Morgunblaðið - 03.01.1999, Blaðsíða 44

44 SUNNUDAGUR 3. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Viltu styrkja stöðu þína ?
Námið er 280 kennslustunda skipulagt starfsnám og er
sérhannað með þarfir atvinnulífsins í huga. Nemendur
útskrifast sem tölvu- og rekstrartæknar að námi loknu.
Markmið námsins er að útskrifa nemendur með hagnýta
þekkingu á tölvunotkun, bókhaldi, tölvubókhaldi og rekstri.
Námið hentar þeim sem vilja :
0 Styrkja stöðu sína á vinnumarkaðinum
Q Annast bókhald fyrirtækja
0 Öðlast hagnýta tölvuþekkingu
Q Auka sérþekkingu sína
Q Starfa sjálfstætt
Umsagnir nemenda um námið:
„ Var byrjandi á tölvur, vinn nú í tölvuumhverfi“
„Frábært nám og frábær kennsla “
„ Tölvu- og rekstrarnámið gerði mér kleift að skipta um starf“
„Ég sýndi lokaverkefnið mitt i viðtalinu og fékk vinnuna“
„Sé um bókhald í fyrirtækinu, gat það ekki áður“
\. " s , ,, '■ ■ .
Boðið er upp á morgun- og kvöldtíma.
Sveigjanleg greiðslukjör.
11 RAFIÐNAÐARSKÓLINN
Skeifan 11 b ■ Sími 568 5010
_____MINNINGAR___
SIG URBJÖRG
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Sigurbjörg Guðmundsdóttir
var fædd að Dæli í Fnjóska-
dal 13. maí 1907. Hún lést 22.
desember síðastliðinn á Sjúkra-
húsinu á Sauðárkróki. Foreldr-
ar hennar voru Aðalheiður
Jóhannesdóttir frá Skarði í
Dalsmynni og Guðmundur Sig-
urgeirsson fæddur á Ófeigsá á
Flateyjardalsheiði. Sigurbjörg
var yngst átta systkina. Systkini
hennar hétu Aðalheiður, As-
laug, Unnur, Þórhallur, Olgeir
og tvíburarnir Sigríður og
Björn.
Eiginmaður Sigurbjargar var
Guðni Lúðvík Jónsson, bifvéla-
virki, en hann lést 14. janúar
1984. Börn þeirra eru Gunnar,
Laufey Aðalheiður, Elín Hall-
dóra og Svava Bergljót.
Utför Sigurbjargar fór fram í
kyrrþey.
Sigurbjörg móðursystir okkar er
látin í hárri elli. Hún er sú síðasta
til að kveðja úr systkinahópnum frá
Dæli í Fnjóskadal. Þau voru átta
systkinin, en að þeim stóðu traust-
ar, þingeyskar ættir og frændgarð-
urinn stór. Þau fluttu til Akureyrar
á þriðja áratugnum ásamt foreldr-
um sínum, settust þar að og bjuggu
nálægt hvert öðru. Var einkar kært
með þeim öllum og mikill samgang-
ur milli heimila þeirra. Nokkur
bjuggu um tíma í sama húsi og
ólust börn þeirra hin eldri upp sem
einn systkinahópur, þannig að ut-
anaðkomandi fólk vissi gjarnan
ekki hver var hvers.
Sigurbjörg, eða Bogga frænka,
var falleg kona allt fram á síðustu
stundu og það var bjart yfir henni.
Hún var skemmtileg og kát, fund-
vís á skemmtilegar hliðar mannlífs-
ins og gat vel gert grín að sjálfri
sér. Það er ljúft að minnast
mömmu okkar og hennar hlæja
saman yftr einhverjum skemmti-
legum sögum. A heimili hennar og
Lúðvíks var gestkvæmt og alltaf
gott að koma hvort sem það var í
stutta heimsókn eða til lengri dval-
ar þegar þannig stóð á. I búrinu
hennar í Rauðumýrinni var alltaf
eitthvað gott að finna. Þau Lúðvík
eignuðust snemma Willys jeppa.
Var hann mikið notaður og farnar
margai- sumarferðirnar í Vaglaskóg
og þá gjarnan stór hópur af frænd-
fólki. Um hátíðar kom stórfjöl-
skyldan saman og á gamlárskvöld
var dansað við harmonikkuleik á
einhverju heimilinu. Þetta eru allt
saman kærar minningar þar sem
Bogga frænka kemur mikið við
sögu með gleði sína og hlýlegheit.
Seinna flutti frændfólkið hvert
frá öðru til ýmissa staða, en Bogga
bjó alla tíð á Akureyri. Eftir að
Lúðvík dó bjó hún ein í Fróðasundi,
en þegar ævideginum tók að halla
flutti hún til dætra sinna og dvaldi
til skiptis hjá þeim á Akureyri og á
Sauðárkróki og þar leið henni vel.
Hún var lengi furðulega ern, en
sjón og heyrn döpruðust seinustu
árin og háði það henni nokkuð. Hún
lifði þó lífínu lifandi alla tíð og
fylgdist vel með. Ekki eru mörg ár
síðan hún brá sér niður að Ráðhús-
torg að kvöldi 17. júní til að sjá
unga fólkið skemmta sér. Hún hafði
gaman af að ferðast og fór oft til
Reykjavíkur að heimsækja dóttur
sína og nær níræð fór hún í ferða-
lag til Danmerkur. Aður hafði hún
heimsótt dóttur sína búsetta í Lux-
emborg nokkrum sinnum.
Nú er þessum kafla í sögu systk-
inanna úr Dæli lokið. Við systkinin
erum þakklát fyrir minningamar
sem tengjast þeim og að hafa mátt
alast upp í skjóli þeirra og með þá
góðu fyrirmynd sem líf þeirra gaf
okkur.
I huga okkar vakir einnig sorg
Boggu frænku og fjölskyldunnar
vegna langvinnra veikinda og and-
láts nöfnu hennar og langömmu-
barns Sigurbjargar Aðalheiðar nú
fyrr í vetur. Þeirra leiðir hafa nú
sameinast á ný í heimi þeirrar
gæsku sem ofar öllu vakir og hún
átti svo rriikið af.
Við sendum frændfólki okkar, af-
komendum Boggu, innilegar
samúðarkveðjur. Blessuð verí
minning Sigurbjargar Guðmunds-
dóttur.
Auður, Halla og Sveinn
Magni Sigríðarbörn.
Elsku amma mín, tími þinn er
kominn. Þú varst orðin þreytt og
guð tók þig í sína hlýju arma. Það
er alltaf sárt að kveðja þá sem
manni þykir vænt um og eru manni
svo mikils virði, eins og þú varst
mér, elsku amma mín. Eg kveð þig
með yndislegum þökkum fyrir alla
samveruna, sem við áttum saman,
fyrir að hafa fengið að njóta
nálægðar þinnar og hlýju svo lengi.
Þú varst mér allra besta vinkona og
albesti vinur í raun. Þrátt fyrir
mikinn söknuð mun ég ávallt
geyma í hjarta mínu fylli af yndis-
legum minningu, sem veita yl og fá
mig til að gleðjast og brosa, er frá
líður.
Sólbrúnir vangar, silfurgrátt hár.
Sálin geislandi af hlýju.
Þannig ég minnist þín, ókomin ár.
Þar til við hittumst að nýju.
Síðasta gjöfín þín til mín var ein-
stök. Hana gafst þú mér, þegar ég
sat hjá þér um miðjan desember
síðastliðinn á Sjúkrahúsi Sauðár-
króks. Það var jólavísan, sem þú og
systkini þín sunguð ávallt saman á
jólaaðventunni, í æsku ykkar í Dæli
og hljóðar svo:
Nú er gaman, bráðum koma blessuð jólin,
þó að dyljist blessuð himinsólin
og vetur andi úti
er inni bjart og hlýtt
og jólatréð með toppinn
tendrað ljósum prýtt.
Mamma syng
svara æskustrengir
öll í hring
ungar stúlkur, drengir.
Að lokum kveð ég þig, sem varst
mér svo kær, með orðum Eavíðs
Stefánssonar frá Fagraskógi:
Svo leggur þú á höfin blá og breið
á burt frá mér og óskalöndum þínum,
og stjarna hver, sem lýsir þína leið,
er lítíll gneisti, er hrökk af strengjum mínum.
Þú skilur eftir minningar hjá mér
um marga gleðistund frá liðnum árum,
og alltaf mun ég fagna og þjást með þér
og þú skalt vera mín - í söng og tárum.
Eitt orð, eitt ljóðj eitt kvein frá kaldri sál
er kveðjan min. Eg veit þú fyrirgefur.
En seinna gef ég minningunum mál,
á meðan allt á himni og jörðu sefur.
Þá flýg ég yfír djúpin draumablá.
I dimmum skógum sál mín spor þín rekur.
Þú gafst mér alla gleði sem ég á.
Þú gafst mér sorg, sem enginn frá mér tekur.
Svo kveð ég þig. En er þú minnist mín,
þá mundu, að ég þakka liðna daga.
Þín
Sigurbjörg Guðmundsdóttir.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.