Morgunblaðið - 11.06.1996, Blaðsíða 38

38 ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Svavar Guð-
brandsson fædd-
ist í Ólafsvík 12. des-
ember 1935. Hann
andaðist i Landspítal-
anum aðfaranótt
sunnudagsins 2. júni
sl. Foreldrar hans
voru Guðrún Árn-
borg Sigurgeirsdótt-
ir, f. 16. maí 1895,
d. 9. desember 1981,
og Guðbrandur Jó-
hannes Guðmunds-
son, f. 3. janúar 1887,
d. 17. september
1949. Svavar var
yngsta barn þeirra hjóna, en
þau áttu sex börn: Guðmund,
f. 23. maí 1916, d. 27. nóvember
1916; Aðalstein, f. 21. júlí 1918;
Karl Ottar, f. 16. október 1919,
d. 22. febrúar 1979; Leó, f. 21.
ágúst 1921; og Kamillu, f. 29.
ágúst 1926.
Hinn 6. júní 1958 kvæntist
Svavar eftirlifandi eiginkonu
sinni Ragnhildi Óskarsdóttur,
f. 13. nóvember 1937. Foreldrar
hennar voru Óskar Sigurðsson,
Elsku frændi og vinur.
Mér brá illilega, þegar síminn
hringdi og Raddý sagði mér fréttim-
ar og bað mig að koma uppá spítala.
Ég var nýbúin að fá fréttir af
spítalanum að allt væri í lagi með
þig. Brottför þinni átti ég ekki von
á svona snemma.
Nú setjumst við ekki niður oftar
og ræðum um lífið og tilveruna,
hvemig hún hafði mótað okkur öll.
Bæði vomm við sammála um að líf-
ið væri enginn dans á rósum, allir
'fá sinn skerf.
Þú lést ekki bugast af áföllum,
þú efldist við hverja raun, gafst
ekki upp, stóðst af þér storma lifs-
ins. Hlýja þín var ótakmörkuð við
öll systkinabörn þín, börn þeirra og
barnabörn. Öll finnum við sama
söknuðinn. Ekki barstu áhyggjur
þínar á torg, en allir vissu að þær
voru til staðar. Þú varst vakandi
yfir okkur öllum af lifí og sál.
Þegar aðstæður mínar breyttust
og ég var atvinnulaus, bauðstu mér
vinnu. Ég man eftir pakkanum sem
þú lést í frystinn minn - ekki orð
um hvað það væri, sagðir bara „það
era að koma jól“. Eg man þegar
ég lá veik vestur í Ólafsvík og fékk
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HÉm MIFTLEIDIR
f. 13. október
1906, d. 25. sept-
ember 1988, og
Steinunn Sigurð-
ardóttir, f. 23.
desember 1907, d.
18. desember
1940. Sonur Svav-
ars og Ragnhildar
er Svavar Geir, f.
26. desember
1972, menntaður
íþróttakennari.
Svavar nam
rafvirkjun við
Iðnskólann í
Reykjavík og lauk
sveinsprófi 1965. Hann starfaði
sem rafvirki bæði i Ólafsvík og
Reykjavík fram til ársins 1980,
þegar hann hóf störf hjá Ákvæð-
isvinnustofu rafiðna. Hann vann
ýmis trúnaðarstörf fyrir Félag
íslenskra rafyirkja og Rafiðnað-
arsamband Islands og gegndi
stöðu forstöðumanns Ákvæðis-
vinnustofunnar frá 1986.
Svavar verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30.
að liggja í herberginu þínu í Grænu-
hlíðinni, þá lastu fyrir mig bók, sem
þú áttir sem barn. Þessa bók gafstu
mér. Þegar Svavar Geir fæddist kom
ég með hana, því mér fannst að
hann ætti að fá hana.
Alltaf varstu lesandi, enda mjög
vel lesinn, og vel heima í svo mörgu.
Þú varst guðfaðir sona minna, enda
hringdu þeir báðir í þig á afmælis-
daginn þinn þegar þeir komu til
mín í mat, annar frá Svíþjóð, hinn
frá Englandi, og vildu tala við „The
Godfather".
Ég man hvað þú varst glaður,
að þeir skyldu muna eftir deginum.
Ég man þegar þið Raddý vorað
nýgift og fóruð að versla í búið og
ég fékk að fara með. Á þeim tíma
var svarta smíðajárnið nýkomið og
ég fékk að velja hilluna, sem var
keypt, þá var ég montin.
Þegar ég og synir mínir þurftum
á styrk og vináttu að halda stóð
ekki á þér, þótt þú þyrftir styrk líka.
Þú stóðst sem klettur með okkur
þegar mamma mín hún systir þín
slasaðist. Þá opnaðir þú faðm þinn
fyrir okkur og þegar ég var að reyna
að vera sterk strákanna vegna, tókst
þú við, þér leið ekkert betur sjálfum,
en þú_ gleymdir þér og gafst okkur
allt. Ég gat og get aldrei þakkað
þér nógu mikið fyrir að vera okkur
slíkt akkeri, sem þú varst mér þá
og gegnum árin.
Það eru ekki margir dagar síðan
þú hringdir og spurðir hvort þú
værir ekki örugglega á bókunarlist-
anum með fluginu til Færeyja, þú
vildir vera viss um að þú kæmist
með í brúðkaupið hans Einars Skúla.
Þú sagðir: „Olga, ég veit þú trúir
ekki hvað mig langar, auðvitað kem
ég.“
Eg veit þú verður með okkur
hafir þú tök á því.
Það er sárt að kveðja þig, elsku
frændi, en það kemur að því að við
hittumst aftur. Á meðan höfum við
hvert annað eins og sonur þinn sagði
við mig.
Takk fyrir allt og allt.
Þín systurdóttir,
Olga.
Dreyrir dögg
dag lok
lúta líf grös
lágnætti að mold
fyrst er sízt skyldu.
(Gísli Ágúst Gunnlaugsson.)
Kær frændi og vinur, Svavar
Guðbrandsson, er látinn. Ein af
okkar fyrstu minningum um Svavar
er frá því að hann og Ragnhildur
eiginkona hans hófu búskap í kjall-
aranum heima hjá okkur í Brautar-
holti 5 í Ólafsvík.
Svavar var einstaklega hlýr og
umhyggjusamur í okkar garð og
síðar lét hann sér einnig annt um
börnin okkar. Það var alveg sama
hvar og hvenær við hittumst, alltaf
voru móttökumar jafn hlýjar. Við
hann gátum við rætt um allt milli
himins og jarðar. Það skipti ekki
máli hvort umræðuefnið var eitt-
hvert áhyggjuefni okkar eða bara
spjali um lífíð og tilverana, hann
var alltaf tilbúinn til að hlusta og
ræða málin.
Svavar var áhugasamur um menn
og málefni og átti sér mörg áhuga-
mál. Mætti þar til dæmis nefna
ættfræði. Þann áhuga má glöggt
sjá í niðjatali er hann tók saman í
tilefni ættarmóts fjölskyldunnar
sumarið 1993.
Svavar hafði ætíð sterkar taugar
til Ólafsvíkur, þar sem hann var
fæddur og uppalinn, og var þar tíð-
ur gestur eftir að hann flutti til
Reykjavíkur. Sýnir það ef til vill
þann hug er hann bar til fæðingar-
bæjar síns, að síðastliðinn vetur gaf
hann bókasafninu þar stóra bóka-
gjöf úr safni sínu.
Svavar var vinmargur og rækti
vel bæði frændsemi og vinskap.
Við minnumst Svavars með hlý-
hug og söknuði.
Elsku Raddý og Svavar Geir, við
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigríður, Sjöfn, Guðrún
og Þórheiður.
Svavar Guðbrandsson, föðurbróð-
ir okkar, lést um aldur fram á sjó-
mannadaginn úr illkynja sjúkdómi
eftir skamma sjúkdómslegu. Hann
tengist strax æskuminningum okk-
ar frá Grænuhlíð í Ólafsvík. Þar
bjuggu foreldrar okkar á efri hæð-
inni en amma okkar og afi, þau
Guðrún og Guðbrandur, ásamt Sva-
vari, sem var yngstur barna þeirra,
bjuggu á neðri hæðinni. Afi lést
þegar Svavar var um fermingu.
Svavar sótti skóla utan Ólafsvík-
ur á veturna en var heima á sumrin
við ýmis störf, alla tíð á meðan
hann var í námi. Hann stundaði nám
í rafvirkjun við Iðnskólann í Reykja-
vík og vann _við þá iðn þar til hann
hóf störf á Ákvæðisvinnustofu raf-
iðna, en henni veitti hann forstöðu
allt til dauða dags.
Það sem einkenndi Svavar strax
á unglingsárum var áhugi hans á
hvers konar söfnun. Við minnumst
þess að Svavar safnaði t.d. leikara-
myndum þegar hann var unglingur.
Eitt sinn gaf hann Ástu mynd sem
hana hafði lengi langað í en í stað-
inn burstaði hún skóna hans því
hann var að fara á ball með strák-
unum. Hann átti mikið safn hljóm-
platna og var ónískur á að leyfa
okkur að hlusta á þær, en við urðum
að fara varlega með plöturnar því
sumar voru svo brothættar. Einu
sinni kallaði hann á alla krakkana
í fjölskyidunni til að sýna okkur það
nýjasta í hljómplötugerð, en það var
vinylplatan svokallaða. Þessi hljóm-
plata fékk m.a. að svífa um herberg-
ið til sannindamerkis um það að hún
væri óbrjótanleg. Þetta voru
skemmtilegar stundir.
Á árinu 1958 kvæntist Svarvar
eftirlifandi eiginkonu sinni, Ragn-
hildi Óskarsdóttur. Þegar við flutt-
um í Brautarholt í Olafsvík leið
ekki á löngu þar til Svavar og Raddý
I Krossar
TT á leiði
I vióarlitog málaSjr
Mismunandi mynslur, vönduo vinna.
Símí SSS S929 og SSS S73S
fluttu þangað einnig. Búskap sinn
byijuðu þau í kjallaranum hjá Maju
og Steina, elsta bróður Svavars, en
seinna keyptu þau efri hæðina í
húsinu okkar, sem var handan göt-
unnar og var mikill samgangur með
fjölskyldum okkar. Á þessum árum
voru þau barnlaus og létu þau sér
í léttu rúmi liggja bægslaganginn í
okkur, því oft var fjöragt á neðri
hæðinni hjá okkur enda systkinin
fimm. Hinum megin við götuna
bjuggu Maja og Steini með dætrum
sínum fjórum ásamt ömmu sem bjó
í kjallaranum hjá þeim. Þetta var
sannkölluð stórfjölskylda, sem bjó á
sama stað og slitum við barnskónum
undir verndarvæng hennar.
Þar kom að leiðir skildu. Svavar
flutti með konu sinni til Reykjavíkur
og starfaði þar að iðn sinni. Þrátt
fyrir að lengra væri nú á milli okk-
ar héldust fjölskylduböndin jafn
traust. Hjáipsemi Svavars var mik-
il. Hann var alltaf boðinn og búinn
til að hjálpa okkur við nánast hvað
sem var og skipti þá ekki máli hvort
verið var að setja upp ljós eða byggja
hús. Hugur Svavars var oft fyrir
vestan enda var hann Ólsari í húð
og hár og unni staðnum mjög og
vildi hag hans sem mestan. Fyrir
tveimur árum síðan héldu afkom-
endur langömmu og langafa okkar,
þeirra Steinunnar og Sigurgeirs í
Ólafsvík, ættarmót. Svavar átti
stóran þátt í undirbúningi þess og
gerð niðjatals sem gefið var út í
tilefni ættarmótsins enda var áhugi
hans á ættfræði mikill.
Árið 1972 eignuðust þau soninn
Svavar Geir sem hefur verið þeim
einstaklega kær. Hann býr enn í
foreldrahúsum og hefur verið for-
eldrum sínum stoð og stytta.
Elsku Raddý og Svavar Geir. Við
flytjum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Missir ykkar er
mikill, en munið það að samleiðinni
er aðeins lokið í bili.
Við kveðjum kæran frænda okkar
með sárum trega og biðjum þess
að hann fái góðan byr.
Ásta Lára og Guðbrandur.
Þegar ég fór að sækja fundi hjá
Félagi íslenskra rafvirkja um 1970
tók ég fljótlega eftir því hveijir voru
í forsvari fyrir samtök rafiðnaðar-
manna. Svavar var einn þessara
manna. Hann var eins svo margir
í verkalýðshreyfingunni, áhugamað-
ur um öll þjóðmál, skapmikill hug-
sjónamaður sem fór mikinn í um-
ræðum á fundum og á kaffistofum.
Svavar var í stjórnun og trúnað-
arráðum og mörgum nefndum í
Félagi íslenskra rafvirkja um árabil
og var gjaldkeri 1980 - 87. Hann
sótti öll þing Rafiðnaðarsambands
íslands og sat mörg ASÍ þing. Hann
tók sveinspróf í rafvirkjun 1965 og
starfaði hjá nokkrum fyrirtækjum
við þá iðn þar til hann hóf störf á
Ákvæðisvinnustofu rafiðna 1980 og
varð forstöðumaður 1986. Þar starf-
aði hann til dauðadags. Fastur
vinnutími er óþekkt fyrirbrigði hjá
mönnum eins og Svavari. Þær voru
ófáar helgarnar og kvöldin þar sem
hann lá yfir útreikningum á tilboð-
um eða úppgjöram verka. Hann
barðist fyrir útbreiðslu ákvæðis-
vinnunnar og mætti á alla fundi hjá
samtökum rafiðnaðarmanna til
þess. Hann kenndi einnig á nám-
skeiðum við Rafiðnaðarskólann
notkun taxtans og áætlana- og til-
boðsgerð. Svavar naut ekki alltaf
sannmælis fyrir þessa baráttu sína,
eins svo oft á við um hugsjóna-
menn. Þeir verða fyrir barðinu á
úrtölumönnum og þá reynir oft á
hversu harður skrápurinn er. Svavar
tók inn á sig ósanngjörn ummæli
og sveið undan þeim og ræddi þau
í þröngum vinahóp.
Við Svavar urðum nágrannar
1984 um sama leiti voru vinnustað-
ir okkar fluttir undir sama þak. Á
þessum tíma tókust með okkur náin
vinskapur og hefur hann verið einn
af mínum bestu vinum síðan. Oft
bar ég undir hann þau mál sem ég
var að vinna að og fékk góð ráð
hjá honum. Einn af kostum þess að
starfa í fjöldasamtökum er að mað-
ur hittir gífurlegan fjölda fólks.
Þetta nýtti Svavar sér vel, hann var
víðlesinn og margfróður og safnaði
á legsteinum úr graníti, marmara o.fl. teg.j
Verð frá ^20,340

SÓLSTEINAR
Opið kl. 13-18 alla virka daga
Nýbýlavegi 30, Dalbrekkumegin, Kópavogi, sími 564 3555.
SVAVAR
GUÐBRANDSSON
að sér upplýsingum um ættfræði
og var vel að sér í þeim efnum.
Hann var einn af aðalhvatamönnum
um útgáfu Rafvirkjatals og veitti
mikla aðstoð við gerð þess. Hann
var góður íslenskumaður, oft var
texti sendur til hans og fengnar til-
lögur um hvað betur mætti fara.
Svavar skapaði sér gott álit innan
stéttarinnar ef risu upp deilumál um
frágang verka og var fenginn til
þess að meta aðstæður og til þess
að leggja dóm á mál. Honum var
ætíð gefið sjálfdæmi og ég man
ekki eftir einu einasta tilfelli þar sem
aðilar felldu sig ekki við niðurstöðu
hans.
Á lífsleiðinni þurfti Svavar -að
takast á við persónuleg vandamál
og gerði það af festu og ákveðni.
Fyrir tæpum tveim árum mætti
hann þeim Skuggabaldri sem sem
við hræðumst öll hvað mest. Svavar
tók strax rétt á því vandamáli og
augljóst var að hann hafði af fyrri
áföllum lært að takast á við svona
mál. Eftir Helen Keller er haft :
“Snúðu andlitinu að sólinni, þá sérðu
ekki skuggann". Þessi orð lýsa vel
hvernig Svavar tókst á við sjúkdóm
sinn og vakti með því aðdáun sam-
starfsmanna og vina sinna.
Á sokkabandsárum sínum í Olafs-
vík kynntist Svavar ungri stúlku úr
Þykkvabænum Ragnhildi Óskars-
dóttur sem hann síðar giftist. Hún
er mikil hagleikskona og bjó þeim
mjög fallegt heimili. Sonur þeirra
er Svavar Geir íþróttakennari. Það
er stundum erfítt að vera eiginkona
manns sem er í verkalýðsforystu.
Oft verða þeir fyrir barðinu á
óskammfeilnum ágjöfum og lenda í
hörðum rimmum og þá er stundum
erfitt að skipta um skap áður en
heim er komið. Það þarf sérstakar
eiginkonur til þess að vera giftar
mönnum í verkalýðsforystu, Raddý
er ein af þeim. Við rafiðnaðarmenn
stöndum í mikilli þakkarskuld við
Svavar fyrir störf hans og ekki síð-
ur margskonar vinarþel sem hann
hefur sýnt okkur og sumum af okk-
ar mönnum þegar þeir hafa orðið
að takast á við samskonar vandan-
mál og hann glímdi við á sínum
tíma.
Ég flyt honum þakkir og kveðjur
frá samtökum rafíðnaðarmanna og
fjölskyldu minni og sendi Ragnhildi
og Svavari Geir innilegar samúðar-
óskir.
Guðmundur Gunnarsson.
Það var sólbjartur dagur og fal-
legt sumarveður, þegar skyndilega
dró fyrir sólu og dimmdi. En það var
ekki úti heldur inni. Minningamar
streymdu hjá á andartaki og rannu
smám saman í eitt. Við tók löng og
djúp þögn saknaðar. Af hveiju?
Ommubróðir minn, guðfaðir og
fyrirmynd var dáinn, - þú, sem átt-
ir alltaf tíma aflögu og stað í hjarta
þínu fyrir okkur, - vinur okkar og
vemdari. Það var sama hvað bjátaði
á, þú varst til staðar, huggaðir okk-
ur og hertir okkur upp. Hvað sem
við tókum okkur fyrir hendur, rétt-
irðu alltaf hjálparhönd. Þú varst
alltaf áhugasamur um það, hvað við
aðhöfðumst og vildir vita hvernig
lífið gengi hjá okkur. Þú vildir alltaf
gleðja okkur.
Ég veit ég gæti endalaust talið
upp hluti og atvik, sem eru nú horn-
steinar minningarinnar um þig, en
ég læt það vera. Það vita allir hvaða
mann þú hefur að geyma.
Elsku frændi, takk fyrir allar
samverustundirnar, og takk fyrir
alla þína ást og alúð. Takk fyrir
alla þá hjálp, sem þú veittir okkur.
Takk fyrir allan þann tíma, sem þú
gafst okkur og allan þann áhuga
sem þú sýndir okkur. Takk fyrir að
hafa verið til staðar, að vera um-
hyggjusamur vinur. Takk fyrir að
hafa verið mér svo góður og svo
mikil fyrirmynd þessi ár.
Elsku Svavar, takk fyrir að hafa
verið til!
Hrannar Már.
Með örfáum orðum vil ég fyrir
mína hönd og Landssambands ís-
lenskra rafverktaka minnast sam-
starfsmanns og vinar, Svavars Guð-
brandssonar rafvirkja.