
heimila. Það voru breskir sjónvarpsmenn
á vegum sjónvarpsstöðvarinnar Channel
Four sem gerðu myndina „Herbergi dauð-
Voðaverkí
ans“.
Lýsingar á efnisinnihaldi myndarinnar
eru viðurstyggilegar. Þar kemur fram að
kínverskar konur hafi verið neyddar til að
láta eyða fóstri, jafnvel þótt þær væru
langt gengnar með; árlegum útburði einn-
ar milljónar stúlkubarna er lýst; litlar
n

Morgunblaðið/Ámi Sæberg.
stúlkur eru sýndar á barnaheimilum,
bundnar fastar á bambusstóla, aðrar fár-
sjúkar og á einu barnaheimilanna fundu
sjónvarpsmennirnir blinda stúlku, við
dauðans dyr vegna vannæringar, sem hafði
verið látin dvelja ein í dimmu herbergi í
viku, til að deyja þar drottni sínum. Nafn
myndarinnar „Herbergi dauðans“ er vænt-
anlega dregið af þessum fundi sjónvarps-
fólksins.
Kínversk stjórnvöld hafa brugðist við
myndinni með staðhæfingum um að mynd-
in sé fölsuð og að fólk með „illar hvatir“
standi að baki gerðar myndarinnar. Þau
viðbrögð kínverskra stjórnvalda þurfa ekki
að koma á óvart, því ávallt kveður við
sama tón, þegar Kínveijar eru sakaðir um
mannréttindabrot.
Kínversk stjórnvöld ákváðu árið 1979
að reyna að sporna við allt of örri fólks-
fjölgun í landinu, með því að skipa svo
fyrir að hver hjón mættu aðeins eignast
eitt bam. Þessari ógnarstefnu er framfylgt
af slíkri hörku, að útburður stúlkubarna
hefur stóraukist, en hann hefur tíðkast í
sveitum Kína svo öldum skiptir, þar sem
foreldramir höfðu „meira gagn af drengj-
um, þeir gátu unnið fyrir þeim í ellinni
en stúlkurnar þurfti að gifta burt og greiða
með þeim heimanmund", eins og segir í
frétt Morgunblaðsins. Afleiðingar þessarar
„fjölskyldustefnu“ kínverskra stjórnvalda
eru þær að nú er mun meira af ungum
körlum en konum í Kína.
Myndin hefur verið sýnd í Svíþjóð og
þarf engan að undra að þar vakti hún
reiði og viðbjóð fjölmargra áhorfenda, sem
bragðust við með þeim hætti, að lýsa
þeirri skoðun að hundsa bæri kvennaráð-
stefnu Sameinuðu þjóðanna sem halda á
í Peking í Kína í septembermánuði. Dönsk
blöð greindu frá því í vikunni að utanríkis-
ráðherra Svíþjóðar, Lena Hjelm-Wallén,
hygðist taka mál þetta upp hjá Evrópusam-
bandinu.
Á fímmtudagskvöld var myndin sýnd í
TV2 í Noregi. Voru viðbrögð áhorfenda á
einn veg, eins og kemur fram í frétt Morg-
unblaðsins í dag (laugardag): „gífurleg
reiði og hneykslun, símalínur stöðvarinnar
voru rauðglóandi fram yfír miðnætti. „Við
höfum aldrei fengið meiri viðbrögð," sagði
fulltrúi stöðvarinnar í samtali við Aften-
posten í gær. Margir grétu er þeir reyndu
að tjá sig,“ segir í fréttinni.
Fram kemur að hart sé lagt að norskum
stjómvöldum og fulltrúum á fyrirhugaðri
kvennaráðstefnu Sameinuðu þjóðanna í
Kína í september að taka málið upp eða
hundsa ráðstefnuna. Norskir ráðamenn
heiti því að ræða þessi mál við stjórnvöld
í Peking.
Einn af þingmönnum Hægriflokksins,
Hallgrim Berg, hefur hvatt Evrópuráðið
til að hundsa kvennaráðstefnuna en fáist
það ekki samþykkt vill hann að fulltrúi
útlægra Tíbeta fái sæti sitt í nefnd ráðsins
á ráðstefnunni. Berg kveðst ekki munu
fara til Peking eftir þær upplýsingar sem
hann hafi fengið um meðferð Kínveija á
meybörnum og mannréttindabrot á Tíbet-
um. Hjá Evrópuráðinu er talið ólíklegt að
tillaga Bergs um að hundsa ráðstefnuna
verði samþykkt.
Formaður félagsmálanefndar Stór-
þingsins, jafnaðarmaðurinn Sylvia Brun-
stad, hefur lýst sig andvíga því að hundsa
kvennaráðstefnuna. Hún telur að nota eigi
hana sem vettvang til að bæta ástandið
og hvetur Gro Harlem Brundtland forsæt-
isráðherra til að taka málið upp er hún
flytur lokaræðuna á ráðstefnunni.
Að sögn Ríkisútvarpsins verður myndin
sýnd hér á landi innan skamms. Væntan-
lega mun sýningin hér á landi vekja upp
viðlíka viðbrögð og hún hefur gert hjá
frændþjóðum okkar á Norðurlöndum.
Þannig er ekki ólíklegt að umræða hefjist
meðal íslenskra kvenna um það hvort rétt
sé af þeim að fara til Kína á kvennaráð-
stefnuna í þaust.
Forseti íslands, frú Vigdís Finnboga-
dóttir fer í opinbera heimsókn til Kína
áður en kvennaráðstefna Sameinuðu þjóð-
anna hefst í Peking þann 4. september
næstkomandi. Frú Vigdís verður viðstödd
upphaf kvennaráðstefnunnar og mun hún
flytja ræðu við setningu hennar. Sjálfsagt
munu margir hvetja forsetann til að not-
færa sér það tækifæri, til þess að taka
málið upp, með þeim hætti, sem formaður
félagsmálanefndar norska Stórþingsins,
Sylvia Brunstad, hvetur forsætisráðherra
Noregs, Gro Harlem Brandtland til. Þann-
ig geta forseti íslands og forsætisráðherra
Noregs lagt sitt af mörkum, til þess að
vekja athygli á voðalegum mannréttinda-
brotum, sem framin eru á kynsystrum
þeirra í Kína. Athygli heimsins mun bein-
ast að kvennaráðstefnunni í Peking, bæði
við upphaf hennar og lok, þannig að hinir
norrænu ræðumenn, forseti Islands og
forsætisráðherra Noregs hafa raunveru-
legt tækifæri til þess að stuðla að bættri
stöðu kínverskra kvenna.
En kannski ákveða íslenzkar konur að
mótmæla með fjarveru sinni, hver veit?
Athygli heimsins
mun beinast að
kvennaráðstefn-
unni í Peking,
bæði við upphaf
hennar og lok,
þannig að hinir
norrænu ræðu-
menn, forseti Is-
lands og forsætis-
ráðherra Noregs
hafa raunveru-
legttækifæritil
þess að stuðla að
bættri stöðu kín-
verskra kvenna.
■n