Morgunblaðið - 09.01.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 9. JANÚAR 2000 43
[
ÓLAFUR MAGNÚSSON
- EGILL ÓLAFSSON
+ Ólafur Magnússon
fæddist á Hnjóti í
Rauðasandshreppi 1. jan-
úar 1900. Hann lést á
sjúkrahúsinu á Patreks-
firði 18. mars 1996 og fór
útför hans fram frá Sauð-
lauksdalskirkju 30. mars
1996. Egill Ólafsson fædd-
ist á Hnjóti 14. október
1925. Hann lést á heimili
sínu á Hnjóti 25. október
1999 og fór útför hans
fram frá Sauðlauksdals-
kirkju 6. nóvember.
Foreldrar Ólafs voru
Magnús Árnason bóndi á
Hnjóti og Sigríður Sigurðardóttir.
Ólafur átti ellefu alsystkini, tvö
dóu í æsku, en tíu komust til
fullorðinsára. Af þeiin er nú aðeins
eitt á lífi, Kristjana Magnúsdóttir,
búsett í Keflavík. Þá átti Ólafur tvö
hálfsystkini sem bæði eru
látin.
Eiginkona Ólafs og móð-
ir Egils var Ólafía Egils-
dóttir frá Sjöundá á Rauða-
sandi, ljósmóðir, f. 27.
nóvember 1894, d. 20. októ-
ber 1993. Eftirlifandi eigin-
kona Egils er Ragnheiður
Magnúsdóttir, f. 1.12.1926.
Börn þeirra Ólafs og Ólaf-
íu, auk Egils, eru Sigríður,
f. 6.12.1927, gift Ara Benja-
mínssyni, f. 15.11. 1917,
búsett í Hafnarfirði, og Sig-
urbjörg, f. 12.12. 1929, gift
Bjarna Þorvaldssyni, f. 3.7.
1931, búsett í Reykjavík. Ólafur og
Ólafía tóku eina fósturdóttur,
Ólafíu Jónsdóttur, f. 10.6.1945.
Kæru feðgar, móðurbróðir og afi.
Nú eruð þið báðir famir. Frá því að
ég var í sveitinni hjá ykkur á Hnjóti í
sex sumur, frá 6 ára til 12 ára aldurs,
er mér margt minnisstætt sem teng-
ir ykkur svo mikið saman. Náið sam-
band við ykkur báða til leiðarloka,
fær mig nú til að rita þessa grein.
Engan óraði fyrir því að afi yrði
svona gamall þegar honum var vart
hugað líf vegna magakrabba, þá 52ja
ára, og heldur datt varla nokkrum í
hug að Egill með sinn mikla lífskraft
til hinstu stundar, hyrfi svo snögg-
lega frá. í löngu símtali okkar Egils,
kvöldið áður en hann lést, hafði hann
á orði, að enginn vissi hver væri
næstur og voru það orð að sönnu. í
þessu sama samtali bað Egill mig um
að hafa samband við systur sínar, og
kanna hvort afkomendur gætu ekki
komið saman um áramótin í tilefni
aldarminningar um afa. Þau Ragna
ætluðu að vera fyrir sunnan um ára-
mótin. Það var ákveðið að afkomend-
ur Ólafs og Ólafíu, böm og bama-
börn ásamt mökum hittust á Carpe
Diem hinn 8. janúar.
Afi fæddist klukkan tvö á nýárs-
nótt árið 1900 og er því að öllum lík-
indum fyrsta bam nýliðinnar aldar.
Það er því ánægjuleg tilviljun að
fyrsta barn þessarar aldar skuli
einnig koma í heiminn við Patreks-
fjörð.
Ég var ungur að ámm og við-
kvæmur þegar ég fór fyrst í sveitina
aðeins 6 ára gamall. Það var mér því
mikill styrkur að finna fyrir hlýhug
afa í minn garð hvenær sem ég þurfti
á að halda. Afa leið ekki alltaf vel,
hann vann mikið, sinnti bústörfum af
miklum dugnaði, var árrisull, en fór
einnig snemma í háttinn. Við nafn-
arnir unnum oft saman, t.d. við að
taka á móti lömbunum á vorin, í fjós-
inu, hirða túnin, smala og rýja að
ógleymdum haustréttunum. Við vor-
um þrír nafnarnir á Hnjóti þessi
sumur, Ólafur (afi), Óli Egils og Óli
Ara (undirritaður).
Afi gekk til allra starfa eins og
sjálfsögðum hlut, trúði á árangur af
allri sinni iðju, en þótti mest um vert
MAGNÚS
HJALTESTED
+ Magnús Hjaltested, Vatns-
enda í Kópavogi, fæddist 28.
mars 1941. Hann lést á heimili
s/nu 21. desember siðastliðinn og
fór útför hans fram frá Fossvogs-
kirkju 29. desember.
Það var sumarið 1994 sem leiðir
okkar Magnúsar lágu fyrst saman.
Ólafur á Laxalóni hafði boðið okkur
að sjá aðstöðu sína við Reynisvatn og
væri hann með sérstakan bát fyrir
hjólastóla sem Magnús á Vatnsenda
ætti og væri báturinn þeim eiginleik-
um gæddur að hægt væri að keyra
hjólastóla um borð án nokkurra
vandkvæða.
Fórum við saman fjögur, Guð-
mundur Magnússon, Helga Berg-
man, Guðmundur Jónasson og ég.
Það er skemmst frá því að segja að
við fengum höfðinglegar móttökur
hjá Ólafi og kynnti hann okkur fyrir
Magnúsi. Kom fram í samtali okkar
Magnúsar að hann hefði keypt bát-
inn ásamt fleiri hjólabátum og hygð-
ist hann reka bátaleigu, eins og hann
hefði séð á Spánarströndum, á Ell-
iðavatni.
Það var svo þá um haustið sem
Magnús hringdi í mig og sagði mér
frá landspildu við Elliðavatn sem
hann langaði að afhenda félaginu og
væri það ósk hans að þar yrði úti-
vistarsvæði fyrir fatlaða. Hefði hann
hrifist svo af framgöngu okkar og
ánægju við veiðamar á Reynisvatni
um sumarið að hann langaði að
leggja sitt af mörkum til að sett yrði
upp svæði þar sem fatlaðir gætu far-
ið um óhindrað.
Það var svo þáverandi forseti ís-
lands, Vigdís Finnbogadóttir, sem
gróðursetti fyrstu trén þar sumarið
95 og hefur verið unnið markvisst að
uppbyggingu á svæðinu síðan.
Magnús var mikill höfðingi heim
að sækja og oft var það sem hann
hringdi í mig með hugmyndir og ekki
vantaði höfðingslundina og stórhug-
inn.
Mörgum sinnum lánaði hann okk-
ur bátinn fræga með manni. Var þá
alltaf nóg að segja að við værum á
leiðinni upp eftir og var þá svarið:
„Klukkan hvað, Jói minn?“ og aldrei
minnst á greiðslu fyrir.
Magnús var hrjúfur á yfirborðinu
en undir sló hjarta úr gulli.
Stjóm Sjálfsbjargar er þakklát
Magnúsi fyrir framlag hans til mál-
efna fatlaðra. Vil ég færa fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur frá
Sjálfsbjargarfélögum. Megi Guð og
gæfan fylgja þeim alla tíð.
Jóhannes Þór Guðbjartsson,
framkvæmdastjóri
Sjálfsbjargar á höfuðborgar-
svæðinu.
Leyf mér
aðgista
i garði þínum
þvíég
næ ekki háttum
hjá sumamóttinni
þegarþúvaknar
verð ég á brott
enskileftir
lágarödd
á trjánum
(Sigvaldi Hjálmars.)
Kveðja frá
Dfsu, Einari Axel, írisi
Huld og Einari Kristjáni.
um orðum. Þú varst
alltaf svo góður við mig. Hjá þér og
ömmu átti ég mitt annað heimili
fyrstu árin mín. Ég man þegar við
vorum að spila ólsen ólsen og þú
leyfðir mér alltaf að vinna. Þegar ég
kom í heimsókn vildirðu alltaf að ég
fengi mér að borða og bauðst mér
meira og meira, því þú vildir að allir
færu saddir af þínu heimili. Þú gafst
mér stundum pening en hafðir samt
áhyggjur af að ég fengi ekki neitt
fyrir hann og ég þurfti alltaf að full-
vissá þig um að svo væri.
Nú ertu farinn frá okkur afi og ég
vona að þér líði vel.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrii- birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftii’ að útför hefur farið fram, er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins til-
tekna skilafrests.
OTTAR BRAGI
AXELSSON
+ Óttar Bragi Ax-
elsson fæddist á
Syðri-Bakka í
Kelduhverfi 8. sept-
ember 1918. Hann
lést 1. janúar s/ðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 7. jan-
úar.
Elsku afi.
Mig langar að
kveðja þig með nokkr-
FarþúíMði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hjjóta
skalt.
(V. Briem.)
Bless afi minn.
Þín
Erla Sif.
að þau kæmu öðrum að gagni, miklu
fremur en honum sjálfum. Eitt af
sóknarbömum Sauðlauksdalskirkju
á þessum tíma, Sigurjón Bjarnason
frá Hænuvík, lýsir flutningi hans í
hlutverki meðhjálparans á hinni
hefðbundu bæn þannig: „Rómurinn
var lágur, framburður skýr en lát-
laus, engin raddbrigði. í raun túlkaði
framsögnin ekki bæn, heldur vissu,
trú á hjálpræði, öryggi þess sem veit
að hann gengur á Guðs vegum.“
Þannig gekk afi fram við öll sín störf.
Ólafur afi fæddist á Hnjóti og ólst
þar upp í foreldrahúsum við almenn
sveitastörf og útræði. Hann var ell-
efu ára er hann missti föður sinn og
varð snemma að leggja sitt af mörk-
um við búskapinn. Hann tók sjálfur
við búskap á Hnjóti 1922 og stundaði
þar búskap til 1953 er Egill sonur
hans tók við búi. Auk þess stundaði
Ólafur sjóróðra frá Kolsvík og fleiri
verstöðvum frá unga aldri og til
1930. Þá fékkst hann mikið við dýra-
lækningar um árabil. Ólafur sat í
sóknamefnd og var safnaðarfulltrúi
Sauðlauksdalssóknar um árabil frá
1938. Þá var hann meðal stofnenda
og einn helsti hvatamaður að stofnun
Mjólkurfélags Örlygshafnar, seinna
Mjólkurfélags Rauðasandshrepps
og formaður þess 1938-53. Hann sat
í stjóm Sparisjóðs Rauðasands-
hrepps og var formaður sjóðsstjórn-
ar 1945-76. Hann var póstafgreiðslu-
maður um 40 ára bil. Þá var hann
fyrsti umsjónarmaður og sá um mót-
töku safngesta við Minjasafn Egils
Ólafssonar frá 1983 til 1995.
Egill Ólafsson var þjóðþekktur at-
hafnamaður, brautryðjandi og hug-
sjónamaður sem lagði megináherslu
á söfnun fornminja í ævistarfi sínu.
Hann var óvenjulega ættfróður og
varla var hægt að nefna þann mann á
sunnanverðum Vestfjörðum sem
Egill kunni ekki að segja hverra
manna var.
Egill var um langt árabil, eða á
fjórða áratug landgræðsluvörður í
Vestur-Barðastrandarsýslu. Hann
sá árangur landgræðslustarfsins
best í stöðvun sandfoks við Sauð-
lauksdal og Patreksfjarðarflugvöll.
Það sem borið hefur hróður Egils
víðast, er uppbygging minjasafnsins
sem við hann er kennt. Með því starfi,.^
sínu hefur hann ekki bara sýnt þeinP'
kynslóðum sem á undan hafa gengið
sýna dýpstu virðingu, heldur einnig
lagt gmnn að því að skjóta nýjum
stoðum undir atvinnu- og mannlíf á
Vestfjörðum framtíðarinnar. Egill
gaf sveitarfélögunum í Vestur—
Barðastrandarsýslu minjasafnið.
Árið 1973 tók Egill við starfi um-
sjónarmanns flugvallarins við Pat-
reksfjörð og efldist verulega við það
áhugi hans á að halda utanum flug-
sögu íslendinga. Fyrr en varði var
risið á Hnjóti ótrúlegt flugsafn þar
sem hið merka flugskýli frá Vatna-. .
görðum í Reykjavík trónir hæst. Eg-
ill ánafnaði Flugmálastjórn flug-
minjasafnið með bréfi dagsettu 31.
mars 1992. Það er fyrsta flugminja-
safn sem stofnsett hefur verið á Is-
landi, staðfest af dóms- og kirkju-
málaráðuneytinu 10. júní 1994.
Ekki verða upptalin hér ýmis
trúnaðarstörf og önnur störf sem
Egill sinnti í sveit sinni og sýslu.
Söfnin tvö á Hnjóti standa uppúr
sem árangurinn af ævistarfi hans og
munu þau halda naftii hans á loft um
ókomin ár. Vígsla Vatnagarðaflug-
skýlisins og nýbyggingar minja-
safnsins er áformuð að sumri.
Virðingarvert er hversu vel Egill
hugsaði um foreldra sína allt til ævi-,
loka. Sem dæmi vil ég nefna um- ir*
hyggjuna við afa eftir að amma dó
tæplega 99 ára gömul, en þá átti afi
enn eftir að lifa þrjú ár. Þessi þrjú ár
kom Egill á hverju kvöldi upp til föð-
ur síns til að rabba við hann, athuga
hvort honum væri kalt, hvort hann
væri þyrstur eða hvort eitthvað am-
aði að annað sem bæta mætti úr. Á
sama hátt lagði afi sig allan fram um
að búskapur undir stjórn Egils efld-
ist á meðan kraftar hans entust til.
Hvíli þeir feðgar í friði.
Ólafur Arason. lT-
Fasteignasala - Síöumúla 33 Félag iiFasteignasala
Opið virka daga frá kl. 9-18, sunnudaga frá kl. 12-14
WWW.lyngvik.is sími: 588 9490
Ármann H. Benediktsson, iögg. fasteignasali, GSM 897 8020
Geir Sigurðsson, lögg. fasteignasali, GSM 896 7090
Jón Guðmundsson, sölustjóri, GSM 897 3702.
NYTT - ALFTANES
Erum með í sölu raðhús, 160 fm. V. 9,4 m. Parhús 160 fm (með
millilofti 200 fm). V. 10,65 m. Parhús 200 fm. V. 10,95 m. Húsin
eru á tveimur hæðum og skilast í júní 2000, fokheld og frá-
gengin að utan. Frábær staðsetning við sjávarsíðuna, glæsi-
legar eignir. Ath.: Einnig erum við með til sölu lóðir fyrir einbýl-
ishús. Traustur byggingaraðili, ÍAV. (1097)
..... ii ■■ ■ .... ——
LYNGVIK