Morgunblaðið - 28.09.1995, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
* ••
OLOF
SIG URÐARDÓTTIR
+ Ólöf Sigurðardóttir var
fædd í Reykjavík 22. nóvem-
ber 1947. Hún lést í Landspítal-
anum 17. september síðastlið-
inn og fór útförin fram 26. sept-
ember.
DAUÐSFÖLl virðast ætíð koma á
óvart, jafnvel þótt vitað sé hvert
stefni. Ólöf Sigurðardóttir, sem var
ávallt kölluð Lóló, átti ekki langa
sjúkralegu. Fimmtudagskvöldið 14.
september sat ég hjá henni um
stund í Landspítalanum og færði
henni hljóðbókina „Englar alheims-
ins“ ásamt segulbandstæki. Lóló
svaf þá værum svefni, en rétt opn-
aði augun og heilsaði mér. í bjart-
sýni minni hvarflaði ekki annað að
mér en að henni gæfíst tími til að
hlusta á bókina. Helst hafði ég
áhyggjur af því, að hún héldi að
bókin fjallaði um yfirnáttúrulega
hjálp, sem við höfðum lítillega rætt
um skömmu áður.
Lóló var svilkona mín og jafn-
aldra, gift Guðmundi Einarssyni,
Mumma, bróður Ágústs, eigin-
manns míns. Samband okkar Lólóar
var ætíð með afbrigðum gott, þrátt
fyrir að það væri ekki mjög mikið.
Frá því að ég hitti hana fyrst, fannst
mér mikið til hennar koma og fann
ég, þá nýliði í fjölskyldunni, jafnvel
til afbrýðisemi yfir öllum hennar
kostum. Hún var svo ólík öllum
öðrum konum, sem ég þekkti. Lóló
var mjög samkvæm sjálfri sér, lét
álit sitt óspart í ljós á hveiju sem
var og var ófeimin við að segja
öðrum til syndanna, mislíkaði henni
eitthvað. Hrein unun var að fylgj-
ast með samskiptum hennar og lát-
innar tengdamóður okkar beggja.
Þær áttu í raun margt sameigin-
legt, hvað varðar skapferli og at-
orku. Má segja að Lóló hafi kennt
mér að umgangast þá mætu konu
óttalaust og án viðkvæmni.
Viðmót Lólóar var með afbrigð-
um hressilegt, enda var hún mjög
vinmörg. í þau skipti, sem ég kom
óboðin í heimsókn til hennar, var
hún afar sjaldan ein og oftast ein-
hver vinkvenna hennar hjá henni.
Ég dáðist að kímnigáfu hennar,
vinsældum, óþijótandi orku og
skipulagshæfni allt fram á síðustu
stundu.
Þegar maðurinn minn hringdi í
bróður sinn til að athuga hvort
hann gæti orðið að liði varðandi
undirbúning jarðarfararinnar, svar-
aði Mummi því til, að Lóló væri
búin að ganga frá því öllu. Þetta
hefðum við getað sagt okkur sjálf.
Lóló skilur eftir sig stórt tóma-
rúm. Hún var einfaldlega ein
skemmtilegasta kona sem ég hef
þekkt.- Megi allar góðar vættir
styrkja Mumma og börnin þeirra.
Eva Hreinsdóttir.
Með nokkrum fátæklegum orð-
um langar mig til að minnast elsku-
legrar vinkonu minnar. Ég kynntist
Lóló fyrir 3 árum þar sem ég hafði
augastað á eldri syni hennar. Ég
veitti því strax athygli að aldrei var
lognmolla í kringum hana, lífsfjörið
og krafturinn geislaði af henni hvert
sem hún fór. Eftir nokkurra daga
kynni tók hún upp á því að kynna
mig fyrir fjölskyldu og vinum. Við
slíkar aðstæður hlýtur fólk að verða
Crfisclrvkkjur
1^5%WcíMftg««hú/ið
IraiGAPi-inf)
Sími 555-4477
ERFIDRYKKJUR
feimið, svoleiðis var allavega með
mig, ég roðnaði og blánaði til skipt-
is í hvert sinn sem ég var kynnt
fyrir nýju fólki. Þegar ég kom í
Grenilundinn og sá að það voru
gestir reyndi ég að læðast framhjá
eldhúsglugganum og út í bílskúr í
herbergið hans Sigga. Auðvitað
komst ég ekki óséð framhjá Lóló,
annað hvort var kallað á mig þar
sem ég stóð í keng undir eldhús-
glugganum og var að laumast fram-
hjá eða þá að gestunum var smalað
saman í hóp og allir sendir út í bíl-
skúr. Þar kynnti hún mig sem
Hrafnhildi hans Sigga og svo kom:
„Finnst ykkur hún ekki lík mér?“
Ég minnist hennar í þátíð, hún
var; en í huga mér er hún.
Á slíkri sorgarstundu sem þessi
er flögra minningarnar um hugann.
Ein sú kærasta er frá jóladagsnótt
fyrir tveimur árum þegar við sátum
tvær í stofunni í Grenilundinum og
töluðum um okkar hjartans mál.
Þar var hlegið og grátið til skiptis
og fannst mér sem ég væri að tala
við jafnöldru mína, ekki tilvonandi
tengdó.
Elsku Margrét Björg, Mummi,
Einar og Siggi, sá tími sem nú fer
í hönd er erfiður, mjög erfiður og
verðum við að trúa því að tíminn
muni lækna öll sár.
Elsku Lóló, það voru forréttindi
að kynnast þér og það voru mikil
forréttindi að eiga þig að vini.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
(Halldór Kiljan Laxness.)
Hrafnhildur Sævarsdóttir.
Æskuvinkona mín Ólöf Sigurðar-
dóttir, kvaddi þennan heim 17. sept-
ember sl. Það er svo sorglegt, ekki
nema 48 ára gömul. Fyrir ári var
sem svartnættið skylli á er Lóló
eins og hún var kölluð, greindist
með banvænan sjúkdóm. Hún sem
var svo yfirfull af orku og dugn-
aði, nýkjörin formaður Sjálfstæðis-
félagsins í Garðabæ og mikil hesta-
og útivistarkona. Lóló tók þessum
vátíðindum fádæma vel og það var
engan bilbug á henni að finna. Hún
hreif mann með sér í bjartsýninni
og barðist hetjulega fyrir lífi sínu,
en varð að lokum að láta í minni
pokann fyrir manninum með ljáinn.
Kynni okkar hófust fyrir 35 árum
og hafa varað óslitið síðan. Lóló var
alls staðar hrókur alls fagnaðar
enda mikill húmoristi og orðheppin
mjög. Það streyma ótal Ijúfar og
skemmtilegar minningar frá okkar
æskuárum svo og frá hinum árun-
um sem á eftir komu, minningar
sem eiga eftir að vara eftir að sorg-
inni léttir. Lóló giftist æskuvini
okkar Guðmundi Einarssyni, og
eignuðust þau hjónin þijú börn,
Sigurð, Einar Gunnar og Margréti
Björgu. Komung byggðu þau hús
sitt að Grenilundi 2 í Garðabæ sem
hefur verið heimili þeirra alla tíð
síðan. Það var ætíð gestkvæmt hjá
þeim hjónum enda höfðingjar heim
að sækja og nutum við, ég og mín
fjölskylda, þess ríkulega gegnum
tíðina.
Lóló mín, ég veit að handan
móðunnar miklu bíða þín útbreiddir
faðmar foreldra þinna sem nýverið
kvöddu þennan heim og megi guð
geyma ykkur öll.
Þú gafst mér akurinn þinn.
Þér gef ég aftur minn.
Ást þína á ég ríka.
Eigðu mitt hjarta líka.
Hér þegar verður hold
hulið í jarðarmold,
sálin hryggðariaust hvílir,
henni guðs miskunn skýlir.
Elsku Mummi, Siggi, Einar, Mar-
grét, Hrafnhildur og Nicola, megi
guð styrkja ykkur á þessari sorgar-
stundu.
Björg Magnúsdóttir.
Haustvindar, laufin fölna og
íjúka af tijánum. Sumri hallar,
skuggar lengjast og maðurinn með
ljáinn birtist þér, vinkonan okkar
góða. Skarð er nú komið í hóp okk-
ar vinkvennanna, skarð sem ekki
verður fyllt eftir margra ára vin-
áttu, þú ert farin í birtuna eftir
sólarlítið sumar.
Eftir skilur þú minninguna um
góða vinkonu sem ávallt var jákvæð
og kraftmikil, hjálpsöm og fórnfús
og ekki síst áhugamanneskja um
flesta þá hluti sem gagn og gleði
gátu veitt öðrum.
Megi styrkur Guðs vera með
honum Mumma þínum, börnum og
tengdadætrum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
• er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin-stríð.
(V. Briem.)
Stella, Vigdís og María.
Kynni okkar af Lóló, eins og við
kölluðum hana alltaf, voru mjög
góð alveg frá því að við vorum litl-
ir pollar. Hún Lóló fylgdist vel með
og studdi dyggilega við bakið á
okkur þegar við vorum að taka
okkar fyrstu spor á vellinum og
fylgdi því eftir upp alla yngri flokk-
ana, enda sjálf mikil útivistarvera
sem iðkaði íþróttir af miklum dugn-
aði og krafti.
Við félagarnir hittumst reglulega
í Grenilundinum á heimili þeirra
Lóló og Mumma til að horfa á ensku
knattspyrnuna, hvers konar íþrótta-
viðburði og til að ræða málin. Allt-
af vorum við velkomnir og nutum
þess virkilega að koma til Sigga
því þau tóku okkur alltaf eins og
við værum einir af fyölskyldunni.
Lóló var mjög hress og skemmtileg
og hafði mikinn áhuga á því sem
við vorum að gera, hvort sem það
var fótboltinn eða skólinn. Hún var
mikil félagsvera og naut þess að
vera innan um fólk enda tók hún
oft þátt í umræðum á milli okkar
félaganna og hafði sitt til málanna
P E R L A N sími 562 0200
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
BS S. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SÍMI 557 6677
FIMMTUDAGUR 28. SEPTEMBER 1995 33
að leggja. Hlustuðum við alltaf vel
á hana, vegna lífsreynslu og virkrar
þátttöku hennar í hinum ýmsu
málefnum.
Lólo var yndisleg kona, við þökk-
um henni fyrir allar þær ánægju-
stundir er við áttum með henni og
minnumst hennar um ókomin ár.
Við biðjum guð að blessa hana og
fjölskyldu hennar.
Valdimar, Eyþór
og Sigurður B.
Þó við vitum að eitt sinn verða
allir menn að deyja, þá er alltaf
erfitt að sætta sig við þegar menn
á besta aldri falla frá.
Lóló sem hefur verið vinkona
móður minnar frá unga aldri og svo
vinkona okkar allra, var góð, þrótt-
mikil og athafnasöm kona. Alltaf
var svo gaman að hitta hana. Jóla-
dagskvöldin eiga eftir að vera tóm-
leg hjá okkur, þar sem Lóló og öll
hennar íjölskylda komu alltaf til
okkar og var það mikið tilhlökkun-
arefni. En fátækleg orð fá ekki lýst
þessari einstöku konu.
Hún var sterk og hugrökk, svo
verður hún veik, þessi sterka kona,
veik í líkama sínum, en hún barðist
jákvætt við sín veikindi allt til
dauðadags.
Núna er hún farin frá okkur, en
hlutverki hennar var svo langt frá
því að vera lokið.
Ég veit að foreldrar hennar taka
vel á móti henni, en þau eru einnig
nýfarin yfir móðuna miklu.
Með þessum fáu orðum vil ég
þakka Lóló þær góðu stundir sem
hún hefur gefið okkur öllum.
Elsku Mummi, Siggi, Einar, Mar-
grét Björg, Nicola og Hrafnhildur.
Mamma, Agga og aðrir aðstand-
endur. Missir ykkar er mikill. Guð
blessi ykkur öll.
Elísa og fjölskylda.
Einu sinni enn er lcomið að
kveðjustund i fjölskyldunni minni.
Hún elsku Lóló mín líka farin svo
ung. Það eru þung spor sem íjöl-
skylda hennar þarf að ganga. Því-
líkt áfall í fjölskyldunni. Foreldrar
hennar og tengdaforeldrar, öll farin
á tveimur árum.
Lóló tók á öllu þessu eins og
sönn hetja og barðist svo sjálf við
illvígan sjúkdóm. Hún var svo dug-
leg, það var sama að hveiju hún
gekk, hún sinnti öllu af krafti og
með gleði, hvort heldur það var
heima á heimilinu eða að sinna hin-
um ýmsu félagsstörfum. Hún var
alltaf svo glöð, allt frá því að hún
var barn. Hún var sannkallaður
sólargeisli.
Ég læt öðrum eftir að skrifa lífs-
hlaup hennar. Ég kveð hana með
miklum söknuði og bið góðan guð
að styrkja manninn hennar og börn-
in í þeirra miklu sorg.
Upp til himins liggur leið,
lífsins eftir runnið skeið,
þar sem dýrðar ljósin ljóma,
lofgjörð tungur guði róma,
öll er horfin angursneyð.
Þar er yndi, þar er friður,
þar er lífsins faprt skjól
þar er engin þraut né kliður,
þar skín drottins náðarsól.
(Jón Ólafsson, Einarslóni.)
Kæra frænka, far þú í friði. Frið-
ur guðs þig blessi.
Lína frænka.
Með þessu ljóði viljum við kveðja
elsku frænku okkar, Ólöfu Sigurð-
ardóttur, Lóló frænku eins og við
kölluðum hana.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki.
(Tómas Guðmundsson)
Megi góður Guð styrkja eigin-
mann hennar, börn og barnabörn.
Dagmar, Anna, Sigríður
og Birgpr.
-X-
MRNRBERG
ERFISDRYKKJAN
Veislusalur Lágmúla 4, sími 588-6040 *■'

LEGSTEINAR
NIOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 - sími 587 1960

t
Frændi minn,
DIÐRIK JÓNSSOIÚ
trésmiður,
Hofteigi 20,
verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju föstudaginn 29. septem-
ber kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Eiríkur Jónsson, Dagbjört Guðmundsdóttir,
Diðrik Eiríksson, Viktoria Valdimarsdóttir.
t
Innileg þökk til ykkar allra, er sýnduð
vinarhug og hlýju við andlát og útför
GUÐBJARGAR
SKAFT ADÓTTU R,
Sólheimum 23.
Kristi'n Gunnlaugsdóttir
og fjölskylda.