Morgunblaðið - 14.09.1997, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 1997 33 '
HARALDUR
BRIEM
+ Haraldur Bri-
em fæddist í
Eyjum í Breiðdal
23. júlí 1905. Hann
lést í Reykjavík 4.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Olafur
H. Briem, (1872-
1953), bóndi í Eyj-
um, og Kristín
Hannesdóttir,
(1880-1943).
Systkini Haraldar
voru Þrúður,
(1908-1974),
Hannes, (1910-
1967), og Þuríður f. 1919.
Haraldur kvæntist árið 1941
Margréti Sigurðardóttur
(1898-1988) og eignuðust þau
einn son, Valdimar Briem, f.
Á morgun verður til moldar bor-
inn „frændinn einn besti minn“
Haraldur Briem. Ég veit að hann
hefði ekki viljað að ég skrifaði um
hann lofræðu, enda ætla ég ekki
að gera það. Mig langar aðeins að
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast honum því hver sá er það fékk
varð ríkari af.
Ef ég vissi ekki betur hefði ég
haldið að Hallgrímur Pétursson
hefði haft Harald sem fyrirmynd
þegar hann orti heilræðavísurnar
sínar, því fáum hef ég kynnst sem
þessi orð hæfa betur: „Lítillátur,
ljúfur og kátur. .. varast spjátur,
hæðni, hlátur, heimskir menn sig
státa.“
Haraldur var ekki hár maður
vexti, dökkur á brún og brá á yngri
árum, snaggaralegur og léttur í
spori. Hann var lengst af heilsu-
hraustur og stundaði fasta vinnu
til 85 ára aldurs. Hann var ætíð
gamansamur, gat verið smástríðinn
ef því var að skipta. Hann hafði
gaman af að spila og keppti m.a.
í brids hjá Bridsfélagi Reykjavíkur
og vann þar til margra verðlauna.
Haraldur var greindur, víðsýnn
og fordómalaus maður. Hann var
nokkuð róttækur í skoðunum á
þjóðfélagsmálum, valdi sér leið með
þeim sem börðust fyrir jafnrétti og
betri heimi fyrir alla. Þegar
Kvennalistinn var stofnaður, en þá
1942, sem er sál-
fræðingur og starf-
ar í Svíþjóð. Barna-
börn Haraldar og
Margrétar eru:
Charlotte Lilja, f.
1966, Haraldur
Charles, f. 1969, og
Ragnheiður Ester,
f. 1974.
Haraldur gekk
ungur á Samvinnu-
skólann og vann
síðan ýmis störf til
sjávar og sveita
fyrstu árin, en hjá
póstinum í Reykja-
vík yfir 25 ár.
Útför hans fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík á morg-
un, mánudag, og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
stóð hann á áttræðu, ákvað hann
að fylgja honum.
Haraldur var mjög vel skáld-
mæltur eins og hann átti kyn til
og hafa birst eftir hann ljóð í nokkr-
um safnritun, m.a. í Aldrei gleym-
ist Austurland.
Haraldur var mikill dýravinur og
aldrei heyrði ég hann leggja illt til
nokkurs manns. Hann var einn af
þessum mönnum sem taka lítið til
sín úr sameiginlegum sjóði okkar,
átti aldrei bíl, bjó í lítilli íbúð við
hóflegan kost og var alltaf fremur
veitandi en þiggjandi.
Haraldur var dagfarsprúður, yf-
irlætislaus og lítið fyrir að trana
sér fram og berast á, og lifði í sam-
ræmi við það sem Lao Tse segir
um veg hins vitra: „Hann framleið-
ir en safnar ekki auði, hann starfar
en telur sér það ekki til gildis.“
Haraldur náði háum aldri, varð
92ja ára. Síðustu árin leitaði hugur
han mjög á æskustöðvarnar austur
í Breiðdal þar sem hann, barn að
aldri, sat yfir ánum og hljóp um
íjöllin. Mér finnst notalegt að hugsa
mér að andi hans leiki sér frjáls og
glaður um fjallatindana fyrir aust-
an.
Elsku frændi. Ég og systkini
mín, Örn og Helga, kveðjum þig
með kærri þökk fyrir allt og eftir-
farandi erindum úr erfiljóði föður
þíns um ,einn frænda okkar:
Enginn það veit sem var
vel sína harma bar,
farinn ti friðar inn
frændinn einn besti minn.
Mildur þú maður varst,
mótgang sem hetja barst.
Líkn þín og leyndu tár
launar þér drottinn hár.
Gröf þinni geng ég frá,
gráta ég ekki má.
Skiljum við svo um sinn
síkæri frændi minn.
(Ólafur H. Briem.)
Rannveig Þorvaldsdóttir.
Elsku Hari. Mig langar að minn-
ast þín í nokkrum fátæklegum orð-
um. Þegar ég var lítil, þá vissi ég
að ég átti frænda í Reykjavík sem
hét Haraldur og var bróðir mömmu.
Þegar farið var til Reykjavíkur var
alltaf gaman að koma til Möggu
og Hara á Grettisgötuna. Þegar ég
flutti síðan til Reykjavíkur sem ung
stúlka, kynntist ég þér fljótlega.
Þú tengdist mér og minni fjölskyldu
strax mjög náið, og varðst strákun-
um mínum nokkurs konar afi. Þú
ræktaðir alltaf kartöflur af mikilli
natni, áttir garð og garðhús innan
við Elliðaár. Þar kenndir þú mér
að setja niður, reita arfa og taka
upp, og þarna átti ijölskylda mín
margar ánægjustundir með þér. Við
fórum með nesti og dvöldum þar
allan daginn, þetta var nokkurs
konar útilega, og Hari minn, ég er
enn að rækta kartöflur. Þú hafðir
mjög gaman af að spila á spil, brids,
félagsvist eða bara manna, og
komst ófáar ferðirnar til okkar til
að spila. Þú hafðir þá gjarnan súkk-
ulaðipakka með, sem þú laumaðir
að mér. Þú hafðir líka mjög gaman
af ijúpnaveiðum, fórst stundum
með Auðbergi. Þegar ég flutti svo
austur aftur, þá fækkaði ferðum
þínum til að spila við okkur, en þú
komst samt nokkrum sinnum. Þá
var líka gengið á fjöll, farið í berj-
amó eða bara í bíltúr. Þú varst
maður útivistar og naust þín vel á
göngu, léttur á fæti og snöggur.
Ég man alltaf hvernig þú kvaddir
mig þegar ég hafði komið í heim-
sókn, fylgdir mér út á hlað eða upp
á götu, jafnvel inn að Hlemmi og
beiðst með mér eftir strætó.
Elsku Hari, þú varst lítillátur
maður, hógvær og hjartahlýr. Ég
þakka þér góð kynni, blessuð sé
minning þín.
Katrín.
PÉTUR GUNNAR
ÞJÓÐÓLFSSON
+ Pétur Gunnar
Þjóðólfsson var
fæddur í Reykjavík
15. september 1965.
Hann lést á Reykja-
lundi 28. ágúst síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
kirkju Oháða safn-
aðarins við Háteigs-
veg 9. september.
Þriðjudaginn 9.
september síðastliðinn
fylgdi ég þér til hinstu
hvíldar elsku vinur,
ásamt svo mörgum, mörgum öðr-
um. Þú hefðir átt afmæli á morg-
un, hefðir orðið 32 ára gamall ef
þú hefðir lifað. Þegar ég fékk þær
fréttir að þú værir dáinn kom það
mér í sjálfu sér ekki á óvart því
þú varst búinn að vera svo mikið
veikur undanfarin ár og í sjálfu sér
kraftaverk að þú náðir að lifa þó
þetta lengi miðað við hversu alvar-
leg veikindi þín voru.
Þegar ég minnist þín, Pétur,
koma allir gömlu góðu dagarnir í
ljós sem við áttum saman áður en
þú veiktist, þegar við hittumst í
fyrsta sinn, 12 ára gamlir, þegar
þú komst í heimsókn í Neðri-
Hundadalinn þar sem
ég var í sveit, þegar
við ári seinna urðum
herbergisfélagar á
Hlíðó, þegar þú komst
í helgarheimsóknir til
mín á unglingsárunum
og gistir hjá mér í
Reykjavík vegna þess
að þá áttir þú heima í
Grindavík. Þær eru svo
ótalmargar minning-
arnar með þér, Pétur
minn, að allar síður
Moggans _ dygðu
skammt. Ég sakna
þíns skemmtilega hlát-
urs sem var svo bráðsmitandi að
stundum veltumst við um af hlátri
þar til við emjuðum og æjuðum
með verk í maga og tárin runnu
niður kinnar okkar. Nú renna tár
niður vanga mína af öðrum augljós-
um ástæðum. Þú varst þannig vinur
að alltaf gat ég treyst þér ef ég
þurfti sannan vin til að ljá mér
eyru sín og hlusta, eða fá aðra skoð-
un en mína eigin. Þannig vinur er
ekkert svo auðfundinn.
Ég sakna þín, Pétur minn, meira
en ég get lýst með orðum og á
sárt með að kveðja þig hinsta sinni,
en sem vinur þinn gleðst ég yfir
að Guð hefur tekið þrautir þínar
burtu og gefið þér hvíld með svefni
þeim sem ég veit að þú átt eftir
að vakna upp af þegar efsti dagur
kemur. Ég bið Guð um að þú vakn-
ir með þínu fallega brosi og að
ásýnd þín fái að ljóma að eilífu.
Þú tókst á við veikindi þín með
óbilandi þrautseigju sem lýsir best
hvernig þú varst gerður. Þótt þú
misstir málið, lærðir þú bara að
tala upp á nýtt, og þótt þú misstir
máttinn, þá lærðir þú bara að ganga
á ný. En svo var þetta, að mínu
mati ranglega, tekið frá þér aftur
og aftur og alltaf máttir þú byija
upp á nýtt.
Mér finnst lífið stundum svo
óréttlátt, hvað mikið er lagt á suma
en aðra nánast ekki neitt. Ég trúi
því að þú fáir annað heilbrigt, sárs-
aukalaust líf. Ég kveð þig, elsku
vinur minn, svo miklu fátækari en
ég hélt.
„Enginn veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur", þetta máltæki skil
ég _svo mæta vel í dag.
Ég við biðja Guð að vernda og
blessa ávallt þína yndislegu syni,
Guðna Frey, Hinrik, og Jóel, því
það verða erfið spor fyrir þessa litlu
fætur að fóta sig í lífinu án þín.
Elsku Lena, Bogga og Jón, Þóra
og Björn ásamt systkinum Péturs
og Lenu, og öllum þeim sem elsk-
uðu góðan dreng, Guð blessi ykkur
og styrki alla tíð. Látum Pétur lifa
í hjörtum okkar. Ég þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast þér, Pétur
minn. Líf mitt er mun ríkara.
Þinn vinur,
Smári Jónsson.
+
Elsku faður okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGMUNDUR KARLSSON
frá Karlsskála,
Grindavík,
sem lést á Sjúkrahúsi Suðurlands 8. septem-
ber, verður jarðsunginn frá Grindavíkurkirkju
þriðjudaginn 16. september kl. 14.00.
Ágúst Karl Sigmundsson, Ágústína Ólafsdóttir,
Frímann Kristinn Sigmundsson, Herdís Ragna Þorgeirsdóttir,
Margrét Bára Sigmundsdóttir, Ingvi Theodór Agnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HERDÍS ÞORSTEINSDÓTTIR,
Meðalholti 4,
lést á hjúkrunarheimilinu Kumbaravogi,
11. september.
Útförin fer fram í Fossvogskapellu, fimmtu-
daginn 18. september kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Einar Jónsson,
Gunnar Þ. Jónsson, Selma Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÚLÍANA STEINUNN SIGURJÓNSDÓTTIIR,
Álfheimum 54,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sigfús Bjarnason, Ingunn A. Ingólfsdóttir,
Arnaldur M. Bjarnason, Jónína H. Björgvinsdóttir,
Sigurjón Bragi Sigurðsson,
Þorgerður Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Maðurinn minn,
BJARNI ÁGÚSTSSON,
frá Hróarsholti,
Meistaravöllum 15,
Reykjavík,
lést föstudaginn 12. september.
Guðrún Magnúsdóttir.
+
Systir okkar og mágkona,
MÍNERVA JÓNSDÓTTIR,
íþróttakennari,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 16. september kl. 10.30.
Bergþór Jónsson, Jóhanna Sigurjónsdóttir,
Ragnar Jónsson, Guðrún B. Madsen.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og systir,
INGIBJÖRG AUÐUR ÓSKARSDÓTTIR,
Bárugötu 19,
Reykjavík,
Verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 16. septemþer kl. 13.30.
Þórður Þórarinsson,
Charles Fred Moser,
Theresa Ellen Metzen,
Díana Grace Soell,
Mark Óskar Moser,
tengdabörn, barnabörn og systkini.