Morgunblaðið - 14.12.1997, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 1997 45

I
I
I
i
!
I
I
)
1
I
I
|
I
i
+ Nanna Hall-
dórsdóttir
fæddist í Reykjavík
22. júlí 1918. Hún
andaðist á Vífils-
staðaspitala hinn 4.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Hall-
dór Sigurðsson, úr-
smiður í Reykjavík,
f. 18.2. 1877, d. 5.7.
1966, og Guðrún
Eymundsdóttir, f.
20.6. 1878, d. 13.6.
1938. Systkini
Nönnu voru Ingi-
leif, f. 4.2. 1905, d. 28.8. 1987,
húsmóðir í Reykjavík; Guðlaug
Margrét, f. 27.5. 1906, d. 11.12.
1939, húsmóðir í Reykjavík;
Bjöm Magnús, f. 8.12. 1907, d.
24.8. 1971, leturgrafari í
Reykjavík; Sigurður, f. 5.12.
1909, d. 23.9. 1965, skrifstofu-
maður í Reykjavík; Guðný, f
6.3. 1912, d. 6.5. 1913; Guðjón,
f. 5.6. 1915, bankafulitrúi i
Reykjavík, og Sigfús, f. 7.9.
1920, d. 21.12. 1996, tónskáld
og listmálari.
Sen) dropi tindrandi
tæki sig út úr regni
hætti við að falla
héldist í loftinu kyrr
þannig fer unaðsömum
augnablikum hins liðna.
Þau taka sig út úr
tímanum og ljóma
kyrrstæð, meðan hrynur
gegnum hjartað stund eftir stund.
(Hannes Pétursson.)
Þegar almættið kallar einhvern
til sín fáum við mannanna börn
engu ráðið en eitt er víst að amma
Nanna varð kalli sínu fegin. Nú
getur hún gengið léttstíg og vel til
höfð um himingeiminn og notið
þess að vera laus við alla þjáningu.
Skoðað heiminn frá öðru sjónar-
horni og haldið áfram að passa upp
á afa Rönsa og strákana sína þijá.
Hinn 20. febrúar
1940 giftist Nanna
Runólfi Sæmunds-
syni, forstjóra. Syn-
ir Nönnu og Run-
ólfs em 1) Logi, f.
31.1. 1941, verslun-
armaður, kvæntur
Önnu Kristjánsdótt-
ur flugfreyju. Börn
þeirra em Nanna,
f. 6.5. 1967 og Krist-
ján Frosti, f. 29.4.
1978. 2) Sæmundur
Daði, f. 30.11. 1945,
vallarumsjónar-
maður í Mosfellsbæ,
kvæntur Ragnheiði Ríkharðs-
dóttur skólastjóra. Börn þeirra
eru Ríkharður, f. 26.4. 1972 og
Hekla Ingunn f. 15.9. 1977. 3)
Haildór Bjöm, f. 4.10.1950, list-
fræðingur, kvæntur Margréti
Arnadóttur Auðuns myndlistar-
kennara. Börn þeirra em Arni,
f. 12.2. 1981, og Sigrún, f. 5.11.
1984.
Útför Nönnu fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun,
mánudaginn 15. desember, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Hún getur litið yfir Álftavatnið og
Argentínu, pijónað og spilað við
Lilý alveg eins og forðum. Minning-
arnar eigum við með okkur sjálfum
og rifjum upp þegar birta tekur á
ný. Við tengdadætur hennar þökk-
um henni fyrir strákana hennar og
við ásamt börnum okkar þökkum
ömmu Nönnu fyrir það sem hún
var okkur öllum. Við biðjum góðan
guð að geyma þá sem voru henni
kærastir.
Hvíldu í friði.
Þínar tengdadætur,
Anna, Ragnheiður
og Margrét.
Það verður ekki sagt að andlát
Nönnu föðursystur minnar hafi
komið á óvart. Hún hafði lengi bar-
ist við mikla vanheilsu og vitað að
ekki var bata að vænta. í því ljósi
má telja það þakkarvert að þessari
baráttu skuli nú vera lokið. Hins
vegar fylgir því óhjákvæmilega eft-
irsjá þegar gott fólk fellur frá og
það á sannarlega við núna. Nanna
var afskaplega elskuleg frænka og
fór það ekkert á milli mála að henni
þótti vænt um okkur ættingjana.
Það var alveg sama hvar maður
hitti hana, hvort það var á Lækjar-
torgi eða á einhveijum öðrum stað.
Þá upphófust jafnan mikil faðmlög
og kossastand, með tilheyrandi ást-
arorðum. Og aldrei efaðist maður
um að þetta kæmi allt saman beint
frá hjartanu.
Nönnu lá yfirleitt gott orð til
fólks og hnýtti ógjarna í nokkurn
mann, nema viðkomandi hefði gert
eitthvað reglulega ljótt af sér. Hins
vegar gat hún vel gert að gamni
sínu og þegar því var að skipta var
hún ekkert að veigra sér við að
segja gamansögur á sinn kostnað.
Nanna var næst á eftir föður
mínum í aldri og var alla tíð mjög
kært með þeim. Það er ekki of-
mælt að honum hafi þótt vænna
um hana en flest annað fólk og
ég held að það hafi verið gagn-
kvæmt. Móður minni og henni var
einnig mjög vel til vina og má segja
að það hafi verið hátíð á heimilinu
í hvert skipti sem Nanna kom í
heimsókn. Faðir minn þarf nú öðru
sinni á sama árinu að fylgja systk-
ini sínu til grafar. Það eru óneitan-
lega þung spor fyrir gamlan mann,
þó að hann taki því með æðru-
leysi. Hann er nú einn eftirlifandi
átta systkina.
Þau Nanna og Runólfur voru
glæsileg hjón og hvort öðru til
sóma. Þó voru þau mjög ólík. Hann
kraftmikill og fljóthuga athafna-
maður, en hún blíðlynd og fíngerð
kona. í veikindunum hefur hann
staðið eins klettur við hlið hennar,
hlúð að henni eftir bestu getu og
aldrei látið deigan síga. Synir og
tengdadætur hafa líka lagt sig fram
við að sinna henni sem best. Þar á
ekki minnstan hlut Anna tengda-
dóttir hennar. Nanna sagðist aldrei
fyrr hafa kynnst slíkri manneskju
og var þó fjarri því að lasta eða
vanþakka umhyggju allra hinna.
Nanna hélt fullri reisn fram í
andlátið. Hún vissi vel að hveiju
stefndi og tók því með hugarró.
Hún virtist endurmeta ýmislegt og
gerði jafnvel góðlátlegt grín að hlut-
um sem henni hefði áður þótt nokk-
uð til koma. Fyrr á árum gat hún,
eins og gengur og gerist með fólk,
kveinkað sér undan krankleika eða
öðru sem henni fannst sér mót-
drægt. En í hennar langa og erfiða
veikindastríði var slíku ekki að
heilsa. Þá varð þessi fíngerða kona
svo stór og sterk að aðdáun vakti.
Nú þegar Nanna hefur lokið lífs-
göngu sinni þökkum við fjölskyldan
hans Mansa bróður hennar sam-
fylgd sem aldrei bar skugga á. Við
vottum Rönsa, sonunum og fjöl-
skyldum þeirra einlæga samúð okk-
ar og vonum að minningin um góða
og elskulega konu muni ylja þeim
um ókomna tíð.
Gylfi Már Guðjónsson.
Elsku amma mín. Það er erfítt
að trúa því að þú sért horfín frá
okkur að eilífu, þó það hafí verið
löngu ljóst hvert stefndi. Ég reyni
að hugga mig við j)á tilhugsun að
nú sértu laus við þjáningarnar sem
þú máttir þola undanfarin ár. Mað-
ur skilur ekki tilganginn í því að
láta einhvern þjást svo mikið.
Þær eru ófáar ánægjustundirnar
sem ég átti með þér, amma mín.
Manstu í sumarbústaðnum við
Álftavatn þegar við vorum að veiða
minka og úti á bát að athuga með
físk í soðið? Síðan spiluðum við
rommí við Lilý langt fram yfír
háttatíma og þú varst alltaf svo
hress og skemmtileg og gaman að
vera með þér. Við eigum líka eftir
að sakna þess í Hlíðarbyggðinni að
hafa þig ekki með okkur í jóla-
bakstrinum og sláturgerðinni eins
og svo mörg undanfarin ár að því
síðasta undanskildu. Það verður líka
tómlegt án þín á jólunum.
Það var alltaf svo gott að koma
til ykkar afa og ég fann að ég var
ævinlega velkomin og allt var svo
fínt og fallegt hjá þér, amma mín,
og þú varst svo flink í allri handa-
vinnu og ég gleymi því aldrei þegar
þið afi komuð til mín á fæðingar-
deildina þegar ég átti Jón Loga og
færðuð mér allar litlu fallegu flík-
urnar sem þú hafðir pijónað eins
og þér einni var lagið.
NANNA
HALLDÓRSDÓTTIR
+
Öllum þeim sem sýndu okkur samúð og kær-
leik við andlát og útför
JÓNS GÍSLA ÁRNASONAR,
Jaðarsbraut 27,
Akranesi,
færum við okkar innilegustu þakkir.
Guð blessi ykkur öll og gefi ykkur gleðiríka
jólahátíð.
Bjarney Hagalínsdóttir,
Ámi Ásbjöm Jónsson,
Guðrún Sveina Jónsdóttir,
Aðalheiður Ása Jónsdóttir, Baldur Magnússon,
barnaböm og barnabamabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
GUÐRÚNAR L. JÓNSDÓTTUR,
Holtagerði 30,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær heimahlynning Karitasar
og samstarfsfólk hjá Verslunarmannafélagi Reykjavíkur. Lifið heil.
Bjöm Hermannsson,
R. Steinunn Bjömsdóttir, Jóhannes J. Jóhannesson,
Bima Bjömsdóttir, Kristján Maack,
Jökull, Pétur og Bjöm Pálmi.
+
Öllum þeim sem sýndu okkur samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
VILBORGAR JÓNSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavfk,
áður Hofsvallagötu 15,
færum við okkar innilegustu þakkir.
Pálfna Aðalsteinsdóttir, Valberg Gfslason,
Halldóra Aðalsteinsdóttir,
Agnes Aðalsteinsdóttir, Brynjólfur Sandholt,
Guðmundur Aðalsteinsson, Steinunn Aðalsteinsdóttir,
barnaböm og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærrar móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
DÍÖNU K. KRÖYER,
Stigahlfð 14,
Reykjavfk,
Guðný Kröyer, Jóhann Antonfusson,
Elfn Kröyer, Kristinn Arason,
Ásta Kröyer, Höskuldur Erlendsson,
Þorvaldur Kröyer, Björk Bragadóttir
og barnaböm.
Afi á eftir að sakna þín mikið
og það verður tómlegt hjá honum
eftir að þú ert horfin. Þið voruð
alltaf svo samhent og gott á milli
ykkar.
Ég veit að þú varst oft lasin á <.
undanförnum árum en samt gastu
alltaf gefíð af þér og ég gat leitað
til þín með mín vandamál sem þú
reyndir að hjálpa mér að leysa.
Elsku amma, ég er þakklát fyrir
að hafa átt þig að. Ég kveð þig
með söknuði og vona að þú hvílist
í friði. Ég geymi þig ávallt í hjarta
mínu.
Nanna.
Kær æskuvinkona okkar, Nanna
Halldórsdóttir, er látin eftir lang-
varandi og erfíð veikindi. Dauði
hennar kom fjölskyldu hennar og
vinum ekki á óvart, heldur hitt
hversu viðnámsþrek hennar var
ótrúlega mikið í gegnum langan
veikindaferil. í þessum fáu kveðju-
orðum viljum við minnast vináttu
okkar við Nönnu og Runólf sem
staðið hefur í meira en hálfa öld
og aldrei fallið skuggi á.
Nanna var með afbrigðum falleg
og skemmtileg kona. Áttum við al-
veg ógteymanlegar stundir með
þeim hjónum bæði í lífí og list. Hún
var listræn eins og hún átti kyn
til. Veggteppi og önnur handavinna
báru vott um það. Fjölskylda henn-
ar, faðir og bræður voru þessu sama
marki brenndir og má þar fyrstan
telja Sigfús, sem við vinirnir kölluð-
um alltaf Fúsa Halldórs, málarann
og lagahöfundinn ástsæla. Synir
Nönnu og Runólfs hafa erft þetta
handbragð í ríkum mæli og eru
þeir allir hinir mestu mannkosta-
menn.
Við sendum vini okkar Runólfí,
sem hefur misst svo mikið, og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Helga og Rögnvaldur. .