Morgunblaðið - 27.11.1996, Qupperneq 41

Morgunblaðið - 27.11.1996, Qupperneq 41
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER 1996 41 JÓNÍNA KRISTÍN GUNNARSDÓTTIR + Jónína Krlstín Gunnarsdóttir var fædd á Eyrar- bakka 11. janúar 1907. Hún andaðist á hjúkrunarheimil- inu Eir 18. nóvem- ber síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Gunnar Ein- arsson frá Loftsöl- um í Mýrdal, f. 4. apríl 1857, d. 30. mars 1935, bóndi og sjómaður á Eyr- arbakka, og Guðrún Jónsdóttir, f. 17. ágúst 1868, d. 1954, húsfreyja, fædd og uppalin á Eyrarbakka. Jónína giftist 27. janúar 1929 Antoni Valgeiri Halldórssyni, matreiðslumanni á Eyrar- bakka, síðar húsverði við Landsbanka íslands í Reykja- vík, f. í Reykjavík 31. maí 1902, d. 2. febrúar 1964. Hann var sonur Ilalldórs Jónssonar, bónda í Helli i Ölfusi, síðar í Reykjavík, og konu hans, Þur- íðar Magnúsdótur. Börn Jónínu og Antons eru: 1) Baldur An- ton, f. 25. mars 1929, d. 30. maí 1932. 2) Walter, f. 14. júní 1933, d. 19. júní 1992, hæsta- réttarlögmaður í Reykjavík. 3) Elsa Rúna, f. 22. apríl 1939, hús- móðir í Reykjavík, gift Eyjólfi Björg- vinssyni viðskipta- fræðingi og er son- ur þeirra Anton Björgvin, f. 12. júlí 1970. 4) Gunnar Halldór, f. 31. jan- úar 1945, af- greiðslustjóri _ í Landsbanka ís- lands í Reykjavík. Jónína ólst upp í foreldrahúsum í Hópi á Eyrar- bakka. Hún vann ýmis störf til sjávar og sveita á sínum yngri árum, meðal annars fimm sumur í fiski. Hún sinnti húsmóðurstörfum allar götur eftir að hún gifti sig. Árið 1954 hóf hún störf í mötuneyti Landsbanka Islands í Austur- stræti og vann þar í 33 ár, allt til ársins 1987. Fyrsta bú- skaparárið bjuggu Jónína og Anton í Reykjavík, en fluttu til Eyrarbakka 1930. Árið 1948 fluttu þau aftur til Reykjavík- ur og bjuggu þar til æviloka. Útför Jónínu fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. í dag er tengdamóðir mín, Jón- ína Kristín, til grafar borin. Henni kynntist ég fyrst fyrir þrjátíu og tveimur árum, er ég giftist dóttur hennar Elsu Rúnu, og bar aldei skugga á þau kynni. Þá var hún nýbúin að missa eiginmann sinn, Anton Valgeir. Kynni okkar Jón- ínu voru náin og góð frá því fyrsta. Hún var einstaklega góð og fórn- fús koan og var gott að vera í návist hennar. Hún var glaðlynd kona og skemmtileg. Þær mæðg- urnar Elsa og Jónína voru mjög samrýndar. Þegar við fórum í ferðalög á sumrin var hún oftast með okkur og var mjög glöð og skemmtileg. Hún hafði mikla ánægju af leikhúsferðum og tón- leikum. Hún var einnig gjafmild og hafði mikla ánægju af að gleðja aðra. Hún gerði mestar kröfur til sjálfrar sín. Jónína var fædd og uppalin á Eyrarbakka í húsi sem foreldrar hennar byggðu og nefndu Hóp. Hún var einkabarn foreldra sinna. Þar gekk hún í barnaskóla. Bemskuárin liðu við leik og störf í hópi glaðra leiksystkina. Innan við tvítugt fór hún til Reykjavíkur og vann þar við ýmis störf, m.a. vann hún í fiskvinnu á Kirkjusandi ásamt mörgu ungu fólki og minnt- ist hún þess ætíð með gleði. í Reykjavík kynntist hún manni sínum. Þau giftu sig 1929 og hófu þar búskap. I Reykjavík bjuggu þau í eitt ár og eignuðust fyrsta barn sitt Baldur Anton. Arið 1930 fluttu þau til Eyrar- bakka. Anton hóf störf á Litla- Hrauni sem matreiðslumaður, en hann hafði numið matreiðslustörf í Danmörku. Þau urðu fyrir þeirri þungbæru sorg að missa son sinn þriggja ára gamla, efnilegan dreng, eftir skammvinn veikindi. Þau hjónin byggðu sér vandað hús á Eyrarbakka og þar fæddust þeim þijú börn, Walter, Elsa Rúna og Gunnar Halldór. Einnig kom á heimilið móðir Jónínu, Guðrún, eftir að hún missti mann sinn árið 1935. Anton starfaði á Litla- Hrauni til ársins 1947, en þá hóf hann störf hjá Landsbanka ís- lands og fluttist fjölskyldan til Reykjavíkur árið 1948. Þau keyptu sér íbúð í Drápuhlíð, en þá voru Hlíðarnar að byggjast. Jónína undi hag sínum vel í Reykjavík. Eftir nokkur ár keyptu þau stærri íbúð í Eskihlíð. Jónína var mikil fjölskyldu- manneskja og húsmóðir, bakaði mikið og var mjög fær sauma- kona. Hún var gestrisin mjög enda gestkvæmt á heimilinu. Jónína fór að vinna utan heimilisins fjörutíu og sjö ára gömul í mötuneyti Landsbankans í Austurstræti. Þar vann hún í yfir þijátíu ár og hætti áttatíu ára að aldri. Vinnan var henni mikils virði og kunni hún vel við sig innan um gott sam- starfsfólk þar. Hún hafði alla tíð sterkar taug- ar til æskustöðvanna og fór þang- að árlega. Þar átti hún margt vina- fólk. Eftir að Jónína missti mann sinn bjó hún með sonum sínum tveim. Árið 1992 deyr Walter son- ur hennar og var það henni þung- bær sorg. Jónína var lengst af ævinnar heilsuhraust, þar til fyrir fimm árum að sjónin tók að daprast. Var hún undir það síðasta orðin næstum blind. Síðustu fimm mán- uðina dvaldi hún á Hjúkrunar- heimilinu Eir þar sem hún naut frábærrar hjúkrunar starfsfólks- ins og eru því færðar þakkir fjöl- skyldunnar hér. Ég vil að leiðarlokum þakka Jónínu samfylgdina og óska henni guðsblessunar á nýju tilverustigi. Eyjólfur Björgvinsson. Síðla kvölds mánudaginn 18. nóvember rauf símhringing kvöldkyrrðina. Ég veitti því strax athygli að móðir mín var smeyk um hverjar fregnirnar kynnu að vera. Ágiskunin var rétt. Hún Jónína amma mín var dáin. Ekki er beinlínis hægt að segja að það hafi komið á óvart því að hún hafði verið við dauðans dyr í nokkra daga en engu að síður nístir sorgin og söknuðurinn sárt okkur sem eftir lifum. En minn- ingarnar munu aldrei verða frá okkur teknar. Amma var fædd á Eyrarbakka í upphafi aldarinnar. Foreldrar hennar höfðu lifað saman í barn- lausu hjónabandi í hartnær tutt- ugu ár, er þeim fæddist dóttir og má rétt ímynda sér hvílík ham- ingja fæðing hennar hefur verið. Faðir hennar hafði komið sem ungur maður til Eyrarbakka, en átti ættir að rekja til Mýrdals, var m.a. kominn af Lýð Guðmunds- syni, sýslumanni í Vík í Mýrdal á 18. öld, sem sögur hafa gengið af. Gunnar langafi var langyngst- ur af sjö systkinum og missti föð- ur sinn tveggja ára. Ekki er alveg ljóst, hvað varð af systkinum hans nema hvað ég veit að Árni bóðir hans bjó í Vestmannaeyjum og andaðist þar einhleypur fyrir aldur fram. Einnig átti hann bróður, sem Vigfús hét, en hann tók sig upp á miðjum aldri og fluttist með konu sinni og a.m.k. einum upp- komnum syni til Utah. Þar eigum við því ættingja. Móðir ömmu var af grónum ættum úr Árnessýslu og átti fjög- ur systkini er upp komust. Húsið sem amma fæddist í hét Búðarhús og stendur ekki lengur. En þegar amma var tveggja ára reisti faðir hennar hús er hann nefndi Hóp. Þar ólst amma upp. Amma var af aldamótakynslóðinni, sem svo er kölluð, en sennilega hefur hún upplifað meiri breytingar og gjör- byltingar á öllum sviðum heldur en nokkur önnur kynslóð. En hún fór þó ekki á mis við hörmungar. Berklarnir voru í algeymingi og skildu eftir sig dauða og óham- ingju. Frænka ömmu og besta vin- kona dó úr berklum og tvær aðrar frænkur hennar hlutu örkuml af þeirra völdum. Amma minntist æsku sinnar oft og taldi hana hafa verið besta hluta ævi sinnar. Einnig var það mikið gæfuspor þegar hún kynnt- ist afa mínum. Þau felldu hugi saman og giftu sig árið 1929. Afi hafði verið nokkur ár við nám og störf í Danmörku og meðal annars numið þar matreiðslu. Hann starf- aði á Hótel Heklu í Reykjavík í nokkur ár og þar kynntist hann ömmu. Þau hófu búskap sinn á Lindargötunni en fluttu ári seinna á Eyrarbakka og hófust þegar handa við að byggja sér hús þar sem var oft kallað Stóra Háeyri, en nú heitir gatan öll Eyrargata. Árið 1948 flytur svo öll fjölskyldan til höfuðstaðarins. Þar átti amma heima til æviloka. Mínar fyrstu minningar tengj- ast ömmu og Eskihlíðinni þar sem þau bjuggu hún og synir hennar, móðurbræður mínir Gunnar og Walter. Þar var alltaf gott að vera. Ég var eina barnabarn ömmu og hún hafði mikið dálæti á mér. Amma var góðum gáfum gædd og glaðlynd. En sorgin hafði þó ekki látið hana ósnerta. Frumburð sinn, Baldur, missti hún aðeins þriggja ára gamlan og var það óumræðilega mikil sorg sem seint fennti yfir. Afi lést 1964 eftir að hafa gengið með illan sjúkdóm í tvo áratugi. Sonur hennar, Walter, lést snögglega fyrir fjórum árum. Sjálf átti hún að stríða við sjón- depru nokkur hin síðustu ár. í júní síðastliðnum fór hún svo á Hjúkr- unarheimilið Eir. Þá hafði heilsu hennar hrakað mjög og átti eftir að gera enn meir smám saman en þar naut hún afbragðs aðhlynn- ingar. Ég mun ávallt minnast ömmu minnar með hlýju og væntum- þykju. Hafi hún þökk fyrir allt. Anton Eyjóífsson. Erfidiykkjur Glæsileg kaffi- hlaðborð, fallegir salir og mjög góð þjónusta Upplýsingar í síma 5050 925 og 562 7575 FLUGLEIÐIR ÍIÖTEL LOFTLEIBIR t Ástkær frænka mín, GUÐRÚN KRISTINSDÓTTIR fyrrv. einkaritari, Klapparstíg 1a, Reykjavfk, andaðist á heimili sínu sunnudaginn 24. nóvember. Þórður Sverrisson. Vaka Sigurjónsdóttir, Bergþór Sigurðsson, Eirikur Helgason, Anna Eiríksdóttir, Bjarni Hákonarson, Jóhanna Eiriksdóttir, Jón Wendel, Jóhannes Eiríksson, Kolbrún Steingrimsdóttir. t Útför móður okkar, ÓLAFÍU FINNBOGADÓTTUR, Bálkastöðum, Hrútafirði, fer fram frá Staðarkirkju föstudaginn 29. nóvember kl. 13.30. Jóhanna Jónsdóttir, Eirikur Jónsson og fjölskyldur. t Móðir okkar, amma og langamma, JÓNAV. HANSEN, Kumbaravogi, áður Njálsgötu 59, sem andaðist 22. nóvember, verður jarðsungin frá Árbæjarkirkju þriðjudag- inn 3. desember kl. 13.30. Jóhann V. Ólafsson, Július Þorbergsson, börn og barnabörn. t Eiginmaður minn, VALDIMAR RUNÓLFUR HALLDÓRSSON, Vikurbakka 40, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 29. nóvember kl. 13.30. Fyrir hönd aðstandenda, Hulda Matthíasdóttir. t Hjartkær kjörmóðir, fósturmóðir, tengda- móðir, amma og langamma okkar, GUÐRÚN JÓHANNSDÓTTIR, Bræðraborgarsti'g 24, sem lést 19. nóvember sl., verður jarð- sungin frá Fossvogskapelllu fimmtu- daginn 28. nóvember nk. kl. 13.30. Jóhann Þórir Jónsson, Sigríður Vilhjálmsdóttir, Guðfinna íris Þórarinsdóttir, Werner Ipsen, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.