Morgunblaðið - 16.04.1996, Page 37

Morgunblaðið - 16.04.1996, Page 37
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ÞRIÐJUDAGUR 16. APRÍL 1996 37 TRA USTI JÓNSSON + Trausti Jónsson var fæddur í Reykjavík 4. sept- ember 1968. Hann lést á gjörgæslu- deild Borgarspítal- ans 3. apríl síðast- liðinn. Foreldrar hans eru Dollý Ni- elsen húsmóðir, f. í Reykjavík 30.7. 1943, og Jón Ólafs- son stýrimaður, f. í Reykjavík 1.3. 1940. Trausti var yngstur systkina sinna, en þau eru Snorri Jónsson, f. 7.12. 1966, og Stella Leifsdóttir, f. 4.10. 1964, gift Davíð Ingibjartssyni, f. 1.9. 1962, þeirra börn eru Aðalheiður Erla, f. 26.10. 1983, Berglind Rós, f. 24.9. 1985, og Ingibjartur Bjarni, f. 17.7. 1990. Útför Trausta fer fram frá Kópavogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Til eru fræ sem fengu þennan dóm: að falla í jörð og verða aldrei blóm. Eins eru skip sem aldrei landi ná, og iðgræn lönd, er sökkva í djúpin blá, og von, sem hefur vængi sína misst, og varir, sem að aldrei geta kysst, og elskendur, sem aldrei geta mætzt, og aldrei geta sumir draumar rætzt. Til eru ljóð, sem lifna og deyja í senn, og lltil böm, sem aldrei verða menn. (Ðavíð Stefánsson.) Þessi orð Davíðs Stefánssonar eiga mjög vel við hann Trausta litla því enda þótt hann væri orðinn 27 ára gamall var hann ennþá bara lltill drengur. Ég man eftir litlum ljóshærðum dreng í kerru, ég var sex ára, hann var tveggja ára, ég var stóra syst- ir, hann var litli bróðir, ég var að passa. Það er ekki mikið sem ég man eftir honum frá því að við vorum lítil því að vegna fötlunar sinnar fór hann mjög ungur á Kópavogshæli og dvaldi þar þangað til hann fluttist á sambýlið í Stiga- hlíð 54 1. feb. sl. En nú er hann litli bróðir minn dáinn og þó svo að ég hafi í raun aldrei kynnst honum vel þá sakna ég hans og í minningunni geymi ég mynd af litlum ljóshærðum dreng í kerru. Stella. Hann Trausti okkar er kominn heim til guðs. Þar mun hann eiga góða og glaða daga í nýjum og betri heimi. En hjá okkur, sem eft- ir lifum, skilur hann eftir margar hugljúfar minningar, sorg og sökn- uð. Þannig er lífsins saga. Trausti Jónsson kom til okkar á Kóþavogshælið ungur að árum. Þar hefur hann dvaiist meginhluta ævi sinnar. Snemma á þessu ári flutti hann í sambýlið í Stigahlíð 54 í Reykjavík. Sumir kunna að halda, að fatlaður drengur á Kópavogs- hæli eigi sér fátæklega sögu. En það á ekki við um Trausta. Hann skilur eftir sig hugljúfa sögu. Lífs- vegurinn hans er varðaður góðum minningum, sem hann skildi eftir hjá vinum sínum og vandamönnum, hjá okkur, starfsfólkinu, sem urð- um þeirrar gæfu aðnjótandi að annast hann og njóta samvistanna við hann. Þetta fínnst kannski sum- um skrítið, en satt er það engu að síður. Minningin um Trausta vermir og lýsir eins og sólargeisli í vitund okkar. Hann vaknaði brosandi og brosið hans entist allan daginn. Gleðin var honum eðlislæg. Kímni- gáfu hafði hann í besta lagi. Hann skellihló, þegar eitthvað spaugilegt gerðist. Já, það var stutt í brosið, þegar eitthvað fór óhönduglega, einhver missti eitthvað í gólfið eða var með einhvern vandræðagang og fum. Hann hafði yndi af tónlist, söng og dansaði fullur af lífs- gleði og fjöri. En Trausti var einnig ákveðinn og vissi jafn- an hvað hann vildi gera og hvað ekki. Og hann myndaði góð tengsl við þá, sem með honum voru. Öll sam- skipti hans við aðra einkenndust af hlýju og alúð. Hann hafði ótrúlega mikla útgeislun og gaf svo mikið frá sér. Oft sendi hann þeim sem hann mætti á förnum vegi, í versl- unum eða annars staðar, geislandi bros. Og brosið hans Trausta kveikti eins og ósjálfrátt bros á andliti hins ókunna fólks. Þannig var hann Trausti okkar og þannig munum við hann. Trausti hafði áhuga á ferðalög- um og útilífí. Hann naut þess að ferðast og fylgjast með því sem fyrir augu bar. Við munum hann í síðustu ferðinni, sem hann fór með okkur. Siglingin á Akraborg- inni og dvölin í sumarbústaðnum í Svignaskarði varð honum og okkur yndislegt ævintýr. Og gaman var það, þegar skroppið var í sund á góðviðrisdegi. Þá var skvett og skvampað, buslað og hlegið. Við munum líka samveru Trausta og Jóns föður hans á síð- astliðnu hausti. Faðirinn átti svo sterk ítök í þessum syni sínum, sem helst vildi ekki sleppa hendi hans nokkra þá stund, sem þeir áttu saman. Samskipti þeirra voru inni- leg og hlý. Vitundin um umhyggju- saman föður sinn var Trausta ævin- lega haldgott reipi í glímunni við veröldina frá einum degi til annars. Snorri var stóri bróðir hans Trausta, tveimur árum eldri. Hann var líka fatlaður og samtíða honum á Kópavogshælinu. Hafi einhver einhvern tíma verið stóri bróðir ein- hvers, þá var það Snorri, sem „stóri bróðir" Trausta. Þeir voru hvor annars stoð og stytta. Öll þeirra samskipti voru innileg og hlý. Trausti gerði stundum ýmislegt fyrir þennan stóra bróður sinn, sem hann hefði ekki gert fyrir aðra. Blóðböndin milli þeirra sögðu til sín, máttug og sterk. Vinátta þeirra var einlæg og gagnkvæm. Snorri hefur misst mikið við fráfall Trausta bróður síns og hann sakn- ar hans sárt. En Snorri veit, að nú er Trausti hjá guði og líður vel. Og þar munu þeir bræðurnir ein- hver tíma hittast. Þá verður gaman og glatt á hjalla hjá þessum góðu bræðrum. Við biðjum algóðan guð að styðja og styrkja Snorra á erf- iðri sorgarstund. En það eiga fleiri um sárt að binda við andlát Trausta. Faðir og móðir, systir, vinir og vandamenn drúpa öll höfði í þungri sorg. Góður drengur _ er genginn. Söknuðurinn er einlægur og sár. En þakklætið fyrir það sem hann var og er, - fyrir samveruna og allar góðu minningarnar, græða sárin. Guð glessi alla þá, sem nú syrgja Trausta Jónsson og styðji þá og styrki í sorg sinni. Trausta þökkum við gleðibrosin og samver- una alla á liðnum árum. Við sökn- um hans, en minningarnar um hann lifa og hlýja okkur um hjartarætur. Vertu sæll, góði vinur. Signý, Ragna, Gerður, Steinunn og Helga. í byijun febrúar síðastliðins flutti Trausti í nýtt sambýli í Stiga- hlíð 54, en hann hafði um árabil búið á Kópavogshæli fyrrverandi. Eftir byijunarörðugleikana fór Trausti að meta það rólega, fá- menna og hlýlega umhverfí sem hann var nú fluttur í. Hann tók umtalsverðum framförum á þess- um stutta tíma, fór að tala meira, söng oftar og brosti. Flest þau nýju verkefni sem hann þurfti að takast á við, vöktu áhuga og jafnvel aðdáun hans. Trausti átti auðvelt með að koma auga á broslegu hliðarnar og þegar hann hló var hláturinn hans svo smitandi að yfirleitt voru allir í kringum hann farnir að hlæja með honum. Okkur sem störfum hér á sam- býlinu fannst að Trausti væri farinn að blómstra. Því var það okkur mikið áfall að þessi ungi, hrausti maður skyldi fara svo skyndilega sem raun varð á. Eina stundina var hann glaður og brosandi að faðma okkur þegar hann kom heim úr vinnu. I næstu andrá hniginn niður og dáinn skömmu síðar. Um leið og við þökkum sam- fylgdina, sem varð því miður allt of stutt, vottum við aðstandendum Trausta samúð okkar. Starfsfólk sambýlisins Stigahlíð 54. í lífi manna skiptast á skin og skúrir, sólin verður stundum að víkja fyrir regni og myrkri. Þegar dauðinn knýr dyra skilur hann að- standendur og vini eftir í sárum sem tíminn einn getur grætt. Ég kynntist Trausta fyrst í maí 1994 er ég hóf störf á deild 18 á Landspítalanum í Kópavogi. Hann tók á móti mér nývaknaður og skælbrosandi. Þessi morgunn var sá fyrsti af mörgum þar sem Trausti heilsaði með brosi. Fólk er mismunandi og hefur þar af leiðandi mismunandi áhrif á umhverfi sitt. Trausti var einn af þeim mönnum sem lét lítið fara fyrir sér en öll samskipti byggðust á hlýju og gleði. Hann var tónelsk- ur og skipaði tónlist stóran sess í lífi hans, bæði í daglega lífinu og í þeirri meðhöndlun sem hann hlaut. Ég vil senda foreldrum Trausta, Jóni og Dollý, systkinum hans Stellu og Snorra, Helgu deildar- stjóra, Gerði og öðru starfsfólki deildar 18 mír.ar innilegustu sam- úðarkveðjur. Trausti minn, takk fyrir allar góðu stundirnar og hafðu það sem allra best á nýja staðnum sem er á bakvið stóru hurðina sem þú hefur nú lokað í síðasta skipti. Þín vinkona, Bryndís. Minnismerki úr steini Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki. Áralöng reynsla. HS. HELGASON HF STEINSMIÐJA SKEMMUVEGI 48 • SlMI 557 6677 KAMH ÁSGRÍMUR HALLDÓRSSON + Ásgrímur Helgi Halldórs- son fæddist í Bakkagerði á Borgarfirði eystra 7. febrúar 1925. Hann lést i Sjúkrahúsi Reykjavíkur 28. mars og fór útförin fram frá Hafnarkirkju 3. apríl. Þetta land geymir allt sem ég ann, býr í árniði grunntónn þín lags. Hjá þess urt veit ég blómálf míns brags, milli bjarkanna yndi ég fann. Ber mér útrænan ilmimv frá sjó, blærinn angan frá lyngi í mó. . Djúpa hugró á fjöllum ég fmn. Meðal fólksins er vettvangur minn. Þetta land skamma stund bjó mér stað. Ég er strá þess í mold, ég er það. Þessar ljóðlínur ljóðskáldsins góða Kristjáns frá Djúpalæk koma mér í huga við óvænt fráfall Ás- gríms Halldórssonar, því svo vel standa þær fyrir því sem honum var hugleikið. Kynni okkar hófust fyrir margt löngu þegar Ásgrímur gegndi starfi framkvæmdastjóra Skipatrygging- ar Austfjarða og undirritaður var að stíga sín fyrstu spor við trygg- ingastarfsemi. Vel var mér kunnugt um það traust sem Ásgrímur hafði áunnið sér í starfi sínu fyrir Skipatrygg- ingu Austfjarða og það góða orð sem útgerðarmenn báru honum og þá ekki síst þegar þeir urðu fyrir áföllum. Kom sér vel að geta leitað til hans og miðlaði hann af reynslu sinni með ljúfmennsku. Á síðastliðnu sumri upplifðum við hjónin með lítilli dóttur okkar sumardag, eins og þeir gerast feg- urstir á Austurlandi. Rétt fyrir hádegisbil lögðum við upp frá Höfn en áður en lagt var af stað hringdi ég í Ásgrím en þau hjón dvöldu þá í sælureit sínum uppi í Lóni. Ég spurði hvort við mættum koma rétt við á leið okkar til að skoða gróðurreit hans sem svo mikið var rómaður. Þið eruð velkomin, svaraði Ásgrímur og bætti síðan við, voruð þið annars búin að borða? Lögðum við upp Almannaskarð með tilhlökkun um að hitta þau hjón og skoða reitinn. Ásgrímur tók okkur glaður í bragði með ungum afadreng sínum sem dvaldi hjá afa og ömmu þessa stundina. Það voru skjót kynni sem tókust með unga fólkinu og undu þau sér vel saman í leik meðan Ásgrímur fór með okkur um reitinn sinn og sýndi okkur hinar ýmsu tijátegundir. Mikla umhyggju og natni hefur , þurft í byijun til að rækta á ber- angri þennan fagra skóg sem nú er upp risinn. Sérstaklega verða okkur minnisstæðar tignarlegar aspir sem Ásgrímur sagði okkur hvernig hann hefði komið til, með því að stinga niður steypustyrktar- teini og setja síðan aspargrein í holuna. Eftir að hafa skoðað reitinn þáð- um við velgjörðir hjá þeim heiðurs- hjónum. Um leið og við kvöddumst bað Ásgrímur okkur að skilja eftir hlið- ið opið því hann og afastrákur ætluðu að fara til að vitja um sil- unginn. Eg hugsaði um leið og við ókum á braut, getur öllu meiri gæfa fall- ið ungum dreng í skaut en sú að mega dvelja með afa og ömmu í faðmi náttúrunnar, aðstoða afa víð ræktunarstörfin og fá að fara með honum á bát til að vitja um. Blessuð sé minning Ásgríms Halldórssonar. Óli Þór Ástvaldsson. t Eiginmaður minn, BJÖRN PÁLSSON fyrrv. alþingismaður og bóndi, Ytri-Löngumýri, verður jarðsunginn frá Blönduóskirkju laugardaginn 20. apríl kl. 13.30. Ólöf Guðmundsdóttir. t Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, KRISTINN BJÖRGVINSSON, Krókahrauni 12, sem andaðist að kvöldi 8. apríl, verður jarðsunginn frá Garðakirkju í dag, þriðjudaginn 16. apríl kl. 13.30. Guðbjörg Erlendsdóttir, Kristinn Sævar Kristinsson, Sigriður Hallgrímsdóttir, Erla Vigdis Kristinsdóttir, Þorgeir Þorbjörnsson, Guðfinna Björg Kristinsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. + Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför dóttur okkar, DAGNÝJAR DANÍELSDÓTTUR. Guðný Guðlaugsdóttir, Daníel Björnsson, Eygló Daníelsdóttir, Agnar Sverrisson, Anna Dóra Daníelsdóttir, Sævar Hallsson, Fanney Daníelsdóttir, Heimir Daníelsson, Inga Sif Daníelsdóttir og aðrir vandamenn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.