Morgunblaðið - 11.12.1998, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 11. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GERÐUR HULDA
LÁR USDÓTTIR
+ Gerður Hulda
Lárusdóttir
fæddist í Reykjavík
10. febrúar 1933.
Hún lést á gjör-
gæsludeild Lands-
spítalans 5. desem-
ber siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Lárus Guðna-
son frá Hamarskoti,
f. 16. júlí 1895.
Hann fórst með vél-
bátnum Braga 30.
október 1940 og
Guðrún Ólafsdóttir
frá Strönd í Vest-
mannaeyjum, f. 27. október
1906, d. 19. desember 1995.
Gerður Hulda átt.i einn bróður
Ólaf, bifvélavirkja, f. 22. desem-
ber 1930, d. 29. nóvember 1998.
Gerður Hulda átti þrjú hálfsyst-
kyni, samfeðra, Jónas, f. 27. des-
ember 1921, Asdísi, f. 4. júlí
1925 og Magnús, f. 28. febrúar
1927, d. 10. október 1954. Guð-
rún Ólafsdóttir giftist aftur
1942 Óla Svavari Hallgrímssyni
frá Skálanesi við Seyðisfjörð. f.
31. maí 1912, d. 6 maí 1987. Óli
Elsku amma.
Ég mun sakna allra góðu stund-
anna okkar saman. Þú elskaðir ljóð
og því vil ég kveðja þig með ljóði.
Og vel ég man, hve mild þú varst og góð.
Hve minning þín í hvítum ljóma skín.
Og þér ég söng hvern æsku minnar óð,
og ef ég söng um blóm og stjömur Ijóð
það voru líka kvæði, sem ég kvað til þín.
Svo.fórstu burt og bijóst mitt harmur skar.
Og borið hef ég síðan óraleið
ísárum huga söknuð alls, sem var.
Eg svip þinn mundi, hvert sem fót minn bar.
Að baki hvers míns harms og gleði mynd
þín beið.
(Tómas Guðmundsson.)
Þinn
Stefán Hrafn.
Svavar gekk Ólafí
og Gerði Huldu í
föðurstað. Gerður
Hulda gekk að eiga
eftirlifandi eigin-
mann sinn, Stefán
Jónasson, trésmíða-
meistara, sumar-
daginn fyrsta 1958.
Dætur þeirra eru,
1) Guðrún Stefáns-
dóttir, f. 2. febrúar
1959, gift Árna
Jónssyni og eiga
þau þrjú börn,
Gerði Guðrúnu, Jón
Örn og Ásdísi
Huldu og 2) Gerður Stefáns-
dóttir, f. 1. ágúst 1960, og á hún
einn son, Stefán Hrafn, með
Sigfúsi Jóhannssyni. Áður var
Gerður Hulda gift Þorvaldi
Karlssyni, sonur þeirra er Lár-
us Óli Þorvaldsson, f. 27. apríl
1954, giftur Jónu Sveinsdóttir
og eiga þau tvær dætur, Huldu
og Guðrúnu.
títför Gerðar Huldu verður
gerð frá Fríkirkjunni í
Reykjavfk í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Kveðja frá vinkonum:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Við vinkonurnar fjórar erum van-
ar að koma saman, ásamt fleirum, 4.
desember ár hvert. í ár vorum við
einungis þrjár hnípnar vinkonur,
ein okkar lá þungt haldin á sjúkra-
húsi og við vissum að hún barðist
fyrir lífí sínu. Hugur okkar var hjá
Stefáni og börnunum. Morguninn
eftir var öllu lokið, Hulda hafði dáið
um nóttina.
>
+
Ástkær eiginkona mín,
SIGRÚN PÉTURSDÓTTIR,
lést föstudaginn 27. nóvember síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á
hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Karl Levi Jóhannesson
og aðrir aðstandendur.
Eiginmaður minn,
SIGURÐUR Þ. EYJÓLFSSON
fyrrv. skólastjóri á Selfossi,
Bogahlíð 9,
Reykjavík,
lést á Landakotsspitala miðvikudaginn
9. desember.
Unnur Þorgeirsdóttir.
+
Systir mín,
GUÐRÚN JÓNA JÓNASDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðjudaginn 8.
desember.
Útförin fer fram miðvikudaginn 16. desember
kl. 15.00 síðdegis frá Fossvogskapellu.

Garðar Jónasson.
Minningarnar hrannast upp,
margs er að minnast úr lífí fólks,
sem hefur ræktað vináttuna frá
bernsku. Um hugann fara myndir
bernsku og unglingsáranna, frá
Reykjavík fímmta og sjötta áratug-
arins. Við sjáum fyrir okkur sunnu-
dagaskólann, allar skautaferðirnar
og jasstónleikana á sunnudögum.
Við sjáum unglinginn Huldu, sett-
legri en við hinar, sem erum glanna-
legar og flissandi í tíma og ótíma.
Sumum fannst það kannski skrítið
að fjórir ólíkir persónuleikar skyldu
ná svo vel saman og vefa vináttu-
bönd. Með tímanum urðum við hin-
ar settlegar, allar giftumst við og
eignuðumst böm. Við héldum áfram
að hittast, í afmælum barna okkar
og í saumaklúbbnum. Með árunum
hefur samverustundunum fækkað,
en aldrei hafa afmælin okkar
gleymst. Þau voru ætíð vettvangur
vináttu okkar, um fortíð og nútíð.
Það er óskiijaniegt að hún vin-
kona okkar sé farin frá okkur, á
besta aldri. Hún verður okkur
ógleymanleg, „þar sem hún eitt sinn
gekk, en framar ei og virðist þó ný-
gengin hjá“. Á þessari stundu hugs-
um við til Stefáns sem hefur misst
svo mikið, barnanna og barnabarn-
anna. Megi hin eilífa hvíld verða
henni góð.
Guðrún, Margrét og Þóra.
Okkur langar til að skrifa nokkur
kveðjuorð til Gerðar Huldu Lárus-
dóttur. Leiðir okkar lágu fyrst sam-
an á rigningarvonnorgni á Hyrjar-
höfða fyrir 12 árum. Þá vorum við
bræðurnir að leita að sumarvinnu
og höfðum frétt að Hellusteypan
Stétt vantaði menn í vinnu. Er við
komum upp á skrifstofu hennará
vorum við mældir út með hvössu
augnaráði, spurðir ýmissa spurn-
inga sem við reyndum að svara eftir
bestu getu. Það var okkur bræðrun-
um mikil ánægja þegar Hulda réð
okkur í vinnu hjá sér. Þetta var
upphafið að sumarvinnu næstu átta
árin og mikilli vináttu öll tólf árin.
Ekki vorum við bræður sviknir af
samskiptunum við Huldu og fjöl-
skyldu enda reyndist Hulda okkur
vel í alla staði. Því kom það sem
reiðarslag þegar við fréttum að
Hulda hefði farið í stóra skurðað-
gerð. Enda hafði okkur ekki grunað
að hún, sem alltaf var svo hress,
væri veik. Ekki var sorgin minni
þegar Gerður sagði okkur á laugar-
dagsmorguninn að móðir hennar
hefði dáið þá um nóttina. Elsku
Stefán, Lárus, Gerður og Guðrún,
við vottum ykkur okkar innilegustu
samúð.
Þórhallur Ágústsson,
Atli Ágústsson.
Við ævinnar lok ber ást og dyggð
sinn ávöxtinn þúsund falda
og ljós þeirra skin í hjartans hiyggð
svo hátt yfir myrkrið kalda.
(Einar Ben.)
Nú er jólahátíðin nálgast, sá tími
árs þegar fjölskyldur eiga góðar
samverustundir, er allt í einu einum
kippt út úr hópnum. Það má segja
að Hulda Lárusdóttir, eins og svo
margar mæður og eiginkonur, hafi
verið höfuð vinafjölskyldu minnar.
Allt frá því ég man eftir mér hefur
Hulda, Stefán, maður hennar, og
börnin þeirra verið hluti af lífi
mínu. Við bjuggum í sama hverfi
þegar ég og systkini mín vorum að
alast upp og urðu dætur þeirra,
Guðrún og Gerður, góðir vinir okk-
ar Alberts bróður míns. Sá vinskap-
ur hefur haldist síðan og hefur jafn-
an verið gott samband milli okkar
vinanna og mæðra okkar. Fastur
hluti í jólafríum mínum síðustu ár-
in, þegar ég hefi verið að koma að
utan, hefur verið heimsókn til
þeirra Huldu og Stefáns. Það var
alltaf tekið vel á móti mér og gáfu
þau sér tíma til þess að ræða við
mig um atburði liðins árs. Ég fann
fyrir mikilli hlýju og væntumþykju
í minn garð og gjafmildi Huldu átti
engan sinn líka.
Hulda var glæsileg kona og mikil
smekkmanneskja og vakti athygli
hvar sem hún fór. Hún var lífleg,
ákveðin og mjög dugleg. Það sýndi
sig best þegar hún var að flytja í
haust, þá hlífði hún sér ekki, þrátt
fyiár veikindin. Þegar ég sá hana
síðast fyrir nokkrum vikum grunaði
mig ekki annað en að ég ætti eftir
að heimsækja hana og Stefán á nýja
heimilinu þeirra.
Við systkinin og foreldrar okkar
sendum innilegar samúðarkveðjur
til Stefáns, barna hennar, Lárusar,
Guðrúnar, Gerðar, og fjölskyldna
þeirra.
Ólöf Guðrún Sigurðardóttir.
Þegar haustverkum lýkur og
haustið kveður með sínum fölnuðu
laufum tekur alltaf annað við. Und-
irbúningur jóla byijar smátt og
smátt með hjálp smáfólksins, til-
hlökkun er mikil. Þá er hringt og
sagt: Laufey, Hulda kvaddi í nótt.
Spurningar vakna, ótal spm-ningar,
en engin svör, kannski fáum við vís-
bendingu seinna í lífinu, en við get-
um huggað okkur við það að allt
hefur þetta einhvern tilgang. Það er
bara svo sárt þegar skarð er hoggið
í hópinn. Við horfum til baka og rifj-
um upp stundirnar sem við áttum
saman, minningarnar eru góðar og
hlýjar. Að Hulda sé dáin er ótúlegt,
hún var svo hress og kát, þess
vegna er þetta svo sárt. Hulda var
afar glæsileg kona, hún vakti all-
staðar eftirtekt þar sem hún kom,
hún var ákveðin í skoðunum, sagði
sitt álit, og lét ekki aðra segja sér
fyrir verkum.
Hún var mjög skipulögð, og
hafði þess vegna alltaf tíma fyrir
sjálfa sig, maður vissi alveg á
hvaða tímum hægt væri að ganga
að henni. Hún var ekki sú persóna
sem endurtók hlutina aftur og aft-
ur, heldur sagði þá á sinn hátt svo
maður ósjálfrátt hlustaði og fór eft-
ir. Það hefðu ekki allir sagt já
svona án þess að hugsa sig um þeg-
ar Guðrún dóttir hennar spurði
hvort vinkona hennar sem hún
kynntist í sveitinni mætti dvelja
hjá þeim einn vetur.
Ég varð þeirra gæfu aðnjótandi
að dveljast um veturinn hjá Huldu
og Stefáni fyrir tuttugu og tveimur
árum og svo seinna eitt sumar.
Huldu kynntist ég vel, við töluðum
saman um allt milli himins og jarðar
og ég fann fljótt að Hulda var sú
persóna sem ekki hleypti öilum að
sér, hún hafði stórt hjarta og mikið
að gefa og veitti manni mikið sjálfs-
traust.
Síðastliðið sumar komu þau aust-
ur til okkar og mikið var nú gaman.
Ég var búin að bíða lengi eftir þess-
ari stund, við fórum á jökul, upp að
Rauðabergi þar sem Stefán hafði
dvalist um sumur sem lítill drengur,
hann þekkti hverja þúfu og rifjaði
upp gömul og skondin atvik. Við
fórum í golf sem var þeirra sameig-
inlega áhugamál, og mikið var nú
hlegið þessa daga. Við töluðum líka
um alvarleg mál en ekki óraði mann
fyi'ir því að kallið kæmi svona
snemma. Við sem knntumst ást,
hlýju og glettni Huldu erum ríkari í
raun.
Hulda fór í hjartaaðgerð í byrjun
desember, á meðan henni var haldið
sofandi missti hún bróður sinn sem
henni þótti afar vænt um og sýnir
kannski hve kært var á milli þeirra
að svo stutt skyldi verða á milli
þeirra systkina að kveðja þennan
heim.
Við, sem eftir erum, erum harmi
slegin en kallinu verðum við alltaf
að hlýða. Elsku Stefán, Guðrún,
Gerður, Lárus og fjölskyldur, þó að
ljósið skíni ekki skært þessa stund-
ina mun það skína við minningar
um konuna sem þótti svo vænt um
ykkur öll. Elsku Hulda, skarð þitt
verður seint fyllt, hafðu hjartans
þökk fyi'ir ánægjulega og elskulega
samfylgd.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðai' viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrh' liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Hafðu þökk fyrir allt og allt. Hvíl
þú í guðsfriði.
Laufey Helgadóttir og
fjölskylda.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, dóttir,
amma og systir,
HELGA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Goðheimum 8,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
9. desember.
B. Andrea Hilmarsdóttir, Hjörtur L. Jóhannsson,
Ingvar B. Hilmarsson, Vilborg A. Ragnarsdóttir,
Hilmar Þór Hilmarsson,
Kristján Finnbjörnsson, María Kristinsdóttir,
systkini og barnabörn.
+
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð og vinarhug við andlát og útför föður
okkar og bróður,
GUNNLAUGS GUÐMUNDAR
DANÍELSSONAR,
Safamýri 53,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Helga Sigurðssonar,
læknis og starfsfólks krabbameinsdeildar
Landspítalans.
Óskar Þór Gunnlaugsson,
Hákon Hreiðarsson, Valgerður Guðjónsdóttir
og systkini hins látna.
Lokað
eftir hádegi í dag, vegna jarðarfarar GERÐAR HULDU LÁRUSDÓTTUR. Stétt ehf., hellusteypa, Hyrjarhöfða 8.