Morgunblaðið - 06.09.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 1996 37
GYÐRIÐUR
STEINSDÓTTIR
+ Gyðríður
Steinsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 17. desember
1931. Hún lést á
Landspítalanum
30. ágúst síðast-
liðinn. Gyðríður
var dóttir hjón-
anna Steindóru
Kristínar Alberts-
dóttur, f. 31. júlí
1903, d. 6. febr-
úar 1980, og
Steins Jónssonar
vélstjóra, f. 24.
júlí 1902, d. 20.
júlí 1973. Systkini Gyðríðar
eru: Sigurður, f. 5. október
1930, maki Guðrún Haralds-
dóttir; Jóhanna Guðrún, f. 18.
júlí 1934, maki Gunnlaugur
Sigurðsson; Steindóra Sigríð-
ur, f. 18. júlí 1934, maki Helgi
Daníelsson; og Guðmundur
Alberts, f. 21. apríl 1937.
Hinn 1. apríl 1951 giftist
Mig langar til að minnast mág-
konu minnar, Gyðríðar Steinsdótt-
ur, eða Gígju eins og hún var venju-
lega kölluð, sem látin er eftir erfið
veikindi. Saga Gígju er eflaust lík
sögum margra annarra af hennar
kynslóð. Hún ólst upp í Reykjavík
hjá foreldrum sínum og systkinum
við þann kost sem tíðkaðist hjá
almúgafólki á fjórða tug aldarinn-
ar. Steinn faðir hennar var vél-
stjóri á togurum og var í siglingum
meira og minna öll stríðsárin og
því oft fjarri ijölskyldunni langtím-
um saman. Steindóra móðir hennar
varð því að vera í tvöföldu hlut-
verki eins og títt er um konur sjó-
manna. Undir slíkum kringum-
stæðum reyndi einnig mjög á börn-
in sem urðu á margan hátt að taka
þátt í lífsbaráttunni á annan hátt
en almennt tíðkast í dag og sýna
hvert öðru tillitssemi.
Steindóra og Steinn, foreldrar
Gígju, voru glaðlynd og það ríkti
ætíð gleði á þeirra heimili. Bæði
voru þau söngelsk og nutu sín
hvergi betur en í vinahópi og voru
þar hrókar alls fagnaðar.
Gígja átti því ekki langt að
sækja það að hafa gaman af söng.
Strax sem barn söng hún ásamt
tvíburasystrum sínum í Sólskins-
deildinni, sem var þekktur barnkór
er starfaði í Reykjavík hér fyrr á
árum og fór kórinn í söngferðalög
vítt og breitt um landið. Um 30
ára skeið söng hún í kirkjukór
Grensáskirkju, auk þess sem hún
starfaði af dugnaði að málum
kirkju sinnar og kvenfélagsins þar.
Ung giftist hún Jónasi K. Guð-
brandssyni sem um árabil var verk-
stjóri í Pípugerð Reykjavíkurborg-
ar. Þau hófu búskap sinn í foreldra-
húsum í Samtúni 28. Með dugnaði
og litlum sem engum efnum
byggðu þau sér hús í Heiðargerði
62 og voru meðal frumbyggja á
þeim stað. Þar fæddust börnin og
ólust upp í sambýli við góða ná-
granna sem einnig voru að basla
við að koma sér upp húsnæði af
litlum efnum og eiga og ala upp
börn.
Mér fannst Heiðargerðið vera
eins og lítið skemmtilegt þorp úti
á landi á þessum árum, þar sem
samhugur og hjálpsemi ríkti meðal
nágrannanna. Það var enginn ríkur
og ekki heldur fátækur í þessu litla
samfélagi.
Það var alltaf gott að koma í
Heiðargerðið til Jónasar og Gígju
og þar var vel tekið á móti öllum.
Gígja var á þessum árum nokkurs
konar höfuð ættarinnar og Heiðar-
gerði 62 höfðubólið. Þar var að fá
allar fréttir og annað sem gerðist
í fjölskyldunni og þar voru teknar
allar meiriháttar ákvarðanir í mál-
efnum hennar. Það kom í hlut
Gígju að annast foreldra sína að
mestu þegar þeir voru orðnir gaml-
Gyðríður Jónasi
Kristni Guðbrands-
syni verkstjóra, f. 23.
febrúar 1927. Börn
þeirra eru: 1) Dóra
Steinunn, f. 12. jan-
úar 1951, gift Braga
Sigurðssyni og eiga
þau þrjjá syni,
Bjarka, Oskar og
Stein Kristin. 2) Guð-
brandur Kristinn, f.
8. júlí 1954, kvæntur
Guðnýju Halldórs-
dóttur og eiga þau
tvö börn, Ingunni og
Jónas Kristin. 3) Jó-
hanna Guðrún, f. 2. mars 1958.
Sambýlismaður hennar er Jón
Aðalsteinn Sæbjörnsson, en
dóttir hennar er Lee Ann Mag-
innis. 4) Þuríður Helga, f. 5.
ágúst 1962, en sonur hennar
er Sigurður Orri Jónsson.
Útför Gyðríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.00.
ir og þrotnir af kröftum, enda
bjuggu öll systkini hennar þá úti
á landi.
Ég hef minnst nokkrum orðum
á störf Gígju í þágu kirkju sinnar,
þar sem hún naut sín vel, enda var
hún rnjög félagslynd og lét ekki
sitt eftir liggja í þeim efnum.
Annað var það sem var mjög
áberandi í fari Gígju, en það var
umhyggja hennar fyrir eldra fólki
og þeim sem minna máttu sín. Um
árabil starfaði hún að málefnum
eldri borgara á vegum Reykja-
víkurborgar. Á þeim vettvangi
naut hún sín vel og þar kom vel
fram hvaða mann hún hafði að
geyma. Veit ég að mörgu eldra
fólki þótti mjög vænt um hana og
kunni að meta elsku hennar og
umhyggju.
Líf Gígju var ekki alltaf dans á
rósum. Eins og hjá mörgum öðrum
skiptust á skin og skúrir. En hún
eignaðist góðan mann því Jónas
er drengur góður. Þau eiga miklu
barnaláni að fagna. Hvað er raun-
verulega dýrmætara í lífinu?
Gígja missti heilsuna langt um
aldur fram. Á undanförnum
mánuðum hrakaði heilsu hennar
verulega og var sýnt að hveiju
dró. Jónas, börn þeirra, tengdabörn
og barnabörn og aðrir nánustu
gerðu allt sem í þeirra valdi stóð
til að létta henni síðustu stundirnar
svo ekki sé minnst á lækna og
hjúkrunarfólk á Landspítalanum.
Nú er komið að kveðjustund.
Minningin um Gígju mun lifa í
huga ástvina hennar og allra þeirra
sem þótti vænt um hana. Hún er
kvödd með söknuði og ég vona og
raunar veit að margir góðir kostir
hennar hafa endurnýjast í börnum
hennar og barnabörnum og er það
vel. Við þurfum á slíku fólki að
halda.
Helgi Daníelsson.
Ég ætla með örfáum orðum að
kveðja hana „Gígju systur" sem
lést 30. ágúst eftir erfiðan sjúk-
dóm.
í mínum huga var Gígja alltaf
stóra systir mín og alla tíð mikill
vinur minn svo aldrei bar skugga á.
Alltaf var gott að koma í Heiðar-
gerðið til hennar og Jónasar Guð-
brandssonar manns hennar og
barna þeirra, hvort sem var á stór-
hátíðum eða hvunndags, þiggja
kaffisopa og spjalla smávegis og
fara þaðan léttari í lund.
Þegar ég bjó erlendis og heim-
þráin fór að bylta sér var nóg að
slá á þráðinn til Gígju og Jónasar
og fá fréttir að heiman og var
manni þá hugrórra eftir.
Gígja systir var afskaplega lif-
andi manneskja í allri umgengni
og hrókur alls fagnaðar á manna-
mótum, hún var mjög söngelsk og
söng í kirkjukór raeðan heilsan
leyfði.
Ég votta Jónasi vini minum,
Dóru Steinu, Kidda, Jóhönnu og
Helgu rnína dýpstu samúð.
Eg mun alltaf sakna þín.
Guðmundur bróðir.
Nú eru rúmlega 30 ár síðan ég
kynntist Gyðríði Steinsdóttur, eða
henni Gígju eins og hún var jafnan
kölluð. Það urðu heillarík kynni og
hófust með því að hún kom í kór
Grensáskirkju, sem þá var nýstofn-
aður. Þar stóðum við hlið við hlið
flesta helga daga upp frá því, og
reyndar oftar, í þijá áratugi. Sú
þátttaka var okkur mikilvæg og
til ómældrar ánægju. Það var glað-
ur og góður hópur sem hóf þarna
samstarf og svo hefur hann reynst,
þótt endurnýjun hafi orðið og fáir
séu nú eftir af frumherjunum, eins
og gerist og gengur.
Seinna urðum við þijár úr þess-
um hópi til að syngja saman og
leiða söng við guðsþjónustur á
Borgarspítalanum og Grensás-
deildinni. Það varð 16 ára sam-
starf, enda kynnti Gígja okkur
Björgu gjarnan sem söngsystur
sínar.
Meðan við vorum báðar með ung
börn hittumst við stundum og fór-
um saman í gönguferð, eða gægð-
umst í eldhúsið hvor til annarrar,
fengum okkur kaffisopa og röbb-
uðum saman. Við vorum í sama
kvenfélagi, sátum þar í stjórn um
skeið og reyndum ásamt öðrum
að finna upp á einhveiju til gagns
og gamans. Gígja var hressileg og
fljót að sjá spaugilegu hliðamar á
tilverunni og okkur varð vel til
vina. Ekki litum við þó alltaf eins
á málin, en ég man aldrei til að
okkur yrði sundurorða eða að það
slettist upp á vinskapinn með ein-
hveijum hætti. Við fórum saman
á tónleika, eða í leikhús; þar höfð-
um við svipaðan smekk.
Gígja fór snemma að vinna sem
sjálfboðaliði frá kvenfélagi okkar
við félagsstarf aldraðra hér í borg,
og síðar sem fastur starfskraftur.
Hún varð vinsæl meðal eldra fólks-
ins með sínu glaða og hressilega
viðmóti og svo var tekið lagið í
rútuferðum með því, að gömlum
og góðum sið. Þau hjón Jónas og
Gígja voru meðal frumbyggja í
Heiðargerðinu, ef svo má segja.
Þarna var ungt fólk að koma sér
upp húsnæði af litlum efnum en
miklum dugnaði. Það myndaðist
samstaða með þessu fólki sem stóð
samtímis í byggingum, og grann-
konurnar hittust og héldu góðu
sambandi meðan nágrennið stóð.
Það kom vel í ljós þegar Kvenfélag
Grensáskirkju var stofnað; þá fjöl-
ÁSGERÐUR ÞÓRA GÚSTAFSDOTTIR,
sem lést á heimili sínu
3. september sl. hefur
óskað eftir því að
minningargreinar um
hana verði ekki birtar.
Aðstandendur og ástvinir.
menntu Heiðgerðingar í það og
héldu gjarnan hópinn.
En tímarnir liðu. Veikindi steðj-
uðu að Gígju, sem ekki virtust svo
alvarleg í fyrstu en ágerðust svo
að hún varð óvinnufær. Með ein-
stakri umsjá og umhyggju Jónasar
var henni kleift að dveljast heima
að mestu allt fram á síðastliðið
vor, er hún varð að leggjast á
sjúkrahús. Nú er hvíldin fengin.
Ég lít til baka með þakklæti fyrir
vináttu Gígju. Við vissum oftast
hvað henni leið í blíðu og stríðu.
Orð voru ekki það sem máli skipti;
tilfinningasemi var henni ekki að
skapi, en þétt handtak af hennar
hálfu sagði allt sem segja þurfti.
Við félagar Gígju í kór Grensás-
kirkju og Kvenfélagi Grensássókn-
ar vottum aðstandendum hennar
samúð okkar af einlægni og biðjum
þeim blessunar. Við getum glaðst
yfir því að hafa átt hana að sam-
fylgdarmanni og kveðjum með
innilegu þakklæti.
Kristrún Hreiðarsdóttir.
Elsku amma.
Eftir hetjulega baráttu við erfið-
an og óskiljanlegan sjúkdóm hefur
þú nú kvatt okkur og þennan heim
okkar í hinsta sinn. Nú er kominn
tími til að hvílast og það skalt þú
svo sannarlega gera því þú átt það
skilið. Eftir slíka baráttu, sem eng-
inn lifandi maður ætti að þurfa að
ganga í gegnum, ert þú hvíldinni
áreiðanlega fegin.
Þegar ég horfi til baka óska ég
þess að ég hefði fengið að kynnast
þér betur en ég gerði en fjarlægð-
in hefur haldið okkur í sundur og
við því er ekkert að gera núna en
minningarnar um okkar samveru-
stundir verða vel geymdar. Ég mun
aldrei gleyma hlátrinum þínum
góða, ' og háværa, eða þinni
ákveðnu, háu rödd. En loksins nú,
þegar fjarlægðin komst ekki leng-
ur upp á milli okkar, þurftir þú
að fara á vit annarra ævintýra, og
það verður mér ætíð hulin ráðgáta
hví það gerðist þessa nótt, þá nótt
sem ég fluttist í borgina þína, þinn
heimabæ. En það er eins með dauð-
ann eins og svo margt annað að
hann er óútreiknanlegur og við
hann fáum við ekki ráðið, nema
þá kannski að litlu leyti, því eitt-
hvað segir mér að þú hafir beðið
eftir mér, eftir að ég flytti suður
til ykkar afa. Einhver þarf að sjá
um hann. Og því máttu treysta að
það geri ég, alveg eins og þú veist
að hann mun sjá um mig. Hvíldu
þig nú vel!
Sjáumst síðar.
Bjarki Snær.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN GESTSSON,
Borgarbraut 65a,
Borgarnesi,
verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju
laugardaginn 7. september kl. 14.00.
Olga Guðrún Þorbjarnardóttir,
Ásdfs Kristjánsdóttir, Sævar Þórjónsson,
Gunnar Kristjánsson, Auðbjörg Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Kæru vinir, innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÞÓRHILDAR INGIBJARGAR
JAKOBSDÓTTUR
frá Árbakka.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurlaug Ólöf Guðmundsdóttir,
Torfi Guðmundsson, Ellen Andersson,
Jakob Guðmundsson, Helga Hermannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar
STEFÁNS STEFÁNSSONAR
frá Fitjum í Skorradal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkra-
deildar á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Jón Arnar Guðmundsson,
Karólína Hulda Guðmundsdóttir.
Lokað
Aðalskrifstofa félagsmálaráðuneytisins í Hafnar-
húsinu verður Igkuð frá kl. 13.00 í dag vegna
útfarar HALLGRÍMS DALBERG, fyrrverandi ráðu-
neytisstjóra í félagsmálaráðuneytinu.
Félagsmálaráðuneytið,
6. september 1996.