Morgunblaðið - 14.03.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 14. MARZ 1996 37
HELGA
VALDIMARSDÓTTIR
Helga Valdi-
marsdóttir
fæddist í Reykjavík
24. september 1916.
Hún lést á hjarta-
deild Landspitalans
6. mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru þau Magda-
lena Jósefsdóttir, f.
29. ágúst 1889, d.
29. ágúst 1984, og
Valdimar Jónsson,
f. 13. ágúst 1889,
d. 7. apríl 1937. Þau
hjón áttu átta börn
og er elsta barnið,
Hulda, ein eftir á lífi, f. 2. apríl
1909.
Helga giftist eftirlifandi
manni sinum Elíasi Valgeirs-
syni, f. 2. febrúar
1912, 19. maí 1934.
Þau eignuðust 4
börn, Magdalenu
Sigríði, f. 23. nóv-
ember 1937, gifta
Theodóri S. Marin-
óssyni, f. 7. ágúst
1932; Sigurð Rúnar,
f. 3. apríl 1942, gift-
an Eddu Svein-
björnsdóttur, f. 12.
mai 1944; Hannes,
f. 11. september
1943, lést af slysför-
um 19. apríl 1947;
og Valdimar, f. 1.
febrúar 1951.
Útför Helgu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 15.
Þegar líkami og sál eru orðin
þreytt og þrá hvíld, þá er dauðinn
ekki lengur óvinur. Þannig var kom-
ið fyrir minni elskulegu tengdamóð-
ur þegar hún kvaddi þennan heim
þann 6. þessa mánaðar á hjartadeild
Landspítalans, eftir frábæra umönn-
un starfsfólks deildarinnar. Mig
langar með örfáum orðum að kveðja
tengdamóður mína Helgu Valdi-
marsdóttur sem ég hef þekkt í 40
ár. Fyrst þar sem þau hjónin bjuggu
í Ólafsvík. Þangað þurfti ég að fara
til að biðja um hönd einkadótturinn-
ar. Eg gleymi aldrei þeirri stund
þegar ég hitti foreldra hennar í
fyrsta sinn. Þessi fyrstu kynni mín
af Helgu voru ákaflega ljúf og fann
ég hlýju og elskulegheit strax í minn
garð sem alltaf hafa haldist síðan
og enginn skuggi fallið þar á. Helga
hefur ekki alltaf gengið heil til skóg-
ar þrátt fyrir að hún hafi alltaf bor-
ið sig vel, hún talaði aldrei um sjúk-
dóm sinn að fyrra bragði. Helga
festi ráð sitt ung, hún hafði alltaf
fastar skoðanir á því sem hún vildi,
hún giftist tengdaföður minum að-
eins 17 ára gömul, 19. maí 1934.
Foreldrar hennar vildu ekki að hún
færi að búa ógift svo hún útvegaði
sér leyfí hjá Danakonungi til að gifta
sig. Hún byijaði þátttöku sína í at-
vinnulífínu aðeins 15 ára á elliheimil-
inu Grund. Þau hjónin fluttu til Ól-
afsvíkur þegar Elías tók við rafveitu-
stjórastöðunni í Ólafsvík 1953. Þar
rak hún sitt heimili með glæsibrag
enda var þar oft gestkvæmt en á
þeim tíma var ekkert gistiheimili á
staðnum. Helga starfaði einnig á
símstöðinni og í verslun, hún starf-
aði einnig í kvenfélaginu og þau
hjónin tóku þátt í stofnun leikfélags-
ins á staðnum.
Eftir þennan annasama og
skemmtilega tíma í Ólafsvík fluttist
fjölskyldan aftur til Reykjavíkur
1962, þá fer Helga á námskeið á
Hótel Sögu til að læra að smytja
brauð, hún vann við þá iðn og ýmis-
legt annað á Kleppsspítala og á
Landakoti þar til hún varð 67 ára.
Helga hafði gott atlæti sem barn
á heimili foreldra sinna Valdimars
Jónssonar og Magdalenu Jósefsdótt-
ur og hafði hún mikla ánægju af
því að geta annast móður sína síð-
ustu ár hennar, en hún bjó á heim-
ili Helgu og Elíasar og var það að-
dáunarvert að fylgjast með umönn-
un þeirra og hlýju. Magdalena lést
1984 þá 95 ára.
Helga og Elías eignuðust 4 börn
og var það gífurleg sorg þegar litli
drengurinn þeirra lést í bílslysi 19.
apríl 1947, aðeins 3 ára gamall.
Helga lét ekki deigan síga eftir
þennan atburð heldur tók hún að
sér mikla vinnu bæði sem þjónustu-
stúlka á Hótel Skjaldbreið og Stúd-
entagörðum.
Ég heyrði það síðar frá Helgu að
þetta mikla vinnuálag hefði hjálpað
henni að komast yfir þessa gífurlegu
sorg.
Líf Helgu snerist um að veita
öðrum gleði, þá leið henni best.
Helga var góð kona, skapmikil og
hreinskilin.
Ég kveð tengdamóður mina með
þakklæti fyrir allar þær samveru-
stundir sem ég fékk að njóta í nær-
veru hennar. Megi góður Guð gefa
tengdaföður mínum styrk í sinni
miklu sorg.
Theodór Marinósson.
Hún amma Helga er dáin.
Minningarnar þyrma yfir mig,
þær eru svo góðar og hlýjar. Hún
amma var svo góð og það var alltaf
svo gott að koma til hennar og afa.
Þegar ég var lítil stelpa og fór með
þeim vestur til Ólafsvíkur og var
hjá þeim á sumrin dúllaði amma við
mig og við töluðum mikið saman,
hún var svo raunsæ. Og þegar ég
varð unglingur var amma alltaf til-
búin að hafa mig, það var svo nota-
legt, ég var að vinna í frystihúsinu
í Olafsvík og lífið blasti við og við
amma spiluðum á kvöldin og rædd-
um um lífið. Svo fluttu amma og
afí til Reykjavíkur og þá gat ég allt-
af komið því þá var svo stutt að
fara til þeirra, þegar eitthvað bját-
aði á var amma tilbúin að hjálpa
hvað sem það kostaði. Þær eru góð-
ar minningarnar frá því ég var í
Vogaskóla og amma og afi bjuggu
í Vogunum, þá var gott að vera hjá
þeim, og oft var gist því það var
styttra að fara í skólann frá þeim
en að heiman. Amma var oft lasin
en hún kvartaði aldrei og hún vann
eins lengi og hún gat, en þegar lang-
amma varð veik flutti hún til ömmu
og afa og þau hjúkruðu henni eins
og þeirra er vani og var aðdáunar-
vert hvað þau voru svo samhent.
Amma var aldrei langt undan þegar
ég var veik, hún hringdi eða kom
alltaf að fylgjast með. Henni þótti
vænt um þegar ég sagði henni að
nú yrði hún langamma. En það eru
16 ár síðan. Þegar við hjónin eignuð-
umst Elínu, okkar yngsta bam, varð
ég veik og eftir fæðinguna voru
amma og afi hjá mér og hjálpuðu
okkur mikið, þó var amma ofl slöpp
en samt kom hún að hjálpa ömmu-
stelpunni sinni eins og hún kallaði
mig. Elín var mjög hrifin af
langömmu og langafa, þau vom svo
góð við hana eins og við öll hin. En
það myndaðist sterkt samband
þarna á milli. Og oft spyr Elín um
þau. En nú er hún amma farin og
söknuðurinn er mikill, en minningin
er hlý.
Eins og Elín litla sagði: „Hún
amma er hjá guði.“ Og þar líður
henni örugglega vel.
Elsku afi, þú hefur misst mikið,
og söknuðurinn er sár, en lífið verð-
ur _að halda áfram.
Ég þakka fyrir að hafa átt. hana
ömmu.
Takk fyrir allt.
Guðrún Helga og Jón.
Elsku amma Helga hefur fengið
að sofna. Það er alltaf sárt að kveðja
þann sem manni þykir vænt um en
amma sem hefur þurft að beijast í
nokkra mánuði fær nú að hvílast.
Minningarnar eru margar sem fara
í gegn um huga manns á svona
stundu. Amma var mjög sérstök
MINNINGAR
kona, hún hafði ákveðnar skoðanir
en hún var alltaf tilbúin að hlusta
og tala við mann um allt mögulegt
í sambandi við lífið, tilveruna og
trúna. Hún lagði manni lífsreglurnar
og lagði mikla áherslu á að maður
væri alltaf góður og heiðarlegur og
þannig var hún, já, það var alltaf
gott að koma til ömmu og afa. Við
munum öll sakna hennar mjög mik-
ið en afí þó áreiðanlega mest. Ég
bið Guð að blessa og styrkja afa
sérstaklega og okkur öll sem syrgj-
um og hjálpa okkur að muna eftir
öllum þeim góðu stundum sem
amma gaf okkur.
Steinunn Hulda Theodórsdóttir.
Elsku amma mín.
Ég vil þakka þér allar þær yndis-
legu, góðu stundir sem við fengum
með þér. Það er sárt að hugsa til
þess að þær stundir verða ekki fleiri.
Alltaf var gott að koma í heimsókn
til þín og afa. Við gátum setið stund-
um saman og talað um lífið og tilver-
una, um ástina, hamingjuna, vináttu
og allt sem gefur lífínu gildi. Þú
hafðir ákveðnar skoðanir á hlutun-
um og var gaman að hlusta á þig
segja frá.
Alla þína ævi áttir þú við veikindi
að stríða og er ótrúlegt hversu lengi
þú fékkst að lifa. En þú varst lífs-
glöð og ýttir dauðanum stöðugt á
dyr. Undir lokin var það of erfítt
fyrir þig, en það er gott að vita að
þér líður betur nú. Eg er glöð yfir
því að þú fékkst að sjá nýfæddan
son okkar um jólin þegar við komum
heim til íslands í frí.
Elsku amma, næst þegar ég kem
til Islands, þá er það í jarðarförina
þína. Ég kem til þess að kveðja þig.
Það er sárt að missa þig en svona
er víst lífið, „sumir deyja og aðrir
koma í staðinn". En góðu minning-
arnar eru eftir, þær deyja ekki.
Ég kveð þig að sinni, elsku amma
mín. Hjartans þakkir fyrir allt. Megi
Guð blessa þig.
Elsku afi og aðrir ástvinir, Guð
styrki ykkur í sorginni.
Helga Elín, Geir og
Daníel Andri.
Þá er hún Helga „amma“ farin
frá okkur. Hún Helga var merkis-
kona, ákveðin og sköruleg.
Við vomm vinkonur frá því að
við kynntumst fyrir tæpum níu
ámm. Á þeim tíma bjó ég ásamt
sonarsyni Helgu erlendis, en kom
sérstaklega heim til þess að eignast
framburð okkar.
Ég lá þá uppi á fæðingardeild,
nýbúin að eignast barnið og hún
fékk að laumast inn í pabbatímann.
Aldrei hefur nokkur tekið mér eins
opnum örmum og hún gerði þá. Því
þama á okkar fyrsta fundi faðmaði
hún mig að sér og þar með var vin-
átta okkar innsigluð.
Á milli okkar Helgu var ekki neinn
aldur. Ég gleymdi því iðulega í sam-
ræðum okkar. Við voram bara tvær
konur sem höfðum lifað mismunandi
lengi sitthvort tímabilið í sögunni,
hennar saga var lengri.
Helga var opin og hægt að ræða
við hana um alla hluti, hún hafði
sínar skoðanir, en alltaf til í að ræða
málin. Hún hafði ekki farið varhluta
af sorginni, en bar harm sinn í hljóði.
Helga var gjafmild með afbrigð-
um og nutum við þess í ríkum
mæli. Hún vissi hvað skipti máli í
lífinu, þar vora ekki dauðir hlutir
efst á lista.
Helga átti yndislegan mann, Elías
Valgeirsson, sem lifír nú konu sína.
Milli þeirra var sérstakt, innilegt
samband. Vegna lasleika síns gat
Helga ekki alltaf fylgt manni sínum
eins og hún gjaman hefði viljað.
Og hann svona ótrúlega virkur í
öllu mögulegu, rúmlega áttræður.
En hún unni honum þess, „hann
Elli minn þarf alltaf að vera á ferð-
inni“, sagði hún. Svo brosti hún bara.
í brúðkaupi hjá einu barnabami
þeirra Helgu og Elíasar, hélt Elías
ræðu þar sem hann miðlaði af
reynslu sinni af farsælu hjónabandi
og sagði að „eina reglu skildu þau
í heiðri hafa; það er að fara aldrei
að sofa nema sátt,“ og þannig skildi
Helga mín við lífið.
Hafðu þakkir fyrir allt, elsku
Helga mín. Mínar einlægar samúð-
arkveðjur til þín, Elías, og allra að-
standenda.
Elsa.
Okkur langar að minnast okkar
kæra vinkonu Helgu. Helga var mjög
sérstök og yndisleg kona, sem skilur
eftir sterka minningu um góða mann-
eskju, dugnað, hlýhug og kærleika.
Helga fæddist hjartveik og bjó við
þann sjúkleika aíla sína ævi.
Oft var hún mikið veik og oft
þurfti hún að vera á spítala. En þeg-
ar hún var hressari, þá var hún svo
atorkusöm að við sem umgengumst
hana gleymdum því alveg að hún
gekk ekki heil til skógar.
Ungur kom ég hingað til Ólafsvík-
ur frá Reykjavík til þess að leita mér
vinnu. Var ég þá til heimilis hjá þeim
heiðurshjónum Elíasi Valgeirssyni
föðurbróður mínum og konu hans
Helgu. Elli eins og hann er kallaður
var þá rafveitustjóri hér í Ólafsvík.
Þau tóku mér sem syni sínum og
hjá þeim var gott að vera, Helga
reyndist mér sem besta móðir, um-
hyggjusöm, hlý, nærgætin og glettin
en ákveðin. Oft ræddum við um lífið
og tilverana. Hún lét mér margt
gott og gagnlegt í té, sem ég mun
búa að allt mitt líf og vil ég hér með
færa þeim hjónum mínar innilegustu
þakkir fyrir uppeldið.
Þar sem ég hafði misst móður
mína á unga aldri, fann ég hjá þeim
móður- og föðuramhyggjuna sem er
svo dýrmæt.
En Helga reyndist fleiram vel, hún
mátti ekkert aumt sjá, þá var hún
boðin og búin til að leggja hönd á
plóg. Alltaf var mjög gestkvæmt á
heimili þeirra hjóna, enda ekki í kot
vísað, Helga annáluð matreiðslukona,
skemmtin og ræðin. Á meðan þau
Helga og Elías áttu heima hér í Ólafs-
vík létu þau til sín taka á mörgum
sviðum. Hann í kirkjukómum og
Rotary og saman vora þau meðal
stofnenda leikfélags Ólafsvíkur sem
stóð með miklum blóma í mörg ár
og starfar enn.
Elías varð fyrsti formaður þess en
Helga gjaldkeri, en hún var miklu
meira en það, og held ég að á engan
sé hallað þótt ég segi að hún var
aðaldriffjöður félagsins í mörg ár,
þrátt fyrir veikindi sín.
Hún átti stóran þátt í því að marg-
ar stórsýningar vora settar á svið,
s.s. Skuggasveinn, Maður og kona,
Ævintýri á gönguför og fleira. Og
það var ekki til það verk í leikhúsinu
sem Helga taldi eftir sér að vinna,
hún lék, tók á móti leikstjóram, sá
um auglýsingar, fór sem fararstjóri
í margar leikferðir með félaginu, allt-
af með ráð undir rifi hveiju.
Þegar við konan mín kynntumst
og ég fór að koma með hana inn á
heimili Helgu og Ella, tóku þau henni
strax vel og hefur alla tíð verið mik-
ill vinskapur með fjölskyldum okkar.
Það er margs að minnast sem
ekki verður getið hér. En minningin
lifir og yljar okkur.
Kæri Elli, Siddý, Rúnar og Valdi-
mar, við biðjum algóðan Guð að
styrkja ykkur og íjölskyldur ykkar í
sorg ykkar, og blessa minninguna
um hana Helgu okkar.
Gunnar Gunnarsson,
Ester Gunnarsdóttir.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HÓTEL imiElllll’,
Erfidrykkjur
Glæsilegt kaffíhlaðborð
og hlýleg salarkynni.
Góð þjónusta.
HOTEL
REYKJAVIK
Sigtúni 38.
Upplýsingar i simum 568 9000 og 588 3550
RAGNHILDUR ÓLAFSDÓTTIR
rithöfundur,
Kaupmannahöfn,
fædd 11. apríl 1918
að Vindheimum i Tálknafirði,
lést þann 1 2. mars 1 996.
Útför hennar fer fram frá Söborgkirkju í
Kaupmannahöfn laugardaginn 16. mars
kl. 12.30.
Fjölskyldan.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA SIGRÍÐUR BALDURSDÓTTIR,
Brekkubyggð 7,
Blönduósi,
lést í Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi
4. mars.
Útförin hefur farið fram i kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Innilegar þakkir til lækna og hjúkrunar-
fólks á Blönduósi og annarra, sem veittu Önnu styrk í veikindum
hennar.
Valgeir M. Pálsson,
Hraf nhildur Valgeirsdóttir,
Svava Valgeirsdóttir, Guðjón Ingi Sigurðsson,
Brynhildur Valgeirsdóttir, Ágúst S. Ágústsson,
Baldur Valgeirsson, Þuríður Hermannsdóttir,
Páll Valgeirsson, Sigríður Jónsdóttir,
Stefanía Valgeirsdóttir, Eiríkur Hreinn Helgason,
Valgeir M. Valgeirsson, Birna Sigfúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.