Morgunblaðið - 23.10.1999, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 23. OKTÓBER 1999
GUÐRUN
BJARNHEIÐUR
GÍSLADÓTTIR
+ Guðrún Bjarn-
heiður Gísia-
dóttir fæddist í
Vesturholtum í
Þykkvabæ 6. sept-
ember 1906. Hún
lést á Dvalarheimil-
inu Garðvangi í
Garði 14. október
siðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Gísii Bjarna-
son, bóndi í Vestur-
hoitum, f. 17.6. 1863
í Háfshjáleigu í
Djúpárhreppi, d.
6.8. 1936, og Jónína
Margrét Ólafsdóttir, húsfreyja í
Vesturholtum, f. 5.11. 1873 í
Hávarðarkoti í Asahreppi í
Rangárvallasýslu, d. 5.7. 1943.
Systkini Guðrúnar voru: Rakel
Agústa, Ijósmóðir í Keflavík, f.
24.8. 1897, d. 27.6. 1983; Ólöf,
húsfreyja í Hafnarfirði, f. 13.7.
1898, d. 27.2. 1969; Ólöf
Sesselja, f. 9.5. 1900, d. 31.8.
1903; Guðrún, f. 8.5. 1902, d.
2.4. 1905; Bjarnheiður, f. 30.5.
1903, d. 25.3. 1905; Ólafur,
verkstjóri í Keflavík, f. 25.7.
1904, d. 5.3. 1989; Gísli, ali-
fuglaræktandi í
Keflavík, f. 5.9. 1908,
d. 11.10. 1994; Krist-
ján, veitingamaður í
Reykjavík, f. 26.9.
1910, d. 17.8. 1990;
Sesselja, húsfreyja í
Reykjavík, f. 6.11.
1912; og Bjarni Júlí-
us, lögregluvarðstjóri
í Keflavík, f.10.7.
1915.
Hinn 21. maí 1934
giftist Guðrún, Stein-
dóri Péturssyni, út-
gerðarmanni í Kefla-
vík, f. á Ytri-Bægisá í
Eyjafirði 31.12. 1905, d. 19.8.
1975. Guðrún og Steindór
hjuggu mestallan búskap sinn á
Austurgötu 16 í Keflavík. For-
eldrar Steindórs voru þau hjónin
Fanney Þorsteinsdóttir, f. 21.9.
1875 á Skipalóni í Glæsibæjar-
hreppi í Eyjafirði, d. 4.7. 1981,
og Pétur Magnússon, f. 19.2.
1883 í Saurbæ í Skriðuhreppi í
Eyjafirði, d. 8.6. 1920. Börn Guð-
rúnar og Steindórs voru: 1)
Gíslína Guðrún, húsfreyja í
Bandaríkjunum, f. 5.5. 1936.
Eiginmaður hennar er William
Langt úr fjarlægð, elsku amma mín,
ómar hinsta kveðja nú til þín.
En allt hið góða, er ég hlaut frá þér,
ég allar stundir geymi í hjarta mér.
Eg man frá bernsku mildi kærleik þinn,
man hve oft þú gladdir huga minn.
Og glæddir allt hið góða í minni sál,
að gleðja aðra var þitt hjartans mál.
Og hvar um heim, sem liggur leiðin mín,
þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.
Mér ðrlát gafst af elskuríkri lund,
og aldrei brást þín tryggð að hinstu stund.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessun minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
(J.K.)
Astkær amma mín, Guðrún
Bjamheiður Gísladóttir, verður
jai-ðsungin í dag og mig langar að
minnast hennai' með nokkrum orð-
um. Ég sem barn og allt fram á full-
orðinsár sótti alltaf mikið til ömmu
Gunnu. Það var hennar hlýja viðmót
og væntumþykja sem laðaði mig
alltaf að henni.
Amma var mjög þakklát fyrir allt
sem henni var veitt og reyndi að
miðla þeirri reynslu til mín. Hún
kenndi mér að vera þakklát fyrir
hluti sem ég taldi vera sjálfsagða
eins og að geta lesið bækur eða
gengið í skóla.
Amma var alltaf létt í lund þrátt
fyrir aukið mótlæti og sagði oft að
skapið hennar hefði komið henni í
gegnum margar erfiðar stundir.
Amma fékk að finna fyrir áfóllum
um ævina er hún missti sjónina
smátt og smátt og heyrnina, en
sama hvað bjátaði á fannst henni að
allir ættu meira bágt en hún. Hún
setti alltaf sjálfa sig í annað sæti en
sína nánustu í það fyrsta.
Aðfangadagskvöld með ömmu
verða mér alltaf kær. Amma felldi
alltaf gleðitár er hún hlustaði á út-
varpsmessuna og lagið Heims um
ból var sungið því að lagið minnti
hana alltaf á börnin hennar.
Amma hafði heilbrigða lífsskoð-
un, sterka samkennd og mikinn
kærleik. Ef ég næði bara að tileinka
mér helming af hennar dyggðum
myndi ég verða ánægð. Amma var
mjög sátt við lífshlaup sitt og hafði
lengi verið tilbúin að sofna svefnin-
um langa. Ég tel það forréttindi
mikil að hafa fengið að kynnast
henni. Ég vil þakka af alhug starfs-
stúlkum Garðvangs fyrir hlýja og
góða umönnun.
Elsku amma mín, minning þín lif-
ir björt í hjarta okkar sem eftir
stöndum um ókomna tíð. Guð blessi
þig og vemdi á nýjum slóðum.
Þín skrudda alltaf,
María.
Gleði er fyrsta orðið sem kemur í
huga okkar þegar við hugsum til
ömmu. Amma var mjög lífsglöð
kona og það var alltaf gaman að
heimsækja hana. Við minnumst
hennar gjaman þar sem við komum
í heimsókn til hennar á Hringbraut-
ina þar sem hún hellti upp á kaffi á
gamla mátann og það var sko besta
kaffið sem hægt var að fá. Það var
svo alvöru bakkelsi með; lummur,
jólakökur og pönnukökur. Þetta
bakaði hún allt saman sjálf. Þessu
hélt amma til streitu hátt í níræðis-
aldur en hún var staðráðin í að
halda heimili eins lengi og hún gæti.
Alltaf fannst ömmu gaman að
taka á móti gestum og í kringum
hana vai' oft mikið fjör og líflegar
samræður í gangi. Þegar best lét sló
hún á læri sér til að leggja áherslu á
hluti og hló síðan dátt á eftir. Það
var alveg einstakt hvað amma hafði
létta lund og jafnvel þótt sjónin
væri nær alveg horfin og heymin
orðin léleg tókst henni alltaf að vera
jákvæð og það var einkennandi
hversu þakklát hún var. Fólkið sem
annaðist hana á sjúkrastofnunum
síðustu árin talaði sérstaklega um
þakklæti hennar og kunni vel að
meta það.
Margar góðar minningar koma í
hugann og við systumar emm stolt-
ar af því að hafa átt svo góða ömmu
sem svo mörgum þótti vænt um.
Amma sagði alltaf að hún yrði allra
kerlinga elst og það kom svo sann-
arlega á daginn en hún varð hvorki
meira né minna en 93 ára gömul.
Nú er hún hjá Guði og eins og ein
langömmustelpan hennar sagði: „Þá
er hún loksins búin að hitta mann-
inn sinn aftur.“ Okkur líður vel með
það og, elsku amma, hvíl þú í friði.
Agnes Ósk, Fanney Petra
og fris Helma Ómarsdætur.
Það voru mér þungbær tíðindi að
heyra að ástkær amma mín hefði
látist. Jafnvel þótt maður hafi reynt
að búa sig sem best undir hið óum-
ílýjanlega skilur hún eftir mikið
tómarúm í hjarta mínu, sem og ef-
laust hjá öllum þeim er hana þekktu
og vissu hvílík gæðamanneskja hún
var. En það er huggun harmi gegn
að hún hefur fengið hvfld frá heilsu-
leysi og er komin til endurfunda við
afa minn.
Ég átti því láni að fagna að búa
W. Farnsworth, f. 23.10. 1930.
Börn þeirra eru Viktor, f. 11.2.
1960; Elísabeth, f. 13.4. 1961,
og Linda, f. 21.1. 1965. 2)
Fanney Petra, húsfreyja í
Bandarfkjunum, f. 26.3. 1938,
d. 13.8. 1969. Eiginmaður
hennar er Richard T. Sims.
Barn þeirra er Raymond, f.
4.11. 1965. 3). María, húsfreyja
í Bandaríkjunum, f. 27.2. 1940.
Eiginmaður hennar er Norman
Weiner, f. 19.4. 1930. Börn
þeirra eru Andrea, f. 19.8.
1959; Karen, f. 10.1. 1961, og
Jon, f. 17.9. 1968. 4). Ómar,
flugvirki í Keflavík, f. 20.3.
1942. Eiginkona hans er Guð-
laug Jóhannsdóttir, f. 15.11.
1944. Börn þeirra eru Agnes, f.
26.6. 1967; Fanney, f. 9.10.
1970, og íris, f. 3.5. 1972. 5).
Ragnheiður, verslunarmaður í
Kerflavík, f. 5.10. 1943. Börn
hennar eru Steindór, f. 12.5.
1970, og María f. 20.5. 1980. 6).
Jón Axel, skrifstofumaður í
Keflavík, f. 19.9. 1950. Eigin-
kona hans er Brynja Sigfús-
dóttir, f. 12.9. 1955. Synir
þeirra eru Vilhjálmur, f. 15.4.
1984, og Eiríkur, f. 4.9. 1990.
7). Guðrún Dóra, f. 12.9. 1959.
Eiginmaður hennar er Pete
Cabrera, f. 29.3. 1959. Sonur
Guðrúnar Dóru er Davíð, f.
29.3. 1977. Barnabarnbörn
Guðrúnar og Steindórs eru 12.
Utför Guðrúnar Bjarnheiðar
Gísladóttur fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
heima hjá ömmu minni og afa fyrstu
fimm ár ævi minnar og eftir á að
byggja á ég þeim sjálfsagt mikið að
þakka fyrir að hafa innrætt mér þau
góðu lífsgildi og reglur sem þau
lifðu eftir. Þó að tími sá sem ég fékk
að njóta með afa mínum hafi verið
alltof stuttur tel ég þann tíma sem
ég gat eytt með ömmu ómetanlegan
og ég mun að eflífu vera þakklátur
fyrir þann tíma.
Það eru margar minningamar
sem koma upp í huga minn frá sam-
vistum mínum við ömmu mína. Ég
var yfirleitt heima hjá henni eftir að
skóladeginum lauk og þangað tfl
mamma kom heim úr vinnunni og
eftir að hún hafði hlýtt mér yfir
heimalærdóminn var alltaf gott að
geta spjallað við hana um hvað sem
manni lá á hjarta. Jafnvel þó að
maður talaði við hana tímunum
saman um fótbolta hlustaði hún
alltaf með athygli og reyndi að gefa
manni góð ráð og hvatti mann til
dáða. Maður gat alltaf stólað á
ömmu ef eitthvað bjátaði á og ekki
var til það vandamál sem amma gat
ekki leyst með einhverjum hætti.
Ég er til dæmis ansi hræddur um
að ekki hefði ég fengið góðar ein-
kunnir í saumatímunum ef hún
hefði ekki staðið yfir og sýnt mér
handbrögðin, því ekki tók hún í mál
að gera fyrir mig vinnuna því að ég
hefði ekkert lært af því sagði hún
mér alltaf.
Hin síðari ár var það ómetanlegt
að fá að hafa hana heima hjá okkur
um jólin og hlusta á hana syngja
Heims um ból með jólamessunni í
útvarpinu og fylgjast með henni
fórna höndum og fussa og sveia yf-
ir því hvað hún fékk mikið af gjöf-
um. Henni fannst sem hún gæti
ekki endurgoldið hlýhuginn sem
fylgdi gjöfunum en sannleikurinn
var sá að hún hafði gefið öllum
þeim sem næstir henni voru þá
ómetanlegu gjöf að hafa fengið að
njóta ástar hennar og hlýhugar í
svo mörg ár.
Elsku amma mín, ég veit að þú
varst orðin þreytt og þráðir hvfldina
en það hefði samt verið gott að fá að
hafa þig hjá okkur aðeins lengur.
Minningin um þig og allt það sem
þú gerðir fyrir mig og kenndir mér
situr eftir og mun fylgja mér um
alla tíð.
Þinn dóttursonur
Steindór Bjarni.
Elsku Guðrún amma, nú ertu
komin til himna og við vitum að þú
ert glöð þar. Það var gaman að
koma og heimsækja þig á Garð-
vangi og þú sagðir alltaf þegar við
komum: „Þama koma skruddumar
mínar.“ Við kveðjum þig og þökkum
þér fyrir þann stutta tíma sem við
áttum saman.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. J. frá Presthólum.)
Þínar langömmustelpur,
Guðlaug Anna, Helen Maria
og Edda Gerður.
Okkur barnabörn Guðrúnar
Gísladóttur, sem emm búsett í
Bandaríkjunum, langar til að minn-
ast ömmu okkar með nokkrum orð-
um. Þótt við höfum ekki haft mörg
tækifæri til þess að heimsækja
ömmu okkar á Islandi þá eru þær
stundir og minningar okkur dýr-
mætar.
Islenskan hjá okkur bamabörn-
unum var kannski ekki sem best en
skilningurinn var alltaf til staðar á
milli okkar og ömmu. Eina enska
orðið sem amma kunni var „um-
brella“ og það orð vekur alltaf upp
gamlar og góðar minningar um
ömmu. Okkur hlýnar öllum um
hjartarætumar þegar við minnust
allra góðu stundanna í eldhúsinu
hjá ömmu okkar á Austurgötu 16
þegar við fengum alltaf góðar
pönnukökm- og kleinur. Reyndar
varstu alltaf á þönum og naust þess
að stjana við okkur.
Amma naut þess alltaf að hafa
margt fólk í kringum sig og við
minnumst hennar ætíð í góðu skapi,
hlæjandi og skellandi á lær sér.
Elsku amma, allar góðu minning-
amar um þig munu fylgja okkur
alla ævi. Þú varst ætíð okkar stoð
og stytta. Við eigum eftir að sakna
þín sárt en vissan um það að þú sért
á betri stað lætur okkur líða betur.
Andrea, Viktor, Karen, Elísabet,
Linda, Jón, Raymond og Davíð.
Því hvað er ástar og hróðrar dís
og hvað er engill úr Paradís
hjá góðri og göfugri móður?
(M. Joch.)
Þessi orð þjóðskáldsins Matthías-
ar koma fyrst fram í huga minn, er
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi
(569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali
em nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wor-
dPerfect einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skímar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ég hugsa til Guðrúnar Gísladóttur
sem nú hefir endað sína æviför.
Hún reyndist mér jafnan sem móðir
á meðan leiðir okkar lágu saman.
Það var á sólbjörtum júlídegi sum^
arið 1952. Við vorum algerlegí*
ókunnug, höfðum aldrei sést, þegar
eiginmaður hennar, Steindór Pét-
ursson frændi minn, leiddi mig inn á
heimili sitt að aflokinni guðsþjón-
ustu í Keflavflmrkirkju, sem ég
flutti þá vegna umsóknar minnar
um Keflavíkurprestakall.
Þeim móttökum, sem ég fékk hjá
húsmóðurinni, gleymi ég aldrei. í
fyrstu vorum við sjálfsagt dauð-
feimin hvort við annað. En ekki
hafði ég dvalið lengi á heimili þeirra
hjóna þegar mér var ljóst, að Guð-
rún Gísladóttir var bæði góð qp^
mikilhæf kona. Er þar skemmst frá
að segja, að þau hjónin opnuðu
heimili sitt fyrir mér og hjá þeim
dvaldi ég þangað til kosning og
vígsla var afstaðin og mánuðum
saman eftir það var heimili mitt í
stofunni þeirra að Austurgötu 11.
Kynni okkar Guðrúnar þróuðust
fljótt í gagnkvæma vináttu, sem var
mér ósegjanlega mikils virði og ég
fæ aldrei þakkað svo sem vert væri.
Hún var mér sem besta móðir. Þær
minningar, sem ég á í barmi geymd-
ar frá dvöl minni á heimili hennar
og allri okkar samleið upp frá því í
meira en tvo áratugi, eru meðal feg-
urstu og björtustu ljósgeislanna,
sem lifa í minningunni frá liðinni tíð—
Þær minningar verða ekki tíund-
aðar hér. En þakklæti mitt fyrir all-
ar þær stundir, sem við áttum sam-
an, alla þá gleði og gæfu, sem hún
veitti inn í líf mitt, fyrir góðhug
hennar og umhyggju í minn garð
verðður ekki með orðum tjáð. Hún
var einstök. Hjartahlý og hjarta-
hrein, göfug og góð. Ég sé hana fyr-
ir mér, þar sem hún brosir sínu
bjarta móðurbrosi, sem á upp-
sprettu sína í hlýju móðurhjarta.
Ég man það líka hve yndislee.
móðir hún var bömunum sínumrt
Þar áttu þau öll jafnan hlut að máli.
Þau áttu öll sitt stóra rúm í kær-
leikshjarta hennar.
Eiginmaður Guðrúnar, hann
Steindór frændi minn og vinur, fékk
einnig í ríkum mæli að njóta þess
hvílík gæfa það er að eiga góðan
lífsförunaut sér við hlið.
Heimili þeirra var aðlaðandi,
hlýtt og notalegt og bar þess ótví-
rætt vitni, að þar skipaði kærleikur-
inn æðsta sætið. Það fór ekki milli
mála, að þar stóð við stýrið húsmóð-
ir, eiginkona og móðir, sem þessi
orð skáldsins gætu vel átt við:
Henni var heimilið dýrmætt,
því helgaði hún líf sitt í kærleika og trú. *»•
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við hjónin bömunum öllum og
öðmm ástvinum Guðrúnar Gísla-
dóttur.
Guð blessi bjarta minningu góðr-
ar og göfugrar móður.
Björn Jónsson, Akranesi.
3lómetbúSir\
v/ Possvogskipkjugapð
Sími: 554 0500
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Otsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjón útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is7 „