Morgunblaðið - 27.01.2000, Side 66

66 FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Grettir
I KVÖLD SYNUM Vlt):
„KÖTTURINN SEM GERÐI
STVKKI SIN Á GÓLFID"
1A_______ ________„—rT -
ÞAÖEREKKERT í A| CCCCC I
HRÆÐILEGT l fAI L LUUL-/
Hundalíf
Ljóska

SA Y
THAT
A6AIN
60 BACK TO
51EEP..THERE'5 NO
5CHOOL TODAV..
60 BACK TO 5LEEP..
THERE'5 NO 5CH00L TOPAV..
Farðu aftur að sofa, það Endurtaktu Farðu aftur að sofa, það Þetta var nokkuð sem
er enginn skóli í dag. þetta. er enginn skóli í dag. auðvelt er að fara eftir.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Hjálpum fólki
sem er að hætta!
Frá Guðjóni Bergmann:
ALLT fólk sem er að komast undan
einhvers konar fíkn þarf á aðstoð að
halda.
Þinni aðstoð. Þú mátt ekki dæma
það samkvæmt fyrri mistökum. Fólk
verður að fá rými til að breytast. I
námskeiðahaldi mínu sem tóbaks-
varnaráðgjafí hitti ég fjölmarga sem
hafa reynt að hætta að reykja en gef-
ist upp vegna þess að þeir fá ekkert
nema neikvætt áreiti frá umhverf-
inu. Hér koma nokkrar algengar
setningar sem flokkast undir nei-
kvætt áreiti. „Eg gef þér tíu daga.“
„Ég hef enga trú á því að þú náir að
hætta.“ „Er þetta ekki erfítt?“ „Þú
ert alltaf að hætta. Af hverju ætti
það að takast í þetta sinn?“ Neikvætt
áreiti er einmitt það sem fólk sem er
að komast undan fíkn þarf ekki á að
halda, alveg sama hversu oft því hef-
ur mistekist áður. Þitt framlag felst í
hrósi. Maðurinn er tilfínningavera
ogþarf á hrósi að halda.
Ollum gengur betur þegar þeim er
hrósað. Þú þarft mögulega að sníða
hrósið að persónuleika viðkomandi,
sjá hvort aðilinn þarf klapp á bakið,
faðmlag eða stutta setningu á borð
við: „Þetta gengur vel hjá þér.“ Þeir
sem ennþá eru fíklar ættu að styðja
þá sem vilja komast undan fíkn sinni,
jafnvel þótt það fækki i minnihluta-
hópunum. Gullna reglan er: Ef þú
hefur ekkert fallegt að segja, þegiðu
þá! Jafnvel þótt ég sérhæfi mig í því
að hjálpa fólki að hætta að reykja á
þessi regla við um allar ÍTknir og
hegðun almennt. Neikvætt áreiti er
mannskemmandi og óþarft. Þeir sem
standa fíklunum næst, t.d. makar og
börn, ættu að leggja sig harðast
fram við að hrósa og skapa þeim já-
kvætt umhverfi.
Ekki búast við því að fólki mistak-
ist ætlunarverk sín. Jákvæði og já-
kvæðar væntingar eru það sem við
þurfum öll á að halda.
Algengasta setningin sem ég
heyri frá fólki sem kemur til mín á
námskeið er: „Ég hefði ekki trúað að
þetta yrði svona auðvelt!" Þar liggur
hundurinn grafinn. Okkar eigin
sannfæringar og sannfæringar sam-
félagsins, oft neikvæðar, hjálpa okk-
ur að mynda rangar skoðanir á því
hvernig okkur á að ganga að komast
undan fíknum.
Hvort sem við trúum því að við
getum eitthvað eða ekki, höfum við
rétt fyrir okkur! Hjálpum þeim sem
vilja gera breytingar á eigin lífi - á
endanum hefur það jákvæð áhrif á
allt og alla í kringum okkur.
GUÐJÓN BERGMANN,
tóbaksvarnaráðgj afi
Brautarholti 8, Reykjavík.
Til hvers?
Frá Guðnýju Sigríði Bjarnadóttur:
í MORGUN, 12. janúar, var ég að
lesa Morgunblaðið er ég rek augun í
grein frá Þóru þar sem hún tjáir sín-
ar skoðanir á íslenskum unglingum
og þeirra ökuháttum.
Já, það má vel vera að 26% bílslysa
verði hjá 17 til 20 ára ungmennum.
Er ekki fullhart að dæma þar með
alla unglinga? Af einni skoðanakönn-
un finnst Þóru að ungmenni eigi ekki
að taka bílpróf undir 20 ára aldri. Ég
játa það að það eru ekki öll 17 ára
ungmenni tilbúin að keyra bíl, en þar
með er ég að segja að margir eru til-
búnir. Það er ekki hægt að binda
þroska við einhvem ákveðinn aldur,
heldur er hann einstaklingsbundinn.
Það er rangt að halda að ungmenni
kunni ekki að keyra bíl og hafi ein-
staka ánægju af að setja sjálfa sig og
aðra í hættu. Auðvitað eru einstaka
tilfelli. Gætið að hverjir eru fyrir-
myndin. Að keyra bíl er mikil ábyrgð
og mér finnst það einungis vera í
höndum þess sem er að keyra hvort
hann sé tilbúinn til að takast á við
það. Það er foreldranna að setja gott
fordæmi og vara við hættunni sem
fylgir því að keyra bíl.
Þóra spyr hvort við þurfum alla
þessa bila og hvort við ættum ekki að
hreyfa okkur meira. Þóra, ég er 18
ára og hefði því átt að fá bflprófið
mitt fyrir rúmu ári. Ég kaus heldur
að nota almenningsvagna, því mér
liggur ekkert á að „leika mér“ að
keyra og bíða eftir þínu dramatísku
„leikslokum". Mér er stundum skutl-
að þangað sem ég þarf nauðsynlega
að fara, en mér finnst það ekki ýta
undir hreyfingarleysi. Ef þér líður
illa með að skutla börnunum þínum
eitthvað, hættu því þá! Ef þú hefur
áhyggjur af því að börn þín fitni,
settu þá takmörk fyrir sjónvarps- og
tölvunotkun! Þetta er ekki vandamál
íslenskra ungmenna, heldur ein-
hverra sem einungis þú sérð.
Mér leikur forvitni á að vita hvar
þú fékkst þær upplýsingar að íslensk
börn væru orðin feitari en börn í
Bandaríkjunum (Ameríka er heims-
álfa). Þú tengir þá skoðun við hreyf-
ingarleysi, þegar ég er viss um að
skoðunin er mynduð án þess að
hugsa út í þá sem geta ekkert gert að
sinni líkamsstarfssemi. Við erum öll
mismunandi. Þessi skoðanakönnun
er fyrir þá sem eru trúgjarnir í stað
þess að líta í kring um sig. Ég sé
hreyfingarleysi alls ekki sem vanda-
mál hér á landi, enda skiptir hvernig
fólk er í laginu fólk ekki máli ef því
finnst það ekki skipta máli, ekki
satt? „Bflar og símar, þetta á ekki
saman,“ þetta eru þín orð. Að tala í
símann þegar verið er að keyra,
skerðir einbeitningu. Þetta vita allir.
Þeir sem kjósa að tala í símann á
meðan þeir keyra, vita að skert ein-
beitning getur haft slæmar afleiðing-
ar í för með sér. Það sem ökumenn
vita einnig, er að nú er boðið upp á
þjónustu til að draga úr þessu að
hluta til. Handfrjáls búnaður. Slíkur
búnaður gerir fólki kleift að tala í
símann sinn að vild með báðar hend-
ur á stýri. Þeir sem kjósa að nýta sér
ekki þessa þjónustu taka þá bara af-
leiðungunum.
Hvor okkar er fyrirmynd minnar
kynslóðar?
GUÐNÝ SIGRÍÐUR
BJARNADÓTTIR,
Hnjúkaseli 4, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.