Morgunblaðið - 14.12.1997, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 14.12.1997, Blaðsíða 44
44 SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 1997 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SVAVA GREENFIELD + Svava Greenfi- eld Zoega fæddist 23. nóvem- ber 1911. Hún lést á Landakotsspítala 1. desember síðast- liðinn. Hún var dóttir hjónanna, Jóns trésmíða- meistara og síðar kaupmanns í Reykjavík, Jóhann- essonar Zoega, f. 19. ágúst 1883, d. 22. júní 1927, og Hönnu Petreu Sveinýjar Sveins- dóttur Zoega, húsmóður, f. 10. september 1884, d. 5. mars 1960. Systkini Svövu voru Nanna Olgeirsson (skírð Guð- rún Kristjana Zoega), f. 8. nóv- ember 1909, d. 6. apríl 1989, húsfrú í Grimsby, og Sveinn Zoéga, f. 8. október 1913, d. 4. desember 1989, fram- kvæmdastjóri í Reylgavík. Svava giftist hinn 15. maí 1937 Eric Charles Greenfield, f. 19. ágúst 1912, d. 21. apríl 1984, veitingamanni í London. j Hann var sonur George og Mary Greenfijeld. Börn þeirra eru: 1) Jóna Ágústa Sparey, f. í London 9. október 1939, kenn- ari og fyrirlesari um ísland og íslenskan krosssaum, búsett i Somerset. Hún á tvær dætur og tvo syni og tvö barnabörn. 2) Elisabeth Ann Greenfield Frau, f. í London 24. janúar 1943, húsfrú í Palma á Mall- orca, gift Sebastian Frau, f. 18. júlí 1939 fasteignasala. Þau ^ eiga einn son og þrjár dætur og tvö barnabörn. 3) Anita Mary Page, f. í London 29. júni 1945, silfursmiður í London, gift Geoff Page, f. 20. nóvem- ber 1943, þau eiga eina dóttur og einn son. 4) George Þór- arinn Greenfield, f. í London 3. des- ember 1951, fram- kvæmdastjóri í London, kvæntur Alison Greenfield, f. 15. mars 1955, þau eiga tvo syni. Svava ólst upp í foreldrahúsum í Bankastræti 14, hún hóf störf sem talsíma- stúlka hjá Landssímanum árið 1930 og starfaði þar af og til, á milli þess sem hún var erlend- is. Árið 1931 fór hún til Dan- merkur sem hússtúlka og til Bretlands ári síðar. Hún kom til íslands á ný 1932. Svava og Eric hófu búskap í London og bjuggu lengst af í Fitzjohn Avenue og í Galley Lane. Þau ráku veitingasölur fyrstu búskaparárin en stofn- settu síðar fyrirtæki sem ann- aðist uppsetningu og þjónustu á tóbaks- og sælgætissjálfsöl- um víðs vegar um London og nágrenni. Það fyrirtæki ráku þau saman þar til Eric lést en þá tók sonur þeirra við og Svava dró sig smátt og smátt í hlé frá störfum og fluttist síð- an 1987 til Mallorca. Þar hafði hún lögheimili og aðalbúsetu en ferðaðist mikið til Bretlands og íslands. Utför Svövu verður gerð frá Dómkirkjunni mánudaginn 15. desember og hefst athöfnin kl. 13.30. ZOÉGA Mamma, hvað get ég sagt, loks- ins hefur ósk þín ræst. Eg mun sakna þín mjög mikið. Eg er ánægð yfir því að hafa talað við þig stuttu áður en þú skildir við okkur. Guð blessi þig og þakka þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig, ég vona að þú verðir ánægð í þínu nýja lífi. Elska þig, mamma, Liz. Hinn 1. desember ’9_7 hvarf af .^sjónarsviðinu sannur íslendingur með sterkan og einstakan persónu- leika. Við vorum nánar og ég mun sakna þín mikið, mamma. Ástarkveðjur, Jóna. Elsku mamma, sem einkasonur þinn vissi ég alltaf að þú elskaðir mig innilega. Ég á svo margar dýrmætar minningar um okkur tvö saman. Ég mun sakna þín mjög og verð lengi að jafna mig af því að tapa þér frá mér. Far þú í friði, elsku mamma. Þinn, George. Skilafrestur minningargreina Eigi minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags: og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í miðvikudags-, fímmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf grein- in að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. > + Ástkær móðir okkar, amma og langamma, SVAVA GREENFIELD ZOEGA, (Bankastræti 14), 90 Galley Lane, Barnet, sem lést mánudaginn 1. desember sl., veróur jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík mánu- daginn 15. desember kl. 13.30. Jóna Sparey, Elizabeth Frau, Sebastian Frau, Anita Page, Geoffrey Page, George Greenfield, Alison Greenfield, barnabörn og barnabarnabörn. Eftirmiðdaginn 1. desember sl. gerðist það sem við höfðum öll verið að bíða eftir dagana á undan. „Auntie“ Svava var látin, loksins hafði hún fengið hvíldina sem hún hafði þráð svo lengi. Hún kom hing- að í ágúst til þess eins að fá að hvíla í íslenskri grund. Það var einstök lífsreynsla fyrir mig að eiga afasystur eins og Svövu. Það að ungur drengur gæti skroppið til Englands í sumarfríum sínum var einstakt. Reyndar var það svo að ég fór á sumrin til syst- ur Svövu, Nönnu, til Grimsby, en eftir að hún flutti heim 1972, fór ég í staðinn til Svövu í London. Mörg sumur dvaldi ég hjá Svövu og var hvert sumarið af öðru fullt ævintýra og ógleymanlegrar lífs- reynslu. Svava var einstök, lífsgleð- in mikill og stutt í kímnina, það var alltaf líf í kringum hana og hún vildi hafa það svoleiðis. Þær eru margar minnigarnar sem koma í hugann þegar maður hugsar til þess tíma er ég dvaldi í Galley Lane. Þó held ég að ein verði ætíð efst í huga mér en það var sumar- ið 1974 er ég og Svava vorum að fylgjast með heimsmeistarakeppn- inni í knattspyrnu (í beinni útsend- ingu i Englandi). Hvað hún lifði sig inn í leikina, hún hoppaði upp og hrópaði er spennandi atvik gerð- ust í leiknum, síðan við og við hljóp hún út úr stofunni og sagði við mig „Ég get ekki horft á þetta leng- ur, ég verð allt of spennt“. Síðan tveimur þremur mínútum síðar var hún kominn inn aftur til að fylgj- ast með. Svona var Svava, hún lifði sig svo inn í þá hluti sem henni þóttu skemmtilegir. ísland skipaði ætíð stórum sess í hennar huga og hún hugsaði stöð- ugt heim, hún elskaði þetta land og fólkið sem byggði það. Afí Sveinn sá líka til þess að hún hefði allar þær fréttir sem hún þurfti héðan að heiman. Bæði söfnuðu þau frí- merkjum og mynt, afi sendi henni frímerki og mynt frá Islandi og Svava sendi honum frá Englandi enska mynt og frímerki. Henni þótti vænt um bróður sinn, svo og ömmu Siggu, og voru þau henni mjög náin og hún þeim. Það voru einstak- ir tímar er Svava var að koma í heimsóknir til íslands, þá voru dag- amir lengi að líða er maður beið þess að komudagurinn rynni upp. Síðan þegar dagurinn kom þá reyndi maður að komast með út á völl að ná í hana eða beið heima í stofu hjá afa og ömmu eftir henni. Síðan kom að síðustu heimkomu Svövu til íslands í ágúst sl. og hún lagðist inn á Landspítalann og síð- ar Landakot þar sem jarðvistinni lauk. Einn af síðustu ævidögum Svövu var 23. nóvember sl. sem var 86. afmælisdagur hennar og jafnframt sá síðasti. Við munum lengi minnast þessa dags og hve vel upplögð Svava var og hve hún skemmti sér konunglega. Já, minn- ingarnar eru margar og góðar, og í þeim mun einstök persóna lifa áfram djúpt í hjörtum okkar. Börn- um, barnabörnum og barnabarna- börnum hennar sendi ég mínar inni- legustu samúðarkveðjur. Elsku Svava, þakka þér fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig og hve vel þú hefur ætíð reynst mér. Þér á ég margt og mikið að þakka, seint hef ég getað endur- goldið þér í eigin persónu en þitt fólk mun ætíð getað leitað til mín og mun ég ætíð hjálpa þeim sem ég get af eintómri þakkarskuld við þig. Far þú í friði, elsku Svava mín. Sveinn Guðmundsson. Svava var alltaf hrókur alls fagn- aðar með skemmtilegan og hrífandi persónuleika. Hún var hávaxinn, glæsilegur íslendingur af víkinga- kyni. Hún mun ætíð lifa í minningu þeirra sem þekktu hana og elsk- uðu, og fyrir mér verður hún alltaf „My mum“. Anita Page. Til okkar elskulegu íslensku ömmu. Stórbrotni styrkur þinn og endalausa kímnigáfa mun lifa með okkur að eilífu. Við munum ætíð sakna þín, ástarkveðjur, Svava og Lára. Með nokkrum orðum vil ég minn- ast Svövu minnar,_sem ég kynntist fyrir 40 árum. Ég frétti af ís- lenzkri konu búsettri í London sem væri stödd á íslandi í leit að heimil- ishjálp. Ég dreif mig til hennar og við ræddum góða stund saman á fallegu heimili bróður hennar og mágkonu, heiðurshjónanna Sigríð- KRISTBJÖRG JÓNA BJÖRGÓLFSDÓTTIR + Kristbjörg Jóna Björgólfsdóttir var fædd í Blöndu- hlíð í Hörðudal í Dalasýslu 13. febr- úar 1927. Hún lést 1. desember síðast- liðinn. Foreldrar hennar voru Björ- gólfur Ólafsson og Jósafína Einars- dóttir. Kristbjörg var gift Stefáni Sigur- bentssyni bygging- arfræðingi. Barn þeirra er Sigríður Björg, þjónustu- og sölusljóri, hún er gift Gunnari Sæmunds- syni véltæknifræðingi. Þau eiga tvo syni, Stefán og Hörð. Sambýliskona Stefáns er Dag- mar Gústafsdóttir. Útför Kristbjargar fór fram í kyrrþey frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði 9. desember. Mig langar til að minnast tengda- móður minnar, Kristbjargar Jónu Björgólfsdóttur, með nokkrum fá- tæklegum orðum. Kristbjörgu kynntist ég árið 1975 þegar ég byijaði að vera með dóttur hennar, Sigríði. Kristbjörg tók mér afar vel og það leið ekki á löngu áður en ég var orðinn heimagangur á henn- ar heimili. Kristbjörg var gift Stefáni Sigur- bentssyni en hann lést árið 1973, aðeins 44 ára gamall. Stefán lést úr hvítblæði. Sigríður er eina barn þeirra hjóna. Þau byggðu hús á Svölu- hrauni í Hafnarfirði sem var ólokið þegar Stefán féll frá. Kristbjörg klár- aði að byggja húsið og flutti inn í það ásamt dóttur sinni. Með þessu sýndi Kristbjörg mikinn dugnað og kjark sem einkenndi hana á þessum árum. Við Sigríður hófum búskap á heimili Krist- bjargar og bjuggum á hennar heim- ili í fjögur ár. Þessi ár var ég í námi. Ég var oft spurður að því af skólafélögum og vinum hvernig væri að búa hjá tengdamóður minni, því var auðsvarað, við vorum vinir og unnum heilmikið saman við hin- ar ýmsu framkvæmdir, t.d. við hús- ið hennar. Sigríður, konan mín, kvartaði oft yfír því að hún tæki frekar minn málstað. Það sem einkenndi Kristbjörgu öðru fremur var lítillæti, hún fór vel með peninga og eyddi litlu í sjálfa sig en var óspör á að eyða í aðra. Kristbjörg hugsaði vel um dóttur- syni sína, hjá henni áttu þeir ör- uggt athvarf hvenær sem var. Hún var vakandi yfír velferð þeirra og fyrir það á hún miklar þakkir skil- ið. Fyrir mörgum árum kom í ljós að Kristbjörg var með sjaldgæfan blóðsiúkdóm, það var hægt að halda ar og Sveins Zoéga í Bankastræt- inu. Mér leist strax vel á þessa elskulegu konu og réð mig í eitt ár til hennar, þar sem hún bjó í Hertfordshire í útjaðri London ásamt eiginmanni sínum Eric Gre- enfíeld og fjórum börnum þeirra, Jónu, Elisabeth, Anitu og George. Hjá Svövu var gott að vera, hún reyndist mér eins og umhyggjusöm móðir og einnig vinkona. Hún hafði létta lund, hafði gaman af að gant- ast og hlógum við oft saman. Hún talaði íslenzkuna lýtalaust. Heimilið hennar var faliegt og snyrtilegt, margir vinir komu í heimsókn og gistu, og voru allir aufúsugestir. Hún bað alla gesti að skrifa nafn sitt á léreftsdúk, svo saumaði hún nöfnin í dúkinn. Svava var dugnaðarforkur, vann oft á kvöldin á veitingastað, sem þau hjón ráku, og hlakkaði ég alltaf til þegar hún kom heim á kvöldin, og við spjölluðum yfir tesopa. Fyrir nokkrum árum andaðist Éric, seldi þá Svava húsið sitt í London og keypti hús á Mallorca í nálægð við Elisabeth dóttur sína og hennar fjölskyldu. Hin þrjú börnin hennar búa öll í Englandi. Hún átti orðið fjölda afkomenda. Hún kom oft til „landsins síns“, alltaf hittumst við. Sú vinátta og tryggð er dýrmæt. Hún vildi ávallt fylgjast með fjöl- skyldu minni, og öll börnin okkar muna Svövu í London. Á haustdög- um kom hún veik í síðustu ferð sína til íslands. Hún var þakklát öllum sem heimsóttu hana hún hafði litla gestabók á borðinu við rúmið, sem allir skrifuðu í, í hvert skipti sem þeir komu í heimsókn. Bróðurbörn hennar og fjölskylda sýndu henni mikla umhyggju í veik- indum hennar og vitjuðu hennar hvern dag. Hún varð 86 ára í nóv- ember sl. Við hjónin heimsóttum hana á Landakot, þá var sonur hennar kominn, en öll börnin henn- ar komu til skiptis að utan, og fengu að gista í herberginu hjá henni. Myndir af fólkinu sínu hafði hún hjá sér. Hún brosti og bauð upp á kaffí og afmælistertu. Þetta var síðasta heimsóknin. Við kvödd- um og sögðum: „Guð geymi þig, Svava okkar“. Innilegar samúðarkveðjur send- um við bömum hennar, bróður- börnum og öðrum ættingjum. Anna Hannesd. Scheving. honum niðri í mörg ár en síðastlið- ið sumar tók sjúkdómurinn völdin sem endaði með andiáti Kristbjarg- ar. Kristbjörg var mjög trúuð kona og það veitti henni mikinn styrk í veikindum hennar. Kæra Kristbjörg, ég mun ávallt minnast þín með miklum hlýhug. Gunnar Sæmundsson. Elsku amma mín. Engin orð fá því lýst hve sorgin var mikil að sjá þig fara svona fljótt frá okkur. Það er alltaf skrýtið í hvert sinn sem við missum ástvin hvað við hugsum alltaf hve dauðinn er alltaf nálægt okkur öllum. Þó að þú værir búin að vera með þennan alvarlega og sjaldgæfa bióðsjúkdóm nokkuð lengi héldum við að við fengum að hafa þig lengur hérna hjá okkur. Elsku amma mín, það sem var þér efst í huga meðan þú varst á spítal- anum var að komast heim sem fyrst, en við skulum öll biðja þess að þú sért nú komin heim. Mér er það minnisstætt þegar þú komst alltaf heim í hádeginu þegar mamma og pabbi voru í vinnunni og eldaðir hádegismat handa okkur bræðrunum. Þú varst líka alltaf dugleg að fara í kirkjuna þína og við bræðurnir fórum oft með þér. Elsku amma, vinkonur þínar voru margar sem þú eignaðist yfir ævina, og ein þeirra er unnusta mín, Dag- mar. Við söknum þín sárt, elsku amma mín. Elsku amma, engin orð fá því lýst hve söknuður okkar er mikill en við lifum með minningu þína í hjarta okkar og í þeirri von að við eigum eftir að hittast seinna og eiga saman fleiri samverustundir. Stefán og Dagmar.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.