Morgunblaðið - 25.08.1995, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ.
FÖSTUDAGUR 25. ÁGÚST 1995 33 '
sínum og gladdist yfir hvetjum
áfanga hjá hveijum og einum.
Elsku amma. Ég vil með þessum
fátæklegu orðum þakka þér og afa
fyrir allt. Þakka ykkur visku ykkar,
kunnáttu og hlýju sem ég fékk að
njóta og vona að ég beri gæfu tii
að miðla áfram. Guð veiti þér, elsku
mamma og systkinum þínum, styrk
í sorg ykkar. Missir ykkar er mikill
en minningin um hraðduglega og
yndislega móður, ömmu og ættmóð-
ur lifir áfram.
Ásdís Eva.
Komið .er að kveðjustund, hún
amma mín er dáin. Þrátt fyrir háan
aldur hennar og erfið veikindi síð-
ustu vikurnar er sárt að kveðja.
Sumir segja að sorgin sé náðargjöf,
því að einungis sá sem elskað hefur
getur syrgt. Og sá sem hefur elskað
á margar góðar minningar og margt
að þakka. Ég á margar góðar minn-
ingar um hana ömmu og ég á henni
óendanlega margt að þakka.
Amma tilheyrði þeirri kynslóð sem
lifði tímana tvenna. Þau afi, Helgi
Skúlason, hófu búskap á þriðja ára-
tugi aldarinnar við aðstæður sem
kynslóð okkar barnabarnanna á erf-
itt að gera sér í hugarlund. Heimili
þeirra í Guðlaugsvík var stórt, fyrir
utan börnunum sínum bjuggu þau
einnig eldri kynslóðinni, ömmu hans
afa og fóstru hennar ömmu, sama-
stað og umhyggju til æviloka. Kyn-
slóðirnar tóku hver við af annarri,
skömmu eftir að langamma mín dó
fæddist ég heima í Guðlaugsvík. Afi
og amma tóku mig í fóstur og ég
ólst upp hjá þeim, og átti þar heim-
ili mitt til tíu ára aldurs. Það tíma-
bil, sjötti og sjöundi áratugurinn, var
tími mikilla framfara, bæði hvað
varðaði landbúnað og heimilisstörf.
Árið sem ég fæddist keyptu þau sér
fyrsta jeppann og fyrstu dráttarvél-
ina, fyrsta þvottavéiin kom nokkrum
árum seinna en rafmagnið ekki fyrr
en á áttunda áratugnum. Fyrir utan
alla þá vinnu sem fylgdi stóru búi
og fjölmennu heimili rak amma án-
ingarstað fyrir Hólmavíkurrútuna
og aðra ferðalanga sem þörfnuðust
matar og húsaskjóls. Afi rak bensín-
sölu og sá um póstþjónustu sveitar-
innar. Og á sumrin bættust barna-
börnin og önnur borgarbörn við. Ég
held að við höfum verið fimm sem
pakka sem hann gaukaði að lítilli
frænku sem fannst hann besti
frændi í heimi.
Eftir að litla frænkan fullorðnað-
ist og flutti til Reykjavíkur til náms
var heimili Bjarna og fyrri konu
hans, Guggu, annað heimili hennar.
Þar dvaldi hún í fríum og átti með
þeim margar gleðistundir. Þau
bjuggu í Kópavogi og á þeim árum
virtist sem allir Kópavogsbúar væru
grannar og vinir. Ég minnist margra
góðra vina þeirra hjóna og kátínunn-
ar á heimili þeirra á síðkvöldum. Þar
var spilað á harmoniku og sungið
og jafnvel var stiginn dans í litlu
íbúðinni í Melgerði. Bjarni átti harm-
oniku og satt best að segja spilaði
hann ekki mjög vel en ekki vantaði
viljann. Ég sé hann fyrir mér í góðra
vina hópi með fallega brosið sitt,
geislandi af kátínu. Hvað gerði það
til þótt slegin væri ein og ein feil-
nóta?
Bjarni missti fyrri konu sína um
aldur fram, en var svo lánsamur síð-
ar að hitta Svövu sína. Með henni
fékk hann í kaupbæti börn, tengda-
börn og barnabörn sem öll reyndust
honum framúrskarandi vel. Svava
mín, ég þakka þér fyrir hve vel þú
reyndist honum frændi mínum.
Ég kveð frænda minn hinstu
kveðju og þakka honum fyrir allt
sem hann var mér.
María.
Aldurhniginn og nærverugóður
heiðursmaður hefur kvatt þetta líf
eins hæversklega og hann lifði því.
Bjarna Guðmundssyni kynntist ég
1967 eða fyrir hartnær 28 árum,
þegar ég hóf störf hjá Pósti og síma
undir hans stjórn.
Bjarni stundaði sjómennsku í
fyrstu, en 1941 hófst langur og far-
sæll starfsferill Bjarna hjá Pósti og
síma við bifreiðarekstur. I fyrstu sem
MIIMNINGAR
flest, hvert á sínu árinu, sem langt
fram á táningsaldur dvöldum hjá
þeim á sumrin, og alltaf bættust
nýir árgangar við. Þetta krakkastóð
þarfnaðist bæði umönnunar og eftir-
lits, eftirlits sem að miklu leyti fólst
í að okkur var kennt til verka, allt
eftir þroska okkar og getu. Amma
mín og afi voru góðir lærimeistara,
þegar ég var þriggja ára kenndi hún
mér að kveða að og þegar ég var
átta ára og gekk til verka með afa
æfðum við okkur að kveðast á. Þrett-
án ára táningsstelpu kenndi hún
mér að smyija brauð og uppvarta
gesti og hann fól mér að sjá um
póstinn og skriffinnsku bensínsöl-
unnar. Til að lýsa æskuárum mmum
í Guðlaugsvík leita ég til orða Ólafs
Jóh. Sigurðssonar: „Þau munu fylgja
mér hvert sem ég fer, veita mér styrk
og búa í sál minni eins og leynilegur
fjársjóður."
Aðstæður húsmæðra lágu ömmu
alla tíð nærri hjarta og hún gegndi
í mörg ár formennsku í Kvenfélags-
sambandi Strandasýslu. Hún fylgdist
vel með öllum nýjungum á sviði heim-
ilisverkanna og tileinkaði sér þær
strax, hvort sem það var að baka
brauð með pressugeri eða bera fram
salat með matnum. Nýlega rak hana
í rogastans þegar ég kom upp um
fáfræði mína með því að kvarta yfir
að sænska eldavélin mín réði ekki
við að sjóða íslenskt hangikjöt. Henni
fannst ég gamaldags og var ekki
sein á sér að kenna mér nýjustu að-
ferðina við að sjóða hangikjöt.
Amma var kvenskörungur mikill.
Hún var forkur dugleg, ötul, iðin og
með eindæmnum þrautseig. Hún
gekk aldrei frá verki fyrr en því var
lokið. Hún hafði ákveðnar skoðanir
um stjómmál og fylgdist ávallt vel
með á þeim vettvangi eins og á öllum
öðrum sviðum sem skiptu hana máli.
Þegar ég fyrr í sumar fór með barna-
barn mitt í heimsókn til hennar tók
hún að vanda vel á móti okkur. Litla
drenginn, afkomanda í fjórða lið,
trakteraði hún á kökum og súkkul-
aði, spurði hann af natni frétta af
litla bróður, mömmu og pabba í
Svíþjóð og sýndi honum myndir og
hluti sem hann gæti haft áhuga á.
Það var hún amma mín eins og ég
minnist hennar, ástúleg og nærgæt-
in í viðmóti við unga sem aldna.
Blessuð sé minning hennar.
Anna Helga.
bílstjóri en lengst af sem umsjónar-
maður bifreiða. Hann var glæsi-
menni á velli, stór og hraustur, á
því þurftu þeir að halda sem fyrr á
árum börðust um landið með efni
og áhöld til uppbyggingar á út-
varps- og símamálum landsmanna.
Vegir erfiðir, farartækin oft frum-
stæð ólíkt því sem nú er. Langferðir
í vetrarhörkum víða um landið voru
ekkert gamanmál, í slíkt þurfti
kjark- og hraustmenni.
Seinna hafði Bjarni yfirumsjón
með viðhaldi allra bifreiða Pósts og
síma jafnt í Reykjavík sem á lands-
byggðinni og gengdi hann því til_
starfsloka. Reynsla Bjarna úr akstri'
kom sér vel fyrir okkur bílstjórana
sem ókum þessar leiðir síðar.
Bjarni hafði einstaka hæfileika i
góðra vina hópi að segja skemmti-
lega frá ævintýrum í starfi, fór þar
saman einstök kímnigáfa, léttleiki
hans og næmni fyrir skoplegum hlið-
um tilverunnar sem okkur hætti
stundum til að taka full bókstaflega
en góðar voru sögurnar eigi að síður.
Rólyndi Bjarna og öryggi í fasi
auk áðurnefndrar kímnigáfu gerði
hann að góðum vinnufélaga, hann
var vinsæll maður og vel liðinn og
átti einstakan feril í starfi sem hann
skilaði af ábyrgð og trúmennsku í
hartnær 5 áratugi.
Er Bjarni dró sig í hlé á ævi-
kvöldi hvarf af vettvangi góður sam-
starfsmaður og félagi, við hittumst
eftir að hann hætti starfi hjá Pósti
og síma og áttum við saman ánægju-
stundir. Seinni árin átti Bjarni við
veikindi að stríða en naut góðrar
aðhlynningar.
Um leið og ég kveð góðan sam-
starfsmann og félaga votta ég Svövu
og öðrum aðstandendum samúð
mína. Við sem eftir erUm varðveitum
minninguna um góðan dreng.
Gunnar Þórólfsson.
BRAGI
BRYNJÓLFSSON
+ Bragi Brynj-
ólfsson fæddist
á Akureyri 6. ágúst
1916. Hann lést á
Borgarspitalanum
18. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ólafía Ein-
arsdótir frá Tann-
staðabakka í
Hrútafirði f. 23.
ágúst 1877 d. 5.
apríl 1960 og
Brynjólfur Jónsson
trésmiður frá
Bálkastöðum í
Hrútafirði f. 10. maí 1875 d.
15. janúar 1957. Bragi var
yngstur af 8 systkinum og er
Elín f. 7. október 1911 ein eft-
ir á lífi, hin voru: Sigríður, f.
10. apríl 1903, d. 21. mars 1950,
Ragnar, f. 17. júlí 1904, d. 24.
júní 1964, Einar, f. 4. júlí 1906,
d. 24. júlí 1981, Anna, f. 25.
október 1907, d. 22. maí 1914,
Hanna, f. 6. mars 1910, d. 8.
mars 1989 og Alda, f. 30. októ-
ber 1914, d. 3. janúar 1936.
Hinn 14. janúar 1944 kvæntist
Bragi Dóru Halldórsdóttur, f.
12. janúar 1919. Foreldrar
hennar voru Elín Guðmunds-
dóttir og Halldór Gunnlögsson,
bókari. Bragi og Dóra eignuð-
ust 4 börn, þau eru: 1) Alda,
skrifstum., f. 15. maí 1944, gift
Birni Inga Björnssyni, kjötiðn-
aðarmeistara, þeirra börn:
Dóra Margrét, f. 3. nóvember
1963, d. 31. október 1975,
Steinunn, f. 23. október 1973
og Dóra, f. 11. nóvember 1976.
2) Halldór, prentari, f. 18. nóv-
ember 1945, kvæntur Þor-
björgu Jónasdóttur verslun-
AFI ER dáinn. Eftir veikindi sem
höfðu hijáð hann í nokkra mán-
uði, lét líkaminn loks undan og
kvaddi hann okkur að kvöldi 18.
ágúst.
Upphaf veikindanna má rekja
aftur til ársins 1989 er afi þurfti
að gangast undir hjartaaðgerð í
London, en hann náði sér aldrei
fullkomlega eftir það. Hann átti
þó sex góð ár eftir sem hann naut
í faðmi fjölskyldu og vina.
Eftir að hafa lært klæðskeraiðn
á Akureyri og starfað þar í þijú
ár, fluttist afi suður og setti upp
sitt eigið verkstæði, fyrst á
Hverfisgötunni og síðar á Lauga-
veginum. Það var gaman að
hlaupa upp hringstigann og koma
honum á óvart með heimsóknum
þegar við áttum leið um Lauga-
veginn og oftar en ekki komum
við ríkari út, bæði andlega og
einnig með nokkrar krónur í vas-
anum. Við barnabörnin áttum allt-
af sérstakan stað í hjarta afa og
eru jólaskemmtanir hjá Odd-
fellow-stúkunni hans sérstaklega
minnisstæðar því þá létu hann og
amma sig ekki muna um að bjóða
okkur öllum á skemmtunina og
það var greinilegt hve stoltur afi
var af stóra hópnum sínum.
Á sínum yngri árum stundaði
afi skíðaíþróttina af miklum
áhuga á Akureyri og síðar hjá
skíðadeild KR. Hann tók meðal
annars þátt í fyrsta skíðalands-
mótinu sem haldið var hér á landi.
Einnig þótti það mikið afrek er
hann og þrír vinir hans hjóluðu
frá Reykjavík til Akureyrar en þá
voru hvorki vegirnir né hjólin eins
góð og í dag. Hann lét þó ekki
staðar numið þótt að aldurinn
færðist yfir, heldur vakti áhuga
fjölskyldunnar á golfíþróttinni og
höfum við átt margar góðar stund-
ir uppi í sumarbústöðunum í
Hamrabrekku og seinna í
Draumalandi þar sem þessi íþrótt
hefur verið stunduð af miklu kappi
í yfir tvo áratugi.
Elsku afi, nú þegar þú ert horf-
inn sjónum okkar muntu lifa með
arm., þeirra börn:
Yngvi, f. 30. júlí
1977 og Halldór, f.
20. mars 1983. Hall-
dór á dóttur, Ingi-
björgu Lilju, f. 2.
mars 1969, með
Guðrúnu Pálsdótt-
ur. Ingibjörg Lilja
er gift Herði Vals-
syni. Dóttir Þor-
bjargar er Þóra
Björg Jónasdóttir,
f. 7. maí 1970, og
hennar dóttir er
Sunna Björg Gunn-
arsdóttir, f. 7. ágúst 1992. 3)
Elín Sigríður, hjúkrunarfræð-
ingur, f. 17. febrúar 1951, gift
Guðmundi Konráðssyni, húsa-
smiði, þeirra börn: Bragi Þór,
f. 2. ágúst 1974, Konráð, f. 16.
febrúar 1979, Ingi Steinn, f.
28. ágúst 1984, og Anna Mar-
grét, f. 28. ágúst 1984. 4)
Brynjólfur, rekstrarstjóri, f.
5. apríl 1954, kvæntur Ástu
Mörtu Sívertsen, skrifstofu-
stjóra. Þeirra börn: Inga Sig-
ríður, f. 7. desember 1980, og
Erna Ósk, f. 19. mars 1983.
Dóttir Ástu er Jenný María
Jónsdóttir, f. 19. september
1975. Bragi lærði klæðskera-
iðn á Akureyri og rak þar eig-
ið klæðskeraverkstæði í tvö
ár, en flutti þá til Reykjavíkur
1942 og setti upp klæðaskera-
verkstæði á Hverfisgötu 117.
Nokkrum árum siðar flutti
hann í eigið húsnæði á Lauga-
vegi 46 og rak þar klæðskera-
verkstæði til 1988.
Útför Braga fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
okkur í minningunum um liðna
daga og allar okkar samverustund-
ir. Það er undarlegt að hugsa til
þess að við munum ekki sjá þig í
Ásendanum og næstu fjölskyldu-
boðum þar sem þú hefur alltaf
verið fastur punktur í tilveru okk-
ar. Við vitum þó að eftir veikindin
liður þér mun betur núna og einn
daginn verðum við öll saman á ný.
Amma studdi þig vel í veikindum
þínum og biðjum við góðan Guð
að vernda hana og styrkja á þess-
um erfiðu tímum svo og fjölskyld-
una alla.
Hvíl í friði, elsku afi.
Steinunn Inga og Dóra.
Dáinn, horfinn! Harmafrep!
Hvílíkt orð mig dynur yfiri
En ég veit áð látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.
(Jónas Hallgrimsson)
Með nokkrum orðum langar
okkur að kveðja elsku afa okkar.
Þó að við finnum fyrir söknuði vit-
um við að honum líður betur eftir
harða baráttu við veikindi sín og
nú hefur hann hlotið langþráða
hvíld. Þetta kvæði hér að ofan lýs-
ir svo vel viðbrögðum okkar þegar
við heyrðum að Bragi afi væri
dáinn. Það er.alltaf sárt að sjá á
eftir ástvini en minningin lifir
ávallt í hjörtum okkar sem eftir
lifum.
í hugum okkar systkinanna rifj-
ast upp margar góðar minningar.
Hjá því sem er eldra kom fyrst
upp í hugann hvað það var alltaf
gaman að heimsækja ömmu og
afa í Rofabæ. Alltaf var hann afi
tilbúinn að leika við okkur barna-
börnin, taka eitt spil eða svo. Síð-
ar fluttu þau í Ásenda og það var
ekki síður gott að heimsækja þau
þangað. Hið yngra man vel eftir
heimsóknunum í Ásenda þar sem
afi skemmti börnunum, meðal
annars með talandi apa og leikjum
í stiganum. Bragi afi var ekta
afi, ljúfur, með góðlegt bros og
alltaf mjög áhugasamur um hvað
væri að frétta af okkur barnabörn-
unum. Ein af skemmtilegustu
minningunum sem við eigum var
þegar við fórum með afa að spila
bingó í Oddfellow, þá var alltaf
gaman og hlegið dátt. Við dáumst
að því nú hve þolinmóður hann
var að taka ávallt öll barnabörnin
með sér og hve gaman hann hafði
af því. Það sama var uppi á ten-
ingnum um jólin. Fjölskyldan hef-
ur alltaf skipt ömmu og afa miklu
máli. Hún hittist oft og má þá
nefna sumarbústaðaferðir, spila-
kvöld og ekki má gleyma hinu':
árlega golfmóti um Verslunar-
mannahelgina þar sem allir komu
saman, skemmtu sér og öðrum.
Þar var afi hrókur alls fagnaðar
og hafði gaman af því að taka
lagið. Þetta verður ekki eins án
afa og hans verður sárt saknað.
Nú er hann afi kominn í sælureit
meðal látinna ástvina og er eflaust
búinn að hitta hann Yngva frænda
sem dó ekki alls fyrir löngu. Við
ímyndum okkur að þeir fylgist
með öllum ástvinum sem eftir lifa,' "
gæti þess að allt sé í lagi hjá öllum
og þess á milli spila þeir vonandi
golf sem þeir höfðu báðir mjög
gaman af.
Afi var á árum áður með klæð-
skeraverkstæði á Laugavegi 46 og
þótti okkur báðum gaman að því
að heimsækja hann þangað. Það
sem eldra er man þó betur eftir
þessum heimsóknum því hún átti
það til að rölta upp Laugaveginn,
ofan af Hverfisgötunni þar sem
hún bjó á yngri árum og heim-
sækja hann og áttu þau það litla
leyndarmál saman. Bæði munum
við eftir því hve afi tók vel á móti
okkur og gaf okkur nammi. Einsc
munum við svo vel eftir málaða
veggnum á Laugaveginum þar sem
stóð stórum stöfum „Bragi Brynj-
ólfsson, klæðskeri“. Við vorum
mjög stolt yfir því að hann Bfagi
væfy afi okkar og sögðum öllum
sem heyra vildu.
í dag finnst okkur að við hefðum
átt að vera duglegri að heimsækja
afa í Ásenda. En við eigum okkar
minningar. Minningar sem gleym-
ast aldrei!
Við þökkum þér fyrir allt, elsku
afi, og við sjáumst síðar. Guð blessi
minningu þína og styrki ömmu
Dóru á erfiðri stund.
Ingibjörg og Yngvi
Halldórsbörn.
GISLIEINAR
GUÐNASON
+ Gísli Einar Guðnason var
fæddur 25. ágúst 1925 á
Eyri við Reyðarfjörð. Hann lést
í sjúkrahúsi á Bretlandi 6. jan-
úar 1981.
I minningu föður míns.
Ó, sláttumaður, því slærðu svona fast?
Sligað nokkra sakleysingja gast.
Sérhver sál er drottinn tekur
syrgir önnur - Er það last?
Þennan mann þú máttir geyma,
miklu lengur héma heima.
Án þess meiða nokkunt mann
meðan Ieiða leyfðir hann
litla hönd og láta dreyma.
Margir sjálfsagt muna hann,
mikið tekinn, sjúkan mann.
Veittu honum drottinn dúnmjúka sæng ^
og dulitla drauma und þínum væng.
Heyrirðu drottinn. - Hrópa ég kynni
ef héldi það næði athygli þinni.
Viltu vernda fóður rninn
og veita honum kærleik þinn.
Það logaði ljós í sálinni inni,
nú lokaðist kafli í bókinni minni.
(Þ.G)
Þorbjörg Gísladóttir.