Morgunblaðið - 29.12.1998, Qupperneq 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 1998 49
SVEINN PÉTUR
BJÖRNSSON
+ Sveinn Pétur
Björnsson fædd-
ist á Siglufírði 27.
júní 1924. Hann lést
18. deseinber 1998
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Ei-
ríksína Kristbjörg
Ásgrímsdóttir frá
Hólakoti í Fljótum,
f. 11. 4. 1897, d.
18.9. 1960, og Björn
Zophanías Sigurðs-
son frá Vík í Héð-
insfírði, f. 14.11.
1892, d. 30.8. 1974.
Björn var skipstjóri
á skipum frá Siglufirði, m.a. á
m.b. Hrönn. Sveinn átti níu
systkini en þau voru: Sigurður,
f. 27.5. 1917, d. 12.2. 1944, Ás-
björg Una, f. 19.5. 1919, d. 4.9.
1972, Halldóra Guðrún, f. 5.7.
1921, Ásgrímur Guðmundur, f.
22.2. 1927, Þorsteinn Helgi, f.
30.5. 1929, Björn, f. 9.8. 1930,
María Stefanía, f.
13.9. 1931, Svava
Kristín, f. 10.11.
1932, og Sigríður
Bjarney, f. 17.8.
1934.
Sveinn kvæntist
Hansi'nu Aðalbjörgu
Jónatansdóttur 26.
júní 1952. Hansína
fæddist á Húsavík
22.5. 1925. Þau voru
barnlaus en ólu upp
bróðurson Sveins,
Sigurð Ásgrímsson
rafvirkja hjá Land-
helgisgæslunni, f.
3.12. 1951, kvæntur Ingibjörgu
Ósk Þorvaldsdóttur, f. 19.12.
1956. Börn þeirra eru Karen
Ósk, f. 19.8. 1979, Sveinn Pétur,
f. 20.9. 1989 og Marta Eir, f.
11.9. 1991.
títför Sveins fer fram frá
Sigluíjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Sveinn Pétur Björnsson mágur
minn er látinn.
Eg kynntist Sveini fyrir rúmum
42 ái-um þegar ég giftist Svövu
systur hans og tengdist þannig fjöl-
skyldunni. Eg sá fljótt að Sveinn
var ákaflega virkur í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur og drífandi.
Sveinn var fjórða barn af níu
systkinum. Þau segja mér systkini
hans að hann hafi verið tápmikill
ærslabelgur í æsku en skapgóður
og hvers manns hugljúfi, og þannig
i var Sveinn alla æfi, léttur og þýður
i í lund og vildi hverjum manni gott
gera. Sveinn var ákaflega barngóð-
ur og eflaust minnast frændsystk-
ini Sveins hans þannig. Allavega
minnast börnin mín Svenna frænda
sem góða frændans sem alltaf átti
eitthvað gott að miðla þeim.
Sveinn stundaði nám í Héraðs-
skólanum á Laugarvatni veturinn
1942 til 1943 tók síðan frí frá nám-
inu til að afla sér tekna fyrir náms-
I kostnaði og lauk náminu veturinn
1944 til 1945. Sveinn var góður
námsmaður og sérstaklega lét hon-
um vel íslenskan og tekið var til
þess hvað hann skrifaði rétt mál og
hafði fallega rithönd.
Sveinn giftist 1952 eftirlifandi
konu sinni Hansínu Aðalbjöi-gu
Jónatansdóttur frá Húsavík. Þau
eignuðust ekki barn en ólu upp Sig-
urð Ásgn'msson bróðurson Sveins.
Sveinn og Hansína hafa alla tíð
j búið á Siglufirði, fyi-stu árin á
Hverfisgötu 29, en á efri hæðinni
I bjuggu foreldrar hans meðan þau
lifðu. Þau höfðu tekið í fóstur sonar-
son sinn Sigurð Ásgrímsson en eftir
að Eiríksína móðir Sveins dó 1960,
aðeins 62 ára gömul, tóku Sveinn og
Hansína drenginn að sér, þá 9 ára
gamlan, og ólu hann upp. Þau hjón
voru líka mikil stoð Birni föður
Sveins en hann bjó áfram á efri hæð
hússins. Björn lést 1982 á áttugasta
Iog öðru aldursári. Fyrir um ári síð-
an fluttust þau hjón í þjónustuíbúð
fyrir aldraða á Siglufirði.
Sveinn vann á sjó og við störf
tengd sjávarútvegi alla æfi. Hann
byrjaði ungur á m.b. Hrönn, því
farsæla aflaskipi, með fóður sínum
1941. Þeir voru þá að veiða síld í
reknet. Hann var síðar á ýmsum
skipum m.a. á m.b. Gunnvöru frá
Siglufirði og togaranum Elliða frá
Siglufirði. Síðar vann Sveinn mörg
ár á netaverkstæðinu á Siglufirði.
Um tíma átti hann trillu og gerði
’ hana út á sumrin. Hansína kona
hans réri með honum á trillunni.
Sveinn sagði mér einhverntíma að
sennilega hefði Hansína verið fyrst
kvenna á Siglufirði til að gerast
trillusjómaður.
Sveinn var góður söngmaður.
Hann gekk í karlakórinn Vísi 1954
og söng með þeim í mörg ár milli
þess sem hann var á sjó. Einnig
söng hann með Kirkjukór Siglu-
fjarðar.
Árið 1978 hætti Sveinn endanlega
á sjónum og hóf þá störf hjá S.R. og
vann þar alla tíð síðan. Fyrir
nokkrum árum voru þeir bræður
Sveinn og Ásgrímur heiðraðir á sjó-
mannadegi á Siglufirði fyrir störf á
sjó. Þeir bræður voru mjög sam-
rýndir og leiðir þeirra hafa alla tíð
legið saman, þeir voru iðulega sam-
skipa í gegnum árin. Á seinni árum
beindist áhugi Sveins að ættfræði
og hann átti í fórum sínum töluverð-
an fróðleik um það efni, hann tók
m.a. saman niðjatal foreldra sinna
Björns og Eiríksínu en í því riti eru
nöfn 154 afkomenda þeirra hjóna.
Sveinn hafði yndi af veiðiskap og
voru þau hjónin samhent í þeim
efnum. Héðinsfjörður varð þá
gjarnan fyrir valinu þegar farið var
til veiða og oft var eitthvað af
frændfólkinu með í veiðiferðunum
þangað. Rætur Sveins voru í Héð-
insfirði. Faðir hans var fæddur og
uppalinn þar og þar kynntust for-
eldrar hans og sem barn var hann
oft hjá afa sínum og ömmu, Sigurði
Guðmundssyni og Halldóru G.
Björnsdóttur bændum á Vatnsenda
í Héðinsfirði. Mér fannst alltaf þeg-
ar ég heyrði Svein og reyndar fólk-
ið hans allt, tala um Héðinsfjörð að
það gætti lotningar í röddinni, enda
bleikjan þaðan sú besta sem völ er
á og hvergi eru aðalbláberin stærri
né betri en þar. Oft voru því sam-
einaðar veiði- og berjatínsluferðir
þegar líða tók á sumarið.
Á seinni árum varð Sveinn virkur
í félagslífi eldri borgara á Siglufirði
og dró ekki af sér í því starfi frekar
en öðru sem hann tók sér fyrir
hendur. Hann stóð fyrir spilakvöld-
um og öðrum uppákomum hjá þeim
og var stundum fararstjóri í ferðum
eldri borgara um nágrenni Siglu-
fjarðar og Norðurland. Sveinn var
ákaflega kátur og léttur í lund og
hrókur alls fagnaðar í góðra vina
hópi. Hann var einnig höfðingi heim
að sækja. Hann tók oft til hendi í
eldhúsinu þegar gesti bar að garði
og ég minnist sérstaklega kjötsúp-
unnar hans Sveins, hún var þykk og
matarmikil og góð. Árið 1978 gerð-
ist Sveinn félagi í AA samtökunum
og var þeim trúr alla tíð síðan.
Að lokum vil ég færa þér, Hans-
ína mín, og Sigurði og fjölskyldu,
innilegar samúðarkveðjur frá okk-
ur Svövu. Við vitum að minning um
góðan dreng lifir.
Hrafnkell Guðjónsson.
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
M
H
H
H
H
H
H
H
Kæri frændi, nú þegar komið er
að hinstu kveðjustund streyma
minningarnar fram í huga mínum.
Minningar sem eru mér mikils
virði. Margar þeirra fá mig til að
brosa gegnum tárin. Æskuminning
mín um þig sem hlýja og góða
frændann sem alltaf hafði tíma til
að gefa sig að okkur frændsystkin-
unum og gantast og spauga á góðri
stund. Gjafmildur og innilegur sem
við öll hlökkuðum til að hitta aftur.
Minningar í blíðu og stríðu.
Söngelska þín og karlakórinn Vísir.
Örlagaferð okkar Hansínu með þér
til London fyrir fimmtán árum í
hjartaskurðinn þar sem líf þitt stóð
tæpt og við urðum vitni að undra-
verðum lífsvilja þínum. Sigri lífsins
yfir dauðanum. En eitt sinn skal
hver deyja. Og nú er kveðjustundin
runnin upp.
Ferð okkar saman á æskuslóðir
afa og ömmu í Héðinsfirði fyrir
nokkrum ái-um þar sem þú lékst við
hvern þinn fingur er mér minnis-
stæð. Veðrið var dásamlegt, logn og
blíða og fjörðurinn skartaði sínu
fegursta. Þú sást um matarbirgð-
irnar og voru þær ekki af skornum
skammti eins og þín var von og vísa.
Þess var vandlega gætt að enginn
yrði svangur enda þú mesti sælker-
inn sjálfur. Þið bræðurnir lögðuð
net fyrir silung í vatninu en ég
fylgdist með og hjálpaði til. Ekki
þurfti að mæla fram orð við verkið
því þið Ási bróðir þinn unnuð saman
eins og einn maður. Stundum verð-
ur mér hugsað til þessa augnabliks
til eftirbreytni fyrir land og syni. Á
meðan á þessu stóð fór Hansína
veiðikló sínar eigin leiðir og dró inn
aflann á stöng. Hlýja og virðing þín
í samskiptum við annað fólk, sem
var þitt einkenni, skein í gegn í fal-
legu sambandi ykkar Hansínu á
þessum fallega degi sem endranær.
Áhugi þinn á ættfræði og gerð
niðjatals fjölskyldunnar sem þú út-
bjóst fyrir ættarmótin á Siglufirði
og miðlaðir til okkar hinna verður
lengi í minnum hafður. Hann sýndi
virðingu þína fyrir sterkum ættar-
böndum sem einkennir fjölskyldu
okkar og hvetur okkur sem yngri
erum til að rækta og vera stolt af
uppruna okkar. Ættarmótunum
stýi’ðir þú af skörungsskap þar sem
regla númer eitt var að skemmta
sér og sínum.
Gömul saga frá barnæsku þinni
lýsir vel hvers konar prakkari þú
varst í raun. Presturinn sem skírði
þig klappaði þér á kollinn og sagði
, jæja góði minn, það var nú ég sem
skírði þig“, þú svaraðir þá að bragði
,já, og pabbi klippti mig“. Svona
voru tilsvör þín oft og krydduðu til-
veruna enda stutt í spaugið og gleð-
in jafnan við völd þar sem þú fórst.
Elsku besti frændi minn. Ég
þakka þér samfylgdina í gegnum
lífið og það sem þú hefur kennt
mér. Ekki er víst að það hafi allt
komist til skila á þessari stundu.
Eftir stendur minningin um góðan
dreng og einkunnarorðin um að lifa
lífinu lifandi. Eiríksínuguttinn hef-
ur lagt upp í sína síðustu ferð. Að
þessu sinni er ferðinni ekki heitið í
Héðinsfjörð heldur til annars
SuðurlandsbrautlO
108 Reykjavík * Símí 553 1099
Öpið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um hclgar.
Skrcytingar fyrir öli tilefni.
heims, þangað sem við munum öll
hittast aftur að lokum. Blessuð sé
minning þín.
Þín frænka,
Eiríksína Kristbjörg
Hafsteinsdóttir og fjölskylda.
Sú sorgarfrétt barst föstudags-
morguninn 18. des. sl. að Sveinn
Björnsson hefði orðið bráðkvadd-
ur, hann hafði farið um morguninn
í kirkjugarðinn með kross á leiði
foreldra sinna, hann hafði komið
krossinum fyrir og var staddur á
bensínstöðinni hér í Siglufirði, til
að fá sér kók eins og hann gerði
svo gjarnan, þegar hann leið útaf
og dó. Sveinn gekk ekki heill til
skógar hin síðari ár, hann hafði
gengist undir hjartaaðgerð fyrir
allnokkrum árum og kenndi sér oft
lasleika eftir það, fyrir þá sem eft-
ir lifa kemur kallið skyndilega en
eins og stundum er sagt: þetta
hlýtur að vera gott fyrir þann sem
fer.
Síðustu verk Sveins lýsa honum
mjög vel, hann sýndi minningu
hinna látnu virðingu og ræktar-
semi öllu fólki, var mikill vinur vina
sinna, því kynntumst við í fjöl-
skyldu minni þar sem fyrir all-
nokkrum áratugum tókst mikil vin-
átta með foreldrum mínum, Sveini
og Hansínu Jónatansdóttur konu
hans, sú vinátta var gagnkvæm og
traust og sýndi Sveinn minningu
föður míns, sem lést fyrir rúmun
fimm árum, alltaf mikla virðingu.
Það einkenndi Svein einnig hvað
léttur og hress hann var ætíð og
átti gott með að umgangast fólk,
eina létta sögu í þeim dúr ætla ég
að láta fylgja hér með, því ég veit
að það hefði honum ekki verið á
móti skapi. Hann var með bókhald
og fjárreiður fyrir Jón Jóhannsson
netagerðameistara, sem hér rak
umfangsmikið fyrirtæki á síldarár-
unum, ekki hafði Sveinn prókúru-
umboð frá Jóni en var þess í stað
með undirritað eitt tékkhefti og
notaði eftir þörfum tékkaeyðublöð,
þá var traust á milli manna. Þegar
Jón lést var haldin erfidrykkja á
Hótelinu og þegar kom að því að
greiða fyrir hana kom Sveinn með
tékkheftið og greiddi erfidi-ykkj-
una með ávísun undirritaðri af hin-
um látna, þá sagði hótelhaldarinn:
Þetta getur nú hvergi gerst nema á
Siglufirði. Sveinn var mikill félags-
málamaður, söng lengi með
Kirkjukórnum og einnig Karla-
kórnum Vísi á seinni gullaldarár-
unum þar sem ég kynntist honum
fyrst mjög vel því ekki var hægt
annað en kynnast Sveini ef leiðir
lágu á annað borð saman. Þar, eins
og annarsstaðar, var hann mjög
virkur félagi og ábyrgur gagnvart
starfinu, þetta var á árunum frá
1966 og fram yfir 1970 þegar við
fórum í mörg söngferðalög m.a. til
Danmerkur, þar sem við héldum
margar söngskemmtanir, þá má
ekki gleyma frægðarfórinni til
Cannes í Frakklandi þar sem við
vorum ásamt Tom Jones og Petulu
Clark að taka á móti gullplötu. All-
ar þessar ferðir bæði innanlands
og utan eru eftinninnilegar og var
Sveinn alltaf hrókur alls fagnaðar.
Síðast hitti ég Svein daginn áður
en hann lést, þá kom hann í spari-
sjóðinn og áttum við stutt spjall
saman, m.a. um fortíðina og það
sem henni fylgdi, föður minn, og
ýmislegt annað, að sjálfsögðu ætl-
aði hann að fá sér kaffi og pipar-
köku, en kaffið var búið, og fór
hann út með því að þakka fyrir
kaffið, í léttum dúr að vanda, ég
svaraði með því að næst þegar
hann kæmi yrði nóg kaffi og
konfekt með. Einhvertímann fáum
við okkur kaffi og konfekt. Ég vil
fyrir hönd móður minnar og fjöl-
skyldunnar allrar þakka Sveini vin-
skap og ræktarsemi í gegnum árin.
Við vottum Hansínu og fjölskyld-
unni allri innilega samúð við svo
skyndilegt fráfall og biðjum Guð að
vaka yfir þeim.
Björn Jónasson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA ÞORSTEINSDÓTTIR,
áðurtil heimilis á Ægisgötu 19,
Akureyri,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seli miðviku-
daginn 23. desember, verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju miðvikudaginn 6. janúar kl.
13.30.
Haukur S. Valdimarsson, Margrét Kristinsdóttir,
Guðný Kristinsdóttir, Lárus Ö. Steingrímsson,
Svana H. Kristinsdóttir, Hörður G. Jóhannsson,
Kristján Þ. Kristinsson, Inga K. Vestmann,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Droplaugarstöðum,
er lést miðvikudaginn 23. desember, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu miðvikudaginn
30. desember kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Aggý Skjold Rasmussen
og Lára Sveinsdóttir.

t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi, Mp|-
langafi og langalangafi,
BJÖRN BJÖRNSSON,
Bjarkalundi, ■
Hofsósi, t'
andaðist á Dvalarheimili aldraðra, Sauðár- \ÍÍ ■
króki, að kvöldi föstudagsins 25. desember.
■ v . . . :
Steinunn Ágústsdóttir.