Morgunblaðið - 18.10.1995, Blaðsíða 34

MIÐVIKUDAGUR 18. OKTÓBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FINNUR H.
INGIMUNDARSON
+ Finnur Hilmar
Ingimundarson
var fæddur í
Reykjavík 6. októ-
ber 1926. Hann lést
í Landspítalanum
7. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Ingi-
björg Guðmunds-
dóttir frá Akra-
nesi, f. 3. maí 1890,
AM. 17. október 1968,
og Ingimundur
Nóvember Jónsson
frá Vatnsleysu-
strönd, f. 30. nóv-
ember 1885, d. 9. maí 1937.
Systkini hans eru Svava, f. 21.
janúar 1916, Guðrún, f. 19.
mars 1920, látin, Margrét, f.
8. ágúst 1921, og Guðmundur
Rafn, f. 20. júlí
1931. Hinn 9. febrúar 1954
kvæntist Finnur
Ólínu Bergljótu
Karlsdóttur. Dæt-
ur þeirra eru:
María Guðrún, f.
17. apríl 1950,
óskírð, f. og d. 3.
febrúar 1953,
Ingibjörg Auður,
f. 20. febrúar
1956, og Sigur-
laug Björk, f. 25.
ágúst 1961. Einnig
ólu þau upp dótt-
urson sinn, Finn
Sverri Magnús-
son, f. 6. janúar
1966.
Finnur vann ýmis störf, en
lengst af starfaði hann í Hag-
kaupum.
Útför Finns fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
MENN mæta örlögum sínum á
mismunandi hátt. Þar sem við
þekkjum til má telja að Finnur
>fi komist næst því að deyja
standandi. Fjarvera frá starfi eða
spítalavist var honum framandi.
Sjúkur og síðan fársjúkur mætti
hann til starfa er honum var trúað
fyrir.
Kostaðu hugann að herða;
hér skaltu lífíð verða.
Aðalsmerki Forn-íslendinga var
að umgangast dauðann með djörf-
ung. Þeir lögðu metnað sinn í að
kunna að deyja með sæmd. Sumir
úe^a fornsögurnar sér til gleði,
aðrir til að læra að deyja.
Fyrir 25 árum þegar Pálmi í
Hagkaupum tók á leigu nýbyggða
skemmu í Skeifunni réð hann til
sín vaskan hóp ungra manna,
suma nýkomna frá prófborði, svo
og nokkurn hóp góðra fagmanna
er kunnu vel til verka, en styrkur
Pálma var ekki síst að laða til sín
gott fólk. Nýbyggingin í Skeifunni
var byggð sem fjölnotahús þar sem
þak og gólf voru hinir afgerandi
fletir. Það þurfti að gera gólfin
aðgengileg með sem minnstum til-
kostnaði. Það féll í hlut Finns að
leysa þann vanda. Finnur hafði
mikla reynslu í notkun þeirra kem-
isí:u efna sem þá voru á markaði.
Þegar umsvif Pálma jukust sá
Finnur um flest málarastörf sem
tengdust fyrirtækjum hans. Síð-
ustu árin starfaði Finnur við vörslu
tækja og muna er þurftu að vera
tiltæk fyrir hinar ýmsu deildir
Hagkaupa.
Yfirbragð hans var suðrænt,
grískt eins og Eyjahafið. Höfuð
og andlitsfall fallega mótað. Suð-
ræn sól í hveijum blóðdropa. Hann
hafði lífleg tilsvör á reiðum hönd-
um, rímaði því oft á skemmtilegan
hátt.
Við ræddum oft um gamla fé-
laga úr Vesturbænum og hvernig
þeim hafði reitt af. Þar var Finnur
skemmtilega fjölfróður. Síðustu
árin höfðum við tækifæri til að
kynnast og umgangast Finn meira
en áður. Aberandi var tryggð hans
við fyrirtækið, öll hans hugsun
snerist um hag þess. Hann minnt-
ist oft á atvik og uppákomur í
samskiptum sínum við Pálma í
Hagkaupum og hinna mörgu
starfsmanna er hann hafði um-
gengist á löngum starfstíma. Finn-
ur hélt tryggð við margt af þessu
fólki sem sumt hafði lokið þar
starfsdegi sínum.
Það er ávallt sárt þegar vinir
hverfa. Þeir sem kynntust Finni
munu sakna hans, en mestur er
þó söknuður hans nánustu. Við
sendum fjölskyldu hans hlýjar og
innilegar samúðarkveðjur á
sorgarstundu.
Starfsfélagar og vinir.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
691181. Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmark-
"ast við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfín Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
t
Eiginkona mín,
er látin.
GRETA S. HANSEN,
Álftamýri 44,
Henning Elfsbergs.
Mig langar að minnast elsku-
legs mágs míns, Finns Ingimund-
arsonar, með nokkrum orðum.
Finnur var í mínum huga miklu
meira en mágur, eflaust hafa þær
tilfínningar sem tengdu okkur
skapast þegar ég missti móður
mína tíu ára gamall. A þeim tíma
bjuggu Begga systir mín og Finn-
ur á Stýrimannastíg og má segja
að í mörg ár hafí ég nánast verið
í heimili hjá þeim og alist upp með
dætrum þeirra. Finnur var mér
alltaf einstaklega góður. Hann var
með afbrigðum verklaginn maður,
hjálpsamur og mikið snyrtimenni,
hann var hæglátur en gat þó séð
broslegu hliðar tilverunnar. Hjóna-
band systur minnar og Finns var
. mjög ástríkt og báru þau gagn-
kvæma virðingu hvort fyrir öðru.
Það er óumræðilega sárt að sætta
sig við sviplegt fráfall Finns.
Elsku Begga systir, Maja, Inga,
Silla og Finnur, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn,
guð gefi ykkur styrk og mildi sár-
an söknuð.
Ég þakka fyrir allar góðu stund-
irnar og bið guð að umvefja Finn
ljósi sínu.
Sigurður Karlsson.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfí Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Arni, Þór, María og Ómar.
Laufið er farið að falla eftir
gróskumikið sumar, það er komið
haust. Svona taka árstíðirnar við
hver af annarri. Það haustaði
skyndilega í lífi Finns Ingimundar-
sonar tengdaföður míns sem varð
að lúta í lægra haldi í snarpri giímu
við krabbamein hinn 7. október
síðastliðinn, daginn eftir 69. af-
mælisdaginn sinn. Aðdragandinn
hafði verið stuttur, já, heilsan
hafði verið góða alla tíð, þar til
fyrir stuttu.
Gott skap er það sem einkenndi
Finn alla tíð og ávallt var stutt í
spaugið hjá honum og minnist ég
þess ekki að hafa séð hann þung-
an á brún eða önugan. Nei, það
var öðru nær, alltaf jákvæður og
bjartsýnn og átti hann ávallt létt
með að hrífa okkur hin með sér
með sínu góða skapi og jákvæðni.
Hagkaup var starfsvettvangur
hans meira og minna frá stofnun
þess og var alltaf ákveðinn dýrðar-
ljómi yfír fyrirtækinu og starfs-
fólki þess í hans augum og stríddi
ég honum stundum á þessu við-
horfí hans svona í léttum tón og
magnaðist dýrðarljóminn bara við
það. En nú er starfdeginum lokið,
og við sem vorum þeirrar gæfu
aðnjótandi að kynnast Finni og
njóta samvista við hann höfum
mikils að sakna og vil ég biðja
góðan guð að styrkja fjölskyldu
hans í þeirri miklu sorg sem frá-
fall hans skilur eftir sig. Með inni-
legu þakklæti fyrir allar samveru-
stundirnar. Blessuð sé minning
þín.
Guðmundur K.
Guðbjörnsson.
ANNA
JÓNSDÓTTIR
+ Anna Jónsdóttir fæddist í
Neskaupstað 27. mars 1974.
Hún lést í bílslysi sunnudaginn
1. október síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Norð-
fjarðarkirkju 7. október.
ELSKU vinkona og leiksystir.
Nokkur kveðju- og þakkarorð. Það
er erfitt að hugsa sér að þú sért
að fullu horfin af sjónarsviði þessa
lífs. Þú með allan þinn lífskraft og
lífsgleði. íþróttakonan sem allir
dáðu fyrir kraft og leikni.
Nú á kveðjustund koma ótal
minningar upp í hugann, bæði frá
Þiljuvöllum nr. 19 og 21, þar sem
tekið var upp á ýmsu og úr skólan-
um, þar sem við vorum saman í
bekk, og ekki síst skemmtilegu
stundirnar í skíðabrekkunum og öll
íþróttaferðalögin sem við fórum
saman í. Nú á kveðjustund þakka
ég þér allar þessar yndislegu stund-
ir.
Ég veit að söknuður ykkar for-
eldra og systkina er óumræðilegur
og bið ég guð að styrkja ykkur og
blessa.
Vilhelmína S. Smára.
Anna mín.
Mig langar að þakka þér fyrir
samveruna. Ég hef ekki frá mörgu
að segja, því margt er aðeins okkar
á milli. Én ég veit að við erum sam-
mála að við munum hittast aftur.
Skrifuð á blað
verður hún væmin
bænin
sem ég bið þér
en geymd
í hugskoti
slípast hún
eins og perla í skel
við hveija hugsun
sem hvarflar til þín.
(Hrafn A. Harðarson.)
Kæra fjölskylda á Þiljuvöllum
19, Guð geymi ykkur.
Hulda Maggý.
„Ó hve það er þægilegt, óumræði-
lega þægilegt að finna til öryggis í
návist annars manns. Þurfa hvorki
að vega né meta hugsanir og orð,
heldur varpa þeim frá sér með
kjarna og hismi - í þeirri vissu að
trygg hönd sigti þau, haldi því eftir
sem er þess virði og láti andblæ
góðvildar feykja hinum brott.“
(Mary Ann Évans (George Eliot)
1819 - 1880.)
Þessi orð lýsa Önnu vel. Ég
kynntist henni þegar hún byijaðj
að vinna hjá okkur í Tröllanaust. í
fyrstu tók ég ekki svo mikið eftir
henni því hún var hæglát og sagði
ekki margt, en smá saman hleypti
hún manni að sér og þá kom í ljós
að þessi hægláta stelpa bjó yfir
miklum persónutöfrum. Anna var
mikill prakkari og alltaf var stutt í
grínið. En hún hafði margt annað
til brunns að bera eins og hún sýndi
þegar hún stóð eins og klettur við
hlið mér og fjölskyldu minnar þegar
bróðir minn lést af slysförum fyrir
tæpum tveimur árum. Hún og Bjart-
ur voru góðir vinir og var hennar
+
Úför móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
HÓLMFRÍÐAR HELGADÓTTUR,
Holtsgötu 39,
Reykjavík,
fer fram frá Dómskirkjunni fimmtudag-
inn 19. október kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Blindrafélagið eða önnur líknar-
fólög.
Pétur Valdimarsson, Þórunn Matthfasdóttir,
Stefán Valdimarsson,
Fríða Valdimarsdóttir, Jóhann Eyjólfsson,
Guðfinna Ebba Pestana, Damien Pestana,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
missir líka sár en alltaf var hún til
staðar til að hugga, gleðja eða bara
vera. Hún virtist alltaf fínna á sér
hvað átti við hveiju sinni.
Anna hafði mikinn áhuga á því
hvort líf væri eftir dauðann og hver
tilgangurinn væri með þessu. Hún
las allt um það efni, svo ræddum
við það fram og aftur. Aðeins nokkr-
um dögum áður en hún lést vorum
við einmitt að ræða saman um þessi
mál. Auðvitað höfum við engin svör
við öllum spumingunum sem leituðu
á huga okkar en vonandi hefur hún
fengið þau nú. Anna var ekki ein-
ungis góður vinur heldur var hún
einstaklega traustur og skemmtileg-
ur vinnufélagi, hélt alltaf ró sinni
sama hvað á gekk og alltaf tilbúin
til að hjálpa. Mikið var hennar sakn-
að þegar hún tók þá ákvörðun að
flytjast búferlum til Reykjavíkur og
spila fótbolta með KR. En gleðin
var að sama skapi mikil þegar hún
nýlega tók aftur til starfa á litla
„heimilinu" okkar, Tröllanausti. Því
miður stoppaði hún ekki lengi hjá
okkur því Guð kallaði hana til sín
til mikilvægari verkefna. En mig
langar að þakka henni fyrir þann
tíma sem hún gaf okkur þó stuttur
hafí verið.
Elsku Anna mín, ég veit í hjarta
mínu að þú og Bjartur eruð að spila
fótbolta saman og gera góðlátlegt
grin hvort að öðru hvar sem þið
eruð. Þakka þér fyrir allt og allt.
Ég veit þú fékkst engu, vinur, ráðið ura það,
en vissulega hefði það komið sér betur,
að lát þitt hefði ekki borið svo bráðan að.
Við bjuggumst við að hitta þig oft í vetur.
Og nú var um seinan að sýna þér allt það
traust,
sem samferðafólki þínu hingað til láðist
að votta þér. Það virtist svo ástæðulaust
að vera að slíku fyrst daglega til þín náðist.
(Tómas Guðmundsson.)
Elsku Jóna, Jón, Hoffí, Toggi,
Sella, Siggi, Óli og aðrir ættingjar
og vinir, Guð styrki ykkur í ykkar
miklu sorg. Hugur minn fylgir ykk-
ur.
Bryndís.
Mig langar að minnast með örfá-
um orðum góðrar vinkonu. Okkar
leiðir lágu saman í gegnum fótbolt-
ann en Anna var aðeins 15 ára er
hún fór fyrst að spila með meistara-
flokki hjá Þrótti í Neskaupstað. Inn-
an þess hóps myndaðist fljótlega
hópur sem eyddi nær öllum stundum
saman. Hann fékk nafnið „Þróttar-
stelpumar“. Þessi hópur hefur ætíð
haldið saman síðan. Anna féll vel
inn í þennan hóp þrátt fyrir ungan
aldur, það varð ekki séð að Anna
væri neitt yngri en margar af okkur.
Núna er stórt skarð höggvið í
þennan hóp og skrítið til þess að
hugsa að næst er hópurinn kemur
saman þá vanti hláturinn og galsann
hennar Önnu. Þrátt fyrir hláturinn
og galsann bar stundum á góma
alvarlegri hluti og þar á meðal dauð-
ann. Anna velti oft fyrir sér spurn-
ingum _sem enginn gat svarað að
fullu. Ég vænti þess, elsku Anna,
að spurningum þínum hafi nú verið
svarað.
Minningin um góðan vin, hressa
og káta stelpu mun lifa í huga okk-
ar sem eftir erum.
Elsku Anna, ég þakka þér allar
þær stundir sem við áttum saman,
þín mun verða sárt saknað.
Elsku Jóna, Jón, Hóffí, Þorgeir,
Sella, Siggi, Olafur Jón, Ómi, Örn
og aðrir aðstandendur og vinir, ég
sendi ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi Guð styrkja ykk-
ur í sorginni.
Þó að ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum. Hugsið ekki um dauðann með harmi
og ótta. Eg er svo nærri að hvert ykkar
tár snertir mig og kvelur.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, Iyftist sál mín upp í mót
til ljóssins. Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur, og þótt látinn sé, tek
ég þátt í gleði ykkar yfír lífinu.
Halldóra.