Morgunblaðið - 14.08.1996, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 14. ÁGÚST 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
EINAR SÆVAR
KJARTANSSON
+ Einar Sævar
Kjartansson
fæddist í Keflavík
4. maí 1962. Hann
lést 4. ágúst síðast-
liðinn. Einar var
sonur Einars Þór-
arinssonar, f. 28.
sept. 1937, d. 3. maí
1962, og konu hans
Auðar Kristófers-
dóttur, f. 31. okt.
1938. Kjörforeldrar
Einars: Kjartan
Kristófersson (móð-
urbróðir Einars), f.
30. des. 1931, sjó-
maður og síðar vaktmaður í
Grindavík, og kona hans Hafdís
Guðmundsdóttir, f. 3. sept.
1936, húsmóðir og verkakona í
Grindavík. Alsystkini Einars:
Þórlaug Einarsdóttir, f. 19. ág.
1957, Þórarinn Einarsson, f. 28.
jan. 1959, Amanda Ingibjörg
Einarsdóttir, f. 22. júní 1960.
Systkini Einars sammæðra:
Þórhallur Árnason,
f. 26. júlí 1971. Upp-
eldissystkini Ein-
ars: Þráinn Krist-
insson, f. 24. feb.
1961. Valgerður
Áslaug Kjartans-
dóttir, f. 17. apríl
1968. Þorgerður
Kjartansdóttir, f.
10. júlí 1972. Barns-
móðir og fyrrver-
andi sambýliskona:
Angela K. Abbott,
f. 26. júní 1972, hús-
móðir á Siglufirði.
Barn þeirra: Jón
Kjartan Einarsson, f. 20. sept.
1990. Unnusta Einars og sam-
býliskona: Ingibjörg María
Gísladóttir, f. 19. júlí 1969.
Börn þeirra: Gísli Dan, f. 28.
okt. 1992, og Elín Salka, f. 6.
&g. 1994.
Útför Einars fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
t
Elskulegur bróðir minn, mágur og
fraendi,
RAGNAR ÞORVALDSSON,
Munkaþverárstræti 18,
Akureyri,
er látinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ingibjörg Þorvaldsdóttir, Hilmar H. Gíslason,
Þorvaldur Kr. Hiimarsson og fjölskylda,
Ólafur Gísli Hilmarsson og fjölskylda,
Kristín Hilmarsdóttir og fjölskylda,
aðrir frændur og vinir.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
MAGNÚS ÞORBJÖRNSSON
prentari,
Kleppsvegi 62,
áður Fálkagötu 22,
lést á heimili sínu 12. ágúst sl.
Halldóra Aðalsteinsdóttir,
Magnús Magnússon, Kristin Valdimarsdóttir,
Vilborg Magnúsdóttir, Árni Hannesson
og barnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
fósturmóðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA KATRÍN ÁRMANN,
Ormsstöðum,
Norðfirði,
sem lést 6. ágúst, verður jarðsungin frá
Norðfjarðarkirkju fimmtudaginn 15. ágúst
kl. 14.00.
Aðalsteinn Jónsson,
Hulda Aðalsteinsd. Scheving, Garðar St. Scheving,
Jón Þór Aðalsteinsson, Magnea Jónsdóttir,
Jakob Sigfinnsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir vandamenn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RÓSA ÞORLEIFSDÓTTIR,
andaðist 7. ágúst síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 16. ágúst kl. 13.30.
Oddur Magnússon, Jóna Guðrún Guðmundsdóttir,
Þorsteinn Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Friður og ró: Aðeins íjarlægur hvinur,
frost hvem dag og meira en í gær;
að rúðunum hjúfra sig hélublómin
í hvítum loga, blindandi skær.
Og skíðaslóð einhvers i ótroðnum snjónum
er ein til að minna á það, hér og nú
að einhvem dag fyrir óralöngu
áttum við leið þama ég og þú.
(Höf. Anna Akhmatova í ljóða-
þýðingu Geirs Kristjánssonar.)
Þín elskandi
Ingibjörg.
Elsku Einar minn, ég sit hér í
íbúðinni ykkar Ingu um miðja nótt.
Horfi á myndirnar af þér, blómin
og kertin og veit að ég get ekki
sofið fyrr en ég hef klárað að skrifa
þessa grein, fyrir þig. Ég vissi fyrst
ekki hvernig hún ætti að vera, en
þegar ég er komin hingað i Hraun-
tunguna veit ég að það verður ekki
á annan hátt en við vorum von að
tala saman, við ræddum málin eins
og þau voru og eins verður það að
vera þó að núna sitji ég hér ein.
Ég vissi frá upphafi að þú hafðir
barist við erfiðan sjúkdóm og þó
einhverjir geti kannski ekki séð þína
baráttu og því miður svo margra
annarra sem sjúkdóm þá er það
samt sem betur fer mín sýn á mál-
ið, ekki sist eftir að hafa horft á
þína baráttu síðustu mánuði. En
þegar við kynntumst var stund milli
stríða, ef svo hefði ekki verið hefðuð
þið Inga efalaust aldrei náð að hitt-
ast. Eg kynntist því frá upphafi
þinni réttu persónu sem hafði svo
margar góðar og hlýjar hliðar. En
því miður held ég að þú hafír aldrei
getað séð þær í réttu ljósi sjálfur,
þó svo að við hin höfum gert það.
Þið Inga áttuð svo margar yndisleg-
ar stundir saman og tvö yndisleg
börn. Ég veit að þau og þessi tími
voru þér svo dýrmæt.
Einar minn, ég veit að núna hef-
ur þú fundið frið og hvíld, og eins
að þú barðist lengi og gerðir allt
sem í þinu valdi stóð til að málin
þróuðust á annan veg. Megir þú
hvíla í friði.
Elsku Inga, Gísli Dan og Elín
Salka, þið vitið að ég gef ykkur
allt sem ég get, ég þarf ekki að
taka það fram hér.
Ég votta öllum aðstandendum
mína dýpstu samúð á erfíðum tíma.
Þín mágkona,
Sigurlaug.
Ég held að í vináttu felist skyndi-
leg hughrif, eins konar ást. Þar
nægir eitt orð af hendingu, hönd
sem er snert. Þó er sárt að skilja,
og broddur saknaðar fylgir okkur
alla tíð. Það er aðeins eitt sem mig
langar til. Að lifa nógu lengi til að
endurgjalda þér á einhvern hátt
óverðskuldað og takmarkalaust ör-
læti þitt. (Pam Brown).
Við vorum að koma frá Kaup-
mannahöfn hjónin, þegar við feng-
um þá frétt að frændi okkar, sem
var okkur hjónunum svo kær, væri
látinn.
Ég skildi ekki þennan mikla kvíða
sem ég fékk síðustu tvo dagana.
Ég var alltaf með hnút í maganum,
ég fann á mér að eitthvað hafði
komið fyrir heima. Maðurinn minn
las dánartilkynninguna í flugvélinni
og hlífði mér við að segja mér frá
því uppi í háloftunum. Hann sagði
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
ísíma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
liÓTEli LOFTLEIUIR
mér frá þessu á leiðinni frá flugvell-
inum. Þú varst að láta mig vita,
elsku Einsi minn, svo að þetta kæmi
mér ekki svo á óvart. Þú vildir hlífa
ölllum. Ég vissi ekki, elsku frændi
minn og vinur, hvað þér leið illa
síðustu mánuðina þína, þú hefur
viljað hlífa frænku þinni við þessari
sálarkvöl þinni. Svona varst þú ein-
lægur og góður.
Ég man svo vel þegar ég sá þig
í vöggunni heima hjá Haddý systur,
stóru bláu augun þín ljómuðu og það
færðist bjart bros yfír allt litla andlit-
ið. Sem fylgdi þér svo allt þitt líf,
litli prakkarinn þinn. Alltaf spaug-
andi. Þú varst svo mikill gleðigjafí.
Ég gleymi ekki hvað þið bræðumir
voruð samrýndir, þú þessi sprelli-
gosi, Þráinn alvörugefínn. Ef eitt-
hvað var að þá hugguðuð þið hvor
annan. Og svona var það alla tíð,
þið voruð mjög samrýndir bræður.
Elsku Þráinn minn, Guð styrki
þig og blessi og þína fjölskyldu.
Elsku Ingibjörg mín. Það var mikil
Guðsgjöf að þið skylduð kynnast
hvort öðru. Hvenær sem við hjónin
hittum ykkur voruð þið geislandi
af gleði með litlu bömin ykkar. Og
Einsi átti ekki nógu stór lýsingarorð
yfir ykkur öll. Þið voruð honum allt
og hann lá ekki á því. Ég á núna
ekki nógu stór orð til að þakka þér
og bömunum ykkar að vera til.
Megi algóði Guð og þann sem hann
sendi, Jesú Kristur, styrkja ykkur í
sorg ykkar, um elskulegan son og
góðan kærleiksríkan bróður.
Elsku Ingibjörg, Jón Kjartan, Gísli
Dan, Elín Salka, Hafdís, Kjartan,
tengdaforeldrar og systkini, góður
Guð æðri allra skilningi veri með
ykkur öllum. Minningin um góðan
dreng og brosið hans lifir að eilífu.
Gerður og Magnús.
Kæri frændi, mér þótti alltaf
vænt um þig. Ég man þegar ég var
að passa ykkur Þráin i Grindavík.
Þið voruð góðir bræður. Ég man
ailtaf eftir brosinu þínu bjarta og
þegar við fórum upp á róluvöll og
lékum okkur saman. Ég man líka
þegar þið komuð til Reykjavíkur og
heimsóttuð okkur mömmu og ég fór
með ykkur Þráin í göngutúr. Þú
varst alltaf góður við mig og mér
þótti alltaf vænt um þig. Þú bauðst
mér í skírnarveisluna þegar þið
hjónin skírðuð litlu stúlkuna ykkar.
Mér fannst mjög vænt um það. Þú
áttir mjög góða konu og falleg og
góð börn. Guð blessi þig og minning-
una um þig.
Elsku Ingibjörg, Jón Kjartan,
Gísli Dan, Elín Salka, Hafdís, Kjart-
an, tengdaforeldrar og systkini, Guð
blessi ykkur og styrki í sorg ykkar.
Þín móðursystir,
Rós María.
Það var erfiður dagur þriðjudag-
urinn 6. ágúst sl. þegar hringt var
í mig og mér var sagt að Einar
Sævar frændi minn væri dáinn.
Gat það verið satt, hann sem ég
man ekki öðruvísi en glaðan og
hressan og hrók alls fagnaðar? Við
Einsi vorum miklir vinir, sérstaklega
sem börn, við skrifuðumst á og
skiptumst á leyndarmálum sem eng-
inn vissi nema við tvö.
Alltaf hlakkaði ég til að hitta
hann og heyra skemmtilega hlátur-
inn sem hann átti svo auðvelt með
að framkalla og smita alla í kring
um sig með.
Engum hef ég kynnst sem var
eins örlátur og Einsi minn. Alltaf
kom hann færandi hendi þegar hann
heimsótti mig og fjölskyldu mína
bæði meðan við bjuggum fyrir aust-
an og eftir að við fluttum til Reykja-
víkur.
Elsku Einsi minn. Núna þegar
þú ert farinn, renna allar góðu minn-
ingarnar í gegnum huga minn og
þú átt alltaf þitt pláss í hjarta mínu
og aldrei hefði mig grunað að það
væri í síðasta skipti sem við sæj-
umst einn sólríkan og fagran sumar-
dag og þú varst með Ingibjörgu, sem
þú varst svo stoltur af, og Gísla litla
syni ykkar.
Elsku Ingibjörg, Gísli Dan, Elín
Salka og Jón Kjartan. Guð gefi
ykkur styrk til að ganga í gegnum
sorgina og sársaukann. Elsku Haf-
dís, Kjartan, Þráinn, Áslaug, Þor-
gerður, Gísli, Elín og fjölskyldur.
Okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Hlíf Elfa og fjölskylda.
Gráttu nú barn mitt,
gráttu eins og þig lystir.
A gólfinu liggja brotin
gullin sem þú misstir.
Himinbláu augun
í heitum tárum fljóta,
góðu bömin gráta,
er gullin sín þau bijóta.
Heimurinn jafnan hæðir
hláturmilda drengi:
- - Gráttu meira, góði,
gráttu heitt og lengi.
(Böðvar Guðlaugsson)
„Sorgin er gríma gleðinnar. Og
lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum. Og hvernig
ætti það öðruvísi að vera? Þeim mun
dýpra sem sorgin grefur sig í hjarta
manns, þeim mun meiri gleði getur
það rúmað.“
Einar Sævar, frændi minn er
dáinn. Margs er að minnast og mik-
ils að sakna. Einar var frændrækinn
og alltaf fann maður hlýjuna og
ástina frá sönnum frænda. Hann
var töluvert inni á mínu æskuheim-
ili þega við vorum börn og alltaf
var tilhlökkunin mikil þegar von var
á Einsa austur; gleðin og hláturinn
og alltaf þessi djúpa hlýja. Hann
geymdi barnið í sjálfum sér. Spurði
hreint út og svaraði að sama skapi
eins.
Við áttum samleið líka sem ungl-
ingar og mikið þótti mér vænt um
að eiga góðan frænda þegar ég var
komin suður i skóla og leigði með
vinum að austan, íbúð í Reykjavík.
Þa var Einar Sævar á sjó og gaf
sér oft tíma til að heimsækja okkur
og kannski að skreppa á ball, ekki
stóð á því að Einar Sævar byði fá-
tækum skólastelpum og þurfti ég
oft að hafna peningum frá frænda,
því hann ætlaði að sjá til þess að
ekki væri hungur á bænum. Þannig
var Einar Sævar; gaf, en átti erfítt
með að þiggja.
Þau hjörtu hljóta
að vera til sem
eru skyggn á
okkar innsta
eðli og treysta
á okkur, þótt
heimurinn snúi
við okkur baki.
(úr bókinni Vinátta)
Elsku Ingibjörg, Gísli Dan, Elín
Salka og Jón Kjartan. “Ástlaus er-
um við dauðleg, ódauðleg þegar við
elskum." Ást hans er ódauðleg til
ykkar.
Elsku Hafdís, Kjartan, Þráinn,
Áslaug, Þorgerður, Gísli, Elín og
fjölskyldur. Okkar dýpstu samúðar-
kveðjur. Guð blessi ykkur á sorgar-
stund.
Hrefna Gerður, Jóel og börn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Með hryggðarhug sem aldrei fyrr
Iyfti ég pennanum. Minningarnar
flæða um hugann er ég leitast við
að finna viðeigandi kveðjuorð fyrir
Einar vin minn.
Eðlilegast finnst mér að þakka
honum góðar stundir sem við áttum
saman. Vinátta er jú kærkomin gjöf
hveijum einstaklingi. Sérstök var
okkar vinátta að því leyti að hún var
án skilyða. Það hæfði vel þeim að-
stæðum og því ástandi sem við gömlu
vinimir vorum lagnir við að skapa
okkur á þeim tímum víns og rósa.
Það sem aldrei gleymist var hans
einstaka skopskyn ofar öllu og kær-
leikslyndi. Því síður gleymir maður
ást hans til hennar Ingibjargar
sinnar og barnanna fögru. Óspar
var hann á hylli þeirra.
Með einlægni og auðmýkt bið ég
vorn æðri mátt um styrk fyrir ykk-
ur ástvini hans í sorginni þungu.
Grétar og Díana.