Morgunblaðið - 27.11.1996, Page 40

Morgunblaðið - 27.11.1996, Page 40
40 MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER 1996 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ GUÐJÓN GUÐMUNDSSON + Guðjón Guð- mundsson fæddist að Á á Skarðsströnd 18. janúar 1926. Hann lést í Reykjavík 16. nóvember síðastlið- inn. Foreldrar hans voru hjónin Guð- mundur Erlendsson og Guðrún Guð- mundsdóttir. Fljót- lega fluttist hann ásamt fjölskyldu sinni að Skógum í Þorskafirði. Ungur að aldri fluttist hann síðan að Hafrafelli í Reykhólasveit. Guðjón átti fimm bræður. Þeir eru: 1) Jón Valgeir og 2) Einar Trausti, sem fórust með vélbátnum Kristjáni 1934. 3) Markús, kvæntur Þorgerði B. Sveins- dóttur, sem er látin, þau áttu synina Jón og Viðar. 4) Haf- liði, sem lést 1956, hann var kvæntur Huldu Pálsdóttur. Þeirra börn eru Guðrún, Magnús, Sigríður, Guðmund- ur, Hjálmfríður og Einar. 5) Sigvaldi, kvæntur Olmu Frið- riksdóttur, ættaðri frá Þýska- landi. Þeirra börn eru Olga, Dórathea, Haflína, Marta, Guðmundur og Trausti. Um fermingu fluttist Guðjón sem vinnumaður að bæ í Króks- firði. Tvítugur fluttist hann síðan til Reykjavíkur. Vann hann þar á vetrum sem verka- maður en á sumrin fór hann í sveitina sína í heyskapinn. Árið 1951 kynntist hann eftir- lifandi eiginkonu sinni, Ingi- björgu Þorleifsdóttur, þar sem hún starfaði í Bjarkarlundi. Þau giftu sig 31. desember 1953. Börn þeirra hjóna eru sjö. Þau eru: 1) Sigþór, kvæntur Bryndísi Gyðu Ström, þeirra börn eru ívar Orn og Iris Ósk. 2) Þorleifur Jóhann, býr með Maríu Rós Val- geirsdóttur, þeirra börn eru Jóhann Dagur og Ylva Rós. 3) Hafliði, býr með Gerðu Björk Kristinsdóttur, þeirra börn eru Guðjón Ingi, Kristján og Hrönn. 4) Gunnar, býr með Margréti Ásgeirsdóttur, þeirra börn eru Birgir Þór, Arnar Elí og Daníel Ingi. 5) Anna, býr með Gunnari Guð- laugssyni, þeirra börn eru Hannes Kristinn, Sigríður Hugrún og Andrea Kristjana Lind. 6) Sesselja Guðrún, gift Davíð Sigurðssyni, þeirra börn eru Eva Dögg, Þorleifur Gauk- ur og Aníta Ingibjörg. 7) Erla Ingibjörg, ógift og barnlaus. Árið 1952 fór Guðjón sem lærl- ingur í bifvélavirkjun hjá Helga Lárussyni. Þaðan fór hann til Egils Vilhjálmssonar þar sem hann starfaði í 25 ár. Hjá Bifreiðaeftirliti ríkisins byrjaði hann sem skoðunar- maður 1970. Starfaði hann þar til 1990. Þá tók hann við starfi sem prófdómari hjá prófdeild ríksins. Hélt hann því starfi þegar bifreiðaprófin voru flutt til Umferðarráðs. Starfaði hann þar til dauðadags. Útför Guðjóns fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Hann pabbi er dáinn. Þessi orð hljóma í huga mér þegar ég hugsa um hann. Hann sem var alltaf svo hress og kátur. Ég átti margar góðar stundir með honum í hest- húsinu fyrst í Leynimýri og síðan við Rauðavatn og fórum við í marga reiðtúrana saman. Oft var hlegið og sungið í þeim ferðum. Hagmæltur var hann og margar vísurnar komu við ýmis tækifæri. En ég minnist þess líka þegar ég var lítil og við bjuggum á Grett- isgötu 24 þegar hann fór upp í herbergi með harmonikuna og spil- aði og við systurnar sungum með. Hann var alltaf tilbúinn að hjálpa. Ef einhver þurfti hjálp var hann fyrstur á staðinn. Vestur fór pabbi á hveiju sumri í sumarbústaðinn og þá leið honum vel, hann unni sveitinni sinni. En nú er góður faðir farinn til feðra sinna og ættmenna. Og ég vona að algóður Guð vaki yfir hon- um á þessari stundu. Elsku pabbi, ég þakka þér fyrir allar góðu stundirnar sem við átt- um saman. Mig langar að þakka læknum og starfsfólki Sjúkrahúss Reykja- víkur fyrir alla þá hjálp sem þau veittu og sérstakar þakkir til Sig- ríðar Pálmadóttur og Kjartans Arnar sjúkrahúsprests sem veittu okkar mikinn styrk í þessari miklu raun. Megi Guð gefa okkur öllum styrk og frið í hjarta okkar. Bless- uð sé minning þín, elsku pabbi minn. Vors Herra Jesú verndin blíð veri með oss á hverri tíð. Guð huggi þá, sem hryggðin slær, hvort sem þeir eru íjær eða nær, kristnina efli og auki við, yfirvöldunum sendi lið, hann gefi oss öllum himnafrið. (Þýð. Ó. Jónsson.) Þín dóttir, Erla I. Guðjónsdóttir. Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta. Á grænum grundum lætur hann mig hvílast, leiðir mig að vötnum þar sem ég má næðis njóta. Hann hressir sál mína, leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns síns. Jafnvel þótt ég fari um dimman dal, óttast ég ekkert illt, því þú ert hjá mér, sproti þinn og stafur hugga mig. Þú býrð mér borð frammi fyrir féndum mínum; þú smyrð höfuð mitt með olíu; bikar minn er barmafullur. Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga mína, og í húsi Drottins bý ég langa ævi. (Davíðssálmur 23) Drottinn gefur og Drottinn tek- ur. En alltaf megum við þakka fyrir þær yndislegu stundir sem pabbi gaf okkur. Einstakur maður var hann „súkkulaðiafi", en það kölluðu börnin á heimilinu hann. Hann elskaði börnin sín öll sem eitt og naut þess að vera í návist þeirra og alltaf átti hann súkkulaði- mola í pokahorninu. Hann mátti heldur ekkert aumt sjá og hefði gefið síðasta bitann sinn, ef því hefði verið að skipta, til að hjálpa öðrum. Alltaf var hann boðinn og búinn til að hjálpa ef eitthvað var, hvort sem í hlut áttu ættingjar eða vinir. Og ef eitthvað var gert á hans hlut var hann fljótur að fyrir- gefa og var nú ekki að bera beiskj- una á torg. Aldrei kvartaði hann yfír neinu hvort sem það snerti heilsu hans eða annað og að tala illa um aðra var Ijarri honum. En grín gerði hann að öllum hlutum. Hann sá grín í öllum hlutum og kringumstæðum og var ávallt létt- ur í lund. Hagmæltur var hann líka og mörg vísan hefur bætt andrúms- loftið í gegnum hans tíð. Pabbi var mikill útivistarmaður og hestar voru hans líf og yndi. Margar stundir átti maður með honum í hesthúsinu og barnabörnin líka. Hann var orkumikill og hraustur og var alltaf að og vildi drífa hlutina af. Þannig kvaddi hann okkur líka, var horfinn eins og hendi væri veifað. Dauðinn kom eins og þjófur að nóttu og aðdrag- andinn var enginn. Mikil sorg og söknuður er í hjört- um okkar allra aðstandenda hans. Og það er erfitt fyrir blessuð börn- in að skilja hvað um sé að vera. En Drottinn er miskunnsamur og líknsamur og umvefur okkur með friði sínum og kærleika. Við þökk- um fyrir þann kærleika og um- hyggju sem pabbi gaf okkur og það dýrmæta veganesti sem við eígum í hjörtum okkar. Elsku pabbi, við elskum þig og kveðjum með þá vissu í hjarta að við sjáumst á ný þegar lúðurinn hljómar. Stella, Davíð, Eva Dögg, Þorleif- ur Gaukur og Aníta Ingibjörg. Pabbi er dáinn, sú sorg helltist yfir okkur eins og hendi væri veif- að og maður skilur það ekki ennþá því hann var svo hress og virtist við hestaheilsu. En svona er lífið, enginn veit sína ævina fyrr en öll er. I hjarta mínu veit ég að hann er hjá Drottni og hann er búinn að hitta foreldra sína og ætt- menni, ég tala nú ekki um dýrin sem hann átti um ævina og þurfti að láta frá sér. En Drottinn passar þau öll. Að minnast pabba er erfitt og maður veit ekki hvar maður ætti að bytja því það er svo margt sem kemur upp í hugann. Hann var góður pabbi sem mátti ekkert aumt sjá eða heyra þá varð hann að fá að aðstoða eða hjálpa og aldrei mátti launa honum greiðann. Börn elskaði hann og vildi hafa sem flest í kringum sig, þá leið honum best. Alltaf átti pabbi súkkulaðimola uppi í afaskáp og það vissu barna- börnin hans og oft var hann spurð- ur um mola úr skápnum góða. Þá gaf hann ekki einn heldur nokkra. Hestar voru mikið uppáhald hjá pabba og fór Hannes sonur minn oft með afa upp í hesthús. Það voru honum dýrmætar stundir með afa sínum. Eins þegar afi bauð honum vestur í sumarbústað á sumrin. Það var beðið eftir því að afi hringdi og segðist fara vestur og hvort hann vildi ekki koma með. Elsku pabbi minn, þakka þér fyrir allt gegnum árin. Þín er sárt saknað, en þú lifir í okkur systkin- unum og minningin er sterk og verður í heiðri höfð um ókomin ár. Við sendum þér hinstu kveðju. Anna Guðjónsdóttir, Gunnar Guðlaugsson, Hannes Kristinn, Sigríður Hugrún, Andrea Lind. Elsku Guðjón frændi minn. Ég átti bágt með að trúa mínum eigin eyrum þegar ég fékk fregnir af láti þínu. Mér fannst það ekki geta staðist að þú, þessi yndislegi lífsglaði maður, værir farinn frá okkur svo snögglega. Mér fannst það ekki tímabært, en elsku frændi, við vitum að það er ekki á valdi okkar sem lifum hér á þess- ari jörð að ákvarða tímasetningu á slíku. Það er einungis á valdi hans sem öllu stýrir. Þinn tími til að sinna öðrum mikilsverðum verkefnum, sem hafa beðið þín, er nú kominn. Ferð þín til ljóssins skæra er nú hafin, þar munu lang- amma, langafi og bræður þínir þrír sem þar eru, taka á móti þér opnum örmum. Þar munuð þið öll vinna saman. Elsku Guðjón, ég á svo margar góðar og fallegar minningar um þig. Þær mun ég varðveita í hjarta mínu alla tíð. Minningar um kæran frænda sem var engum líkur, alltaf brosandi, alltaf glaður. Ég þakka þér fyrir það sem þú hefur gefið mér og kennt mér með lífsgleði þinni, takk fyrir allt hitt líka. Ég kveð þig, minn kæri, með virðingu og vinsemd og með von og vissu um áframhaldandi velgengni í störfum þínum á æðri stigum. Kæra Inga, börn og aðrir ástvinir, ykkur votta ég mína dýpstu sam- úð. Megi almáttugur faðir blessa ykkur og styrkja af heilum hug í sorg ykkar. Innileg kveðja frá eiginmanni mínum og syni. Vertu sæll, Guðjón minn. Drottinn blessi þig og varð- veiti. Þín frænka, Alma Ólafsdóttir. Mest er yndi á okkar landi yfir víðar sveitir ríða, upp frá strandar eyðisandi inn til fríðra dala hlíða. Finna vildarvin að kveldi, vaka um stund á gamanfundi. Fá svo hvíld hjá árdags eldi, undurþæga í værum blundi. (Guðmundur Bjömsson.) Ekki veit ég hvort mörgum er eins farið og mér, að þegar við erum samvistum við menn eins og Guðjón Guðmundsson kemur síst í hug sjúkdómar eða dauði. Ekki hvarflar þá að okkur að fótmál dauðans fljótt er stigið. í mínum huga var Guðjón ungur maður sem hlaut að eiga mörg ár ólifuð. Öll hans framkoma og hreyfingar voru miklu hressilegri en gengur og gerist með menn á hans aldri. Kynni okkar Guðjóns hófust þeg- ar ég var ökukennari en hann próf- dómari. Framkoma Guðjóns sem prófdómara var með miklum ágæt- um enda maðurinn mikið prúð- menni. Að ökuprófi afloknu talaði hann föðurlega við nemandann og minnti hann rækilega á skyldur hans sem ökumanns og þá ábyrgð sem því fylgir að stjórna ökutæki í sívaxandi umferð. Á daglegum ferðum mínum upp í Fjárborg hugði ég ævinlega að því hvort bílar væru fyrir utan hest- húsið við Baldurshaga. Þá var ekki ekið framhjá. Oft var litla kaffistof- an þétt setin af hestamönnum á öllum aldri. Alltaf var heitt á könn- unni. Rætt var um fjölmörg mál, gleði ríkti ofar öllu og sagðar voru sögur af hestum og hestamönnum. Ævinlega fór ég glaðari af fundi þeirra félaga Guðjóns og Marinós, en þeir deildu með sér hesthúsinu í Baldurshaga. Nú er hún Snorra- búð stekkur. Þegar Guðjón hefur lagt í sína hinstu för, sem bíður okkar allra, veit ég að hans verður saknað af samstarfsmönnum og þeim sem áttu samleið með honum. Að lokum þakka ég Guðjóni af heilum hug samfylgdina. Öllum ástvinum Guð- jóns sendi ég hlýjar kveðjur. Kristján Guðmundsson frá Fáskrúðarbakka. Þegar skammdegismyrkrið er að nálgast hámark sitt, barst höfundi þessara lína sú sorgarfregn að lát- ist hefði snögglega góður vinur og mikill mannkostamaður Guðjón Guðmundsson frá Hafrafelli í Reykhólasveit, 70 ára að aldri. Hann var á leið til vina sinna, reiðhestanna, til að hlynna að þeim í vetrarkuldanum. í umönnun um þá brugðust aldrei þeir eðliskostir sem svo ríkir voru í fari hans og samferðamenn hans og vinir þekktu og nutu í ríkum mæli, það að reynast öllum vel leysa allra vanda væri þess kostur, án tillits til eigin hagsmuna. Við þessi tíðarlok sendum við Hulda, eiginkonu Guðjóns, Ingi- björgu Þorleifsdóttur, börnum þeirra, tengdabörnum, barnabörn- um, svo og öðrum nákomnum kveðju samúðar og biðjum þeim blessunar. Þessi fáu orð eru hér sett á blað sem kveðja mín til manns sem auðgaði líf mitt með fijórri kímnig- áfu sinni, fjölþættu skopskyni, fá- gætri hjálpsemi og drengskap alla tíð. Þakkarskuld mín við hann verður ekki greidd, en gott þykir mér að muna hann þeysa glæstum fáki, grasi grónar reiðleiðir á björt- um sumardegi. Og hann fer ekki bláfetið. Kristján Benjamínsson. --------------------------------- < Elsku afi, mig langaði að þakka I þér fyrir allar góðu stundirnar sem ( ég átti með þér í sveitinni og allar okkar samverustundir heima hjá ömmu og þegar þú heimsóttir mig. Megi ferð þín til Guðs ganga vel. Ég veit þú tekur á móti okkur þegar við komum til þín. Þinn, Hannes Kristinn Gunnarsson. Þegar umsjón ökuprófa fluttist ( til Umferðarráðs árið 1992 komu j hér til starfa nokkrir aldnir heiðurs- ' menn, sem samkvæmt nútímahátt- um um starfslok ríkisstarfsmanna áttu aðeins nokkur ár eftir af svo- kallaðri starfsæfi í þágu hins opin- bera. Einn þessara manna var Guð- jón Guðmundsson sem um árabil hafði starfað sem prófdómari í öku- prófum hjá Bifreiðaeftirliti ríkisins og síðar hjá Bifreiðaprófum ríkisins, sem var sjálfstæð stofnun um nokk- I urra ára skeið áður en Umferðarráð ( tók við umsjón með ökunámi í land- inu. Guðjóni hafði ég kynnst mörg- um árum áður þegar hann var starfsmaður Egils Vilhjálmssonar hf., en að öðrum ólöstuðum þar á bæ var Guðjón sá maður sem ég helst vildi fá til þess að lagfæra alls konar krankleika í vélarhúsinu á bíl mínum, hitt og þetta sem ég | hafði ekki hundsvit á en Guðjón því meira. Þarna fann ég strax hvern mann Guðjón Guðmundsson hafði I að geyma og þegar leiðir okkar lágu að nýju saman vissi ég að honum mátti treysta í hvívetna. Sú varð raunin. Guðjón vann starf sitt á hljóðlátan og fumlausan hátt og naut virðingar meðal samstarfs- manna, ökukennara og nemenda. Hann var glettinn í tilsvörum og átti það til að orða hugsun sína í bundnu máli þar sem kímni sat í öndvegi og þeir sem í hlut áttu gengu ósárir af velli. Þannig var Guðjón vinur okkar. Síðast hitti ég hann daginn áður en hann lést. Hann gekk léttur í spori hér út úr húsi með próftaka sér við hlið; við mættumst á gangstéttinni og heils- uðumst glaðir í lund eins og svo oft áður. Núna geymi ég þessi síðustu andartök í samskiptum okkar með trega í huga. Eina huggunin er sú að Guðjón fékk hnarreistur að leggja upp í sína hinstu för, eitthvað sem ég geri ráð fyrir að hann hafi lagt áherslu á að kláramir sínir gerðu í hverri ferð, gengju reistir um grund. Fyrir hönd Umferðarráðs og samstarfsmanna Guðjóns bæði hér í Reykjavík og víðar um land, þakka ég áralangt farsælt framlag hans til umferðarmála, gott sam- starf og vinsemd alla. Eiginkonu, börnum og öllum öðrum aðstand- endum sendi ég hugheilar samúðar- kveðjur. Blessuð sé minning Guð- jóns Guðmundssonar. Oli H. Þórðarson. Sunnudaginn 17. nóvember síð- astliðinn barst okkur andlátsfregu er okkur setti hljóða við. Guðjón hvarf á vit forfeðranna kvöldinu áður. Minningarnar streyma í gegn- um huga okkar, kynni okkar af honum mislöng, sumir höfðum við unnið með honum í áratugi, aðrir miklu skemur. Engum hafði dottið þetta í hug er við kvöddumst í lok vinnudags föstudeginum áður. Guð- jón kvaddi okkur með bros á vör eins og hans var vandi. Léttari drengur og skapbetri er vandfund- inn. Allt okkar samstarf einkenndist af góðri skaplund og samviskusemi hans. Alltaf var hann tilbúinn að sjá björtu hliðarnar á öllu, henda fram stöku sem hitti beint í mark og fékk alla til að brosa. Aldrei þurfti að biðja Guðjón um neitt oft- ar en einu sinni, alltaf var hann til- búinn að leggja okkur lið. Orð eru fátæk og fá varla Iýst tilfinningum okkar er við kveðjum félaga okkar hinsta sinni en hann þekkir og veit hug okkar og er mest um það vert. Við eigum minninguna um góðan dreng og þökkum fyrir það um leið og við vottum fjölskyldu hans okkar innilegustu samúð. Vinnufélagar í ökunáms- deild Umferðarráðs.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.