Morgunblaðið - 19.04.2000, Síða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 19. APRÍL 2000 4'
Honum gekk allt vel sem hann tók
sér fyrir hendur enda brosti lífið við
honum og hann svo sannarlega
brosti mót lífinu.
Foreldrar Kalla gátu alltaf verið
stolt af stráknum sínum og hann átti
góða foreldra og góð systkini. Heim-
ili Sigrúnar og Kristjáns hefur alltaf
verið mér opið og þau hjónin urðu
ósjálfrátt félagar og velgjörðarmenn
mínir til margra ára.
Svo ósanngjarnt og meiningar-
laust finnst manni lífið oft vera.
Hann sem stráði birtu og gleði í
kringum sig, hann sem naut hvers
dags, hverrar stundar, jákvæður og
bjartsýnn, alltaf tilbúinn að berjast
fyrir nýjum sigrum, nýjum ævintýr-
um, er nú kallaður burt fyrirvara-
laust. Það er erfitt að sætta sig við þá
köldu staðreynd að lífshlaupi hans sé
lokið.
Eftir standa ástvinir með minn-
ingar um góðan dreng, dreng sem
var samferðamönnum sínum svo
mikils virði og eftir standa spurning-
ar sem enginn svör fást við, en líka
þakklæti fyrii- það sem hann var
okkur.
Guð blessi minningu hans. For-
eldrum, unnustu og systkinum votta
ég mína innilegustu samúð.
Isólfur Haraldsson.
Dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga
tárin eru beggja orð.
(Ólöf frá Hlöðum.)
Kæri vinur.
Sú harmafregn barst okkur að
kvöldi 10. aprfl að þú hefðir látist í
vinnuslysi fyrr um daginn.
Stórt skarð er því höggvið í þann
góða vinahóp sem þú og sonur okkar
hafið tilheyrt í mörg ár.
Maður fer ósjálfrátt að hugsa um
þær góðu stundir sem þið áttuð sam-
an hér á heimilinu. Til dæmis þegar
þið sátuð í eldhúsinu hjá okkur og
rædduð ýmis mál sem ykkur lá á
hjarta. Eða þegar við vorum vinsam-
lega beðin um að fara snemma að
sofa, því það var NBA-leikur í sjón-
varpinu og þið þyrftuð nauðsynlega
að horfa á hann.
Og stuðningsapdann sem í þér bjó
á körfuboltaleik ÍA, þar sem þú slóst
trommuna í gríð og erg okkar mönn-
um til hvatningar.
Alltaf var gaman að gantast við
þig þegar þú komst í heimsókn. Og
oft gerði ég grín að þér eftir að þú
fékkst gemsann. Þá hringdir þú úr
innkeyrslunni til að athuga hvort
Trausti væri heima.
Svona hugsanir hafa sótt á mann
og hve sárt það er að fá þig ekki oftar
í heimsókn og segja „Sælt veri fólk-
ið“.
Megi Guð geyma þig og styrkja
fjölskyldu þína og unnustu á þessari
sorgarstundu.
Sigríður Þórarinsdóttir
og Jón Traustason.
Elsku besti vinur, þegar hlið
Himnaríkis opnuðust fyrir þér sló
þögn á veröldina. Hafðu ávallt þökk
fyrir að hafa gert heiminn að betri
stað. Þú lifir ævinlega í minningunni.
Að heyra að minn ástkæri vinur og
skólabróðir til fjölda ára, Karl Krist-
inn Kristjánsson, hefði látið lífið í
hræðilegu slysi var eitthvað sem
ekki gat staðist og aldrei verður fylli-
lega hægt að sætta sig við. Það gat
ekki verið. Kalli, sem alltaf var hress
og vildi öllum vel, hann gat ekki verið
dáinn.
En hin bitra staðreynd er þó sú að
hann er farinn. Líf hans endaði í ban-
vænu slysi sem enginn gat komið í
veg fyrir en á því leikur enginn vafi
að hann hefur verið kallaður burt til
æðri verka, verka sem við sem eftir
stöndum munum ekki skilja fyrr en
okkar eigin tjöld falla í þessari til-
veru. Einhver hlýtur tilgangurinn að
vera.
Ekkert í mannlegu valdi getur að
fullu lýst þeim tilfinningum sem
vakna þegar slíkur atburður á sér
stað, en góðu minningamar um frá-
bærar stundir með Kalla munu með
tíð og tíma milda sorgina.
Hann talaði oft um hversu mikil-
vægt honum þótti að eiga góða vini
og naut sín alltaf vel þegar við hitt-
umst. Hann fór heldur ekkert leynt
með það hversu vænt honum þótti
einfaldlega um alla þá sem að honum
stóðu.
Það að kynnast Kalla strax í barn-
æsku og að eiga vináttu hans í gegn-
um árin er nokkuð sem ég mun ávallt
vera þakklátur fyrir. Minningarnar
um hann eru fjölmargar, oftast nær
var hann hress og kátur og miðlaði
gleðinni til annarra í kringum sig en
eins og öðrum gat honum líka mislík-
að hlutirnir og þá sagði hann hreint
út sína meiningu. Ég sagði það
kannski aldrei við hann en það var
margt í fari Kalla sem ómetanlegt
verður að muna og læra af honum.
Hann var opinn og einlægur, hafði
mikinn metnað fyrir sig og sína og
stóð sig alltaf vel í hverju sem hann
tók sér fyrir hendur. Hann gat
skynjað þegar einhver átti bágt og
gerði alltaf sitt besta til að bæta úr.
Þegar við sjáum nú á eftir Kalla er
það fullljóst að mín mesta blessun er
að hafa kynnst honum, þannig blasir
allt við á þessum tímapunkti þegar
veröldin hefur misst svo ungan og
efnilegan son.
Ég held ég geti sagt að betri ást-
vinar en Kalli var geti enginn mann-
eskja óskað sér og hann mun alltaf
lifa í minningu sem er björt og fögur,
minningu um góðan dreng og merk-
an persónuleika sem var svo vinsæll
meðal allra þeirra sem báru gæfu til
að kynnast honum að leitun er að
öðru eins.
Það er sagt að enginn viti hvað átt
hefur fyrr en misst hefur og vissu-
lega á það við á þessari stundu þegar
veröldin hefur snúist svo harkalega
við. Þó er víst að þeir sem voru svo
lánsamir að eiga Kalla að ættingja og
vini vissu að hann var einn af þeim
sem aldrei brugðust og hafði til að
bera hlýju og næmi sem okkur er öll-
um til fyrirmyndar. Ég veit líka með
vissu að honum var Ijóst hversu elsk-
aður og dáður hann var af öllum
þeim sem voru svo lánsamir að kynn-
ast honum. Aannað var hreinlega
ekki hægt.
Deyrfé,
deyja frændur,
deyrsjálfuriðsama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Ur Hávamálum)
Þótt þessi orð séu margra alda
gömul lýsa þau því samt svo vel hvað
Kalli skilur hér eftir handa þeim sem
eftir lifa. Viðhorf sem ómetanlegt er
að muna og enn ómetanlegra að lifa
eftir.
Það er svo margt sem átti eftir að
segja og svo margt sem átti efir að
gera. Sú tilhugsun að geta ekki
framar hitt Kalla og gert eitthvað
skemmtilegt með honum, sagt hon-
um hversu vænt okkur öllum þótti
um hann, er óbærileg. En það vill til
að ég veit að Kalli lifði hamingjusam-
ur með yndislegri fjölskyldu og ást-
vinum öllum allt frá sinni fyrstu
stund til þeirra hinstu.
Minningarnar um góðan dreng
sem öllum vildi vel og öllum þótti
vænt um lifa alltaf í sálum okkar og
þannig mun Kalli vera áfram með
okkur. Myndin sem ég á af honum í
hjartanu mínu verður það síðasta
sem ég læt af hendi í þessu lífi.
Ég sé Kalla fyrir mér á stað þar
sem gleði og hamingja ræður ríkj-
um, þar nýtur hann sín vel í himn-
eskri sælu. Hann getur áfram gert
það sem hann langar til og þegar sá
tími kemur tekur hann á móti okkur
hinum opnum örmum. Hversu lengi
ég kem til með að lifa veit ég svo sem
ekki, en hafi ég áður óttast dauðann
geri ég það ekki lengur því ég veit að
hinum megin á ég einstakan vin sem
býður mig velkominn og segir aftur
eins og svo oft í þessu lífi: „Blessaður
Bjarki minn.“ Þá fyrst mun ég öðlast
skiining.
Elsku þið öll sem unnuð Karli
Kristni Kristjánssyni svo heitt, sam-
úð minni og minnar fjölskyldu verð-
ur vart lýst með orðum, söknuðurinn
og sorgin virðast óyfirstiganleg en á
meðan við munum hans einstaka
bros og hjartahlýju mun sorgin
aldrei að fullu ná tökum á okkur.
Elsku Kalli minn, nú þegar ég
kveð þig að leiðarlokum þessa lífs vil
ég segja við þig, að við sjáumst aftur,
hvar sem það kann að verða. Þú lifir
þó þú sért farinn. Hjarta mitt er
brostið, tilveran verður aldrei söm
án þín.
Takk fyrir að hafa kvatt mig í
draumi nóttina eftir að þú fórst, það
segir mér það að þú ert enn og verð-
ur alltaf sá einstaki vinur sem ég átti
og hef þrátt fyrir allt ekki glatað að
fullu. Vinátta sem nær út yfir gröf og
dauða er meira en nokkur maður
getur farið fram á. Þér er ætlað að
skilja leyndardóma tilverunnar á
undan okkur hinum.
Með Karli Kristni Kristjánssyni
hverfur hluti af mér, en ég fékk ann-
að og betra í staðinn, ég fékk að eiga
besta vin í heimi.
Ég man þig.
Hvíl í guðs friði, þinn vinur alla tíð,
Bjarki Þór Jónsson.
Elsku Kalli okkai’.
Það er svo sárt að horfast í augu
við þá staðreynd að nú sért þú far-
inn. Farinn yfir í annan og betri heim
þar sem einhver hefur þurft á þér að
halda.
Nú þegar við setjumst hér niður
og hugsum til baka er það fyrsta sem
kemur upp í huga okkar hversu kát-
ur, hress og jákvæður þú varst alltaf
og alltaf tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd ef þess þurfti.
Þegar þið Guðrún „litla“ systir
okkar byrjuðuð saman urðum við
strax hrifnar af þessum sæta og
lífsglaða strák sem heillaði okkur
upp úr skónum. Þú varst því strax
tekinn eins og einn af okkur.
Enda geislaði hamingjan af ykkur
þegar þið voruð saman. Ykkur
fannst erfitt fyrir rúmum tveimur
mánuðum þegar þið þurftuð að
kveðjast, þar sem Guðrún var að fara
sem skiptinemi til Suður-Ameríku.
En þið voruð dugleg að halda sam-
bandi í gegnum tölvupóst og síma og
létuð fjarlægðina ekki hafa áhrif á
tilfinningar ykkar hvors til annars,
enda varstu staðráðinn í því að bíða
eftir henni Guðrúnu þinni. En nú
hafa örlögin gripið í taumana og nú
ert þú lagður af stað í þína hinstu
ferð.
Minningin um yndislegan dreng
sem elskaði og naut lífsins verður
alltaf í hjarta okkar og í huga okkar.
„Skoðaðu hug þinn vel þegar þú
ert glaður og þú munt sjá að aðeins
það sem valdið hefur hryggð þinni
gerir þig glaðan, Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn
og þú munt sjá að þú grætur vegna
þess sem var gleði þín.“ (Kahil Gibr-
an.)
Elsku Sigrún, Kristján, Álfhildur,
Sveinn, Guðrún og aðrir ættingjai’.
Megi Guð vera með ykkur og styðja
ykkur á erfiðum tíma. En þegar
fram líða stundir munu fallegar
minningar koma í stað sársaukans.
Jóhanna, Lisbet og fjölskyldur.
Það dró ský fyrir sólu hjá okkur
ístaksmönnum þann 10. apríl sl. þeg-
ar það hörmulega slys varð sem
leiddi til andláts Karls. ístak hóf
störf við stækkun álversins að
Grundartanga í febrúarmánuði sl. og
var Karl með fyrstu starfsmönnum
sem hófu störf á staðnum. Fram-
kvæmdir voru komnar á gott skrið
þegar þessi atburður varð sem
markað hefur djúp spor á okkur
vinnufélaga Karls. Karl Kristjáns-
son hóf störf hjá ístaki hf. við bygg-
ingu Hvalfjarðarganga. Fyrst starf-
aði hann eingöngu á sumrin í
skólafríum, en nú í vetur starfaði
hann í fyrsta sinn á þessum árstíma.
Karl var rólegur piltur sem allir
kunnu vel við og vann störf sín af
samviskusemi og alúð.
Við vinnufélagamir hjá ístald
sendum foreldrum Karls og öðrum
aðstandendum okkar dýpstu samúð-
arkveðjur um leið og við í dag kveðj-
um góðan dreng.
Starfsfélagar hjá fstaki
við Grundartanga.
Kalli setti skemmtilegan svip á
skólann, í tímum, í frímínútum og í
öllu félagslífi. Alltaf hress og kátur
eins og hver dagur væri skemmtilegt
nýtt viðfangsefni og það væri meira
að segja gaman að vera í skóla. Hann
hafði sérstaklega jákvæða sjálfs-
ímynd en átti um leið auðvelt með að
gera grín að sjálfum sér því hann
hafði ágæta klmnigáfu. Þegar við
hittumst á göngum Fjölbrautaskól-
ans vom föst orðaskipti okkar á milli
„Þú ert alltaf jafn brattur Kalli“ og
hann svaraði hlæjandi „Full ástæða
til og þú ert alltaf jafn stjórnsöm
Ingunn“. Kannski væri honum best
lýst með því að nota orðtakið „hið
ljúfa og létta jafnaðarmannageð"
sem löngum hefur þótt eiga við
pabba hans. Nú er þessi indæli
drengur allur og grætur hann heilt
bæjarfélag.
Þegar ég á sínum tíma varð um-
sjónarkennari Kalla í Brekkubæjar-
skóla fylgdi sú umsögn bekknum
hans að í honum væm einstaklega
góðir foreldrar, foreldrar sem
styddu vel við bakið á börnum sínum
og væra jákvæðir gagnvart skóla-
starfinu. Þessi lýsing átti mjög vel
við Sigrúnu og Stjána, foreldra
Kalla. Núna þegar harmur þeirra er
hve mestur vona ég að þau geti sótt
huggun í þá vissu að þau vora honum
yndislegir foreldrar.
Ingunn Anna Jónasdóttir.
Þegar okkur vinunum er hugsað
til Kalla, kemur okkur íyrst í huga
hversu frábær og traustur félagi
hann var. Hann kom fram við aðra
eins og hann vildi láta koma fram við
sig. Karl var einstakur keppnismað-
ur jafnt í námi og íþróttum sem og í
öllu sem hann tók sér fyrir hendur í
lífinu. Ávallt var hann sá áreiðanlegi
í hópnum og þurfti oftar en ekki að
hafa vit fyrir okkur hinum. Við höfð-
um notið vináttu Kalla allt frá yngstu
bekkjum grunnskóla til dagsins í
dag, vinskapurinn á eftir að lifa í
minningu okkar um ókomin ár.
Margar góðar stundir áttum við
félagarnir saman með Karli og minn-
ist maður einna helst útskriftarferð-
ar sem við fóram til Benidorm í maí á
síðasta ári, þar sem við skemmtum
okkur konunglega. Einnig kemur
upp í huga okkar þau ófáu skipti sem
við áttum fyrir framan sjónvarpið og
fylgdumst með íþróttaviðburðum á
ýmsum sviðum og voram við alltaf
velkomnir heim til Kalla sama
hversu seint það var.
Við viljum þakka þær stundir sem
við áttum með Karli Kristni og munu
þær stundir lifa í minningu okkar
allra. Við vottum foreldram og fjöl-
skyldu hans alla samúð okkar og
þökkum þeim allan þann stuðning
sem þau hafa veitt okkur á þessum
erfiðu tímum.
Hinsta kveðja,
Gunnar Már, Helgi,
Pálmi og Trausti Freyr.
Hljómur klukkunnar, sem stýrir
hinu mikla lífslögmáli, hefur kallað
til sín ungan og efnilegan dreng, sem
átti alla framtíðina fyrir sér. Við
stöndum hljóð og skiljum ekki til-
gang lífsins á slíkum stundum.
Sundfélag Akraness átti því láni
að fagna að hafa einstakan dreng
innan sinna raða, Karl Kristin Krist-
jánsson. Hann æfði og keppti með
Sundfélagi Akraness í mörg ár. Ekk-
ert félag er sterkara en innviðir þess
era og því var mikill fengur í slíkum
dreng sem Kalli var. Hann var mikill
keppnismaður og var baksundið
hans besta grein. Hann keppti við
fremstu sundmenn landsins einbeitt-
ur á svip og lagði sig allan fram. í fé-
lagahópnum var hann sú fyrirmynd
sem við kjósum að hafa. Hann hvatti
félaga sína til dáða, í lauginni og þar
fyrir utan. Öll hans lund var þannig
að hann hafði góð áhrif á umhverfi
sitt. Jákvæði, lífskraftur og gleði
vora aðalsmerki þessa unga félaga
okkar.
Þótt Kalli hætti að æfa sund var
hann aldrei langt undan ef styrkja
þurfti hópinn fyrir bikar eða synda
yfir Faxaflóann. Það var gott að leita
til hans því við vissum oftast hvaða
undirtektir við fengjum og það var
r Blómctbúðiit ^
öauðskom
k v/ Fossvogskirkjngarð .
V Sími: 554 0500 jr
alltaf eins og hann hefði aldrei hætt.
Hann féll inn í hópinn á hvaða
stundu sem var.
Að baki Kalla stóðu foreldrar hans
og naut Sundfélagið góðs af þein®
stuðningi sem þar var. Þau vora
ávallt tilbúin að veita okkur lið ef á
þurfti að halda og enn í dag er Krist-
ján faðir hans einn af dyggustu
stuðningsmönnum félagsins.
Við eigum góðar endurminningar
um góðan dreng sem ávallt mun eiga
stað í hjarta okkar. Slíkur var hann
Kalli. Við kveðjum vin okkar í hinsta
sinn með söknuð og trega í hjarta og
biðjum að algóður guð blessi hann og
varðveiti.
Við vottum foreldram, systkinum
og öðram ástvinum okkar dýpstu
samúð og biðjum þeim guðs blessun^-
ar.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíílega, óháð því sem kemur
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki -
(Tómas Guðm.)
Sundfélag Akraness.
Það er undarlegt þetta líf, svo
sjálfsagt en samt ekki. Lífið er sjálf-
sagður hlutur íyrir fólk á okkar aldri
uns það er skyndilega tekið frá ein-
um okkar, bekkjarfélaga og vini, áfs^,
fyrirvara. Við trúum því varla ennþá
að hann Kalli skuli ekki vera lengur á
meðal okkar, en kaldur raunvera-
leikinn blasir samt við. Hann er far-
inn og kemur ekki aftur í þessu lífi.
Mestan hluta ævinnar höfum við
þekkst, allt frá því að við byrjuðum í
bamaskóla hafa leiðir okkar legið
saman í lífi og starfi utan og innan
veggja skólans. Minningar hlaðast
upp, úr skólanum, sundinu, fótbolt-
anum, ferðalögum eða skemmtun-
um. Segja má að fátt bjóði upp á nán-
ari kynni en nær daglegar samvistir í"
skólanum, við æfingar eða á keppnis-
ferðalögum árum saman. Á síðustu
áram hafa leiðir skilist að einhverju
leyti eins og gengur þegar hver og
einn velur sér stefnu á lífsleiðinni, en
engu síður höfðu tengslin ekki rofn-
að, vináttan var til staðar, haldið var
áfram að hittast öðra hverju.
Hvar sem við vorum var Kalli allt-
af áberandi á meðal okkar. Það var
aldrei nein lognmolla í kringum
hann, hann var ávallt hrókur alls
fagnaðar og sjaldan fór það á milli
SJANÆSTU SIÐU
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tældfæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
t.
OSWALDS
SÍMI 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSl lUfl‘1 -tB • 101 RLYKJAYÍK
Díivíd Inger Oldfiir
Útfnrarsj. I 'tfn nrst j. I hftirttrstj,
LÍKIvl STU VIN N U STO FA
EYVINDAR ÁRNASONAR
&&&& 1899
smi