Morgunblaðið - 13.08.1998, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 13.08.1998, Blaðsíða 38
MORGUNBLAÐIÐ 38 FIMMTUDAGUR 13. ÁGÚST 1998 ELDHUSBORÐ OG STOLAR MIKIÐ ÚRVAL - ÓTRÚLEGT VERÐ BORÐ 70x110 + 4 STOLAR, AÐEINS 24.500 STGR. □□□□□□ 36 mán. HUSGAGNAVERSLUN ReykjaviKurvegi 66, Hatnartirði, sími 565 4100 36 mnn. Haustsprengja Heimsferða fil Benidorm 2. og 9. sept. frá lcr. 29.932 ^yggðu þér síðustu __ s®tin í haust. Nú getur þú tryggt þér hreint ‘ ótrúlegt tilboð Heimsferða í haustsólina til Benidorm í haust og smellt þér í eina viku eða tvær til þessa vinsæla áfangastaðar frá aðeins 29.900 kr. íbúð- argisting í hjarta Benidorm, þaðan sem er örstutt á strönd- ina, og veitinga-og skemmtistaðir allt í kring. Og meðan á dvölinni stendur nýtur þú traustrar þjónustu fararstjóra Heimsferða allan tímann. Verð kr. 29.932 Verð kr. 39.932 M.v. hjón með 2 böm, 2-11 ára, vikuferð Mariscal, 2, og 9. sept. M.v. hjón með 2 börn, 2-11 ára, 2 vikur Mariscal, 2, og 9. sept. Verð kr. 39.960 M.v. 2 í íbúð, vikuferð, 2 eða 9. sept. HEIMSFERÐIR Austurstræti 17, 2. hæð ♦ sími 562 4600 Leitin að réttu eigninni hefst hjá okkur Vettvangur fólks í fasteignaleit . m b I. i s/fa s t e í g n i r AÐSENDAR GREINAR Osanngjarn bumbusláttur ATHUGASEMDIR við skrif ótilgreinds fjölda hljóðfæraleikara í Sinfóníuhljómsveit ís- lands í Morgunblaðinu hinn 24. júlí sl. undir yfir- skriftinni Barið í bumbur vegna viðtals Orra Páls Ormarssonar í Lesbók Morgunblaðsins 18. júlí sl. við Runólf Birgi Leifs- son, fráfarandi fram- kvæmdastjóra hljóm- sveitarinnar. Undirritaður hefur verið í þeirri aðstöðu að geta fylgst daglega með rekstri Sinfóníuhljóm- Gunnar Egilson sveitar Islands frá þeirri stundu sem Runólfur Birgir Leifsson tók við starfi framkvæmdastjóra hljómsveit- arinnar og tók auk þess fyrst í stað að hluta til sjálfur þátt í þeim breyting- um sem gerðar voru á rekstri hljóm- sveitarinnar eftir að Runólfur tók við starfi sínu hjá SI. Eg get því ekki annað en lýst undrun minni yfir þeim óvægnu ásökunum sem fram koma í grein hljóðfæraleikara hljómsveitar- innar í garð Runólfs Birgis nú þegar hann lætur af störfum efth- átta ára starf sem framkvæmdastjóri SI. Hver sem lesið hefur viðtal Orra Páls við Runólf Birgi getur borið að hvergi sé í því að finna „ótrúlega nei- kvæðni gagnvart hljóðfæraleikurum hljómsveitarinnar" né heldur að „af staðhæfingum í viðtalinu megi ætla að bæði líf Sinfóníunnar og listræn gæði væru Runólfi Birgi einum að þakka“ og þaðan af síður að í viðtal- inu sé Runólfur að „senda kaldar kveðjur til þeirra sem unnið hafa óeigingjamt starf í þágu hljómsveit- arinnar frá upphafi allt til þess að Runólfur Birgir tók við stjórnar- taumunum". Eitt af þvi fyrsta sem Runólfur sneri sér að þegar hann hóf störf hjá SI var að taka fyrirkomulag aðgöngu- miðasölunnar til gagn- gerrar endurskoðunar því sala áskriftarskír- teina var komin niður í tæplega 600 og á því varð að ráða bót því nán- ast engin endurnýjun átti sér stað og því má með sanni segja að hljómsveitin hafi „verið að lognast út af í vissum skilningi". I viðtalinu greinir Runólfur ft-á aþeim breytingum sem gerðar voru til að örva söluna, m.a. að skipta starfsárinu úr einni tón- leikaröð í fjórar auk þess sem hann innleiddi mismunandi magnafslátt í miðasöluna. Það blandast engum hugur um að hljómsveitin naut ekki mikilla vin- sælda eða skilnings fyrir rúmum ára- tug og á ég bágt með að trúa að hljómsveitarmenn hafi gleymt þeim umræðum sem fram fóru á sínum tíma að heillavænlegast væri að leggja hljómsveitina niður bæði vegna lélegrar og dvínandi aðsóknar Sjá má, segir Gunnar Egilson, að vandinn er ekki persónu- gerður óvinur. og hins hrikalega rekstrarhalla sem var á henni. Runólfur tók fljótlega þá stefnu að beita sér fyrir aukinni fjöl- breytni í viðfangsefnum hljómsveitar- innar og vekja þannig áhuga fleira fólks á því að hér væri starfandi hljómsveit sem vert væri að gefa gaum. Stóraukin aðsókn að tónleikum hljómsveitarinnar, frábær leikur hennar og skynsamlegur rekstur hef- ur gert það að verkum að nú heyrast ekki slíkar neikvæðar raddir. Rekstrarvandi hljómsveitarinnar er orsökin fyiir flestum þeim atriðum sem greinarhöfundar byggja ásakan- ir sínar á hendur Runólfi á eins og t.a.m. erfiðir kjarasamningar sem stjórnuðust fyrst og fremst af þeim takmarkaða fjárhagsramma sem hljómsveitinni er settur en ekki vegna „neikvæðni framkvæmdastjór- ans gagnvart hljóðfæraleikurum hljómsveitarinnar". Samstarfsörðug- leikana við Osmo Vánská má rekja til ýmissa atriða sem þjónar engum til- gangi að tíunda nánar en þó má geta þess að Vánská var m.a. ósáttur við hve kjarasamningur hljóðfæraleikar- anna takmarkaði möguleikana á nýt- ingu þeirra miðað við aðrar hljóm- sveitir. Það væri óskandi að hægt væri að halda fleiri tónleika í viku hvem en þá einu sem kjarasamning- ur hljómsveitarfólks heimilar en til þess þarf að auka rekstrarfé hljóm- sveitarinnar. Þegar grannt er skoðað má sjá að vandinn er ekki persónugerður óvin- ur sem greinarhöfundar telja sig sjá í Runólfi Birgi heldur er það hinn þröngi stakkur sem honum er sniðinn til að halda hljómsveitinni gangandi. Hljómsveitarfólki má vera ljóst að í starfi sínu hefur Runólfur Birgir öðru fremur staðið vörð um starf hvers einasta hljómsveitannanns og séð til þess að enginn hafi misst vinnu sína þrátt fyrir þá miklu fjárhagsörðug- leika sem hljómsveitin hefur átt við að glíma eins og aðrar opinberar stofnanir. Starf Runólfs var og er fólgið í því að halda útgjöldum innan rammans sem fjárveitingavaldið set- ur honum, - hann setur ekki þann þrönga ramma heldur er honum sett- ur sá rammi og yfirstjórn hljómsveit- arinnar gerir þá kröfu að rekstrar- kostnaður sé innan þeirra marka. Það er ósk allra sem kunna að meta hið mikla og merkilega starf sem okk- ar frábæra hljómsveit vinnur að um hana megi ríkja friður og eðlileg upp- bygging. Eg ber með mér þá von að allir sem að máli hljómsveitarinnar koma, fjárveitingavaldið, áheyrendur og starfsfólk allt, taki höndum saman um að svo megi verða. Höfundur er fv. tónleikastjdri SÍ og hljóðfæraleikari. FYRIR skömmu blossuðu upp eldar í bankamálum landsins í líkingu við það sem ger- ist þegar brennuvargar kveikja bál á mörgum stöðum í sömu húseign- inni. Samlíkingin fellur eins og flís við rass í yfir- færðri merkingu. Þessi brunatíð hófst með því að Finnur Ingólfsson (,,VIP“) reið á vaðið og skýrði þjóðinni með æfð- um fjálgleika frá því að nú mætti ekki dragast stundinni lengur að selja Landsbankann, þar við lægi heill og velferð þjóð- arinnar í bráð og lengd. Þar með varð ráðherrann orðinn ber að því að hafa flutt Aiþingi bláber ósannindi þegar hann marg sór fyrir það að hlutabréf í bankanum yrðu seld a.m.k. næstu fjögur árin, þegar hann var að kúska hlutafélagalögin um rík- isbankana í gegn á þingi. Slíkur verknaður yrði í siðmenntuðu þjóðfé- lagi talinn nægja til að ráðherrann bæðist lausnar án tafar. Næstur tók til máls sjálfur formað- ur Framsóknarflokksins og utanríkis- ráðherrann og bætti um betur. Sagði hann málið þegar hafa verið rætt við erlenda fjármagnseigendur og hefði a.m.k. einn lýst áhuga á málinu. Ekki vildi hann greina írá því hverjir þess- ir erlendu aðilar væru, en játaði þó að Sænski einkabankinn væri í raun þessi áhugasami erlendi fjármagns- eigandi. Ekki greindi ráðherrann frá því hvaðan honum eða öðrum kæmi heimild til viðræðna við erlenda aðila um sölu sjálfs þjóðbankans. Þustu nú lærisveinar og dýrkendur Hannesar Hólmsteins fram á ritvöllinn og æptu í kór selja, selja. Meira að segja kom frammákona innan Sjálfstæðisflokks- ins í sjónvarpsviðtal og sagði þing- flokk sjálfstæðismanna vilja selja frumburðarrétt sinn fyrir baunadisk banka NÚNA. Lagði hún slíkan þunga í orðið NÚNA að manni brá og spurði sjálfan sig: Við hvað er konan svona hrædd, sameiningu „vinstri afl- anna“ eða þingfiokk Sverris Hermannssonar? Morgunblaðið tók í sjálfu sér undir sölu á hluta- bréfum ríkisbankanna, en af áunninni skynsemi og sanngimi hin síðari ár lagðist blaðið eindregið gegn sölu sjálfs þjóð- bankans til erlendra fjár- magnseigenda. Hnykkti blaðið á því næsta dag og sagði ríkisstjómina skorta allar lagaheimildir til slíkra verka. Hvað á að selja? Utanríkisráðherra virðist vera aðal þungaviktarmaðurinn í þessum sölu- málum bankanna, a.m.k. hefur hann oftast komið fram í viðtölum við fjöl- miðla um málið og talið það lykilatriði Það eru sparifjáreig- endur, segir Bergur Sigurbjörnsson, sem selja á í hendur er- lendra lénsherra. að þjóðbanki íslands skyldi seldur í hendur erlendra peningafursta og lénsherra. „En hvað ætlar Dóri minn að selja?“ Gæti það ekki verið dálítið gagnlegt fyrir hann að íhuga málið? Ljóst er að erlendir ríkisbubbar sækjast ekki eftir því að kaupa bankahús á Islandi, enda þótt íburður í þeim byggingum sé síst minni hér en erlendis. Varla mun þeim lítast á útlánalistana, sem þurft hefur að af- skrifa um milljarða síðustu árin. Ekki era aðrar eignir merkilegar í þeirra augum, að undanskildum eignum sem gefa þeim færi á því að komast bak- dyramegin inn í fiskveiðilögsöguna og orkulindir landsins. Stærsta eignin, sem hinir erlendu aðilar vilja gína yftr, er sparifé lands- manna, sem er nú í vörslu bankans. Það em sem sé sparifjáreigendur landsins, sem á að selja í hendur er- lendra lénsherra. En ráða þeir Finnur og Halldór við þetta dæmi? Andúð almennings á að selja erlendum fjármálajöfrum sjálf- an þjóðbankann er yfirþyrmandi. Ef eitthvað svipað gerðist í þessu sam- bandi og gerðist þegar almenningur sprengdi gullfót peningakei-fisins í tætlur? Ef sparifjáreigendur streymdu í öll bankahús Landsbankans og tækju út sparifé sitt og legðu það inn hjá spari- sjóðunum eða Islandsbanka? Já, hvað þá? Væri nú ekki rétt að doka við og líta á almenning í nýju ljósi? Með vald, ef hann vill. Hvaða Svíar eru hér á ferð? Það gæti einnig verið fróðlegt fyrir Halldór, sem sýnilega vill nú taka völdin af Finni, að athuga hverjir eru hér á ferð. Þetta eru örugglega traustir og viðræðugóðir menn sem kunna alla samningatækni utanbókar. En þetta eru jafnframt harðdrægn- ustu peningafurstar í Svíaríki. Það gæti verið þess virði að athuga, hvort þessir aðilai' áttu sinn þátt í að flytja sænsk stórfyrirtæki til Portúgals og annarra iáglaunalanda í því skyni að ná sem mestum gróða. Þessi fyrir- tækjaflutningur úr landi varð til að skapa atvinnuleysi og samdrátt í Sví- þjóð, sem þessi ríka og dugmikla þjóð sér ekki enn fyrir endann á. Já, lífið er ekki eintómur fagurgali yfir glasi á góðri stundu. Það kemur ansi oft að skuldadögum og eitt er víst: S.E.Bank kemur ekki tii íslands til að ná í einhverja smáaura. Ef einhver ,Alfinnur álfakóngur" heldur það á hann eftir að vakna við vondan draum. Höfundur er fyrrverandi aiþingismaður. Að selja Bergur Sigurbjörnsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.