Morgunblaðið - 09.12.1999, Blaðsíða 48

Morgunblaðið - 09.12.1999, Blaðsíða 48
„ 48 FIMMTUDAGUR 9. DESEMBER 1999 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma, GUÐRÚN SVEINBJÖRG ÁRNADÓTTIR, Hringbraut 50, áður til heimiiis á Vesturgötu 54a, Reykjavík, lést sunnudaginn 28. nóvember. Útförin hefur farið fram í kyrrþey. Þökkum sýnda samúð. Ólafur Sigurðsson, Erla Guðbjörg Einarsdóttir, Guðrún Hanna Ólafsdóttir, Gunnar Jensen, Einar Oddur Ólafsson, Sigurður Óli Ólafsson, Björg Harðardóttir og barnabarnabörn. + Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir og afi, REYNIR INGASON, Hjallavegi 10, ísafirði, lést á Landspítalanum þriðjudaginn 7. desem- ber. Alma K. Rósmundsdóttir, Guðrún H. Reynisdóttir, Haukur Þ. Þorgrímsson, Hrönn Reynisdóttir, Helgi Rafnsson, Unnar Þ. Reynisson, Jóhanna Ólafsdóttir og barnabörn. + Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, dóttir mín og systir, t HANNA SESSELJA HÁLFDANARDÓTTIR, Þrúðvangi 9, Hafnarfirði, verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju í Hafnar- firðí föstudaginn 10. desember kl. 13.30. Ármann Markússon, Ingibjörg Markúsdóttir, Hálfdan Þórir Markússon, Sóley Indriðadóttir, Hanna Sesselja, Bára Fanney, Árný Þóra, Margrét Rósa og Syivía Rún Hálfdanardætur, Þórdís Hansdóttir, Gísli Elíasson, Kristrún Bjarney Hálfdanardóttir, Jón Magnús Magnússon. + Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, stjúp- faðir, tengdafaðir og afi, GUÐMUNDUR MAGNÚSSON frá Kjörvogi, Miklubraut 16, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu- daginn 10. desember kl. 10.30. Kristín Guðmundsdóttir, Magnús Rúnar Guðmundsson, Hrönn Harðardóttir, Níels P. Guðmundsson, Elsa Margrét Níelsdóttir, Jacob A. de Ridder, Guðmundur Elías Níelsson, Karólína Guðmundsdóttir, Þórdís Garðarsdóttir, Lúðvík Björnsson og barnabörn. í + Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, HULDA KLARA RANDRUP, Hátúni 30, Kefiavík, sem lést á Landspítalanum fimmtudaginn 2. desember, verður jarðsungin frá Keflavíkur- kirkju föstudaginn 10. desember kl. 16.00. Fyrir hönd aðstandenda, Snæbjörn Adolfsson, Kristín Guðjónsdóttir, Sveinn J. Adolfsson, Sigríður Gunnarsdóttir, Agnes Adolfsdóttir, Pétur Aðalgeirsson, Sigurður Adolfsson, Guðný Adolfsdóttir, Hjalti Heimir Pétursson, Adolf Adolfsson, barnabörn og barnabarnabörn. SIGRÍÐUR ARIN- BJARNARDÓTTIR + Sigríður Arin- bjarnardóttir fæddist í Vesturhóps- hólum í V-Húna- vatnssýslu 2. mars 1919. Foreldrar hennar voru Arin- björn Jónsson, f. 29.9. 1889, d. 14.11. 1957 og Marta Ágústsdóttir, f. 12.11. 1896, d. 22.4. 1982. Systir Sigríðar er Svana Jónína, f. 27.2. 1922. Árið 1939 giftist Sigríður Guð- mundi Daníelssyni rithöfundi, f. 4.10. 1910, d. 6.2. 1990. Börn þeirra eru: 1) Iðunn, f. 23.4. 1940, sambýlismaður Ólafur Gránz. Börn Iðunnar og Gunnars Skjótt hefir sól brugðið sumri, því séð hef eg fljúga fannhvíta svaninn úrsveitum til sóllanda fegri; sofinn er nú söngurinn ljúfi í svölum íjalldölum, grátþögull harmafugl hnípir á húsgafli hveijum. (Jónas Hallgrímsson) Þeim sem missa hönd finnst oft fyrst um sinn sem hún sé enn á sínum stað, en þegar á reynir komast menn að því fullkeyptu að hluta af þeim vantar. Þegar mér var sagt að amma væri dáin átti ég bágt með að gera mér grein fyrir því; þótt ég vissi það alveg fannst mér það ekki eiga að geta átt sér stað. Nú er ég smátt og smátt að gera mér það æ betur ljóst að amma kemur ekki aftur, og missirinn er sár. Líkingin við handarmissi nær samt ekki lengra vegna þess að það var ekki bara hold og blóð sem dó. Með ömmu dó hluti af fortíðinni sem gerði mig að því sem ég er og hluti af fram- tíðinni sem hefði getað orðið - með öðrum orðum, dó hluti af mér. Ekk- ert breytir því að amma er farin og ég sit eftir eins og illa gerður hlutur. Ég man ekki eftir mér án þess að muna eftir ömmu, enda byrjaði og endaði hver einasti dagur á því að hafa samband við hana. Þegar ég vai' lítill pjakkur var ég eins og grár kött- ur á heimili þeirra afa og ekki spillti fyrir að besti vinur minn bjó í næsta húsi. Þá var gaman að fara í heim- sókn; heyra sögu hjá afa, gramsa eins og mig lysti í bókasafninu og fá svo eitthvað gott að borða hjá ömmu. Að fara vannærður þaðan líkamlega eða andlega var ekki til umræðu. Amma hafði nef fyrir því sem kom hennar nánustu vel, álit hennar var alveg tímalaust og átti við alla hennar nán- ustu, hvort sem það voru afkomend- Kolbeinssonar eru: Sigríður Marta, f. 14.10. 1961; Kol- beinn, f. 27.9. 1962; Auður, f. 11.5. 1964. 2) Heimir, f. 7.10. 1944, kvæntur Sól- veigu Björnsdóttur. Barn þeirra er Guð- mundur Torfi, f. 5.12. 1973. 3) Arn- heiður Marta Ágústa, f. 26.2.1949, gift Sverri Kristins- syni. Börn þeirra eru Magnea Sigríður, f. 2.3. 1974; Ólöf Marta, f. 2.5. 1978; Edda Guðrún, f. 6.4.1985. Utför Sigríðar fór fram í kyrr- þey 4. desember. ur eða tengdafólk. Eftir að afi féll frá fyrir réttum tíu árum og amma var orðin ein eftir breyttist samband okkai' talsvert. Þá var ég sextán ára, óðum að stálpast og læra að meta það sem gamla fólkið getur lagt ungling- um til. Þáttur ömmu í þeirri kennslu fólst meðal annars í löngum samræð- um sem við áttum sitjandi við eldhús- borðið heima hjá henni, gjarnan yfir mjólkurglasi og brauðsneið. Það voru góðar stundir. Stundum lékum við okkur að því að kveðast á um það sem hæst bar í umræðunni. Kveðskapur- inn hefði kannski ekki fengið hæstu verðlaun en skemmtilegur var hann og annan tilgang hafði hann ekki; hæfileikinn til að gleðjast yfir hinu fábrotna er engu ómerkari en hæfi- leikinn til að gleðjast yfir hinu marg- brotna. Amma var reyndar mikill fagurkeri og hafði skoðanir á bókum, myndlist, klæðnaði og uppstillingum af öllu tagi. Heimsmálin lét hún sér heldur ekki óviðkomandi. Amma hafði hreint lifandis ósköp gaman af upplestri góðra sagna í útvarpinu og það þýddi alls ekki að reyna að hringja í hana á meðan lesturinn stóð yfir, hún bað mann þá að hringja seinna. Hún hlustaði heilmikið á tónl- ist og sumar barnaplötur voru í sér- stöku uppáhaldi hjá henni. Stundum horfði hún stutta stund eitthvert út í loftið, hugsandi á svip, og raulaði svo allt í einu laglínur af plötum sem hún hélt upp á. Síðan brosti hún í laumi eða hló upphátt að sjálfri sér. Eitt af verkum afa og ömmu er að miðla ungviðinu af reynslu sinni og kenna þeim á lífið. Slík kennsla er ekki ein- ungis fólgin í heillaráðum eða frá- sögnum af jólum og samgöngumálum í gamla daga, heldur og í spjalli um hvunndagsleg fyrirbæri eins og búð- arferðir, yfirhafnir og þrestina í garðinum. Þegar lærimeistarans nýt- ur ekki lengur við bíður það nemend- + Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, EDDA EINARS ANDRÉSDÓTTIR, Arnarhrauni 2, Grindavík, lést á Vífilsstaðaspítala mánudaginn 6. desember. Jón Ásgeirsson, Lydía Jónsdóttir, Einar Skaftason, Hjalti Hávarðsson, Sigríður Garðarsdóttir og barnabörn. + Viö þökkum öllum þeim, sem heiðruðu minningu EGILS ÓLAFSSONAR bónda og safnvarðar á Hnjóti, og sýndu okkur samúð og hlýju við fráfall hans. Ragnheiður Magnúsdóttir, synir, tengdadætur, barnabörn og langafabarn. anna að vinna úr því sem þeir lærðu; okkar bíður það verkefni að fylla upp í tómið sem hún skildi eftir sig. Ef við minnumst hennar með eftirsjá eftir glötuðum tækifærum og ósögðum orðum hefrn' okkur mistekist. Ef við hins vegar hugsum til þeirra stunda sem við náðum að njóta með ömmu og drögum lærdóm af þeim mun ginnungagapið fyllast. Þannig mun- um við ekki aðeins gefa ömmu eilíft líf og hluta af okkur, heldur munum við skilja okkur sjálf betur í ljósi reynslu og gilda genginna kynslóða. Dýrðlegt er að sjá, eftir dag liðinn, haustsól brosandi íhafiðrenna; Hnígurhúnhóglega oghauðurkveður friðar-kossi, ogáQöllumsezt (Jónas Hallgrímsson) Guðmundur Torfi Heimisson. Með fáum orðum vil ég kveðja hinstu kveðju góða vinkonu, mína, Sigríði Arinbjarnardóttur. Allt er í heiminum hverfult og enginn ræður sínum næturstað. Fyrir aðeins rúm- lega viku ræddum við saman um lífið og tilveruna. „Hvernig heldurðu að það sé að fara úr þessari tilveru?“, sagði hún þá hugsandi. Kannski hafði hún eitthvert hugboð um að breyting væri í nánd. Sigríður kom inn í vinahóp okkar fyrir mörgum árum, þegar við kynnt- umst þeim hjónum, henni og eigin- manni hennar Guðmundi Daníels- syni, rithöfundi. Bæði voru þau skemmtileg heim að sækja og eiga með þeim samver- ustundir. Guðmundur lést fyrir tæpum ára- tug og saknaði Sigríður hans mjög. Minntist hún oft á ferðalög þeirra hjóna til fjarlægra landa og rifjaði upp skemmtileg kynni þeirra af skáldum og rithöfundum sem á vegi þeirra urðu. Sjálf var Sign'ður ákaflega vel heima í bókmenntum og skáldskap og hafði yndi af að ræða um þau efni. Hún átti marga vini, enda sjálf traustur vinur vina sinna. Sigríður var einstaklega fríð kona og aðals- merki hennar var hlýleg og göfug- mannleg framkoma ásamt glettni sem létti öllum lífið sem áttu samvist- ir við þessa heiðurskonu. Ég sakna þess mjög að eiga ekki lengur von á að bankað sé og kallað glaðlega: „Ertu heima?“ Þegar góðir vinir deyja, deyr líka eitthvað með okkur sem eftir lifum. En góðar minningar lifa áfram og um Sigríði á ég þær margar sem gott er að rifja upp og oma sér við. Nú er þessi góða vinkona mín komin til eiginmanns síns sem hún saknaði alla tíð og líf hennar varð aldrei það sama eftir að hann fór. Það er gott að hugsa til þess að nú eiga þau samfylgd á ný. Ég sendi börnum hennar og öðrum aðstandendum einlægar samúðar- kveðjur og kveð þessa góðu vinkonu og þakka henni fyrir alla góðvild og vináttu. Blessuð sé minning hennar. Guðrún Hjörleifsdóttir. Okkur langar til þess að kveðja ömmu okkar og minnast hennar með nokkram orðum. Minninguna um hana munum við samt ávallt varð- veita í hjörtum okkar. Amma var glæsileg kona. Hún var hlý. Hún var fróð kona og gáfuð. Við erum stoltar af henni. Það varð okkur mikið áfall þegar mamma tilkynnti okkur að hún væri látin. Okkur fannst hún ekki hafa lok- ið hlutverki sínu í þessu lífi. Það hefði líka verið ánægjulegt að heimsækja hana oftar í Þórsmörk, þar sem hún tók alltaf brosandi á móti okkur og faðmaði okkur. Það var svo gott að koma í heimsókn til hennar. Við vor- um líka farnar að hlakka til þess að hafa hana hjá okkur yfir jólin eins og síðustu árin. Nærvera hennar gerði jólin enn hátíðlegri. Við kveðjum hana ömmu okkar með þakklæti í huga og óskum þess jafnframt að góður Guð megi ávallt varðveita hana. Magnea Sigríður, Ólöf Marta og Edda Guðrún.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.