Morgunblaðið - 06.09.1998, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 6. SEPTEMBER 1998 41
GUÐMUNDUR
JENSSON
+ Guðmundur
Jensson fæddist
í Bolungarvík hinn
3. júlí 1917. Hann
lést í Landspítalan-
Íum 30. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voni hjdnin
Jens E. Níelsson,
kennari, f. 7.4.
1888, d. 26.5. 1960
og Elín Guðmunds-
dóttir, f. 30.11.
1894, d. 1.1. 1997.
Bræður Guðmundar
eru: 1) Skúli, lög-
Ifræðingur, f. 13.1.
1920. 2) Ólafur, verkfræðingur,
f. 17.8. 1922, kvæntur Margréti
Ólafsdóttur, f. 19. 10. 1920.
16. febrúar 1946 kvæntist
Guðmundur Sigríði Þorkels-
dóttur, snyrtifræðingi. Hún
fæddist á Akureyri 6.6. 1915.
Foreldrar hennar voru hjónin
Þorkell Þorkelsson fyrrverandi
veðurstofustjóri, f. 6. 11. 1876,
d. 7.5. 1960 og Rannveig Ein-
, arsdóttir, f. 3.1. 1894, d. 1.5.
1962. Guðmundur og Sigríður
eignuðust 2 dætur: I) Brynja
Rannveig, meinatæknir f. 3.3.
1947, maki Hafsteinn Skúlason
læknir, f. 11.3. 1947. Þau eiga
fjögur börn: a) Jens Páll, verk-
fræðingur, f. 18.12. 1969, maki
Hrefna Guðmundsdóttir,
stjórnmálafræðingur, f. 13.5.
1964, eiga þau fjórar dætur:
Sólbjört, f. 29.8. 1987, Sigríður
Brynja, f. 14. 6. 1992, Hulda
María, f. 15. 4. 1994 og Ástrós,
f. 13. 3. 1996. b) Áslaug Sigríð-
ur, verkfræðingur, f. 5.8. 1971,
sambýlismaður Sindri Bæring
Halldórsson, tækni-
fræðinemi. c) Hall-
grímur Skúli, verk-
fræðinemi, f. 22.6.
1973. d) Guðmund-
ur, verkfræðinemi,
f. 29. 8. 1975, sam-
býliskona Edda
Hafsteinsdóttir,
lyQafræðinemi.
Þau eiga eina dótt-
ur, Lilju Ýr, f. 1.7.
1998. II) Elín,
semballeikari og
píanókennari, f.
25.4. 1949, maki
Magnús Jóhanns-
son, prófessor við læknadeild
HÍ, f. 8.5. 1942. Þau eiga tvær
dætur: a) Rannveig, líffræði-
nemi, f. 14.2. 1977. b) Helga
Kolbrún, menntaskólanemi, f.
6.2. 1980. Áður átti Guðmund-
ur dóttur, Sigrúnu, mynd-
höggvara, f. 23.9. 1942, maki
Böðvar Magnússon, bankaúti-
bússtjóri, f. 9.3. 1940. Þeirra
börn eru tvö: a) Magnús, múr-
ari, f. 17.10. 1975. b) Ingibjörg,
myndlistarnemi, f. 12.5. 1977.
Móðir Sigrúnar var Ingibjörg
Ólafsdóttir. Guðmundur ólst
upp í Bolungarvík. Árið 1938
fluttist fjölskyldan til Reykja-
víkur. Þar lærði hann rafvéla-
virkjun í Iðnskólanum í
Reykjavík. Síðan starfaði hann
við sitt fag en sneri sér síðar að
kennslu og gerðist kennari og
yfirkennari við Iðnskólann í
Reykjavík.
Utför Guðmundar fer fram
frá Bústaðakirkju á morgun,
mánudaginn 7. september og
hefst athöfnin klukkan 15.
Mig langar með fáeinum orðum
að kveðja tengdaföður minn, Guð-
mund Jensson, en hann lést síðast-
liðinn sunnudag 30. ágúst eftir til-
tölulega stutta en erfiða sjúkdóms-
I legu. Þegar hugsað er til baka
þessi 23 ár sem ég hef þekkt Guð-
mund verður manni skyndilega
ljóst hvílíkur öðlingur hann var.
Guðmundur var vinur allra, hann
virtist alltaf vera í góðu skapi, hann
var einstaklega hjálplegur og hald-
inn óbilandi bjartsýni. Hann tókst
á við sérhvert verkefni og vanda-
mál í lífinu af sannfæringu um að
allt væri framkvæmanlegt, ekkert
væri ómögulegt. Þessi óbilandi
bjartsýni og jákvæða hugarfar
Guðmundar var einstaklega smit-
andi og hafði góð áhrif á allt um-
hverfi hans. Svo var það líka
þannig að Guðmundur gat ein-
hvern veginn gert flesta hluti, gert
við bíla, smíðað hljóðfæri og næst-
um allt þar á milli. Hvort sem það
var að fást við rafeindatæki, við-
kvæm hljóðfæri eða smíða í tré og
málm, allt lék í höndunum á hon-
um. Við Guðmundur áttum margar
góðar stundir saman en þær allra
bestu held ég að hafi verið þegar
við vorum að glíma saman við eitt-
hvert verkefni og eru mér þar sér-
staklega minnisstætt bátasmíði,
bjástur við sumarbústaðinn eða
lagfæringar á hljóðfæri Elínar,
konu minnar.
Eg held að Guðmundur hafi á
flestan hátt verið heppinn í h'finu.
Hann eignaðist mjög góða konu,
Sigi-íði Þorkelsdóttur, og þrjár
dætur sem hann gat verið stoltur
af, en síðar komu efnileg barna-
börn og barnabarnabörn. Tengda-
foreldrar mínir voru mjög sam-
hentir og samrýnd og gerir það
missinn fyrir tengdamóður mína
ennþá sárari og erfiðari, en hún á
okkur öll hin að sem munum reyna
eftir megni að létta henni Mfið.
Didda tengdamamma, bræður
Guðmundar, allir afkomendur hans
og við tengdasynirnir þrír eigum
nú um sárt að þinda en búum alla
tíð að minningunni um einstaklega
vel gerðan mann. Það er gott og
hreinlega mannbætandi að kynnast
mönnum eins og Guðmundi Jens-
syni.
Magnús Jóhannsson.
Kveðja frá Bindindisfélagi öku-
manna.
Guðmundur Jensson, einn stofn-
enda Bindindisfélags ökumanna, er
fallinn frá. Guðmundur var einn
þeirra manna innan íslenskrar
bindindishreyfingar sem beitti sér
fyrir stofnun BFÖ árið 1953. Á
þessum árum voru umferðarörygg-
ismál ekki fyrirferðarmikil i þjóð-
málaumræðunni. Mönnum duldust
ekki kostir bílsins en aukinni bíla-
umferð fylgdu annmarkar, slys, en
þeim fór fjölgandi með aukinni
notkun bíla. Mönnum varð fljótt
ljóst að akstur og neysla áfengis
áttu ekki samleið og að ölvun
drægi úr færni manna til þess að
stjórna ökutækjum. Hitt var þraut-
in þyngri að fá allan almenning til
að skilja þetta tvennt að í reynd.
Guðmund og félaga hans í BFÖ má
með sanni telja meðal frumkvöðla
fyrir auknu umferðaröryggi hér á
landi. Ymsar umbætur sem þeir
töluðu fyrir þykja nú sjálfsagðir
hlutir.
Guðmundur sat í stjóm BFÖ
óslitið í um tvo áratugi á mótnnar-
árum sambandsins. Góðir mann-
kostir Guðmundar höfðu mikla
þýðingu fyrir félagsstarfsemi BFÖ.
Hans er minnst sem einstaklega
ljúfs manns og dagfarsprúðs. Hann
var einn þeirra manna sem var
bjartsýnn og útsjónarsamur að eðl-
isfari og gaf sér tíma til að miðla af
reynslu sinni og örva félaga sína til
átaka. Þeir sem yngri voru leituðu
oft í smiðju til Guðmundar og
komu ríkari af fundi hans. Sem
þakklætisvott fyrir óeigingjarnt og
heilladrjúgt starf var Guðmundur
kjörinn heiðursfélagi BFÖ áiið
1983. Eitt framfaramála sem Guð-
mundur og félagar hans í BFÖ
beittu sér fyrir var stofnun
Ábyrgðar, tryggingafélags bind-
indismanna, árið 1960. Hugmyndin
að baki stofnun félagsins var sú, að
þeir sem tækju afstöðu gegn
neyslu áfengis yllu hlutfallslega
færri óhöppum en þeir sem neyttu
áfengis. Það væri því réttlætismál
að bjóða þeim tryggingar gegn
lægri iðgjöldum. Guðmundur sat
um árabil í stjórn Ábyrgðar.
Stjórn BFÖ kveður heiðursfé-
laga sinn með virðingu og þökk og
sendir fjölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur.
Halldór Árnason.
„Svipul er sumartíð."
Snorri Hjartarson
Má það ekki undarlegt teljast að
mér finnst eins og ég hafi misst
ungan vin þegar af sviðinu hverfur
rúmlega áttræður öldungur? Svo
ungur var Guðmundur Jensson í
anda, svo verkglaður og starfsfús,
svo næmur á nýjungar þær sem til
heilla horfa. Enginn var tryggari
vinur en hann, enginn ráðsnjallari,
enginn betri bróðir. Að honum
gengnum stendur opið skarð og
ófyllt - og verður öragglega vand-
fyllt.
Guðmundur Jensson var glöggt
dæmi þeirra gömlu sanninda að
sjaldan fellur eplið langt frá eik-
inni. Hann hlaut í arf frá foreldrum
sínum flesta þá eiginleika sem tald-
ir era góðu fólki til gildis. Hann var
góðgjam en ákveðinn, prúður og
hæverskur í framgöngu, hagvirkur
og manna fljótastur að tileinka sér
tækninýjungar, göfuglynt glæsi-
menni og góður drengur. Og ekki
spillti það að hann eignaðist konu
sem var þeim kostum búin að þau
stækkuðu hvort annað. Hvar sem
þau fóra bættu þau umhverfi sitt
og bragðu yfir það blæ rótgróinnar
siðmenningar. Af þeim stafaði
glæstum ljóma.
Á dimmum tímum spillts gildis-
mats og háværrar sýndarmennsku,
þegar flestir hlutir era falir gegn
gjaldi, þegar jafnvel brothætt trún-
aðarmál eru söluvara en fornum
dyggðum, samhug og samhjálp
varpað fyrir róða, þá lýsa menn á
borð við Guðmund Jensson eins og
bjartir vitar í gerningaveðrum sín-
girni og sjálfselsku. Það er erfitt að
sætta sig við að sá viti lýsi ekki
framar hér í heimi. Það er erfitt að
sætta sig við að sá maður sem
skildi kannski betur en við flestir
eðli bræðralagsins, að bræðrafélag
er allt annað en veiðimannaklúbb-
ur eða danshópur, að enginn má
bróður bregðast því að hið forn-
kveðna er satt að ber er hver að
baki nema bróður eigi. Víst er það
erfitt. En hversu miklu erfiðara
mun það þá ekki vera eiginkonu
hans og öðram ástvinum að sjá á
bak slíkum snilldarmanni? Þeim
vottum við samúð og samhug,
minnumst drengsins góða með
virðingu og djúpri þökk og óskum
honum fararheilla inn í ljósið
bjarta, inn í fógnuð Herra síns.
„Farðu vel, bróðir og vinur.“
Ólafur Haukur Árnason.
Þegar hugsjónamaður á borð við
Guðmund Jensson kveður verður
oft óbætanlegt skarð fyrir skildi og
að kynnast jafndrenglyndum og
baráttufúsum manni er mikil ham-
ingja og ávinningur. Hann fór
alltof fljótt af lífsins sviði og það
var erfitt að trúa fráfalli hans. Ég
hafði verið með honum fyrir nokkr-
um vikum í vinahópi og eins á fundi
í félagi okkar í Reglu Musteris-
riddara. Þá var ekki nokkurn bil-
bug á honum að finna, brosið og
hlýja handtakið var jafntraust og
alltaf áður.
En það er annar sem ræður
ferðinni og það finnum við í okkar
daglega starfi og við trúum því að
hann stjórni öllu best og segjum
við ekki líka í bæninni okkar: Verði
ÞINN vilji. Og er það ekki sem við
biðjum um í daglegri önn. En hann
gefur okkur jafnan huggun og efni
til að kvarta ekki. Það era þær
góðu og falslausu minningar og
fyriiTnyndir sem hver og einn læt-
ur eftir sig. Minningin um baráttu
og hugsjónamann sem aldrei dró
sig í hlé, var alltaf þar sem stríðið
var háð, gaf góða leiðsögn og for-
dæmi. Því mátti alltaf treysta og
það finn ég svo glöggt nú þegar ég
er að rita þessi fáu minningarorð.
Guðmundur hafði í æsku og upp-
eldi mótast af mannkærleika og
hugsjónum elskuríkra foreldra,
hann fékk að reyna það að hollur
er heimafenginn baggi, kunni vel
skil góðs og ills og bænir foreldra
hans dugðu honum vel sem vega-
nesti á braut lífsins. Ég minnist
hans aldrei öðravísi en sem góðs
félaga og áttum við mikið saman að
sælda í málefnum sem horfa til
framtíðar landi og þjóð. Það var
bæði gaman og gagn að vera félagi
og samferðamaður hans. Þá gat
hann hrósað og fagnað og þakkað
að hafa átt góða fjölskyldu og hvað
er betra hér í fallvöltum heimi?
Þakklætið verður því ofar sorg-
inni, við þessi tímamót. Merkið
stendur þótt maðurinn falli. Það sé
efst í huga okkar nú.
I starfinu dróstu þig hvergi í hlé,
þín hugsun að geta mest látið í té,
þar geislaði í gegnum vik hvert.
Að flýja af hólmi var fjarri þér æ,
og fáum var stundunum kastað á glæ,
og verkin þín votta það bert.
Ég mun alltaf minnast þín sem
drengskaparmanns og góðs félaga.
Blessun Drottins fylgi þér áfram,
kæri vinur, og um leið votta ég þín-
um ástvinum innilega samúð.
Árni Helgason,
Stykkishólmi.
Guðmundur Jensson, rafvéla-
virkjameistari og fyi-rverandi yfir-
kennari, sem nú er kvaddur af vin-
um og vandamaönnum var sérlega
elskulegur maður og einstakt prúð-
menni í allri framgöngu. Gott var
að leita til hans og alltaf var hann
fús til að ráða fram úr vanda
manns þegar til hans var leitað.
Hann var afburða fagmaður í sinni
iðngrein, en fagkunnátta hans náði
langt út fyrir það svið enda var
hann með afbrigðum útsjónarsam-
ur og hagur á hvers konar smíðar.
Það var eins og allt léki í höndum
hans. Mikið happ var fyrir Iðnskól-
ann og samkennara hans þar þegar
hann réðst til kennslu 1960, fyrst
sem stundakennari en frá 1967
sem fastráðinn kennari. Hann
sýndi alltaf mjög mikla alúð við
kennslustörfin og nemendur hans
fundu til mikils trausts þegar þeir
tóku við leiðbeiningum hans. Guð-
mundur fór til Noregs 1968 á nám-
skeið sem haldið var fyrir verk-
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
námskennara og stundaði nám í
uppeldis- og kennslufræðum við
Kennaraháskólann hér 1975-76.
Allt vildi hann gera til þess að auka
á færni sína við það að leiðbeina
nemendum sínum. r
Það er víst að margir era þeir
sem vilja þakka Guðmundi fyrir
góða handleiðslu sem þeir nutu í
kennslu hans í Iðnskólanum. Það
er ekki aðeins faglega kennslan
sem þeir þakka fyrir heldur líka
góða fyrirmynd og holl ráð sem
duga best þegar út í líf og starf er
komið. Þannig er það einnig með
samstarfsmenn hans, þeir vilja
þakka honum ljúfmennsku og
trygga vináttu. Guðmundur hvarf
frá starfi sínu sem yfirkennari þeg-
ar hann varð 70 ára, en hann hélt **'
áfram sambandi við skólann og
samstarfsmennina.
Guðmundur tók tölvutæknina
mjög snemma í sína þjónustu og
fylgdist vel með þeim nýjungum
sem komu fram og hentuðu þeim
þáttum sem hann hafði mestan
áhuga á. Við sem þekktum Guð-
mund vel vitum að áhugasvið hans
spönnuðu víðara svið en iðngrein
hans og kennarastarfið tóku til.
Það var sama í þeim efnum, allt var
gert með ýtrustu nákvæmni.
Á 90 ára afmæli Iðnskólans,
1994, var Guðmundur sæmdur
gullmerki skólans. Allir fundu að
hann var vel að þeim heiðri kom-
inn. Enginn getur tekið við þeirri
sæmd af meiri hógværð en Guð-
mundur gerði. Það var líka aðalein-
kenni hans að ganga fram í lítillæti
og sýna öðram hugulsemi og hlýju
enda á maður þær góðu minningar
um hann.
Síðastliðið vor kom Guðmundur
við skólaslitin eins og venja hans
var. Enginn sá annað en að hann
liti út eins og þegar hann hætti
störfum við skólann svo bar hann
aldurinn vel. Beinn var hann í baki, ^
hress í bragði, fasið og hæverska
sú sarr.a, sama hlýlega handtakið,
sama milda brosið og ljúfi sam-
ræðumátinn sem allir kunnu svo
vel við. Það kom mjög óvænt að
frétta andlát hans nú í byrjun
þessa skólaárs. Hugur okkar fyllist
nú þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast þessum góða dreng sem
við minnumst með virðingu. Við
sendum eiginkonu hans og ástvin-
um öllum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum og vonum að
þau finni huggun og styrk í sorg
sinni.
Vinir við Iðnskólann
í Reykjavík.

g
|
I
8
I
8
‘DaCta
^..ekki bara 6[óma6úð/
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifæri
Opið til kl.10 öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fákafeni 11, sím/ 568 9120
s
1
8
I
8
|
8

Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
Islensk framleiðsia
MOSAIK
Hamarshöfdi 4 - Reykjavik
simi: SH7 IQfiO - fav lQRfi