Morgunblaðið - 16.02.1996, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskulegur faðir okkar, stúpi, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKAR MARKÚSSON,
Aðalstræti 120,
Patreksfirði,
verður jarðsunginn frá Patreksfjarðarkirkju laugardaginn 17. febrúar
kl. 14.00.
Ágústa Markrún Óskarsdóttir, Sveinn Haukur Sigvaldason,
Guðri'ður Óskarsdóttir, Kristján Adolfsson,
Eva Elsa Sigurðardóttir, Hreiðar Pálmason,
Guðrún Ása Þorsteinsdóttir, Jón G. Guðbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
AUÐBJÖRG TÓMASDÓTTIR,
(áður Smáragötu 4),
lést í St. Jósefsspítalanum í Hafnarfirði
3. febrúar 1996.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum vináttu og hlýhug.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki
sjúkradeildar 4B, Hrafnistu, Hafnarfirði,
og lyflækningadeildar St. Jósefsspítala.
Hólmfríður Kristjánsdóttir, Sigríður Kristjánsdóttir,
Edda Kristjánsdóttir,
Tómas Kristjánsson, Anna Fríða Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar föður míns,
tengdaföður, afa og langafa,
LEÓS JÓNSSONAR,
Hverfisgötu 11,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Sjúkrahúss Siglufjarðar.
Minný Leósdóttir, Guðbjörg Stefánsdóttir,
Leó R. Ólason, Fanný Gunnarsdóttir,
Sæunn Óladóttir, Hafþór Gunnarsson,
Jóhanna Gunnarsdóttir,
Bæring Gunnarsson,
Elín Gunnarsdóttir
og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og aðstoð við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
SVANLAUGAR BJÖRNSDÓTTUR,
Uppsalaveg 26,
Húsavík. ,
Hermann Ragnarsson,
Jónína Hermannsdóttir, Páll Helgason,
Björn Hermannsson, Áslaug Elisdóttir,
Þórey Hermannsdóttir, Bjarni Eyjólfsson,
barnabörn, ættingjar og vinir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
JÓFRÍÐAR STEFÁNSDÓTTUR,
Stafni,
Reykjadal.
María Helgadóttir, Hallur Jósepsson,
Ólöf Helgadóttir,
Ingibjörg Helgadóttir,
Ásgerður Helgadóttir, Jón Hannesson,
Guðrún Helgadóttir, Gunnar Jakobsson
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar móður minnar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
HELGU PÁLSDÓTTUR,
Stórholti 30,
Reykjavik.
Kristín Guðbjartsdóttir,
Magnús Snorri Halldórsson, Adine M.B.
lan Helgi Magnússon.
PÁLL
ÞÓRHALLSSON
+ PálI Þórhalls-
son fæddist á
Brettingsstöðum á
Flateyjardal 1.
april 1913. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð í Kópavogi 5.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hans voru Petrína
Sigurgeirsdóttir, f.
16.9. 1887, d. 9.8.
1966, og Þórhallur
Pálsson, f. 4.6.
1884, d. 30.1. 1963,
bóndi á Brettings-
stöðum. Systkini Páls hétu
Ásgeir, f. 23.7. 1915, d. 25.8.
1995, Þórður, f. 7.3. 1918, d.
7.3. 1985, og Svava, f. 15.8.
1919, d. 12.3. 1993.
Páll átti heima á Brettings-
stöðum þar til
byggðin lagðist í
eyði 1953. Þá flutt-
ist hann með fjöl-
skyldu sinni _ til
Flateyjar. Árið
1962 flytjast svo
systkinin öll suður
yfir heiðar og setj-
ast að á Kópavogs-
hæli og þar dvaldi
Svava til æviloka.
Bræðurnir Ásgeir
og Þórður dvöldu
síðustu árin norður
í Eyjafirði, lengst
af í Skjaldarvík.
Síðustu árin var Páll til heimil-
is á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð.
Útför Páls fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
PÁLL vinur okkar og frændi hefur
lokið lífsgöngu sinni. Hann fékk
hægt andlát eftir stutta sjúkdóms-
legu.
Flateyjardalur er fagurt byggð-
arlag. Þar var áður blómlegt
mannlíf enda þótt byggðin sé af-
skekkt og vegalengd til næsta
bæjar á landi talin sex tíma lestar-
gangur. Stutt var þó yfir sundið
til Flateyjar. Þangað var hægt að
sækja brýnustu nauðsynjar þegar
vel gaf á sjó. Kirkjustaður var á
Dalnum og oft var margt um
manninn þegar messað var, gest-
risni heimamanna var víðfræg og
í hávegum höfð sem enginn
gle_ymir er naut.
I þessari sveit í faðmi fagurra
Qalla með útsýni yfir Skjálfanda
fæddist Páll og átti sín æsku- og
ungdómsár. Hann ólst upp í heimi
stórfjölskyldunnar þar sem kyn-
slóðabilið var óþekkt fyrirbæri.
Á Brettingsstöðum var marg-
býlt í þá daga. Margar ijölskyldur
bjuggu saman í gamla bænum sem
byggður var úr torfi og grjóti.
Heimilisfólk var oft um 20 manns.
Bændur hófust nú handa um
byggingu íbúðarhúsa úr stein-
steypu. Bræðurnir Þórhallur og
Guðmundur Pálssynir byggðu Efri-
Brettingsstaði rétt norðan gamla
bæjarins, Gunnar Tryggvason
byggði sitt hús nokkru neðar í
túninu og Grímur Sigurðsson
byggði einnig upp á Jökulsá. Brett-
ingsstaðabændur bættu um betur,
þeir reistu rafstöð í litlu gili fyrir
ofan bæinn. Raforkan nægði til
ljósa og hita.
Ætla má að viðbrigðin hafi ver-
ið mikil þegar fjölskyldumar fluttu
inn í húsin sín árin 1928 og 1929.
Rafmagnseldavélin leysti gömlu
kolavélina af hólmi og ljós lýsti í
hveijum glugga.
Þessi reisulegu hús bera vitni
um stórhug og bjartsýni þeirra sem
SVANLAUG
BJÖRNSDÓTTIR
+ Svanlaug Björnsdóttir
fæddist á Húsavík 31. októ-
ber 1942. Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri
5. febrúar síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Húsa-
víkurkirkju 13. febrúar.
SÚ S0RGARFRÉTT barst mér
síðla mánudaginn 5. febrúar að
Svanlaug æskuvinkona mín væri
látin. Mig setti hljóða og tár hrutu
af hvörmum, á slíkum stundum
veltir maður ósjálfrátt fyrir sér lífs-
gátunni. Aldrei verður skilningur
minn svo djúpur að ég viti eftir
hveiju skaparinn fer þegar hann
tekur fólk til sín. Tímaklukka hvers
og eins tifar í almáttugri hendi
hans og mislangur er sá tími sem
hvetjum og einum er gefinn; allt
frá nokkrum mínútum upp í mis-
marga daga eða ár. Alltaf er mað-
ur jafn ósáttur þegar fólk á besta
aldri er kallað burt úr þessum heimi.
Sár koma á hjartað í hveit eitt sinn.
Við Lauga vorum skólasystur
og vinkonur gegnum barnaskóla,
eins vorum við herbergisfélagar á
Laugum einn vetur. Laugu voru
góðar gáfur gefnar, nám lá opið
fyrir henni. Eins hafði hún léttan
og sérstakan húmor sem oft vakti
kátínu í vinahópi.
Margs er að minnast frá
bernskuárunum. Æði oft heimsótt-
um við hvor aðra. Á þeim tíma
þótti sjálfsagt að ganga þennan
spöl milli bæjanna, sem fáir krakk-
ar og unglingar myndu leggja á
sig í dag. Oft eigruðum við um
hraunið og kvosirnar og nutum
hinnar sérstöku fegurðar sem Að-
aldalshraun hefur upp á að bjóða.
Heilu dagana gátum við rölt þar
um og sest í laut eða á hraun-
strýtu og trúað hvor annarri fyrir
innstu hjartans málum. Stundum
kom fyrir að tíminn gleymdist, þá
mættum við stundum of seint til
þeirra verka er okkur voru ætluð
og fengum bágt fyrir.
Lauga giftist mjög ung eftirlif-
andi manni sínum, Hermanni
Ragnarssyni, og áttu þau þijú
mannvænleg börn. Framan af
árum komum við hjónin oft í heim-
sókn til þeirra og fengum ævinlega
frábærar móttökur, bæði á Ketils-
brautinni og ekki síður á Uppsala-
veginum þar sem þau bjuggu sér
fagurt og notalegt framtíðarheim-
ili. Lauga hafði „græna fingur",
sem höfðu þá náttúru að allur
gróður óx og dafnaði sem hún kom
nálægt, bæði innan húss og utan.
Rósirnar hennar voru víða rómaðar
fyrir þroska og fegurð, enda garð-
urinn hennar heil paradís, ekki síst
þegar líða tók á sumarið og hvert
haust skörtuðu rósirnar sínu feg-
ursta. Það er sjónarsviptir að slíkri
konu sem ætíð hafði lag á að fegra
umhverfi sitt og hlúa bæði að nátt-
úrunni og ekki síður mannlega
þættinum, en Svanlaug var ein-
staklega hlý manneskja sem gott
var að leita til.
Guð geymi þig, Lauga mín, í
þínum nýju heimkynnum, þar sem
áreiðanlega hefur verið tekið vel á
móti þér. Hvíl í friði, kæra vina,
og hafðu þökk fyrir samfylgdina í
gegnum árin.
Hermanni, börnunum og fjöl-
skyldum þeirra sendi ég innilegar
samúðarkveðjur og bið guð að
styrkja þau Og aðra ættingja og
vini í þessari þungu raun.
Sigríður R. Hermóðsdóttir.
að stóðu, áður en straumur nýrra
tíma hreif þá brott.
í dag er þeim öllum vel við hald-
ið, nýjar kynslóðir hafa tekið við
og njóta þar sumardvalar.
Systkinin fjógur á Efri-Brett-
ingsstöðum gengu ekki heil til skóg-
ar. Þau áttu því ekki samleið með
jafnöldrum sínum hvað skólagöngu
snerti. Þau öðluðust sinn þroska
hjá foreldrum og frændfólki, tóku
þátt í störfum dagsins, við hey-
skap, umönnun búsmalans, ullar-
þvott og annað sem til féll. Þau
voru umvafín hlýju og ástúð fólks-
ins síns og áttu öll góð uppvaxtarár.
Páll var mikill lestrarhestur.
Marga stundina sat hann við rúm-
stokk Páls afa síns, sem var orðinn
blindur, og las fyrir hann.
Páll var ótrúlega minnugur á
löngu liðna atburði og oft leiðrétti
hann okkur þegar gamlar sögur
voru rifjaðar upp eða ættartengsl
bar á góma.
Á áttræðisafmæli Páls 1. apríl
1993 var haldin hátíð í Sunnuhlíð.
Vinir og ættingjar Páls glöddust
með afmælisbarninu sem naut sín
í vinahópi.
í rúman aldarfjórðung var heim-
ili Páls og Svövu systur hans á
Kópavogshæli. Þar nutu þau frá-
bærrar umönnunar og flytjum við
starfsfólkinu þar alúðarþakkir.
Síðustu árin dvaldi Páll í hjúkr-
unarheimilinu Sunnuhlíð í Kópa-
vogi. Þar eignaðist hann marga
vini sem þótti vænt um hann og
sáu um að honum liði sem best.
Sérstakar þakkir flytjum við
frænku Páls, Áslaugu Björnsdótt-
ur, hjúkrunarforstjóra í Sunnuhlíð,
fyrrir hugulsemina í hans garð.
Við hjónin minnumst Páls með
söknuði. Það var orðinn fastur
þáttur í lífi okkar að líta til hans
um helgar.
Við færum honum á kveðjustund
kæra þökk fyrir samskipti áranna.
Fjölskylda hans hefur nú samein-
ast á ný á æðri tilverustigum.
Farðu vel, kæri vinur og frændi.
Erla Björnsdóttir,
Örn Guðmundsson.
Kveðja
Þegar mér barst sú fregn að
ástkær tengdamóðir mín, Svan-
laug Bjömsdóttir, væri frá okkur
tekin eftir stutt en erfið veikindi
streymdu minningar og atburðir
liðinna ára fram í hugann.
Það er svo auðvelt að kalla fram
minningamar því hvert sem ég lít
á heimili okkar sé ég handbragð
hennar í postulíni og silkimálun,
þar sem hugmyndaflugi hennar
voru engin takmörk sett.
Ég minnist þess sérstaklega
þegar ég kom fyrst á heimili þeirra
hjóna hversu hlýlega og vel mér
var tekið. Þar sem við höfum alltaf
búið í Reykjavík höfum við dvalið
hjá þeim viku og viku í senn. Frá
þessum heimsóknum okkar eigum
við margar dýrmætar minningar.
Einkum þó innan um gróðurinn í
garðinum, þar sem hún naut sín
best. Hún gat óendanlega frætt
mig um garðyrkju og gróður, þó
sérstaklega rósirnar sem voru
hennar uppáhald. Svo voru líka
jarðarberin í miklum metum hjá
barnabörnunum. Ósjaldan fengum
við sýnishorn af uppskerunni send
suður, við mikinn fögnuð sona
minna.
Frá okkur öllum er tekin góð
og yndisleg kona, vinur og félagi,
hennar verður sárt saknað, ekki
síst af barnabörnunum. Hún
reyndist mér sem besta móðir. Ég
þakka fyrir árin sem við áttum
saman og bið góðan Guð að styrkja
ástkæran tengdaföður minn og
aðra aðstandendur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Áslaug Elísdóttir.