Morgunblaðið - 10.01.1996, Blaðsíða 10

10 MIÐVIKUDAGUR 10. JANÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
24 ára Keflvíkíngur hefur ekki getað iinnið í þrjú ár vegna bílslyss
Bíður enn
aðgerðar til
úrbóta
Fyrír þremur árum lenti Páll Guðmundsson
í bílveltu með þeim afleiðingum að hryggjar-
liðir hans sködduðust. Hann hefur veríð
óvinnufær síðan og er orðinn langeygur eft-
ir aðgerð sem unnið getur bug á þessu
ástandi og kvölum því samfara.
Morgunblaðið/Júlíus
PALL Guðmundsson segir að bílslys sem hann lenti í fyrir þrem-
ur árum hafi haft mikil og erfið áhrif á andlega og líkamlega
líðan hans auk þess sem ástvinir hans séu ekki ósnortnir af
ástandinu.
Kviknaði
í út frá
kerti
INNBÚ íbúðar á Egilsgötu
skemmdist nokkuð þegar eld-
ur kom þar upp aðfaranótt
sl. sunnudags. Eigandi íbúð-
arinnar var fluttur á slysa-
deild til skoðunar vegna
gruns um reykeitrun.
Þegar slökkvilið kom á
staðinn logaði m.a. í glugga-
tjöldum. Mikill reykur var í
íbúðinni. Tveir reykkafarar
fóru inn í íbúðina og slökktu
eldinn með vatni. Eldur var
einnig í jólatré, gardínukappa
og stói. Talið er að eldurinn
hafi kviknað út frá kerti sem
var á hillu nálægt jólatrénu.
Skemmdir urðu á innbúi og
fleiru, aðallega af reyk og
eldi.
Fundu
amfetamín
á farþega
LÖGREGLAN stöðvaði bif-
reið þekkts fíkniefnaneyt-
anda í miðbænum aðfaranótt
sunnudags. Eigandi bílsins
neitaði því að fíkniefni væru
í bílnum og heimilaði lögregl-
unni að leita í honum.
Engin fíkniefni fundust í
bílnum en við leit á farþega
fannst efni sem talið er vera
amfetamín. Lagt var hald á
efnið.
Yfirlýsing
MORGUNBLAÐINU hefur
borist svohljóðandi yfirlýsing
frá Þjóðleikhúsinu:
„Þjóðleikhúsið frumsýnir
nk. laugardag, 13. janúar,
breska leikritið Leigjandann
(The Lodger) eftir Simon
Burke í þýðingu Hallgríms
H. Helgasonar.
Svo óheppilega vildi til að
titill þessi, sem er þýðing á
enska heiti verksins, er sam-
hljóða titli á skáldsögu Svövu
Jakobsdóttur sem út kom hjá
Helgafelli árið 1969 og vakti
mikla athygli. Skáldsagan
var endurútgefin árið 1979
og í þriðja sinn af Forlaginu
árið 1994.
Þjóðleikhúsið vill vekja at-
hygli á að hér er um allt ann-
að verk að ræða, mjög svo
óskylt að öllu efni og bygg-
ingu.
Þjóðleikhúsið harmar að
nafngift verksins kunni ef til
vill að geta valdið misskiln-
ingi og biður Svövu Jakobs-
dóttur afsökunar á því.“
VERKIRNIR lýsa sér sem
þungur hjartsláttur eða
högg sem leiða niður í
fætur og út í axlir. Þeir
eru alltaf til staðar, misjafnlega
mikið þó,“ segir Páll Guðmunds-
son, 24 ára gamall Keflvíkingur,
sem lenti í bílveltu í febrúar 1992
þegar hann var á leið til Voga.
Hann hefur verið óvinnufær í þijú
ár vegna slyssins og beðið í hálft
annað ár eftir aðgerð sem veita á
honum bata ef vel fer.
„Þetta er erfitt og reynir bæði á
mann líkamlega og andlega og alla
í kringum mig, einkum fjölskyld-
una. Lyfin og kvalirnar hlaupa í
skapið á mér og ekki bætir þessi
langa bið úr skák,“ segir hann.
Man ekki eftir slysinu
Páll ók bifreið sinni á 70-80
kílómetra hraða á gijót á malar-
vegi með þeim afleiðingum að
annað framdekkið sprakk og bif-
reiðin valt. Hann kastaðist út úr
henni við slysið. Páll var í fyrstu
fluttur í sjúkrahúsið í Keflavík en
þaðan í Borgarspítala. Hann lá
rúmfastur í þijá mánuði í spelkum,
en hryggjarliðir á milli herðarblaða
sködduðust auk þess sem hann
fékk skurð á höfuð. Hann man
ekkert eftir slysinu.
Páll átti eftir eina námsönn í
bifvélavirkjun og var á samningi
hjá íslenskum aðalverktökum þeg-
ar slysið varð. Sumarið 1992
reyndi hann að heija störf að nýju.
„Eg var bara um hálfan mánuð í
vinnu en þá versnaði ástandið og
ég hef ekkert skánað síðan. Ég
má ekkert gera nú orðið, alveg
sama hvað það er. Öll áreynsla
veldur mér sársauka og ekki að-
eins erfiði; ég get ekki setið lengi,
get ekki staðið kyrr lengi og get
ekki legið lengi,“ segir hann. Hann
hætti í bifvélavirkjun af þessum
sökum og hóf nám í rafeindavirkj-
un.
Skurðaðgerð eina
hálmstráið
Páll hóf sjúkraþjálfun í Keflavík
eftir slysið og dvaldist síðan f tvo
mánuði á Reykjalundi haustið
1992. Síðan hefur hann reynt að
æfa sig sjálfur, fyrir utan mánað-
ardvöl á Reykjalundi haustið 1993
og sjúkraþjálfun sem hann fékk í
fyrrasumar. Páll var metinn 100%
öryrki í Lífeyrissjóði Suðurnesja
frá 1. ágúst 1992 en trygginga-
mál hans voru gerð upp
í desember 1994 og var
þá ekki tekið tillit til
heilsufars eftir aðgerð.
Tryggingastofnun úr-
skurðaði hann 20% ör-
yrkja.
Vorið 1994 ræddi Páll við Hall-
dór Jónsson, yfírlækni bæklunar-
lækningadeildar Landspítalans,
sem mat stöðuna svo að með
skurðaðgerð og hryggjarspenn-
ingu væru batahorfur góðar.
Skurðaðgerðin var borin undir
Ragnar Jónsson, lækni á Borgar-
spítalanum, sem lýsti sig fylgjandi
aðgerð og taldi helmingslíkur á
betri líðan að henni lokinni. Ári
síðar hafði líðan Páls enn farið
versnandi og var þá beiðni um að
flýta skurðaðgerð ítrekuð. Ekki
var unnt að verða við
þessum óskum og bent
á langa biðlista því til
staðfestingar .
„Ef ég hefði komist
strax í aðgerð gæti ég
verið búinn að vinna í
heilt ár, miðað við að þurfa hálft
ár til að jafna mig. Ég á loks að
fara í aðgerðina í sumar, hvernig
svo sem það fer, og hún er eina
hálmstráið mitt nú,“ segir Páll.
Kvalir kalla á sterk lyf
Fljótlega eftir slysið hóf hann
að taka verkjalyf til að deyfa sárs-
aukann, en minnkaði neysluna á
fáeinum mánuðum. Kvalirnar létu
hins vegar ekki að sér hæða og í
fyrravor var hanrt farinn að nota
mikið af verkja- og vöðvaslakandi
lyfjum.
Hann tekur nú 10-12
töflur á dag og stund-
um meira ef verkirnir
ágerast. Auk þess inn-
byrðir hann þijár töflur
við þunglyndi til að slá
á áhrif verkjalyfjanna. „Ég get
að minnsta kostið sofið,“ segir
hann.
Seinasta haust var sársaukinn
orðinn svo megn að hann varð að
styðjast við hækjur. Þrautirnar
leiddu niður í annan fótinn þannig
að hann gat ekki stigið í hann.
Þá gleypti hann um 16 töflur á
sólarhring. Heimilislæknir Páls
varaði við þessari lyfjaneyslu en
ástandið var slæmt og í nóvember
sendi læknirinn hann á bráðamót-
töku Landspítalana vegna óbæri-
legra verkja.
Páll var lagður inn á bæklunar-
lækningadeild í kjölfarið en eftir
sex daga rannsókn fannst ekkert
nýtt utan óeðlilegra og ósjálfráðra
taugaviðbragða í öðrum fæti og
víðar um líkamann. Hann var síð-
an sendur heim og reyndi að halda
skólagöngunni áfram eins og ekk-
ert hefði í skorist. Viljinn dugði
þó skammt, því skömmu síðar fékk
hann krampakast í skólanum
vegna kvala og var sendur á
bráðamóttöku sjúkrahússins í
Keflavík.
„Ég man ekkert eftir þessum
atburði en læknarnir segja að
bæði krampinn og minnisleysið
séu viðbrögð líkamans við sárs-
aukanum. Ég spenntist víst allur
upp og titraði auk þess sem ég fæ
oft svitaköst," segir Páll.
Minnisleysi og
uppköst
Hann jók lyfjaneysluna enn síð-
ari hluta seinasta árs og kveðst
hafa tafist mikið í námi vegna
þessa alls, en þó náð þokkalegum
prófum. Hvíldin í jólaleyfinu gerði
honum gott, auk þess sem hann
skipti um verkjalyf fyrir jól. Þau
höfðu þó aukaverkanir á borð við
magaverk og um jól og áramót
kastaði hann upp mat og blóði,
sem heimilislæknir hans segir
stafa af langvarandi lyfjaneyslu.
Auk þess er farið að bera á
minnisleysi í nokkrum mæli og
einkum er skammtímaminnið
reikult.
„Þetta versnar stöðugt eftir því
sem lengra líður og ég er orðinn
langeygur eftir aðgerð, enda hefur
sú stund frestast stöðugt að ég
get farið að vinna aftur. Ég er í
sambúð og við eigum íbúð og barn,
þannig að það er erfitt að lifa á
47 þúsund krónum frá lífeyris-
sjóðnum og brýnt að geta byijað
störf að nýju þótt erfíðisvinna sé
útilokuð.“
Lítill sparnaður af bið
Páll kveðst ekki skilja þann
sparnað sem ríkisvaidið hafí af því
að halda biðlistum á þessu sviði
jafn löngum og raun ber vitni,
enda hljóti að vera svipað ástatt
um Ijölda annarra
fórnalamba slysa.
„Nú þigg ég bætur
og legg ekkert af mörk-
um til þjóðfélagsins í
líki vinnu eða skatta,
sem getur ekki verið til
góðs, auk þess að líða kvalir sem
hægt hefði verið að lina fyrir
löngu ef biðlistarnir væru ekki
styttir með svo mikilli hægð,“
segir Páll. „Flestir læknarnir eru
allir af vilja gerðir, en fjárveit-
ingavaldið setur þeim þröngar
skorður."
Versnar stöð-
ugt eftir því
sem lengra
líður
Krampi og
minnisleysi
eru viðbrögð
við sársauka
Kirkju breytt í leikskóla
Vestmannaeyjar. Morgunblaðið.
GAMLA Betelkirkjan við Faxastíg
í Vestmannaeyjum hefur nú feng-
ið nýtt hlutverk. Betel var í tæp
70 ár kirkja Hvítasunnusafnaðar-
ins en á síðasta ári var vígð ný
kirkja Hvítasunnusafnaðarins í
gamla Samkomuhúsinu við Vest-
mannabraut og var því engin
starfsemi í gamla Betel.
Sigurmundur Einarsson, einn
af forystumönnum Hvítasunnu-
safnaðarins í Eyjum, sagði í sam-
tali við Morgunblaðið að eftir að
söfnuðurinn festi kaup á gamla
Samkomuhúsinu hafi verið reynt
að selja Betel en það hafi ekki
gengið. Þá hafi verið athugað með
ýmsa möguleika til nýtingar á
húsinu og niðurstaðan hafi verið
að fara í samningaviðræður við
bæjaryfirvöld um að hefja rekstur
leikskóla í húsnæðinu. Samningar
tókust við Vestmannaeyjabæ og
var þá hafist handa við að breyta
húsnæðinu svo hægt væri að
starfrækja þar leikskóla. Sigur-
mundur sagði að leikskólinn væri
rekinn sem sjálfseignarstofnun í
eigu Hvítasunnusafnaðarins en án
tengsla við söfnuðinn og væri
reksturinn í fullu samráði við
Vestmannacyjabæ.
45 vistunarpláss eru á leikskól-
anum en nú eru þar um 30 börn
þannig að cnn á eftir að fjölga
þar auk þess sem möguleikar eru
á stækkun leikskólans í framtíð-
inni ef þörf og áhugi verður á.
Morgunblaðið/Sigurgeir Jónasson