Morgunblaðið - 17.01.1999, Síða 44

£ 44 SUNNUDAGUR 17. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FRÉTTIR
JÓHANN
KRIS TINSSON
Jóhann Kristins-
son fæddist f
Austurhlíð í Bisk-
upstungum 24. maí
1958. Hann lést 30.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hans fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
„Þegar hallar hausti að
hefjast fjallaleitir"
(S.J.)
•- Fátt gleður fjár-
bóndann meira en
þegar sá tími rennur
upp ár hvert að menn halda inn á
víðernin til fjárleita. Sú gleði nær
hámarki er til byggða kemur og
menn sjá iagprúðar ærnar aftur
lesa sig niður hlíðamar áleiðis til
rétta. Svo var um Jóhann vin minn
í Austurhlíð. í fjölda
ára höfum við ásamt
hópi vaskra manna
riðið ár hvert um Út-
hlíðarhraun, smalað
vesturleit, farið um
foræði Hagavatns-
aura og að loknum
degi gist í Hagavatns-
skála, tekið til matar
og síðan til söngs; en
löng hefð er fyrir því
að syngja fjórraddað
meðan röddin endist.
I þessari gleði hefur
Jói verið eins og sjálf-
sagður hlutur enda um mörg ár
stærsti fjárbóndinn á fjalli, vel ríð-
andi og eindæma athugull smali.
Fyrstur á fætur og sagði þá oft er
við hinir rumskuðum: „Ég er bú-
inn að gefa hestunum." Skarð er
BIRNA
SIG URBJÖRNSDÓTTIR
+ Birna Sigur-
björnsdóttir
fæddist 25. septem-
ber 1913. Hún lést á
Landakotsspitala
19. desember síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram í kyrr-
þey að ósk hinnar
látnu.
Elsku amma mín.
Mig langar að
kveðja þig með
•V nokkrum orðum. Þeg-
ar ég sest niður og
byrja að skrifa til þín þá hellist yf-
ir mig söknuður og fallegar minn-
ingar taka að streyma fram.
Fyrstu minningar mínar úr æsku
eru tengdar þér og afa. Við
mamma fluttum til ykkar á Reyni-
mel þegar ég var tveggja ára og
við bjuggum þar hjá ykkur í sex
ár. Eftir það bjó ég hjá þér öðru
hverju, allt þar til ég eignaðist
mitt fyrsta barn, þegar ég var um
tvítugt. Þú reyndist mér svo sann-
arlega besta amma í heimi. Þegar
ég hugsa til baka man ég alltaf
hvað það var gott að vera hjá þér,
það mátti gera næstum allt sem
~’ manni datt í hug. Þú skammaðist
aldrei í manni, jafnvel þótt maður
tæki öll handklæðin út úr skápn-
um og byggi til hús úr þeim. Eða
ef maður hellti niður, þá þurrkaðir
þú það bara upp þegjandi og
hljóðalaust. Kannski kom okkur
bara svona vel saman að þess
þurfti ekki? Þú kenndir mér bæn-
irnar og last þær alltaf með mér á
kvöldin og á sunnudögum fórst þú
alltaf með mig í sunnudagaskól-
ann. Eitt sinn þegar við vorum þar
var presturinn að tala um fjöl-
skylduna og að pabbinn ynni fyrir
heimilinu og mamman myndi sjá
um bömin. Þá reis ég upp og
_;.gaspraði yfir allan salinn: „Afi
minn vinnur fyrir heimilinu hjá
okkur!“ Þessu gátum við nú hlegið
að saman! Ég brosi nú líka dálítið
að því þegar mér verður hugsað til
þess þegar fjölskyldan kom saman
við einhver hátíðleg tækifæri og
allir áttu að syngja
saman. Þá söngst þú
ekki neitt! Þú hlóst
nefnilega svo mikið að
því þegar afi söng að
þú komst ekki upp
neinu öðru hljóði! Það
var alltaf jafngott að
sjá þig hlæja, því ef
þér leið vel, þá leið
mér líka vel.
Þegar ég var tíu ára
gömul dó pabbi minn
en nóttina áður
dreymdi þig að pabbi
væri að biðja þig að
passa mig vel, sem þú gerðir líka
alltaf. Ef einhver hallmælti mér
tókst þú líka alltaf upp hanskann
fyrir mig og hrósaðir mér í bak og
fyrir. Mikið var ég heppin að eiga
þig að, því þú reyndist mér svo vel.
Þú varst næm á allt sem í kringum
þig var og vissir því ótrúlegustu
hluti, enda þýddi íitið að ætla að
leyna þig einhverju, elsku amma
mín.
Eftir að þú veiktist var mamma
hjá þér öllum stundum sem hún
átti aflögu, ég hefði viljað vera
mikið meira hjá þér, en þegar
maður á orðið stóra fjölskyldu,
þrjú ung börn og mann, kemst
maður ekki eins mikið frá. Laug-
ardaginn sem þú kvaddir þennan
heim sat ég hjá þér, elsku amma
mín. Mamma ætlaði að koma eftir
hádegi og ég gat ekki hugsað mér
að skilja þig eftir eina á sjúkra-
húsinu og ákvað því að bíða eftir
að mamma og afi kæmu til þín.
Þetta var svo skrítið því í því sem
þú ert að kveðja kemur hin nafn-
an þín, hún Bibba frænka, til þín.
Við vorum því þarna allar þrjár
saman nöfnurnar á þessari
kveðjustund og ég þakka Guði
fyrir það að hafa fengið að vera
hjá þér þennan dag.
Elsku hjartans amma mín, ég
veit að þér líður vel núna og ert
laus við allar þjáningamar. Þú ert
hjá mér í hjarta mínu og veitir mér
styrk þar til við hittumst aftur.
Þín
Birna Jóhannsdóttir.
Skilafrestur
minningargreina
J EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. I mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist
grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur faríð
fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er
takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist
y innan hins tiltekna skilafrests.
fyi-ir skildi er slíkir menn hverfa
og víst er að það skarð verður ekki
fyllt í bráð.
Jói var góður bóndi og hafði
komið sér upp frábærum fjárstofn
að útliti og kostum og skiluðu ær
hans hvað mestum afurðum bænda
hér í sveit. Einnig var hann góður
hestamaður, átti góð hross til
undaneldis en fór þó ekki troðnar
slóðir í ræktunarmálum frekai- en
ýmsu öðru í sínu lífi. Hann var góð-
ur og hjálpsamur nágranni, var
með gleði á brá þegar hann leit inn
til okkar hjóna. Hann yrkti þann
garð betur en flestir aðrir að líta til
nágranna og spjalla yfir kaffibolla
um búskap og þau mál sem efst
voru á baugi hverju sinni. Um
nokkurn tíma hafði hann átt við
veikindi að stríða sem hann bar
ekki á torg, en miklar vonir voru
bundnar við bata af nýjum lyfjum,
en sú von brást. Jaðarbyggð vestur
sýslu Arness hefur misst enn einn
hlekk sem hvað síst mátti þó slitna.
Við sem búum við hlíðina höfum öll
misst mikið í þeirri baráttu að
halda byggðinni við, en mestur er
missir stórfjölskyldunnar í Austur-
hlíð. Ég bið þeim öllum blessunar
Guðs.
Ég kveð Jóa með söknuði og sé
hann í anda á brúnum hesti og segi
að lokum:
Ef inni er þröngt tak hnakk þinn og hest
og hleyptu á burt undir loftsins þök.
Hýstu aldrei þinn harm. Það er best.
Að heiman, út, ef þú verst í vök.
Það finnst ekki mein, sem ei breytist og
bætist,
ei böl, sem ei þaggast, ei lund, sem ei kætist
við fjörgammsins stoltu og sterku tök.
Lát hann stökkva, svo draumur þíns hjarta
rætist.
(Einar Ben.)
Björn Sigurðsson.
Mig langar að minnast Jóa
frænda okkar með nokkrum fátæk-
legum orðum. Þakka honum sam-
fylgdina frá fyrstu tíð. Margs er að
minnast. Frændsystkinin á bæjun-
um einn samheldinn hópur, hlaup-
andi á milli í leikjum sínum. Kær-
leikurinn innan þessa hóps var ein-
stakur, og hefur haldist allt fram á
þennan dag. Nú hefur í annað sinn
verið höggvið skarð í þennan hóp
og er mikill harmur kveðinn að öll-
um. Eins og öllum er minnisstætt
lést bróðir Jóa úr ólæknandi sjúk-
dómi eftir 5 ára stríð, aðeins 10 ára
að aldri. Má nærri geta hvers lags
álag það hefur verið á foreldra og
alla á heimilinu.
Vlð hér í Hlíðartúni viljum
þakka honum alla hjálpina í gegn-
um árin. Alltaf var hann tilbúinn og
þurfti ekki alltaf að biðja. ,Á ég
ekki að hjálpa ykkur að sprauta
ærnar?“ Slíkur var viljinn til að að-
stoða gamla frændfólkið. Svo var
ekki að sökum að spyrja, allt var
búið áður en við var litið, þegar
handtökin hans Jóa voru annars
vegar. Fyrir nokkrum árum fór
hann að kenna þess sjúkdóms, sem
stundum er nefndur sjúkdómurinn
sem enginn sér og enginn skilur
nema sá sem reynir. Fór þá að
skiptast á „svartnætti", eins og
hann nefndi það sjálfur, en svo
bjart á milli. Og vissulega átti hann
oft góðar stundir áður en yfir lauk.
Kom hann alltaf með kankvísa
brosið sitt í heimsókn til að spjalla,
þegar hann hafði upplifað eitthvað
skemmtilegt. Mikla ánægju hafði
hann af því að fara á fjallið með
Tungnamönnum síðastliðið haust.
Hrósaði hann öllu fólkinu, sem
hann fór með, hvað það hafi tekið
sér vel, þar sem hann var auka-
maður og kom inn í hópinn alveg
óvænt. Skulu því góða fólki færðar
bestu þakldr. Einnig var hann
glaður þegar hann heimsótti systur
sína í Reykjavík og hafði þá komist
á tónleika hjá Karlakór Reykjavík-
ur. Svo var alltaf létt yfir honum
þegar hann sagði frá „Grámosa-
reiðinni", sem hann fór í með hópi
frændfólks og vina á hverju ári.
Góða hesta átti hann, enda eins
gott í víðlendu og erfiðu smalalandi
hér ofan byggðar. Fjármaður var
hann af Guðs náð og voru þeir
bræður, ásamt fóður sínum, mjög
samhentir í ræktunarstarfinu,
enda ber fé þeirra þess glöggt
vitni.
Nú þegar hann er horfinn yfir
móðuna miklu er hans sárt saknað
af ættingjum og vinum. En mestur
er harmur foreldra hans, systkina
og þeirra allra í Austurhlíð. Þó er
það huggun harmi gegn að hann er
laus við sínar óbærulegu þjáning-
ar, sem voru eins og falinn eldur,
þótt bjart væri á milli. Við munum
alltaf minnast þess að hann var
fyrst og fremst góður drengur.
Megi góður Guð styrkja foreldra
hans, systkini og þau öll í Austur-
hlíð.
Blessuð sé minning Jóa frænda.
Guðrún og Hárlaugur.
JÓN
BJARNASON
+ Jón Bjarnason fæddist í
Reykjavík 20. júnf 1924.
Hann lést á heimili sínu 2. janú-
ar síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Digraneskirkju 12. jan-
úar.
Hlýja og notalegheit koma fyrst
upp í huga manns þegar hugsað er
til Nonna frænda. Nonni var þessi
manngerð sem öllum þótti vænt
um. Hann var mikið snyrtimenni
og áttu allir hlutir sinn stað á hans
heimili. Greiðvikni var honum eðl-
islæg og var hann alltaf fyrstur til
að rétta hjálparhönd og ætlaðist
hann aldrei til neins af öðrum.
Nonni var mikið náttúmbarn og
útivistarmaður. Hann ferðaðist
mikið um Island á sumrin með
Veigu sinni, og iðkuðu þau skíðaí-
þrótt á vetui'na. Þegar sólin hækk-
aði á lofti á vorin opnuðust svala-
dyrnar hjá Nonna og Veigu. Nutu
þau í sameiningu sólai'innar allt
sumarið þegar tími gafst til á svöl-
unum, því þau voru miklir sóldýrk-
endur, bæði tvö.
Nonni og Veiga áttu heil ósköp
af myndum og stóð Veiga mikið á
bak við myndatökurnar en mynd-
irnar voru allar gæddar lífi sem
einkennir hennar næma lista-
mannsauga. Það var stundum sem
þau kölluðu á okkur fjölskylduna
til myndakvölds þar sem skoðaðar
voru litskyggnur og heilu mynda-
albúmin og þá var ekki að spyrja
að gestrisni þessara hjóna. Kræs-
ingar voru lagðar á borð og alltaf
var moli í skál fyrir þau minnstu. I
myndasafni Nonna og Veigu gát-
um við séð myndir frá öllum tím-
um frá því Kópavogur var að
byggjast upp og má segja að þau
hafi haft mikið heimildasafn í
myndum.
Nonni var mjög frændrækinn.
Hann var næst yngstur sex systk-
ina sem öll eiga orðið marga af-
komendur. Þó að hópurinn væri
orðinn stór þá ræktaði hann vel
sambandið við alla sína fjölskyldu.
Alltaf var einhverjum úr fjölskyld-
unni boðið að njóta kjötsúpunnar
góðu sem hann útbjó af mikilli
natni og var það ekki svo sjaldan.
Eitt vitum við fyrir víst þegar
við fæðumst í þennan heim að við
munum einhvern tíma deyja.
Það var einkennandi fyrir Nonna
hvemig hann kvaddi þennan heim,
enginn vissi að tími hans væri kom-
inn. Hann kvaddi hljóður þegar
síst skyldi á sínu heimili sem hon-
um var svo kært.
Við þökkum þér samfylgdina
kæri frændi.
Við vottum Veigu og fjölskyldu
samúðarkveðju okkar og biðjum
Guð að styrkja ykkur.
Steingerður og Sif.
Styrkir
vegna upp-
lýsinga-
tækni í al-
mennings-
bókasöfnum
MENNTAMÁLARÁÐHERRA
hefur úthlutað styi'kjum af fé því
sem veitt er í fjárlögum 1999
vegna upplýsingatækni í almenn-
ingsbókasöfnum í samræmi við
bráðabirgðaákvæði í lögum nr.
36/1997, um almenningsbókasöfn.
Auglýst var eftir umsóknum 25.
september sl. og rann umsóknar-
frestur út 1. nóvember. Alls bárust
17 umsóknir um tæpar 13 milljónir
króna. Að fengnum tillögum ráð-
gjafamefndar um almennings-
bókasöfn voru veittir styrkir sem
hér segir:
Bókasafn Breiðdalshrepps
200.000 kr. til kaupa á tölvubún-
aði, nauðsynlegum búnaði til að
tengjast Neti. Bókasafn Eyrar-
sveitar 150.000 kr. til kaupa á
tölvubúnaði og tengingu við Netið.
Bókasafn Héraðsbúa 500.000 kr.
til kaupa á tölvubúnaði og til nám-
skeiðs fyrir starfsfólk. Bókasafn
Seyðisfjarðar 200.000 kr. til kaupa
á tölvubúnaði. Bókasafn Súðavík-
urhrepps 200.000 kr. til kaupa á
tölvubúnaði. Bókasafn Austur-
Húnavatnssýslu 200.000 kr. til
kaupa á tölvubúnaði og nauðsyn-
legum búnaði til að tengjast Neti.
Héraðsbókasafn Vestur-Barða-
strandarsýslu 300.000 kr. til
kaupa á tölvubúnaði og nauðsyn-
legum búnaði til að tengjast Neti
og til endurmenntunar bókavarða.
Héraðsbókasafn Vestur-Húna-
vatnssýslu 500.000 kr. til kaupa á
tölvubúnaði og til námskeiðs fyrir
bókaverði. Samtök bókasafna um
endurmenntun bókavarða 300.000
kr. vegna námsefnis og námskeiða
í notkun upplýsingatækni fyrir
bókaverði í almenningsbókasöfn-
um. Félag um vefbókasafn
1.500.000 kr. til uppbyggingar
gagnagrunns á Netinu.
Styrkveiting er bundin skilyrði
um að bókasafn sé opið almenningi
a.m.k. 10 klukkustundir á viku.
------------------
LEIÐRÉTT
Rosmhvalaneshreppur
Nokkurrar ónákvæmni gætti í
frétt úr Garðinum í blaðinu í gær
þar sem sagt var frá fundi um
sameiningarmál. Tölur þær sem
VSÓ-ráðgjöf notaði um stöðu
byggðarlaganna voru frá árinu
1997 en ekki 1987 eins og misritað-
ist og gamli hreppurinn hét
Rosmhvalaneshreppur. Hlutaðeig-
andi eru beðnir velvirðingar á
þessum mistökum.
v^mb l.i is
ALLTAf= e/TTH\SA£> tS/ÝTl