Morgunblaðið - 05.12.1995, Blaðsíða 56

56 ÞRIÐJUDAGUR 5. DESEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
VALDÍS VALDIMARSDÓTTIR BERGLÍN
HALLDÓR VALDIMARSSON BERGSDÓTTIR
+ Valdís Valdi-
marsdóttir
fæddist 4. apríl
1927. Hún lést 26.
september síðast-
liðinn. Halldór
Valdimarsson
fæddist 20. maí
1928. Hann lést 9.
nóvember siðast-
liðinn. Foreldrar
Valdísar og Hall-
dórs voru Helga
Halldórsdóttir frá
Kjalvararstöðum
og Valdimar Dav-
íðsson, lengst
bóndi á Guðnabakka og á Höm-
rum.
Útför Valdísar fór fram 4.
október en Halldór var jarð-
sunginn 17. nóvember.
HÉR verður þess minnst að á
skömmum tíma hafa fallið systkin-
in frá Guðnabakka í Stafholtstung-
um, þau Valdís og svo Halldór,
bæði innan við sjötugt og því ekki
á háum aldri á nútímamælikvarða.
Þau voru í miðjum systkinahópn-
um á Guðnabakka og reyndar fyrst
þeirra sem fæddust þar. Valdís
fæddist 4. apríl 1927 en Halldór
rétt liðlega ári síðar, 20. maí 1928.
Eldri systkini þeirra lifa öll. Þau
eru Ástrún sem býr á Seltjarnar-
nesi með manni sinum, Aðalsteini
Sigurðssyni fískifræðingi, Guðrún,
sem býr í Hafnarfírði, ekkja eftir
Gest Sveinsson bónda og síðar iðn-
verkamann, og Þórður sem á heima
í Borgarnesi. Yngri systkini þeirra
Valdísar og Halldórs eru Þorsteinn
sem býr í Borgarnesi með konu
sinni, Ingu Ingólfsdóttur, og Guð-
björg sem býr í Kópavogi með
manni sínum, Guðmundi Rögn-
valdssyni afgreiðslumanni. Alls
voru systkinin frá Guðnabakka því
sjö. Tvær elstu systurnar fæddust
reyndar að Kjalvararstöðum, Þórð-
ur fæddist á Hermundarstöðum,
en þau hin yngri - fjögur - öll á
Guðnabakka þar sem Þveráin liðast
laxauðug um fallega sveit.
Foreldrar þeirra Valdísar og
Halldórs voru þau Helga Halldórs-
dóttir frá Kjalvararstöðum, sem
hefði orðið 100 ára á þessu ári,
fædd 1895, og Valdimar Davíðs-
son, fæddur 1899, alinn upp á
Arnbjargarlæk, lengst bóndi á
Guðnabakka og að Hömrum en
lést í Borgarnesi eins og síðar
Helga kona hans.
Ekki verður því haldið fram hér
að þau Valdís og Halldór hafí verið
nauðalík en þó voru þau lík og áttu
margt sameiginlegt bæði í útliti og
skaphöfn. Ungum dreng voru þau
góð um miðja öldina svo lengi verð-
ur minnst. Ekki er viðeigandi að
rifja upp þau augnablik í blaði;
ástæðan er sú að slík augnablik á
maður einn og þau verða aldrei
sögð. Valdís vann fyrst lengst í
foreldrahúsum, síðan fór hún í hús-
mæðraskóla eins og þær systur
allar, hóf búskap í Stangarholti þar
sem hún bjó með manni sínum,
Guðmundi Helgasyni. Þau slitu
samvistum og seinna bjó hún í
Reykjavík með börnum sínum en
alls fæddust henni sjö börn: Ingi-
björg Ema, Guðný, Heimir, Sigrún,
Andrés og Valdimar, sem öll lifa,
og Leó, sem lést á ungum aldri.
Ekki var veröldin alltaf góð við
Valdísi frænku mína; kannski var
hún ekki alltaf mjög góð við veröld-
ina. Ég hafði fátt af henni að segja
lengi. Síðastliðið sumar fórum við
Guðrún svo á systrafund þar sem
við lögðum drög að ættarmóti sem
reyndar va_r ekki haldið því veikindi
hömluðu. Á fundi með þeim systr-
um var gaman að rifja upp kynni
fyrri áratuga.
Valdís var á besta aldri, víkingur
til allra verka, hlífði sér hvergi og
sást ekki alltaf fyrir. Valdís var
næm kona - og sá sem er næmur
er oft líka jafnvel viðkvæmur úr
hófí fram. Viðkvæmnina reynir
hann oft að hylja með hörkufasi.
Verða þeir eiginleikar ekki raktir
hér en fullyrt að þar fóru mann-
kostir sem hefðu getað nýst henni
og umhverfínu miklu betur.
Halldór var réttu ári yngri en
Valdís. Hann vann einnig í föður-
húsum, fór í Reykholt og stundaði
þar nám í tvo vetur. Hann fór svo
í vinnu víða en _ það var á þeim
árum sem allir íslendingar fengu
allt í einu nóg að gera og svo var
lengi þar til atvinnuleysisvofan
lagðist við á heimilunum í seinni
tíð. Það lék allt í höndum hans og
mátti hann heita dverghagur. Hann
var hægur í fasi og ró virtist ríkja
yfír honum en það var engin logn-
molla innra með honum. Oft svipt-
ingar. Halldór var greindur maður
og fylgdist vel með þjóðmálum og
tók virkan þátt í pólitískri umræðu
á stundum. Hann gegndi starfi
ökukennara, jafnframt störfum
fyrir Kaupfélag Borgfirðinga. Hall-
dór bjó svo að segja allan sinn
búskap í Borgarnesi en hann gekk
ungur að eiga Maríu Ingólfsdóttur
frá Hrafnkelsstöðum. Þau eignuð-
ust Helgu, Lilju, Garðar, Ingólf,
Olöfu og Valdimar en hann lést
síðastliðið sumar með sviplegum
hætti. Barnabörn áttu þau mörg
og á heimili þeirra var gott að
koma. Þar leit ég inn síðast í sum-
ar og skoðaði myndir af afa mínum
sem ég hafði ekki séð áður að ekki
sé minnst á bæjarmyndirnar af
bænum í Hömrum sem var fallegur
mannabústaður meðan hann var
og hét. Halldór frændi minn var
ástríðufullur Íslandsunnandi og bjó
bifreið sína svo þau María gátu
ferðast um allt land. Hann kunni
landið utan að og var haldinn heitri
forvitni um hagi landsins og þjóðar-
innar. Áhugalið stofnaði með sér
samtök þeirra sem búa bíla vel til
ferðalaga. Stóðu þeir félagar heið-
ursvörð er Halldór var kvaddur úr
Borgarneskirkju.
Þau systkinin ólust upp við að-
stæður sem voru ekki öllum blíðar.
Þau tókust stundum á við flóknar
kringumstæður og höfðu stundum
sigur og stundum ósigur. Að lokum
féllu þau svo að segja hlið við hlið
í tímanum, þessi systkini frá
Guðnabakka. Þau biðu lægri hlut
fyrir þeim vágesti sem heitir
krabbamein. Valdís var jörðuð í
kirkjugarðinum á Borg á Mýrum
en Halldör við hlið yngsta sonar
þeirra Maríu í Borgarneskirkju-
garði.
Stórt skarð er höggvið í systk-
inahópinn frá Guðnabakka. Því
miður auðnaðist okkur ekki að
rækta hvert annað sem skyldi síð-
ustu árin og því stöndum við eins
og oft áður á bakkanum lífsmegin
og segjum hvert við annað: Af
hveiju eyddum við ekki saman fleiri
stundum til að spyija hvert annað,
til að fræðast hvert af öðru, til að
auðga mannlíf okkar og allra
hinna?
Með þessum fáum kveðjuorðum
flyt ég samúðarkveðjur mínar,
konu minnar og móður minnar öll-
um þeim góðu vinum og ættingjum
sem á þessu hausti hafa tekið þátt
í því með okkur að kveðja þau
Valdísi og Halldór.
Svavar Gestsson.
+ Berglín Bergsdóttir fæddist
4. desember 1945. Hún lést
í Landakotsspítaia 9. nóvember
síðastliðinn og fór útförin fram
17. nóvember.
MIG langar að minnast hennar
Beggu í nokkrum orðum.
Það er af nógu að taka þegar
um hana Beggu þarf að rita, það
var svo mikið sem hún gaf af sér.
Mér er mjög minnisstætt þegar við
fórum á ættarmót fyrir nokkru. Það
var alltaf troðið út úr tjaldinu hjá
Beggu og pabba. Hún hafði þau
áhrif að fólk laðaðist að henni, hún
leit á alla sem jafningja sína og það
hefur eflaust verið þess vegna sem
hún átti vini á öllum aldri. Krökkun-
um þótti alltaf svo gott að skreppa
yfír í tjaldið til ömmu og afa og fá
sér kanilsnúða og vínarbrauð sem
amma hafði bakað fyrir ferðina.
Ég yar hluta úr sumri hjá Beggu
og pabba þegar þau bjuggu í Kefla-
vík. Þegar þau bjuggu þar var ég
að passa börn, og ég var líka svolít-
inn tíma að vinna í humri. í hvert
skipti sem ég spurði hvort ég mætti
koma í heimsókn til þeirra var það
aldrei nema sjálfsagt, það virtist
ekki koma að sök að hún Begga
væri upptekin, alltaf gaf hún mér
tíma þegar ég kom til hennar. Hún
Begga átti hug minn og hjarta, svo
einstök var hún. Hún Begga var
ein af bestu vinkonum sem hægt
var að hugsa sér og leit ég fyrst
og fremst á hana sem mína bestu
vinkonu. Það var alltaf svo gott að
koma til Beggu ef mér lá eitthvað
á hjarta og fyrr en varði var hún
búin að leysa vandann sem hvarf
eins og og dögg fyrir sólu. Ég bjó
hjá Beggu og pabba í Sandgerði
þegar ég var 15 til 16 ára og vann
þá á sama vinnustað og pabbi en
Begga var þá að vinna hjá Nirði í
mötuneytinu og þangað kom ég
alltaf í hádeginu. Allur matur sem
hún gerði var eins og hann gerist
bestur, kökurnar sem hún gerði
voru alveg fyrsta flokks. Það var
alveg sama hvað ég bað hana um,
alltaf svaraði hún játandi og brosti
svo. Ég leit mjög upp til hennar,
hún hafði alltaf góð áhrif á mig og
er ég henni þakklát fyrir það. Ég
var um 17 ára þegar ég flutti norð-
ur í land og hóf þar búskap með
fyrrum sambýlismanni mínum. í
hvert skipti sem ég fór suður kom
ég alltaf við úti í Sandgerði hjá
Beggu og pabba á Hjallagötunni.
Ég eignaðist mína fyrstu dóttur
í janúar 1987 og heitir hún Anna
Birna, var ég fyrir sunnan þegar
hún fæddist og þegar hún var skírð.
Það var mikið verið á Hjallagötunni
meðan á öllu þessu stóð. Ég bjó
fyrir norðan í um 2 ár en dóttir
mín númer tvö fæddist í júlí 1988
en hún heitir Erla Kristín. Begga,
pabbi og Margrét komu í heimsókn
til mín í júní en þá voru þau á leið
á ættarmót á Siglufjörð og voru
teknar nokkrar myndir af þeim með
Önnu Birnu sem gott er að skoða
því þá koma upp allar góðu minn-
ingarnar frá þeim tíma. Þennan
tima sem ég bjó fyrir norðan höfð-
um við gott samband okkar á milli.
Frá Norðurlandinu fluttist ég
suður til Reykjavíkur og bjó þar í
tvö ár. Og var þá styttra að skreppa
í Sandgerði til þeirra. Síðla árs
1990 langaði mig til að flytjast í
Sandgerði og það stóð ekki á Beggu
og pabba, þau gerðu allt sem þau
gátu til að hjálpa mér til þess að
koma undir mig fótunum. Ég bjó
hjá þeim meðan ég var að leita mér
að húsnæði.
í maí 1992 eignaðist ég þriðju
dóttur mína. Allar dætur mínar
kölluðu hana Beggu ömmu, hún var
þeim mikil lyftistöng hvað varðar
lífíð og tilveruna. Þeim þótti svo
afskaplega vænt um hana ömmu
sína, þeirra söknuður er mikill og
elskuðu þær ömmu sína mjög mik-
ið. Þær hjóluðu stundum til ömmu
til þess að gá hvort amma ætti eitt-
hvað gott í pokahorninu, sem iðu-
lega var. Komu þær stundum sadd-
ar heim því þá hafði amma gefið
þeim kökur. Hún Begga hafði alveg
einstakt lag á stelpunum mínum
enda virtu þær ömmu sína mjög
mikið.
Hún Begga var með alvarlegan
sjúkdóm sem hún lést svo af. Þegar
hún greindist með þennan sjúkdóm
hrundi ég alveg saman en það var
hún sem sá það bjarta sem ég sá
ekki fyrr en hún benti mér á það,
að það deyja allir fyrr eða síðar og
maður verður bara að lifa með
þessu þó erfitt sé.
Þegar illa lá á manni var það
alltaf hún sem kom manni til að
hlæja og hugsa um það bjarta og
það góða.
Þurfti Begga alltaf að fara í
meðferð vegna sjúkdóms síns. Eftir
eina af meðferðunum fór hún með
flugi til Eskifjarðar til þess að heim-
sækja dóttur sína og fjölskyldu
hennar, var hún þá nýflutt í annað
húsnæði á sama stað og vildi Begga
alveg endilega fara austur til að
skoða nýja heimilið og til þess að
sjá augasteinana sína eins og hún
kallaði börnin hennar Guðnýjar. Það
var með eindæmum hvað hún barð-
ist frækilega við sjúkdóm sinn. Það
virtist vera alveg sama hvemig
henni leið, alltaf gat hún komið öll-
um til þess að hlæja. í veikindum
hennar voru tvær af systrum henn-
ar mikið hjá henni og kom margt
fólk til þess að heimsækja hana.
Begga var einn og hálfan til tvo
mánuði á Landakoti þar til hún lést.
í hvert skipti sem ég kom til henn-
ar inn á spítala var einhver hjá
henni, hún var aldrei ein. Svo sam-
hent er fjölskylda hennar. Bobba
og Vala voru hjá henni á erfiðasta
tíma hennar. Þær voru hjá systur
sinni í hvert og eitt einasta skipti
sem ég kom, ef þær voru ekki stadd-
ar hjá henni höfðu þær aðeins skot-
ist frá, en það var þá ekki langur
tími.
Það er búið að vera alveg yndis-
legur tími sem ég hef átt með henni
Beggu og minningarnar eru óþijót-
andi. En minningarnar um hana
Beggu geymi ég í hjarta mínu þar
sem allt það góða varðveitist í lífi
hvers manns.
Elsku pabbi, Margrét, Bergur,
Guðný og aðrir aðstandendur, mína
dýpstu samúð sendi ég ykkur. Guð
geymi ykkur öll.
Blessuð sé minningin um hana
elsku Beggu mína.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lffið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þijóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur
hann af raunum sigur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(S.Kr. Pétursson)
Þín einlæg
Bryndís Guðmundsdóttir.
VINNINGASKRÁ
BINGÓLOTTÓ
Númer viku: 48
Útdráttur þann: 2. desember, 1995
Bingóútdráttun Ásinn
22 30 71 48 68 52 62 20 6 24 65 37 43 73 60 74 12 16 70 28
___________KFTIRTALIN MIÐANÚMER VINNA 1000 KR VðRUÚTTEKT.
10006 10428 11030 11283 11755 12038 12356 12816 13194 13689 14389 14755 14984
10031 10450 11074 11423 11764 12148 12363 12911 13555 13726 14451 14782 14989
10108 10654 11130 11554 11838 12227 12408 12991 13621 14027 14559 14912
10152 10895 11194 11642 12009 12249 12574 13134 13663 14226 14694 14982
Bingóútdráttun Tvisturinn
74 75 39 68 28 20 6 36 73 37 10 32 47 54 8 42 63 12 4
___________EFTLRTALIN MIÐANÚMER VINNA 1000 KR. VÖRUÚTTEKT.
10086 10593 10731 11225 11501 11780 12667 12856 13328 14118 14227 14399 14665
10222 10684 10771 11239 11574 12214 12693 12906 13464 14147 14290 14504 14866
10274 10704 10822 11266 11617 12319 12702 12932 13625 14195 14358 14569
10432 10730 10997 11308 11660 12486 12836 13030 14059 14216 14365 14647
Bingóútdráttur: Þristurínn
35 47 15 29 41 32 64 44 13 30 61 74 2 40 54 51 21 39
___________EFTIRTALIN MIPANÚMER VINNA 1000 KR. VÖRUÚTTEKT.
10027 10207 10408 11195 11767 12211 12337 12744 13089 13505 13781 14419 14621
10124 10212 10481 11488 12051 12249 12375 12889 13173 13648 13800 14455 14849
10169 10255 10769 11660 12106 12254 12399 12890 13374 13684 14071 14498
10190 10353 11061 11727 12182 12284 12662 12953 13417 136% 14266 14564
Lukkunúmer: Ásinn
VINNNINGAUPPHÆÐ 10000 KR. VÖRUÚTTEKT FRÁ J.JONES & VERO MODA,
10897 11409 12805
Lukkunúmen Tvisturinn
VINNNINGAUPPHÆÐ 10000 KR. VÖRUÚTTEKT FRÁ NÓATÚN.
12490 13736 13879
Lukkunúmer: Þrísturínn
VINNNINGAUPPHÆÐ 10000 KR. VÖRUÚTTEKT FRÁ HBP PÓNTUNARLISTANUM.
| 11465 13302 14362
Lukkuhiélið
Röð: 0130 Nr: 11730
Bílahjýlið
Röð: 0133 Nr: 12626
Vinningar grciddir út frá og með þriðjudegi.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASClI-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld i úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasfðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.