Morgunblaðið - 27.01.2000, Side 46

46 FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HÖRÐUR
INGÓLFSSON
+ Hörður Ingólfs-
son fæddist á fsa-
fírði 30. júní 1932.
Hann lést á heimili
sínu Hólabraut 7,
Hafnarfírði 17. jan-
úar siðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ingólfur Lárusson, f.
18. september 1904,
d. 3. febrúar 1989, og
Guðbjörg Kristín
Guðnadóttir, fædd
27. júní 1910, d. 21.
mars 1938. Stjúp-
móðir Harðar var
Fanney Júdit Jónas-
dóttir, f. 6. maí 1913 og býr á
Dvalarheimilinu Hlíf á ísafirði.
Hörður kvæntist 26. desember
1956 eiginkonu sinni Kristjönu G.
Valdimarsdóttur, f. 29. septem-
ber 1939. Foreldrar hennar voru
Valdimar Breiðfjörð Finnboga-
son, f. 29. júní 1920, d. 8. október
1942, og Rakel Sigríður Vetur-
liðadóttir, f. 30. október 1918, d.
10. maí 1984. Systkini Harðar eru
Erling Guðmundur, f. 27. október
1933, d. 3. janúar 1936, og Inga
Guðbjörg, f. 15. júlí 1935, gift
Hauk Ólafssyni, f. 5. júní 1928, og
búa þau á Bolungarvík.
Börn Harðar og Kristjönu eru:
1) Guðbjörg, f. 14. júní 1956, gift
Helga Sæmundssyni, f. 14. febr-
úar 1951. Börn þeirra eru Hörður
Guðni, f. 14. ágúst
1974, Sæmundur
Breiðfjörð, f. 25.
mars 1978, og Eva
Dögg, f. 12. ágúst
1980. 2) Erlingur, f.
2. mars 1959, kvænt-
ur Arnfríði Arnar-
dóttur, f. 2. janúar
1961. Börn þeirra
eru Valdemar Örn,
f. 29. desember
1985, og Aldís
Dagmar, f. 9. júlí
1991. 3) Linda
Björk, f. 30. október
1966, gift Finnbirni
Birgissyni, f. 10. september 1961.
Synir þeirra eru Stefán Örn, f. 21.
október 1985, Birgir Steinn, f. 27.
ágúst 1988, og Natan Elí, f. 18.
apríl 1997.
Hörður lauk barnaskóla 1946
og gagnfræðaskóla 1949 á ísa-
firði og tók minna mótorvél-
stjórapróf á Isafirði 1952. Hann
var vélstjóri á bátum frá ísafirði
frá 1952-1954 en slasaðist þá um
borð í Víkingi IS og varð að hætta
sjómennsku. Um skeið vann hann
hjá Júh'usi Helgasyni í verslun
hans á ísafirði og tók siðan að
stunda vörubflaakstur og krana-
vinnu, sem varð hans ævistarf.
títför Harðar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Hörður minn.
Eg veit ekki hvað ég get sagt í
fáum orðum, mig langar bara að
þakka þér fyrir öll yndislegu árin
okkar saman, allan styrkinn sem
þú hefur veitt okkur, mér og böm-
unum okkar. Þína miklu þolin-
piæði, þegar á móti blés, þú varst
-V
alltaf til taks.
A síðustu mánuðum töluðum við
mikið saman um sjúkdóminn sem
þú barðist svo hetjulega við, og það
er þér að þakka hvernig ég og
börnin stöndum okkur í dag.
Þú kvartaðir aldrei, aldrei sáust
svipbrigði á þér, sama hversu veik-
ur þú varst.
Þú varst ekki bara eiginmaður
minn heldur einnig albesti og
tryggasti vinurinn sem ég hef eign-
ast og mun eiga. Eg gæti endalaust
haldið áfram en ég ætla að stoppa
núna og þakka þér fyrir allt okkar
yndislega líf með bæninni sem ég
bauð þér góða nótt með á hverju
kvöldi og við ein kunnum.
I lokin vil ég senda frá mér og
fjölskyldunni sérstakar þakkir til
Tómasar Jónssonar læknis sem
reyndist þér afar vel í veikindum
þínum og þú talaðir síðast við í
síma viku fyrir andlát þitt. Einnig
vil ég þakka sérstaklega hinu frá-
bæra fólki hjá heimahlynningu
Krabbameinsfélagsins og einnig
Valgerði Sigurðardóttur lækni,
sem var hjá okkur á lokastundu og
veitti okkur ómældan styrk, ásamt
Þórunni hjúkrunarfræðingi.
Guð gefi þér góða nótt, elsku
Hörður minn, takk fyrir daginn og
láttu þér líða vel á morgun. Mundu
að ég elska þig mikið, mikið. Ég
ætla að standa við það sem ég lof-
aði þér með þinni hjálp.
Þín
eiginkona.
Elsku pabbi minn, ég veit ekki
hvar og hvernig ég á að byrja á
svona kveðju til þín. En það sem er
efst í huga mínum er hinn ómældi
styrkur sem þú veittir okkur öllum.
Þegar þú greindist með þennan
illvíga sjúkdóm sem hafði svo yfir-
höndina þá settist þú niður með
okkur og vildir tala hreint um hlut-
ina, ekki að við færum í kringum
þá, heldur opinskátt. Það er
kannski það sem hjálpaði okkur að
takast á við þennan erfiða tíma
sem framundan var. Eftir að þú
varðst veikari vildirðu tala við
börnin mín, vildir fá þau eitt í einu
og gefa þeim góðan tíma til að
skýra út fyrir þeim hvernig komið
var, og enginn hefði getað þetta
betur en þú. Þeirra stunda munu
þau ávallt minnast og geyma í
hjarta sínu, hvernig þú útskýrðir
hluti sem ekkert okkar vildi sætta
sig við og gat skýrt eins vel og þú.
Fram á síðasta dag varst það þú
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina
inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvem látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða Ijóð takmarkast við
eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnamöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar em birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali era
nefndar DOS-textaskrár. Þá em ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
sem sást fyrir því að gera okkur
þetta allt eins auðvelt og hægt var,
baðst okkur um loforð sem við
munum reyna að standa við, það að
vera sterk, standa saman og halda
utan um mömmu og það munum
við gera, því þú hafðir svo miklar
áhyggjur af henni.
Það var alveg sama hvað það
var, þú varst alltaf höfuðið í fjöl-
skyldunni. Ef eitthvað var þá var
það borið undir pabba og afa, hvort
sem það vom erfiðleikar, gleði eða
bara eins og þegar þrjú elstu
barnabömin þín vom að taka
ákvörðun um framtíðina, því hvergi
var hægt að fá betri ráð og hvatn-
ingu.
Umhyggja þín fyrir okkur, börn-
unum þínum, var alltaf svo mikil,
og þegar barnabörnin komu hafð-
irðu vakandi auga með þeim og að
þeim liði vel, þú varst alltaf svo
stoltur af fjölskyldu þinni. Aldrei
man ég eftir að hafa heyrt þig
draga úr mörgum þeim hugdettum
og vitleysu sem mér datt í hug,
hvaða aldri sem ég var á. Alltaf
ræddum við málin og alltaf vildir
þú að ég reyndi og áhugi þinn fyrir
öllu því sem við gerðum var mikill.
Manstu til dæmis þegar ég fór að
grúska í ættfræði, þá sagðir þú
mér að sækja námskeið svo ég
vissi hvað ég væri að gera. Þetta
varð svo sameiginlegt áhugamál
okkar, ég leitaði til þín og þú til
mín ef vantaði eitthvað inn í þessa
og hina fjölskylduna, þú vildir vera
í nútíðinni en ég hélt mig meira í
fortíðinni, svona gátum við fléttað
þetta saman. Hvað sem þú tókst
þér fyrir hendur þá kláraðir þú
málið, það sýndi sig núna síðustu
vikur. Þá fannstu þörf hjá þér fyrir
að setjast og læra á tölvu því þú
kunnir ekkert á hana og þú vildir
læra, þú fikraðir þig áfram, hringd-
ir í mig eða ég kom til þín. Ég
reyndi að leiðbeina þér eins og þú
hefðir gert við mig, og við öll dáð-
umst að því hvað þú varst orðinn
sjálfstæður þegar þú sast stutta
stund í einu við tölvuna svona veik-
ur, skrifaðir og teiknaðir mikið,
fórst út á Netið og sagðir mér að
þú værir búinn að skoða allt á Net-
inu og við hlógum öll að þessu.
Elsku pabbi minn, eitt af því
sem þú baðst mig um var að hafa
þetta ekki langt, því þú vissir að ég
myndi skrifa þér kveðju, en það er
svo óendanlega mikið sem ég gæti
sagt og þakkað þér, meira að segja
stundirnar sem við gátum setið
saman síðustu vikurnar og bara
þagað. Bara að vera í kringum þig,
eins og síðustu vikuna þína, það
var yndislegt að geta setið og hald-
ið í höndina þína og látið þig vita
að við værum hjá þér, bara það var
svo hjartnæmt, en það var það eina
sem við gátum gert. Ég ætla að
efna það loforð að hafa þetta ekki
lengra og bið góðan guð að vaka
yfir þér því ég veit að það var tekið
sérstaklega vel á móti þér því þú
varst góður og traustur maður
hvar sem þú varst og komst. Elsku
pabbi minn, þakka þér fyrir öll
yndislegu árin okkar.
Elsku mamma mín, ég bið guð
að styrkja þig og þakka þér fyrir
þá albestu umönnun sem pabbi gat
fengið og gerði honum kleift að fá
að vera heima eins og hann vildi,
en það er þér að þakka því þú
varst svo sterk og umhyggjusöm.
Einnig vil ég þakka Heimahlynn-
ingu Krabbameinsfélagsins, því
yndislega fólki, fyrir allt það sem
þetta góða fólk gerði, bæði fyrir
pabba og okkur öll í fjölskyldunni.
Hvíl í friði.
þín dóttir
Guðbjörg.
Elsku pabbi minn, nú ert þú dá-
inn.
Ég trúi því að nú líði þér vel, hjá
öðram ástvinum en okkur hér á
jörðinni. Að nú sért þú frískur og
verkjalaus. Þú sem barðist svo
hetjulega við þennan illvíga sjúk-
dóm sem engin lækning var til við.
Það varst þú sem stappaðir í
okkur stálinu í veikindum þínum
og undirbjóst alla fyrir það sem
koma skyldi. Hugsaðir fyrir öllum
hlutum eins og ævinlega.
Þú tókst af okkur loforð um að
við lifðum lífinu áfram eftir þinn
dag, og það loforð ætla ég að reyna
að efna eftir bestu getu.
Ég trúi því að þú vakir yfir okk-
ur og verðir til taks þegar við
hverfum sjálf af þessari jörð.
í þessum fátæklegu orðum kveð
ég þig pabbi minn og bið Guð að
geyma þig.
I lokin vil ég koma kærri þakk-
lætiskveðju til Valgerðar Sigurðar-
dóttur læknis og fólksins hjá
heimahlynningu Krabbameinsfé-
lagsins, sem gerði þér kleift ásamt
mömmu að vera heima í veikindum
þínum, og til læknisins þíns, hans
Tómasar Jónssonar, sem reyndist
þér svo-vel.
Ástarkveðja pabbi minn.
Þín
Linda Björk.
Ég vil í örfáum orðum fá að
kveðja tengdaföður minn, Hörð
Ingólfsson, sem ég kynntist fyrir
nær 30 árum.
Hann var einn heilsteyptasti
maður sem ég hef kynnst, bæði í
orði og verki, fáorður en gagnorð-
ur, jákvæður og framsýnn.
Hann var einstaklega laginn í
höndunum hvort sem var á járn
eða tré, sannur vinur sem alltaf var
tilbúinn að ljá hönd ef þörf var á.
Hann tókst á við lífið af æðru-
leysi, allt fram í andlátið, sem sést
best á því að þegar hann greindist
með þennan erfiða sjúkdóm var
það hann sem styrkti fjölskylduna
mest. Ég bið guð að blessa þig og
vera eftirlifandi eiginkonu þinni,
börnum og barnabörnum styrkur í
sorginni.
Kveðja, þinn tengdasonur
Helgi Sæmundsson.
Með örfáum orðum langar mig
að minnast tengdaföður míns sem
nú er látinn eftir erfiða sjúkdóms-
legu. Með söknuði en þakklæti í
huga kveðjum við þennan mann
sem gegndi svo stóru hlutverki í
lífi okkar allra. Hann studdi okkur
í erfiðleikum, hvatti okkur til dáða
og hjá honum fengum við þá að-
stoð og leiðbeiningar sem við
þurftum á að halda. Ekkert var
honum mikilvægara en velferð
fjölskyldunnar og fátt gladdi hann
meira en ef vel gekk hjá barna-
börnunum, sem hann fylgdist með
af áhuga og ræddi við um mikil-
vægi þess að vanda vel til verka,
athuga öll mál af kostgæfni og
gera aldrei neitt sem gæti skaðað
þau eða aðra. Líf hans einkenndist
af mikilli nákvæmni og reglusemi
og hann tók á sjúkdómi sínum
eins og öllu öðru í lífinu, af still-
ingu og styrk. Nú er komið að því
að leiðir skilji um sinn. Vil ég
þakka honum samfylgdina og alla
hans ást og umhyggju. Megi hann
hvíla í friði.
Arnfríður Arnardóttir.
Elsku afi minn. Nú þegar þú ert
farinn og ég sest niður til að setja
nokkur orð um þig á blað finnst
mér það varla hægt, því minning-
arnar sem ég á um þig eru ótal-
margar. Allar stundirnar okkar
þegar við sátum við eldhúsborðið
og spjölluðum um peningamarkað-
inn, sem þú hafðir dálæti á, þú
vildir ólmur kenna mér að nota
markaðinn. Út frá því fórum við að
tala um skólann, vinnuna og bara
lífið sjálft. Svo ég tali nú ekki um
allar hugmyndirnar þínar sem þú
sagðir mér frá og hneykslaðist oft
yfir því hvers vegna einhverjir
kallar úti í bæ væru ekki búnir að
finna þennan og þennan hlutinn
upp, þetta væra nú svo auðveldar
hugmyndir. Ég held að þú hafir
bara verið á undan þinni samtíð.
Þegar við töluðum um skólann
varstu alltaf svo áhugasamur því
þú vildir það sem væri mér fyrir
bestu. Þú reyndir að koma mér í
skilning um að það borgar sig að
læra og loksins skildi ég það núna
rétt fyrir jólin og ákvað að skrá
mig í skólann á ný. Mikið varstu
ánægður, ég mun aldrei gleyma því
hvað þú ljómaðir þegar ég sagði
þér að ég færi í skóla eftir áramót.
Svo þegar ég byrjaði í skólanum
varstu alltaf að spyrja mig hvort
ég væri búin að læra eða hvernig
mér gengi, og hvort ég skildi þetta
vel. Þú sagðir mér líka að ég þyrfti
að vera þrjósk ef ég vildi fá eitt-
hvað mikið í framtíðinni. Orð þín
við mig voru: „Vertu ákveðin við
alla, en sérstaklega við sjálfa þig,
þá kemstu eitthvað áfram í líf-
inu.“ Ég hef spáð í þessi orð að
undanförnu og ég sé að þetta hafa
verið þín einkunnarorð í lífinu. Þú
varst nefnilega maður sem allir
gátu litið upp til, þú varst svo
duglegur og lést aldrei aðra gera
það sem þú vildir að yrði vel gert,
frekar gerðirðu það sjálfur. Þú
varst þrjóskur og stóðst oft fast á
þínu og þú varst ótrúlega dugleg-
ur, sama hvað þú tókst þér fyrir
hendur. Ég mun ávallt muna
stundirnar okkar í eldhúsinu og
þegar við vorum búin að tala sam-
an klukkustundum saman kom
alltaf hjá þér þessi setning sem
mun seint gleymast hjá mér: „Er
afi orðinn leiðinlegur við þig, ertu
orðin svolítið þreytt á kallinum?"
En aldrei varð ég leið á þessu,
annars hefði ég ekki komið alltaf
beint inn í eldhús til þín og talað
við þig þegar við komum í heim-
sókn til þín og ömmu. Þú baðst
mig einnar sérstakrar bónar þeg-
ar þú varst orðinn mikið veikur
og ég lofaði þér að ég skyldi efna
hana eins vel og ég gæti, og ég
mun gera það. Við vitum bæði
hver bón þín var og þér var létt
þegar ég sagði þér að ég skyldi
efna hana. Ég veit að við hittumst
aftur seinna, því þú sagðir að þú
værir að fara til að gera tilbúið
fyrir okkur hin, og því trúi ég.
Þangað til veit ég að þú lítur eftir
okkur og passar að við förum ekki
ranga leið. En þangað til, elsku
afi minn, kveð ég þig með miklum
söknuði. Bless afi minn.
Þín
Eva Dögg.
Elsku bróðir.
Ótal minningar koma nú upp í
hugann þegar þú ert horfinn á
braut. Ég hef alltaf verið stolt af
þér og margs er að minnast. Þrátt
fyrir að við höfum ekki alist upp
saman, vegna veikinda og síðar
andláts móður okkar, þá var alltaf
ljúft og gott samband okkar á
milli. Foreldrar okkar bjuggu á
Isafirði og börnin orðin þrjú.
Þetta var árið 1935 og þú á fjórða
ári, þá þurfti að koma okkur í
fóstur, þar sem faðir okkar var
ávallt á sjónum. Þú fórst til móð-
urforeldra okkar í Bolungarvík,
Evlalíu og Guðna, en hjá þeim
varstu þar til amma lést árið 1940.
Þá kom afi þér fyrir um tíma á
fjölmennu heimili vinafólks síns,
Maríu og Ólafs í Tröð, Bolungar-
vík, þar sem þú varst á annað ár.
Níu ára fórst þú síðan til ísafjarð-
ar þar sem þú ólst upp hjá föður
okkar og stjúpu, henni Fanneyju
sem alltaf reyndist þér svo vel.
Allt þetta rót hefur haft áhrif á
ungan dreng, þó að allir hafi sýnt
þér afar gott atlæti.
Mér er minnisstætt þegar ég
kom í heimsókn til ykkar sem
barn og þú tókst mig með í göng-
utúr út í búð. Hvað mér þótti gam-
an að fá að fara með þér. Við fór-
um í heimsókn til Margrétar
ömmu sem bjó á Læk á ísafirði.
Amma sagði alltaf svo margt við
okkur sem við höfðum að leiðar-
ljósi í lífinu, ræddi við okkur eins
og fullorðið fólk.
Eftir að þú varst orðinn fullorð-
inn og kominn með bíl komst þú
stundum í heimsókn til Bolungar-
víkur og fórst þá sérstaklega til
Guðna afa því mikil og sterk tengsl
voru á milli ykkar.
Þú varst góður námsmaður,
gekk alltaf vel í skóla og útskrif-
aðist sem vélstjóri. Þú vannst við
það bæði á sjó og landi þar til þú
slasaðist illa á fæti um borð og
áttir í langri sjúkrahúsvist og að-
gerðum vegna þess. Það kom ekki
á óvart að þú skyldir verða sjálf-
stæður atvinnurekandi því þannig
maður varst þú, vildir ráða þér
sjálfur. Vörubíllinn varð þinn
starfsvettvangur og það eru mörg
verk sem þú skilur eftir þig. Þú