Morgunblaðið - 13.11.1997, Qupperneq 37

36 FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 1997
+
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 1997 3fí
PlnrgumMuMli
STOFNAÐ 1913
UTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
Árvakur hf., Reykjavík.
Hallgrímur B. Geirsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
S AMNIN G ALEIÐIN
ER BEZT
ÞAÐ VAR einkar viðeigandi að samningar Islands,
Grænlands, Danmerkur og Noregs um afmörkun haf-
svæðanna á milli Grænlands, íslands og Jan Mayen
skyldu undirritaðir um leið og þing Norðurlandaráðs stóð
yfir í Helsinki. Það er mjög í anda samskipta norrænu
ríkjanna að deilur um lögsögumörk á þessum hafsvæðum
skuli leystar í góðum friði með samningum.
Norðurlönd hafa borið gæfu til að leysa allar slíkar
deilur um langt skeið með friðsamlegum hætti, þótt
stundum hafi þurft að fara dómstólaleiðina. Deila Dan-
merkur og Noregs um yfirráð á Austur-Grænlandi, sem
leyst var með dómi Alþjóðadómstólsins í Haag árið 1933,
var til dæmis eina landamæradeila Evrópuríkja á árun-
um milli stríða, sem leyst var án vopnaviðskipta. Dan-
mörk og Noregur lögðu aðra deilu, um miðlínu milli Jan
Mayen og Noregs, í dóm Haag-dómstólsins fyrir
nokkrum árum og reka samningarnir um afmörkun haf-
svæðanna, þar sem lögsögumörk Islands, Grænlands og
Jan Mayen skerast, endahnútinn á þá deilu.
Það er hins vegar vissulega þroskamerki að nú skuli
ekki þurfa dómsúrskurð til, heldur geta norrænu ríkin
sýnt sanngirni hvert í annars garð og slegið af kröfum
sínum. Samningaleiðin er alltaf bezt í samskiptum ríkja.
Vonandi lofar undirritun samninganna góðu varðandi
aðrar innbyrðis deilur Norðurlanda, til dæmis Smugu-
deiluna. ísland og Noregur hafa áður sýnt að ríkin geta
samið um flókin og erfið mál og ber þar hæst samningana
um lögsöguna við Jan Mayen og skiptingu loðnustofns-
ins.
Ekki má gleyma því að samningur Islands við Græn-
land og Danmörku um miðlínuna milli íslands og Græn-
lands sparar íslenzkum skattgreiðendum að öllum líkind-
um stórfé. Nú skiptir ekki lengur máli hvort Kolbeinsey
hverfur í sæ eður ei, þar sem Island byggir kröfu sína til
lögsögu ekki lengur á eynni. Viðbúið er að íslendingar
hefðu þurft að eyða tugum eða hundruðum milljóna til að
verja eyjuna fyrir ágangi sjávar og hafíss.
HOLLUR ÁGREININGUR
ÞING Norðurlandaráðs, sem nú stendur yfir í
Helsinki, er greinilega til marks um þá miklu breyt-
ingu, sem orðið hefur á samstarfi Norðurlandaþjóðanna á
undanförnum áratug. Norðurlandasamstarfið var komið í
töluverðar ógöngur við upphaf áratugarins. Flest hin há-
leitu markmið, sem stefnt var að í upphafi, höfðu fyrir
löngu náð fram að ganga, t.d. hinn sameiginlegi norræni
vinnumarkaður.
Samstarfið virtist í augum margra snúast fremur um
form en innihald og samkomur á borð við Norðurlanda-
ráðsþing þjóna takmörkuðum tilgangi, þar sem ekki var
ágreiningur um þau mál er samstarfið náði til og ekki var
rætt um þau svið þar sem ríkin greindi á, t.d. afstöðuna
til utanríkis- og öryggismála.
Eftir að tvískipting álfunnar heyrði sögunni til og sam-
starf Evrópusambandsríkjanna náði til æ fleiri þátta
varð ljóst að meirihluti norrænu ríkjanna sóttist eftir að-
ild að ESB. Þar með var jafnframt ljóst að grundvallar-
breytingar á samstarfi Norðurlandanna yrðu óhjákvæmi-
legar.
A árinu 1995 náðist samstaða um umfangsmiklar
breytingar á skipulagi Norðurlandasamstarfsins og tóku
þær gildi á síðasta ári. Utanríkismál má nú taka til um-
ræðu og málefni nærsvæðanna, t.d. Eystrasaltsríkjanna,
eru einnig rædd á þessum vettvangi. Breytingarnar hafa
leitt til að sú samstaða og einhugur er áður var talinn
einkenna Norðurlandasamstarfið heyrir sögunni til.
Þessu ber að fagna. Einhugurinn var einungis til marks
um að norrænu leiðtogarnir sneiddu hjá þeim málum, þar
sem ríkin greindi á, og þau mál er mestu skiptu, t.d.
framtíð Norðurlandanna í breyttri Evrópu, voru ekki á
hinni opinberu dagskrá.
Nú ræða leiðtogarnir tiltölulega opinskátt um utanrík-
ismál og öryggismál og mismunandi afstöðu til Evrópu-
sambandsins, NATO og hvernig haga beri stuðningi við
Eystrasaltsríkin.
Þótt ekki takist að leysa öll deilumál á fundum Norður-
landaráðs er nauðsynlegt að norrænu leiðtogarnir hafi
vettvang af þessu tagi til að ræða mál og samræma af-
stöðu sína þar sem hægt er. Slíkt er nauðsynlegt ef
Norðurlandasamstarfið á ekki að vera orðin tóm.
SAMEINING I SKAGAFIRÐI
Fyrsta eða annars
flokks sveitarfélag?
Skagfírðingar taka næstkomandi laugardag
afstöðu til tillögu um víðtæka sameiningu
sveitarfélaga þar sem lagt er til að ellefu af
tólf hreppum og bæjum héraðsins sameinist.
—7-----------------------------------------
I grein Helga Bjarnasonar kemur fram að
skiptar skoðanir eru um málið í sveitunum
og það sem meira kemur á óvart, hörð and-
staða er einnig á Sauðárkróki.
„Sveitarfélagið
SKAGAFJÖRÐUR“
ÁÐUR hefur verið gerð tilraun til að
sameina öll sveitarfélög Skagafjarð-
ar, það var í stóru sameiningarkosn-
ingunum árið 1993. Þá var tillagan
samþykkt í sex sveitarfélögum
Skagafjarðar en felld í sex og í sum-
um með miklum mun. Mikill meiri-
hluti íbúanna býr í þeim sveitarfélög-
um sem samþykktu. Á árinu 1994 var
farið að skoða málið aftur í þeim
sveitarfélögum sem samþykktu og
teknar upp viðræður þeirra á milli á
árinu 1995. Einnig urðu menn varir
við áhuga í hluta þeirra sveitarfélaga
sem felldu sameiningu og varð niður-
staðan sú að öllum sveitarfélögum
Skagafjarðar var boðið að taka þátt í
viðræðunum. Hreppsnefnd Akra-
hrepps hafnaði því og í byrjun síð-
asta árs hófst athugun ellefu sveitar-
félaga á því hvort sameining þeirra
væri fýsilegur kostur.
Landfræðileg heild
Skagafjörður er að mestu ein land-
fræðileg heild, einn fjörður þar sem
hagsmunir íbúanna eru samtvinnað-
ir. Það kemur til dæmis mörgum á
óvart þegar þeim er bent á það að á
þeirri stuttu leið sem er frá Sauðár-
króki að Varmahlíð eru fjögur sveit-
arfélög án þess að nokkur landfræði-
leg rök séu fyrir því. Þegar ekið er
frá Sauðárkróki er ekið í gegnum
Borgarsveit sem tilheyrir Skarðs-
hreppi, síðan yfir Staðarhrepp og inn
í Seyluhrepp þar sem Varmahlíð er.
Ef ákveðið verður að sameina sveit-
arfélögin verða 60-80 kílómetrar frá
miðstöðinni á Sauðárkróki út í jaðra
nýja sveitarfélagsins. Þannig verða
60 kílómetrar út á Hraun á Skaga, 65
að Giljum í Lýtingsstaðahreppi og 80
kílómetrar að Hrauni í Fljótum. í
sveitarfélaginu verða fjórir þéttbýl-
iskjamar, Hofsós, Varmahlíð og Hól-
ar, auk Sauðárkróks.
Á sameiningarsvæðinu bjó 4.431
íbúi 1. desember sl., þar af 2.763 á
Sauðárkróki. Liðlega 62% íbúanna
eru því á Sauðárkróki og 38% í
sveitahreppum og öðrum þéttbýlis-
kjörnum. Ibúaþróun hefur lengi ver-
ið neikvæð í dreifbýlinu í Skagafirði
en Sauðárkrókur hefur verið í
stöðugri sókn þar til nú að erfiðleikar
steðja að í atvinnulífinu. Fyrstu níu
mánuði ársins fluttu á annað hundr-
að manns úr héraðinu, umfram þá
sem settust þar að, þar af um 70 frá
Sauðárkróki.
Samstaða
sveitarstj órnarmanna
Nefnd sem í áttu sæti tveir fulltrú-
ar frá hverju sveitarfélagi nema hvað
þrír voru frá Sauðárkrókskaupstað
undirbjó málið og á þeim grundvelli
verða greidd atkvæði um sameining-
una næstkomandi laugardag. 22 af
23 fulltrúum í sameiningamefnd
skrifuðu undir lokaályktun nefndar-
innar þar sem íbúar sveitarfélaganna
eru eindregið hvattir til að styðja
sameiningu. Annar fulltrúi Skarðs-
hrepps, Ulfar Sveinsson oddviti á
Syðri-Ingveldarstöðum, skrifaði ekki
undir, segist hafa staðið að málefna-
undirbúningnum en geti ekki fellt sig
við að taka þátt í þeim áróðri vegna
kosninganna sem fælist í orðalagi
ályktunarinnar. Ulfar segir að
hreppsnefnd Skarðshrepps hafi ekki
samþykkt að mæla með eða gegn
málinu enda væri íbúum sveitarfé-
lagsins ætlað að taka afstöðu til þess
í almennri atkvæðagreiðslu. Ulfar
segist ekki hafa gefið upp afstöðu
sína til sameiningarinnar, það hafi
aðeins einn hreppsnefndarmaður
gert en sá lýsti sig fylgjandi samein-
ingu.
Sameiningartilraunin er mjög
ákveðin því ef sameining verður felld
í einhverju sveitarfélagi er sam-
komulag um það að kjósa aftur að
hálfum mánuði liðnum í þeim sveitar-
félögum sem samþykkja. Þetta verð-
ur þó einungis gert ef sameiningar-
tillagan verður samþykkt í átta eða
fleiri sveitarfélögum af þeim ellefu
sem þátt taka.
Hvað hefur breyst?
Spurningar vakna um hvað hafi
breyst, þegar þróunin frá 1993 er
skoðuð. „Aðstæður hafa gjörbreyst. í
íyrra skiptið var frumkvæðið að of-
an, frá ríkinu. Nú hafa heimamenn
sjálfir frumkvæðið og ræðast við á
jafnréttisgrundvelli. Öll mál hafa
verið rædd ofan í kjölinn. Með því
eru heimamenn sjálfir að leggja drög
að því samfélagi sem þeir vilja hafa,“
segir Bjarni Jónsson á Hólum,
starfsmaður sameiningarnefndar frá
því í vor.
Formaður sameiningarnefndar,
Bjami Egilsson, oddviti Skefilsstaða-
hrepps á Skaga, bætir því við að frá
því síðast var kosið um sameiningu
hafi verið bætt á sveitarfélögin nýj-
um verkefnum og auknar kröfur til
þeirra um þjónustu við íbúana.
„Fólksflóttinn frá landsbyggðinni
knýr á um samstöðu manna á lands-
byggðinni. Þetta er að verða spurn-
ing um að búa í fyrsta eða annars
flokks sveitarfélagi. Sveitarfélögin á
suðvesturhorninu sækja á um að fá
aukin verkefni frá ríkinu, þau era
það sterk að þau geta tekið við þeim
og annast þjónustuna á hagkvæman
hátt. Minni sveitarfélögin verða líka
að taka við þessum verkefnum. Ef
þau geta það ekki og þar með ekki
sinnt þeirri þjónustu sem ------------------
fólkið vill, þá era þau ekki Heimamenn
íyrsta flokks sveitarfélög," hafa sjálfir
segir Bjarni frumkvæðið
Bjarm Egilsson segir að
sameiningarnefndin hafi
ekki efni á því að taka þátt í öllum
þeim verkefnum sem þeim er ætlað
og verða að velja og hafna í hvaða
verkefnum héraðsnefndar þeir ætla
að taka þátt.“
Tvöfalt stjórnkerfi lagt af
Sveitarfélögin í Skagafirði hafa
falið héraðsnefnd að annast fjölda
sameiginlegra verkefna í stað þess
að mynda byggðasamlög um hvert
og eitt. Þó er sérstakt byggðasamlag
um skólaskrifstofu. Er því rekstur
héraðsnefndarinnar umsvifameiri en
í flestum öðram héraðum og fer stór
hluti fjárhagsáætlunar sveitahrepp-
anna þar i gegn. Bjarni Egilsson,
Bjarni Jónsson og Snorri Björn Sig-
urðsson, bæjarstjóri á Sauðárkróki,
eru sammála um að ekki sé skynsam-
legt að leysa fleiri verkefni í gegnum
héraðsnefndarsamstarfið, í stað þess
að sameina sveitarfélögin. „Með því
era menn einfaldlega að segja að
sveitarfélögin séu ekki nógu sterk til
að vinna sín verk og vilji koma verk-
efnum af sér,“ segir Snorri
Bjöm.
Bjami Jónsson segir að
eftir að sameiningin var
felld 1993 hafi það verið
milliskref að fela héraðs-
byrjað á því að fara yfir málefnin og
lengi frameftir þeirri vinnu hafi
menn verið misjafnlega sannfærðir
um ágæti sameiningar. I lokin hafi
verið farið vel yíir fjármál sveitarfé-
laganna. „Það var eins og þá brysti
veggur. Litlu sveitarfélögin eiga
ekki nema rétt fyrir þeim lögboðnu
verkefnum sem þau sinna og þó
sinna þau ekki öllu og era á dampi
með framkvæmdir. Málið er farið að
snúast um það að hrepparnir hafa
nefnd sameiginleg mál. En með því
séu sveitarstjómarmenn að afsala sér
völdum og íjármunum til héraðs-
nefndar og héraðsráðs og í Ijósi upp-
byggingar þessara stofnana megi
deila um það hversu lýðræðislegt íyr-
irkomulagið sé. Þeir virðist reiðubúnir
til að stíga stærra skref nú. Þess má
geta að ekki er gert ráð fyrir að hér-
aðsnefndin starfi áfram, verði samein-
ingin samþykkt enda segja þeir félag-
ar að meginkosturinn við sameiningu
Morgunblaðið/Helgi Bjamason
FORYSTUMENN sameiningarnefndar fyrir framan stjórnsýsluhúsið á Sauðárkróki, Snorri Björn Sigurðsson
bæjarstjóri, Bjarni Jónsson starfsmaður og Bjarni Egilsson, formaður nefndarinnar.
sé að losna við það tvöfalda stjómkerfi
sem nú er við lýði.
Sterkari málsvari Skagafjarðar
Öflug eining og sameiginlegur
málsvari Skagfii'ðinga er meðal þeirra
atriða sem sameiningarmenn leggja
áherslu á. „Við erum að eyða kröftun-
um í innbyrðis samkeppni um völd,
peninga og fólk og eftir því sem þreng-
ist um hjá sveitarfélögunum verður
það meii'a áberandi," segir Bjami
Egilsson og bendir á að sameinað
sveitarfélag með 500 milljóna kr. veltu,
700 milljónir þegar veitumar eru
reiknaðar með, hafi ólíkt meiri burði til
uppbyggingar í atvinnumálum. Ráðn-
ing atvinnuráðgjafa er til dæmis á
stefnuskrá hins nýja sveitarfélags.
Bjami bendir á að gömlu og úreltu
hreppamörldn hamli eðlilegri þróun, til
dæmis að atvinnutældfærin verði til
þar sem það er best og komi stundum í
veg fyrir að fólkið njóti þjónustunnar
þar sem það er hagkvæmast.
Bjarni Jónsson segir að í samein-
uðu sveitarfélagi verði betra að
skapa hagstætt umhverfi fyrir ný-
sköpun í atvinnulífinu og kynna
möguleika Skagafjarðar út á við.
Hægt verði að forgangsraða verkefn-
um innan héraðsins og losna þannig
við að drepa málum á dreif með því
að hafa ákvörðunarvaldið hjá öðrum.
Loks nefnir hann aukinn styrk sveit-
arfélagsins í samskiptum við ríkis-
valdið og nefnii' vörn fyrir Sjúkrahús
Skagfirðinga í því efni. Skagfirðingar
hafi engan sameiginlegan vettvang
til að verja hagsmuni sína.
Sauðárkrókur borgar brúsann
Þó sveitarstjórnarmenn séu til-
tölulega sammála um að mæla með
4"
Hörður
Ingimarsson
sameiningu sveitarfélaganna er Ijóst
að andstaðan er veraleg, að minnsta
kosti í sumum sveitarfélaganna. í
ljósi úrslita sameiningarkosninganna
1993 og almennrar reynslu af sam-
einingu sveitarfélaga hefur verið
talið að mesta andstaðan væri í
sveitahreppunum en minnst á Sauð-
árkróki og hafa Skarðshreppur sem
umlykur Sauðárkrók út að sjó og
Lýtingsstaðahreppur fremst í hérað-
inu verið helst nefndir í því sam-
bandi. Skoðanir era mjög skiptar í
þessum tveimur hreppum og ekki
hægt að geta sér til um úrslit þar,
frekar en annars staðar. Óvænt hörð
og mikil andstaða á Sauðárkróki hef-
ur hins vegar komið forystumönnum
bæjarins í opna skjöldu.
„Ég tel að ekki sé tímabært að
sameina Skagafjörð í eitt sveitarfé-
lag,“ segir Hörður Ingimarsson,
fyrrverandi bæjarfulltrúi á Sauðár-
króki, en hann er einn helsti forystu-
maður þein-a Sauðkrækinga sem
berjast á móti sameiningu. Hann
segir að ekki sé verið að sameina
byggðina því í tillögum sameiningar-
nefndar sé gert ráð fyrir ellefu hverf-
um hins nýja sveitarfélags, þar sem
einungis sé breytt um nafn á gömlu
hreppunum. Síðan sé tekið fram að
hverfanefnd skuli valin á almennum
hverfafundi og þjónustufulltrúi í
hluta eða fullu starfi verði í hverju
hverfi. „Það er verið að viðhalda nú-
verandi oddvitakerfi og áfram verða
sveitarstjórar í fullu starfi á Hofsósi
og í Varmahlíð, auk bæjarstjórans
sem verður á Sauðárkróki. Þetta er
tóm vitleysa," segir Hörður.
Hann bendir á að í tillögum sam-
einingarnefndar sé lagt til að fast-
eignagjöld verði 20% hærri á Sauð-
Elín
Sigurðardóttir
árkróki en í dreifbýlinu og 10%
hærri en á öðram þéttbýlisstöðum
nýja sveitarfélagsins. Hann bendir á
að í tillögunum sé rætt um að leggja
50-90 milljónir í viðhald félagsheim-
ilanna, leggja niður tónlistarskólann
á Króknum og stofna annan skóla
fyrir allt svæðið. Hann segir að verið
sé að sameina hitaveiturnar á Sauð-
árkróki og Varmahlíð og stefnt að
því að leggja hitaveitu á sveitabæi.
Þá sé stefnt að jöfnun húshitunar-
kostnaðar í framtíðinni. Þetta telur
hann að sé gert á kostnað þéttbýlis-
búa á Sauðárkróki, meðal annars að
framselja þriggja milljarða króna
verðmæti í hitaveitunni og það án
umræðna í bæjarstjórninni.
Telur Hörður að samkvæmt tillög-
um sameiningamefndar muni hvert
meðalheimili á Sauðárkróki þurfa að
bera 50 þúsund kr. útgjöld á ári, um-
fram önnur heimili í nýja sveitarfé-
laginu. „Það er ljóst að í þessu plaggi
hefur mannvitið verið sparað. Síðan
er ýmsu sleppt í litprentuðum áróð-
ursbæklingum sem gefnir------------------
eru út um málið.“ Sameiningin
Telur hann að ef íbúar á er okkar
Sauðárkróki þurfi að taka á warnarleikur
sig þessi auknu útgjöld til______________
viðbótar því mikla atvinnu-
Rjálmar Úlfar
Guðmundsson Sveinsson
væri ekki gefínn kostur á því í þess-
ari sameiningartilraun. Það mætti
gera með því að sameina Skefils-
staðahrepp, Skarðshrepp og Rípur-
hrepp við Sauðárkrók. Þar væri
komið 3.000 manna sveitarfélag. í
kringum Varmahlíð mætti mynda
annað 1.000 manna sveitarfélag og
liðlega 700 manna sveitarfélag á
Hofsósi og nágrenni.
Samtvinnuð örlög
Snom Bjöm Sigurðsson bæjar-
stjóri neitar því að Sauðárkróki sé
ætlað að borga brúsann af aukinni
þjónustu í sveitunum. Bærinn hafi
byggt upp góða félagsþjónustu og
mögulegt sé að útvíkka hana til hér-
aðsins á hagkvæman hátt. Það sé
ótvírætt ódýrara að leysa verkefnið
saman en hvor í sínu lagi.
„Ég tel að það sé spurning um líf
eða dauða fyrir Sauðárkrók hvort
héraðið lifir. Hagsmunirnir era svo
samþættir, að þeir erfiðleikar sem
era á Króknum núna era afleiðing af
því hvemig komið er íyrir
sveitunum. Sveitimar hafa
alltaf séð Króknum íyrir
fólki en nú er blóðið hætt
að renna. Við verðum að
taka okkur
leysi sem nú er á staðnum standist
þetta bæjarfélag ekki samkeppnina
við sveitarfélög á suðvesturlandi og
þá bresti á enn frekari fólksflótti en
orðið er.
Hörður segir að vissulega sé þörf
fyrir Sauðárkrók að hafa svigrúm til
að þróast en Skarðshreppur sem að
honum þrengir á alla vegu fram í sjó
hafi ekki léð máls á því. Telur hann
skynsamlegast að mynda þrjú sveit-
arfélög í Skagafirði en því miður
saman og
fryggja að lífvænlegt sé hér í Skaga-
firði,“ segir Snorri Björn.
Félagar hans úr forystu samein-
ingarnefndarinnar benda á að Sauð-
ái'krók hafi skort fonnlegt umboð til
að vera miðstöð alls héraðsins og
ekki alltaf fengið stuðning við það
sem þar hafi verið gert. Bjarni Egils-
son segii’ að þetta myndi breytast
með sameiningu. Ef sameining yrði
hins vegar felld á Sauðárkróki og
sveitahreppamir kysu að sameinast,
en það telur hann næstbesta kostinn,
þá myndi upphefjast ný togstreita og
samstaðan um Sauðárkrók sem mið-
stöð gufa upp.
Varnarleikur
Önnur atriði brenna á fólki í sveit-
inni en þéttbýlinu. Ef Lýtingsstaða-
hreppur er tekinn sem dæmi má full-
yrða að þar hefur orðið gjörbreyting
á umræðunni frá því sameining var
kolfelld 1993. Nú skrifar öll hrepps-
nefndin undir bréf þar sem lagt er til
að sameining verði samþykkt. Tals-
verð andstaða er samt sem áður inn-
an hreppsins.
Elín Sigurðardóttir í Sölvanesi,
oddviti Lýtingsstaðahrepps, segist
hafa talið sveitarfélagið betur setj;-
eitt og sér þegar kosið var 1993. Þá'
hafi staða sveitarsjóðs verið góð.
„Síðan hefur róðurinn í dreifbýlinu
orðið miklu þyngri. Fyrst verið er að
kjósa um sameiningu á annað borð,
finnst okkur nauðsynlegt að vera
með og ég horfi til þess með hryllingi
ef héraðið sameinaðist frá Varmahlíð
og niður úr en þessi landfræðilegi
endi stæði utan við. Ég óttast að það
yrði okkur erfitt,“ segir hún.
I bréfi hreppsnefndar eru meðal
annars færð þau rök fyrir samein-
ingu að rekstur sveitarsjóðs sé í
járnum, engar framkvæmdir séu
íyi'irsjáanlegar nema fyrir lánsfé og
ekki líkur á að hægt verði að endur-
greiða lánin. Þá þýði ekki að búaá+-
við meiri þjónustu. „Horfast verður í
augu við raunveruleikann. Það þýðir
ekki að gefa falskar vonir um að
hlutirnir geti áfram verið eins og
þeir hafa verið. Það er sótt að dreif-
býlinu og landbúnaðinum úr öllum
áttum. Við eram í vörn og vamar-
baráttan harðnar alltaf. Á síðustu
mánuðum hefur okkur orðið það æ
ljósara. Mat okkar er að sameiningin
sé sá varnarleikur, er við getum leik-
ið nú.“
Áfram
sjálfstætt sveitarfélag
„Mér finnst skýringar hrepps-
nefndar ekki trúverðugar, það er mín
bjargfasta trú að hér sé hægt að reka
áfram sjálfstætt sveitarfélag. Ég trúi
því hreinlega ekki að þingmennirnir
búi svo illa að okkur að sveitahrepp-
arnir komist ekki af,“ segir Hjálmar
Guðmundsson, bóndi og vörubílstjóri
á Korná í Lýtingsstaðahreppi. Lýsir
hann þeirri skoðun sinni að erfiðleik-
ar í fjármálum hreppsins séu íyrr-
verandi hreppsnefnd að kenna.
Hann leggur á það áherslu að
halda skólanum á Steinsstöðum og
telur að í tillögum sameiningar-
nefndar sé engin trygging fyrir því
að hann fari ekki niður í Varmahlíð
eða á Krókinn. „Tillögurnar ein-
kennast af því að menn segjast ætla
að athuga hitt og þetta, þar er ekk-
ert sem hægt er að byggja á,“ segir
hann.
Hjálmar er óánægður með að ekki
skuli vera boðið upp á annað mynst-
ur en fellt var fýrh' fjórum árum.
Segist vilja sameiningu þriggja
fremstu hreppanna, Akrahrepps,
Lýtingsstaðahrepps og Seyluhrepps.
Þeir ættu vel saman. Hætta væri á
illvígri hreppapólitík í stórri einingu
og nauðsynlegt að hafa Sauðárkrók
utan við, þéttbýli og dreifbýli þyrftu
að vera útaf fyrir sig.
í eða utan
við Skagafjörð?
Margir sveitarstjómarmenn
leggja mikið undir í þessari samein-
ingartilraun, sumir segja höfuðið.
Búið er að ræða málið í fjögur ár og
leggja mikla vinnu í undirbúning
sameiningar. Hljóta því einhverjfr að
líta á það sem vantraust ef ekki er
farið að ráðum þeirra í þessu mikil-
væga máli og sameining rennur út í
sandinn. I kjölfarið komi manna-
breytingar í hreppsnefndum og odd-
vitastöðum.
Óformlega er rætt um að nýja
sveitarfélaginu verði gefið nafnið
Skagafjörður og þarf það ekki að
koma neinum á óvart. Hins vegar er
athyglisvert að velta fyrir sér stöðu
íbúa Akrahrepps og íbúa þeirra
sveitarfélaga sem hugsanlega hafna
þátttöku. Þeir verða í Skagafirði en.
þó ekki í Skagafirði.